26 Οκτωβρίου 1987. Η Θεσσαλονίκη γιόρταζε τα ελευθέριά της.
Ώρα δέκα το βράδυ. Την ώρα εκείνη δεν θα ήταν περισσότεροι από τριάντα άνθρωποι στον ναό. Μια ομήγυρις περίπου δέκα γυναικών, μπροστά στην λάρνακα, έψελνε την παράκληση του Αγίου. Μοναδικός κληρικός ο νεαρός νεοχειροτονηθείς διάκονος.
Ξαφνικά, οι γυναίκες που έψελναν την παράκληση άρχισαν να φωνάζουν! Η λάρνακα ήταν λουσμένη κυριολεκτικά με ένα ελαιώδους συστάσεως μύρο (ασύγκριτη ευωδία).
Ο διάκονος έφερε βαμβάκι και άρχισε να σκουπίζει με το βαμβάκι το μύρο από τα εξωτερικά τοιχώματα της λάρνακας και να δίνει τμήματα από μυρωμένο αυτό βαμβάκι στους προσκυνητές. Σκούπιζε και το μύρο δεν τελείωνε, αλλά συνέχισε να αναβλύζει, χωρίς να υπάρχει κάποια ορατή πηγή.
Πέρασαν 24 χρόνια από τότε (1987-2011). Είμαι ο τότε διάκονος του ναού, τώρα ιερεύς στην Θεσσαλονίκη και σας γράφω τα γεγονότα όπως τα θυμάμαι.
π. Χρήστος Κότιος Εφημέριος ιερού ναού Κοιμήσεως της Θεοτόκου, Σαράντα Εκκλησιές Θεσσαλονίκης
Ανώνυμος
- Edit
Το θαύμα της μυρόβλυσης του Αγίου Δημητρίου.
26 Οκτωβρίου 1987. Η Θεσσαλονίκη γιόρταζε τα ελευθέριά της.
Ώρα δέκα το βράδυ. Την ώρα εκείνη δεν θα ήταν περισσότεροι από τριάντα άνθρωποι στον ναό. Μια ομήγυρις περίπου δέκα γυναικών, μπροστά στην λάρνακα, έψελνε την παράκληση του Αγίου. Μοναδικός κληρικός ο νεαρός νεοχειροτονηθείς διάκονος.
Ξαφνικά, οι γυναίκες που έψελναν την παράκληση άρχισαν να φωνάζουν! Η λάρνακα ήταν λουσμένη κυριολεκτικά με ένα ελαιώδους συστάσεως μύρο (ασύγκριτη ευωδία).
Ο διάκονος έφερε βαμβάκι και άρχισε να σκουπίζει με το βαμβάκι το μύρο από τα εξωτερικά τοιχώματα της λάρνακας και να δίνει τμήματα από μυρωμένο αυτό βαμβάκι στους προσκυνητές. Σκούπιζε και το μύρο δεν τελείωνε, αλλά συνέχισε να αναβλύζει, χωρίς να υπάρχει κάποια ορατή πηγή.
Πέρασαν 24 χρόνια από τότε (1987-2011). Είμαι ο τότε διάκονος του ναού, τώρα ιερεύς στην Θεσσαλονίκη και σας γράφω τα γεγονότα όπως τα θυμάμαι.
π. Χρήστος Κότιος Εφημέριος ιερού ναού Κοιμήσεως της Θεοτόκου, Σαράντα Εκκλησιές Θεσσαλονίκης