Η Φαυστινούπολη και το Κάστρο Λουλόν της Καππαδοκίας – Του Σταύρου Π. Καπλάνογλου

1, ΑΡΧΑΙΑ ΦΑΥΣΤΙΝΟΠΟΛΗ

Η Φαυστινόπολη ή Φαυστινόπολις ), ή Χαλάλα , ήταν μια αρχαία πόλη στα νότια της Καππαδοκίας .

Η πόλη, βρισκόταν στους πρόποδες του όρους Ταύρος, στην κύρια διαδρομή Τύανα-Κιλικιανές Πύλες, η ονομασία ταυτοποιήθηκε από μια από μια επιγραφή που τιμούσε τον Γορδιανο ο Γ’.

Ο Γορδιανός Γ΄ (Marcus Antonius Gordianus Pius Augustus ( 225 μ.Χ.- 244 μ.Χ ) ήταν Ρωμαίος αυτοκράτορας από το 238μ.Χ έως το 244 μ.Χ. Σε ηλικία 13 ετών έγινε ο μικρότερος σε ηλικία μόνος νόμιμος Ρωμαίος αυτοκράτορας καθ’ όλη τη διάρκεια της ύπαρξης της ενωμένης Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας.

ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ

Βρίσκεται στα νότια της Καππαδοκίας , περίπου 20 χλμ νότια της Τύανα . Απέχει 51 χλμ από το κέντρο της πόλης Νίγδη και 30 χλμ από το κέντρο της περιοχής Ουλουκιστά (Ulukışla ) .

Η τοποθεσία της Faustinopolis βρίσκεται σε μια περιοχή μεταξύ των χωριών Toraman και Başmakçı της περιοχής Ulukışla της Niğde. Τα ερείπια της πόλης βρίσκονται στους πρόποδες των βουνών του Ταύρου.

Μετά τις μουσουλμανικές κατακτήσεις και τις επακόλουθες αραβικές επιδρομές, η τοποθεσία που βρισκόταν η αρχαία πόλη εγκαταλείφθηκε και οι κάτοικοί για ασφάλεια μετακόμισαν στο κοντινό φρούριο Loulon

ΟΝΟΜΑ

Διαχρονικά ονόματα : Χαλάλα , Φαυστινόπολη ή Φαυστινόπολις ,Colonia Faustinopolis ,Başmakçı

–Χαλάλα

Παλαιότερα ήταν χωριό και ονομαζόταν Χαλάλα

Φαυστινόπολη ή Φαυστινόπολις

Στην Χαλαλα το 176 μ.Χ. πέθανε η γυναίκα του Μάρκου Αυρηλιου που λεγόταν Φαυστίνα η πόλη αναβαθμίστηκε σε αποικία (ΚΟΛΩΝΙΑ ) και μετονομάσθηκε σε Φαυστινόπολη .Ο Ιεροκλής αναθέτει τη θέση στην Cappadocia Secunda .

— Colonia Faustinopolis

Αναβαθμίστηκε σε αποικία από τον Μ. Αυρήλιο. και ονομάσθηκε

Colonia Faustinopolis

— Başmakçı

Το χωριό έχει αυτή την ονομασία από το 1927.

ΠΛΗΘΥΣΜΟΣ

Δεν υπάρχουν για μας πληροφορίες για την κατοίκηση της Φαυστινόπολις από Ελληνορθόδοξους Χριστιανούς

ΙΣΤΟΡΙΑ

Η Χαλαλα ήταν μια μικρή πόλη που η ιστορία της ανάγεται στην εποχή των Χετταίων ,κατοικήθηκε στην συνέχεια από Έλληνες από τους οποίους πέρασε στα χέρια των Ρωμαίων

Η μικρή Χαλάλα άνηκε στην Καππαδοκία

Η Καππαδοκία που ήταν επαρχία της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας . Ιδρύθηκε το 17 μ.Χ. από τον αυτοκράτορα Τιβέριο (κυβέρνησε 14–37 μ.Χ.), μετά το θάνατο του τελευταίου βασιλιά της Καππαδοκίας , Αρχέλαου .

Η Καππαδοκία ήταν αυτοκρατορική επαρχία , που σημαίνει ότι ο κυβερνήτης της διοριζόταν απευθείας από τον αυτοκράτορα. Πριν από την άμεση αυτοκρατορική κυριαρχία, η Καππαδοκία ήταν ένα από τα διάδοχα βασίλεια της αυτοκρατορίας του Μεγάλου Αλεξάνδρου .

