Το ΤΙΘΥΜΑΛΛΟΝ, το οποίο στις μέρες μας, είναι γνωστό ως ΓΑΛΑΤΣΙΔΑ , στην βοτανική κατατάσσεται στην οικογ. Asteraceae, στο γένος Reichardia και στο είδος picroides ,επιστ. ονομ. Reichardia picroides .* Εντάσσεται, εμπειρικά στα ραδίκια.
Ραδίκια και μάλιστα με το κοινό όνομα Γαλατσίδα μπορεί να είναι φυτά του γένους Reichardia , του γένους Κιχώριον (Cichorium) της οικογένειας Asteraceae.
* Σε διάφορα μέρη της Ελλάδος το Τιθύμαλλον/ Γαλατσίδα λέγεται και Πικρίδιον, Αγριοκρεμμύδα, Μποτσίκι,, Ξινήθρα , Γαλακτίτις ,Γαλακτίδα , αλλά ειναι γνωστο και ως αγαλατσίδα , «γαλακτίτις» των βυζαντινών, η «Γαλακτίδα» του Mεσαίωνα, η γαλατσίδα ή αγαλατσίδα στη σημερινή Κρήτη.
Ο Ιπποκράτης το καλλιεργεί στον κήπο των βοτάνων που έκανε στην Κω, Για το βότανο “Τιθύμαλλον”, όπως έλεγαν τον 5ο αιώνα π.Χ. τη Γαλατσίδα, γράφει στο “Περί Διαίτης Οξέων” 8, (τόμ. Α, σελ. 307) και το συνιστά για καθαρισμό των εντέρων, ενσταλάζοντας σε ξερά σύκα, επτά σταγόνες από το γαλάκτωμα του Τιθύμαλλου, κοινώς Γαλατσίδα.
Ο Θεόφραστος, ο Διοσκουρίδης και ο Πλίνιος αναφέρονται στο είδος αυτό,με τις ονομασίες κιχόρη ή κιχόριον, ήμερος Σέρις, πικρίδα κ.ά.
Ο Γαληνός το ονομάζει «φίλο του συκωτιού».
Η γαλατσίδα είναι ένα πολυετές φυτό που περιέχει γαλακτώδη, μυρωδάτο χυμό, αλλά έχει πικρή γεύση. Για να απαλλαγεί κανείς από την πικρή της γεύση, πρέπει να τη βυθίσει σε αλατούχο διάλυμα για 30 λεπτά ή να τη βράσει για μισή ώρα.
Ανθίζει την άνοιξη, με κίτρινα άνθη,που αναπτύσσονται πάνω σε μακρύς μίσχους και φθάνει τα 20-40 cm.
ΔΙΑΤΡΟΦΙΚΑ ΟΦΕΛΗ
Η γαλατσίδα είναι πλούσια σε μέταλλα, ιχνοστοιχεία και σάκχαρα, καθώς και σε βιταμίνες Κ και C καθώς και σε β- καροτέιο. Επιπλέον, στο νέκταρ των λουλουδιών του, έχουν εντοπισθεί ,αργινίνη,ασπαραγίνη ,ασπαρτικό οξύ και γλυκίνη.
Σε 100g περιέχονται
108 μg βιταμίνης Κ,
33mg βιταμίνης C,
586μg Βιταμίνες του συμπλέγματος β (καροτένιο )
Επίσης ,η περιεκτικότητα των μετάλλων είναι
— 3,82mg K,
— 448mg Na,
— 1,55mg Ca,
— 454mg Mg,
–41,7 mg Fe
– 3,63mg Cu,.
— 9,98mg Mn,
— 7,01mg Zn,
422 mg P.
κ.α..
Στην γαλατσίδα καταναλώνονται οι νεαροί βλαστοί, καθώς και η ρίζα. Οι γαλατσίδες, πριν ανθίσουν είναι δροσερές και ζουμερές κι έτσι τρώγονται ωμές, δίνοντας τη χαρακτηριστική μυρωδιά τους στα άλλα σαλατικά.
Μαγειρεύονται φρικασέ, γιαχνί, τσιγαριαστές και συνδυάζονται με πικρά χόρτα για να μαλακώνουν τη γεύση.
Οι ρίζες τρώγονται ωμές ή μαγειρεμένες.
ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΕΣ ΙΔΙΟΤΗΤΕΣ
Παρουσιάζει αντιοξειδωτική δράση.
Τα φύλλα είναι αποθετικά, διουρητικά, μαλακτικά, γαλαξαγωγικά, υπογλυκαιμικά και τονωτικά.
Οι ρίζες χρησιμοποιούνται για τη θεραπεία του βήχα,
Επίσης, χρησιμοποιούνται για την αντιμετώπιση κοιλιακών πόνων και των νεφρικών προβλημάτων.
Με πολλές μελέτες έχει τεκμηριωθεί :
Η αποτοξινωτική, αλλά κυρίως η καρδιοκινητική δράση του φυτού. Δρα, προληπτικά ,κατά των προβλημάτων της καρδιάς, λόγω των πολυφαινολών που περιέχει.
Άλλες μελέτες, δείχνουν ότι βοηθά στη θεραπεία ελαφρών μορφών καρκίνου του δέρματος (όχι του μελανώματος).
Τα φύλλα της χρησιμοποιούνται σαν επίθεμα και έχουν αναλγητικές ιδιότητες.
ΠΡΟΦΥΛΑΞΕΙΣ
Η γαλατσίδα, αν και δεν έχει χαρακτηρισθεί φαρμακευτικό φυτό ,συμβάλλει στην βελτίωση της υγείας των ανθρώπων, με προβλήματα, όπως αυτά, τα οποία προαναφέραμε.
Δεν έχουν αναφερθεί παρενέργειες από την χρήση της, όταν η κατανάλωση γίνεται με μέτρο.
Σε κάθε περίπτωση όταν η γαλατσίδα χρησιμοποιείται για την αντιμετώπιση προβλημάτων υγείας, καλόν είναι να ζητείται η γνώμη του γιατρού. Η δική μας αναφορά είναι ενημερωτική και σε καμιά περίπτωση δεν αντικαθιστά την γνώμη των ειδικών επιστημόνων.
