Η συζήτηση για την κατάσταση στις δομές Δημόσιας Υγείας της περιοχής μας ανοίγει συχνά.
Τους τελευταίους μήνες έγινα μάρτυρας πολλάκις της τεράστιας προσπάθειας που γίνεται στο Μαμάτσειο Νοσοκομείο Κοζάνης από το σύνολο των εργαζομένων.
Άνθρωποι που δουλεύουν σκληρά και επιτελούν το ιερό λειτούργημά τους υπό αντίξοες συνθήκες, κυρίως λόγω της ασφυκτικής υποστελέχωσης.
Χαρακτηριστικά να αναφέρω το χρόνιο αίτημα της Καρδιολογικής Κλινικής για ίδρυση Αιμοδυναμικού ,το οποίο παραμένει ανεκπλήρωτο, με συνέπεια στεφανιογραφίες από την Περιφέρειά μας να παραπέμπονται μαζικά σε δημόσια νοσοκομεία της Θεσσαλονίκης, των Ιωαννίνων και της Βέροιας ή σε σε ιδιωτικά ιδρύματα ,κυρίως, της Θεσσαλονίκης.
Τις τελευταίες μέρες ,επίσης, γίναμε μάρτυρες μιας βιαστικής κίνησης της 3ης ΥΠΕ να μεταφερθεί προσωπικό της Μ.Ε.Θ. από ένα νοσοκομείο σε άλλο της περιοχής και εν τέλει να αναστέλλεται η απόφαση μετά από αντίδραση του Δήμου Εορδαίας.
Δεν είναι το ζητούμενο να λειτουργεί κάτι εις βάρος κάποιου άλλου!
Πρέπει να εστιάσουμε στην ουσία κι αυτή θεωρώ πως είναι να δοθούν τα κίνητρα(όχι μόνο οικονομικά ,αλλά και συμπεριφοράς) ώστε υπάρξει η απαραίτητη στελέχωση που απαιτείται στο Μαμάτσειο Νοσοκομείο Κοζάνης (το οποίο σημειωτέον είναι το μοναδικό της Περιφέρειας που δεν είναι χαρακτηρισμένο ως προβληματική περιοχή).
Εύλογα θεωρώ πως πρέπει να ζητάμε:
1.Την στελέχωση ,με νέο ,επιπλέον, μόνιμο, και προσωρινά έκτακτο προσωπικό κι όχι μεταφερόμενο, της Μ.Ε.Θ. του Μαμάτσειου. Δεν πρέπει επ’ ουδενί να προκύπτει ενδυνάμωση μιας Μ.Ε.Θ. μέσω της αποδυνάμωσης μιας άλλης.
2.Τη δημιουργία Αιμοδυναμικού Εργαστηρίου στο Μαμάτσειο εφόσον αυτό εξακολουθεί να είναι αίτημα της Καρδιολογικής Κλινικής του, μιας κίνησης που θα βοηθήσει ολόκληρη την Περιφέρειά μας.
Υ.Γ. Για την ιστορική αναδρομή…Όταν μιλούσαμε για την προοπτική της δημιουργίας ενός νέου σύγχρονου Νοσοκομείου στον κόμβο της Εγνατίας Οδού ,που θα μπορούμε να εξυπηρετήσει όλη τη Δυτική Μακεδονία, κάποιοι ειρωνικά μιλούσαν για Περιφερειακή συνείδηση.
Δύο χρόνια μετά 《χορτάσαμε》 από Περιφερειακή συνείδηση και απομεινάμε με γηρασμένα Νοσοκομεία με τεράστιες ελλείψεις…Πολύ φοβάμαι πως το γήρας θα αυξάνει μοιραία με τα χρόνια ,όπως και οι ελλείψεις…