Το Βασίλειο της Καππαδοκίας διοικούνταν από τη δυναστεία των Αριαράθιδων από το 331 π.Χ. έως το 95 π.Χ. Υπό τον Αριαράθη Δ’ , η Καππαδοκία ήρθε για πρώτη φορά σε επαφή με τη Ρωμαϊκή Δημοκρατία ως εχθρός του βασιλιά των Σελεκουιδών Αντίοχου του Μεγάλου κατά τη διάρκεια του Ρωμαιο-σελευκιδικού πολέμου από το 192 έως το 188 π.Χ.

Ο Μάρκος Αυρήλιος προσπαθούσε να ιδρύσει ρωμαϊκές αποικίες στην Μικρά Ασία , τα θεμέλια της Φαυστινόπολης τέθηκαν με το θάνατο της συζύγου του Φαυστίνας στο χωριό Χαλάλα της Καππαδοκίας το 176 μ.Χ. Για να κρατήσει ζωντανή τη μνήμη της Faustina, ο Marcus Aurelius ανύψωσε το χωριό Halala σε πόλη και άλλαξε το όνομά του σε “Faustinopolis”, που σημαίνει “πόλη της Faustina”.

Σύμφωνα με τον Σινέκδημο που έγραψε ο Ιεροκλής, η Φαυστινόπολη είναι γνωστή ως «Cappadocia Secunda» (γύρω από τα Τύανα). Η πόλη συμπεριλήφθηκε επίσης στους οδικούς χάρτες Antonine και Bordeaux (ή Ιερουσαλήμ), δείχνοντας ότι η περιοχή ήταν ένας σημαντικός οικισμός.

ΘΡΗΣΚΕΙΑ

Σύμφωνα με τον Ιεροκλή , απέκτησε σημασία ως το επισκοπικό κέντρο της επαρχίας «Cappadocia Secunda» κατά τη διάρκεια της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, η πόλη συνέχισε τη ζωτικότητά της τόσο εμπορικά όσο και θρησκευτικά.

ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΕΣ ΠΟΥ ΣΧΕΤΙΖΟΝΤΑΝ ΜΕ ΤΗΝ ΦΑΥΣΤΟΥΠΟΛΗ

— Η Αννία Γαλερία Φαυστίνα η Νεότερη (Faustina Minor)

Ονομάσθηκε Αννία Γαλερία Φαυστίνα προς τιμήν της μητέρας της.

Η Φαυστίνα η Νεότερη 21 Σεπτεμβρίου 130 – 175) ήταν η κόρη του Aυτοκράτορα Αντωνίνου Πίου και η σύζυγος του Μάρκου Αυρήλιου, Αυτοκράτορα της Ρώμης.

Η Φαυστίνα και ο Μάρκος Αυρήλιος Ρωμαίος Αυτοκράτορας απέκτησαν μαζί δεκατρία παιδιά:

Φαίνεται ότι η Φαυστίνα και ο Αυρήλιος να έχουν πολύ στενή σχέση και να είναι αμοιβαία αφοσιωμένοι. Η Φαυστίνα συνόδευε τον σύζυγό της σε διάφορες στρατιωτικές εκστρατείες και απολάμβανε την αγάπη και τον σεβασμό των Ρωμαίων στρατιωτών.

Της δόθηκαν θεϊκές τιμές μετά το θάνατό της.

Η Φαυστίνα έλαβε τον τίτλο Αυγούστας την 1η Δεκεμβρίου 147 μετά τη γέννηση του πρώτου παιδιού της, Αννίας Γαλερίας Αυρηλίας Φαυστίνας.

Ο Αυρήλιος της έδωσε τον τίτλο της Mater Castrorum (Μητέρα του Στρατοπέδου). Μεταξύ των ετών 170-175 βρισκόταν στα βόρεια και το 175 συνόδευσε τον Αυρήλιο στα ανατολικά.

Η Φαυστίνα απεβίωσε τον χειμώνα του 175, μετά από ατύχημα, στο στρατόπεδο στο Χάλαλα (μία πόλη στα όρη του Ταύρου στην Καππαδοκία). Ο Αυρήλιος θρήνησε πολύ για τη σύζυγό του και την ενταφίασε στο Μαυσωλείο του Αδριανού στη Ρώμη.

Το όνομα της Χαλάλας άλλαξε σε Φαυστινόπολη και ο Αυρήλιος ίδρυσε σχολεία φιλανθρωπίας για ορφανά κορίτσια, που ονομάζοντο Puellae Faustinianae ή «Κορίτσια της Φαυστίνας». Τα Λουτρά της Φαυστίνας στη Μίλητο πήραν το όνομά της.

Το άγαλμά της τοποθετήθηκε στον ναό της Αφροδίτης στη Ρώμη και ένας ναός ήταν αφιερωμένος σε αυτήν προς τιμήν της.

— Μάρκος Αυρήλιος ή Marcus Aurelius Antoninus

Ο Μάρκος Αυρήλιος Αντωνίνος Αύγουστος (Imperator Caesar Marcus Aurelius Antoninus Augustus, ήταν πολιτικός ,φιλόσοφος ,συγγραφέας .

Εζησε από την 26η Απριλίου 121 έως την 17η Μαρτίου 180 μ.Χ.

Ηταν Ρωμαίος αυτοκράτορας από το 161μ.Χ. έως το 180 μ.Χ.. Κυβέρνησε ως συναυτοκράτορας με τον Λεύκιο Βέρο από το 161μ.Χ. έως τον θάνατο του Βέρου το 169 μ.Χ. . Ήταν ο τελευταίος από τους “Πέντε Καλούς Αυτοκράτορες” και θεωρείται επίσης ως ένας από τους σημαντικότερους στωικούς φιλοσόφους.

Κατά τη διάρκεια της βασιλείας του, η Ρωμαϊκή αυτοκρατορία νίκησε την αναγεννημένη Παρθική Αυτοκρατορία στην Ανατολή. Επίσης πολέμησε εναντίον των γερμανικών φύλων στη Γαλατία και τον Δούναβη, ενώ σημειώθηκε και μία στάση εναντίον του, στην Ανατολή, από τον Αβίδιο Κάσσιο, η οποία απέτυχε.

Ο Μάρκος Αυρήλιος έγραψε το περίφημο έργο Έις εαυτόν, στα ελληνικά, κατά τη διάρκεια των εκστρατειών του. Ακόμη και σήμερα θεωρείται έργο μνημείο για μια διακυβέρνηση με γνώμονα το καθήκον και την εξυπηρέτηση του συνόλου.

Τα ερείπια περιλαμβάνουν μια βραχώδη ακρόπολη.

ΣΗΜΕΡΑ

Στην θέση της ΦαυστοΎπολης σήμερα βρίσκεται το σύγχρονο Başmakçı . ν σε υψόμετρο 1276 μέτρων Το Başmakçı είναι ένα χωριό στην επαρχία Ulukışla της επαρχίας Niğde .

Ο πληθυσμός του τα τελευταία 40 χρόνια μειώνεται συνεχεία ,και ενώ το 1985 είχε 664 κάτοικους ,το 1990 είχε 549 ,2019 είχε 176 .το είχε 2020 είχε 185 ,το 2021 ..201 Πληθυσμός (2022) 189

2. ΚΑΣΤΡΟ ΛΟΥΛΟΝ ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑΣ – ΚΙΛΙΑΚΕΣ ΠΗΛΕΣ

Διαχρονικά ονόματα : << Φρούριο Lu’lu’a >> – Loulon Kástron — Hisn al-Saqaliba — «Φρούριο των Σλάβων» — Secaaddin — Hamidiye – Gümüş

Το Loulon ήταν ένα φρούριο κοντά στο σύγχρονο χωριό Hasangazi στην Τουρκία. Η τοποθεσία ήταν στρατηγικής σημασίας καθώς έλεγχε τη βόρεια έξοδο των Κιλικιακών Πυλών (* Περισσότερες πληροφορίες για τις Κιλίκιες πύλες παραθέτουμε στο τέλος της δημοσίευσης. )

ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΟΤΑΝ ΤΟ ΦΡΟΥΡΙΟ

.Ο Σκωτσέζος μελετητής WM Ramsay αναγνώρισε το φρούριο ως ένα απότομο φρούριο λόφου ύψους 300 μέτρων δυτικά του σύγχρονου χωριού Porsuk στην κοιλάδα Çakit, αλλά οι σύγχρονοι μελετητές το ταυτίζουν με τον βραχώδη λόφο ύψους 2.100 μέτρων, περίπου 13 χιλιόμετρα βόρεια του Porsuk, που βρίσκεται ανάμεσα στα σύγχρονα χωριά Çanakçi και Gedelli.

ΤΟ ΟΝΟΜΑ

Διαχρονικά ειχε τα ονόματα << Φρούριο Lu’lu’a >> . Loulon Kástron –Hisn al-Saqaliba , «Φρούριο των Σλάβων», Secaaddin, Hamidiye – Gümüş

Κάποιοι ερευνητές πίστεψαν ότι το όνομα Λουλόν είναι ταυτόσημο της Φαυστινούπολης πρόσφατες μελέτες εκτιμούν οτι η λέξη “Lolas” που από τους Χεταίους αφορούσε τοπική οροσειρά ήταν αυτή που έδωσε το όνομα και στο κάστρο.

Οι Άραβες συγγραφείς γνώριζαν το φρούριο ως Lu’lu’a, αλλά ταυτίζεται επίσης με το Hisn al-Saqaliba , το «Φρούριο των Σλάβων», που αναφέρεται στις αραβικές πηγές, πιθανώς σε σχέση με τη φρουρά των Σλάβων —συχνά αποστάτες από τις τάξεις του Βυζαντίου—που εγκαταστάθηκαν εκεί από τους Χαλίφηδες

ΠΛΗΘΥΣΜΟΣ

Στο Λουλόν φαίνεται ότι είχε εγκατασταθεί από τους πολίτες της κοντινής πόλης της Φαυστινόπολης η οποία προφανώς εγκαταλείφθηκε κατά τις πρώτες μουσουλμανικές επιθέσεις στη Μικρά Ασία

ΙΣΤΟΡΙΑ

Το Λουλόν βρισκόταν στην Καππαδοκία βορεινή πλευρά ενός περάσματος ανάμεσα στις οροσειρές του Ταύρου και του Αντιταυρου που την ένωνε με την Κιλικία

Σημείο στο οποίο τον 8ο και τον 9ο μ.Χ. αιώνα βρισκόταν τα Αραβοβυζαντινά σύνορα και που είχε ιδιαίτερη σημασία κατά τους μακροχρόνιους Αραβοβυζαντινούς πολέμους καθώς έλεγχε τη βόρεια έξοδο του ,ήταν ένα από πολλά άλλα παρόμοια οχυρά και στις δύο πλευρές .

Στις συγκρούσεις εκείνης της περιόδου η κατοχή του κάστρου άλλαξε αρκετές φορές χέρια.

Τελικα το 878 μ.Χ. , υπό τον αυτοκράτορα του Βυζαντίου Βασίλειο Α’ τον Μακεδόνα( 867–886 ) , η Λουλον ανακαταλήφθηκε από τους Βυζαντινούς .

Στο εξής παρέμεινε στα χέρια των Βυζαντινών έως ότου η Μικρά Ασία καταλήφθηκε από τους Σελτζούκους Τούρκους

Μεταξύ 1216 και 1218 μ.Χ., ο Σελτζούκος σουλτάνος Kaykaus I κατέλαβε την πόλη ενώ άνηκε στο Αρμενικό Βασίλειο της Κιλικίας.

Οι Σελτζούκοι ενίσχυσαν τις οχυρώσεις του και το έκαναν σημαντικό ενδιάμεσο σταθμό στο δρόμο μεταξύ Σις και Καισάρειας .

Λόγω των πλούσιων κοιτασμάτων αργύρου της περιοχής, η πόλη έγινε σημαντικό νομισματοκοπείο στο δεύτερο μισό του 13ου αιώνα.

Το φρούριο έπαιξε για άλλη μια φορά ρόλο στις συγκρούσεις μεταξύ της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και των Μαμελούκων της Αιγύπτου στα τέλη του 15ου αιώνα, όταν για άλλη μια φορά τα σύνορα μεταξύ των δύο αυτοκρατοριών περνούσαν κατά μήκος των βουνών του Ταύρου, παράλληλα με τα Αραβοβυζαντινά σύνορα: Το κάστρο Lu’lu από την την Καππαδολια χρησίμευε ως προχωρημένο φυλάκιο των Οθωμανών και το φρούριο του Γκιουλέκ που βρισκόταν από την πλευρά της Κιλικίας χρησίμευε ως προηγμένο φυλάκιο των Μαμελούκων από τις δυο πλευρές των συνόρων ,

ΣΗΜΕΡΑ

Κοντά στο φρούριο Λουλον σήμερα βρίσκεται το σύγχρονο χωριό Hasangazi .

3 ΚΙΛΙΚΙΕΣ ΠΥΛΕΣ

Οι Πύλες της Κιλικίας * ήταν μια σημαντική εμπορική και στρατιωτική αρτηρία για χιλιετίες.

Ήταν ελεγχόμενο πέρασμα από το 4.500 π.Χ., από το αρχαίο αυτό μονοπάτι υ περάσαν οι Χετταίοι , οι Έλληνες , ο Μέγας Αλέξανδρος , οι Ρωμαίοι , οι Βυζαντινοί , οι Σασάνοι , οι Μογγόλοι και οι Σταυροφόροι της Πρώτης Σταυροφορίας έχουν όλοι διανύσει αυτή τη διαδρομή κατά τη διάρκεια των εκστρατειών τους.

Το ορεινό αυτό πέρασμα στα βουνά του Ταύρου , συνέδεε την πεδιάδα της Κιλικίας με το οροπέδιο της Καππαδοκιας ..

Όπως έγραφε Ramsay* για την εντυπωσιακή χαράδρα, «Οι Πύλες σχημάτισαν μια μεγάλη και ισχυρή άμυνα, η οποία χτυπά σχεδόν κάθε ταξιδιώτη με θαυμασμό και δέος»

*Ο Sir William Mitchell Ramsay (1851 – 1939) ήταν Βρετανός αρχαιολόγος και ηταν ο κατεξοχήν αυθεντία της εποχής του στην ιστορία της Μικράς Ασίας

–Η σημασία του περάσματος κατά την αρχαιότητα.

. Τα Ελληνιστικά βασίλεια και η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία είχαν επίκεντρο την Ανατολική Μεσόγειο. Αυτή η περιοχή είχε τρεις κύριες περιοχές, η καθεμία με μια διάσημη πρωτεύουσα: την Αίγυπτο (Αλεξάνδρεια), τη Συρία (Αντιόχεια) και την Ασία (Πέργαμος, Έφεσος).

Σε μια εποχή μεγάλου εμπορίου και επικοινωνίας, τα ταξίδια μεταξύ αυτών των τριών περιοχών ήταν ζωτικής σημασίας. Η μετακίνηση μεταξύ Συρίας και Ασίας γινόταν συχνά δια θαλάσσης. βάρκες έκαναν καμποτάζ κατά μήκος της νότιας ακτής της Μικράς Ασίας , καθώς αυτό ήταν ευκολότερο και φθηνότερο.

Ωστόσο, τα ταξίδια στη ξηρά ήταν επίσης συνηθισμένα, ειδικά τους χειμερινούς μήνες που η Μεσόγειος ήταν πολύ θυελλώδης ή όταν οι άνθρωποι έπρεπε να φτάσουν σε έναν προορισμό στην ενδοχώρα.

Όταν οι άνθρωποι ταξίδευαν από ξηρά μεταξύ Συρίας και Ασίας, η ορεινή γεωγραφία της Μικράς Ασίας ανάγκασε τους περισσότερους να ακολουθήσουν μια ενιαία διαδρομή.

Μεταξύ της παραλιακής πεδιάδας της Κιλικίας και του οροπεδίου της Μικράς Ασίας, η διαδρομή στενεύει σε ένα συγκεκριμένο σημείο.

Η συντριπτική πλειονότητα της κυκλοφορίας σε όλη την Ανατολία πρέπει να διέρχεται από τις Πύλες της Κιλικίας – ένα φυσικό και στενό κύμα. Λόγω της στρατηγικής και υπερασπιστικής φύσης τους, οι Πύλες της Κιλικίας ήταν εξέχουσες σε όλη την ιστορία.

-* Βρισκόταν σε υψόμετρο 1.000 μέτρων, το πέρασμα είχε μήκος περίπου 100 μέτρα. Κάθετοι βραχώδεις τοίχοι ύψους 30 μέτρων στέκονται και στις δύο πλευρές της διελεύσεις του ποταμού Gökoluk

Οι φύλακες του περάσματος από την κορυφή των βράχων μπορούσαν να επιτεθούν σε όποιον εχθρό προσπαθούσε να περάσει.

Όπως σημείωσε ο Ramsay, «Η θέση θα ήταν απόρθητη, εκτός αν ένας εχθρός μπορούσε να διασχίσει τη βραχώδη κορυφογραμμή και να κατέβει στο πίσω μέρος των υπερασπιστών»

Ο Ξενοφών αναφέρει ότι το πέρασμα ήταν αρκετά φαρδύ για μια άμαξα με τέσσερα άλογα και ο Κούρτιος λέει ότι τέσσερις στρατιώτες μπορούσαν να περπατήσουν δίπλα-δίπλα μέσα από το πέρασμα. Σε εκείνη την περίπτωση, ο δρόμος είχε πλάτος περίπου 3-4 μέτρα.

ΙΣΤΟΡΙΑ

Πολλά ιστορικά γεγονότα συνδέονται με τις Κιλικιακές Πύλες.

-*5ος π.Χ.αιώνας

Ο Ηρόδοτος δήλωσε ότι η Περσική Βασιλική Οδός περνούσε από την Καππαδοκία και «τα σύνορα της Κιλικίας

-* 401 π.Χ.

Ο Πέρσης πρίγκιπας Κύρος επαναστάτησε εναντίον του αδελφού του, του βασιλιά της Περσίας. Βάδισε με 10.000 Έλληνες στρατιώτες από την Ασία στην Περσία.). Οι άνδρες του Κύρου περίμεναν στην κοιλάδα βόρεια των Κιλικιανών Πυλών λόγω μιας φήμης ότι το πέρασμα φυλασσόταν από τα ύψη του. Μόλις τα υψώματα εγκαταλείφθηκαν, πέρασαν από την Ταρσό.

-* 333 π.Χ.

Ο Αλέξανδρος βάδισε τον στρατό του μέσα από το πέρασμα αδιαμφισβήτητος, καθώς ο Περσικός Στρατός δεν το κατείχε

-* 51 π.Χ.

Ο Ρωμαίος κυβερνήτης Κικέρων ταξίδεψε από τη Γαλατία στην Κιλικία για να αναλάβει τη μονοετή κυβερνήτη του στην Ταρσό.

-*/39 π.Χ.

Ο Ρωμαίος στρατηγός Publius Ventidius νίκησε τους Πάρθους και τους συμμάχους τους στη «Μάχη των Κιλικιακών Πυλών».

-* 50 μ. Χ

Στο δεύτερο και το τρίτο ιεραποστολικό ταξίδι τους, ο Παύλος και ο Βαρνάβας πιθανότατα πέρασαν από τις Κιλικιακές Πύλες

-* 117 μ.Χ.

Ο Αδριανός πέρασε από τις Πύλες της Κιλικίας, όπως υποδεικνύεται από μια οδοιπορική επιγραφή που βρέθηκε στη Ρώμη.

-* 175 μ. .Χ.—Ο Ρωμαίος αυτοκράτορας Μάρκος Αυρήλιος και η σύζυγός του, Φαυστίνα η Νεότερη, πέρασαν από εκεί. Οπως προαναφέραμε η Φαυστούπολη πήρε το όνομα από την Φαυστινα που πέθανε εκεί.

-* 194 μ.Χ.—Ο Σεπτίμος Σεβήρος πέρασε από τις Πύλες της Κιλικίας.

-* 217 μ.Χ.

Ο Ρωμαίος αυτοκράτορας Καρακάλλα διεύρυνε το πέρασμα και βελτίωσε τον δρόμο Via Tauri.

-* 7–11ος αιώνας μ. Χ.

Το πέρασμα λειτουργούσε ως σύνορο μεταξύ Αράβων και Βυζαντινών, γι’ αυτό συχνά γινόταν αδιάβατο λόγω της τοποθέτησης του με κομμένους βράχους από ψηλά.

-* 12–13ος αιώνας μ.Χ.

Οι σταυροφόροι πέρασαν στο δρόμο τους προς την Αντιόχεια και την Ιερουσαλήμ. Την αποκαλούσαν «Πύλη του Ιούδα», γιατί ήταν εχθρός της υπόθεσης τους.

ΤΟ ΚΑΣΤΡΟ GULEK *

Τρία χιλιόμετρα νότια του περάσματος στην πλευρά της Κιλικίας , βρίσκεται το Κάστρο Gülek.Από την κορυφή του στα 1.600 μέτρα, ατενίζει κανείς τις Πύλες της Κιλικίας και ολόκληρη τη διαδρομή από την Καππαδοκία στην Κιλικία. Οι βυζαντινές και αραβικές δυνάμεις χρησιμοποίησαν τη φυσική θέα και το ερειπωμένο κάστρο χρονολογείται από το Αρμενικό Βασίλειο της Κιλικίας (12ος και 13ος αιώνας).

* Για το κάστρο αυτό ελπίζω να αναφερθούμε όταν μετά από την Καππαδοκία περάσουμε στην Κιλικία ,αφού φυσικά προηγουμένως περάσουμε από την περιοχή Ικονίου που συνδεόταν θρησκευτικά με την Καππαδοκία μέσω της Μητρόπολης Ικονίου.