Και όπως άνοιξε φευγαλέα την αυλαία του το φθινόπωρο, μας βάζει να υπολογίσουμε, πόσα αθροίζουνε 40 χρόνια… Που πέρασαν από πάνω μας και σμίλεψαν πιο βαθειές τις ρυτίδες μας. Που πέρασαν από μέσα μας και ρήμαξαν τις βεβαιότητες και τους ενθουσιασμούς μας.Που πέρασαν παντού γύρω μας και φορέσαμε τον κόσμο ανάποδα…
Είναι πολλά 40 χρόνια.Τόσων ετών έγινε η Παρέμβαση. Το εξαιρετικό ,λογοτεχνικό περιοδικό, που εκδίδει στην Κοζάνη, ο Β. Π. Καραγιάννης. Παρεμβατική πάντα η ματιά της, σε ό,τι αξίζει να ειδωθεί.
Γεννήθηκε σαν εφημερίδα. Από τη λαχτάρα του γεννήτορά της. Κι από το σιωπηλό και ασίγαστο πείσμα του.Και από την ακατέργαστη επιμονή του.Στις πρώτες ,πλατύφυλλες σελίδες της, άρχισαν να ξετυλίγονται ,τα όνειρα του εμπνευστή της. Με την μοναδική του ευαισθησία και το αλάνθαστο κριτήριο. Γίνεται η ψυχή του η Παρέμβαση. Ένας άσβηστος ,νεανικός έρωτας, που διατρέχει με το πάθος του, τη ζωή του ολόκληρη.
Την αγκάλιασαν με την αγάπη τους, οι άνθρωποι των γραμμάτων. Οσμίζονταν το μεράκι της και διέκριναν την αντικειμενική και έμπειρη άποψή της.
Κι όσο περνούσε ο καιρός, άλλαζε, όπως όλα τα πράγματα στον κόσμο.Άλλαξε η όψη της κι έγινε πια περιοδικό.Κάθε φορά κι ένα καινούργιο μικρό θαύμα.Με τα έργα Τέχνης εξώφυλλά της, συνήθως φιλοτεχνημένα, από εξαιρετικούς καλλιτέχνες. Με τις μόνιμες στήλες της, όπως τα «ενδόδημα και αποικιακά»,με τις «κρίσεις ,παρατηρήσεις ,διακρίσεις και επικρίσεις βιβλίων» και άλλες. Κείμενα πεζά, ποιήματα, σχόλια, ταξιδιωτικές εντυπώσεις, παρουσιάσεις βιβλίων, κριτικές, απόψεις, ενημέρωση. Όλα επιλεγμένα με προσοχή. Τίποτε πρόχειρο και αδιάφορο.
Οργάνωσε εκατοντάδες λογοτεχνικές και πολιτιστικές δράσεις.Συνέδρια και Συμπόσια με τη συμμετοχή, σπουδαίων ανθρώπων των γραμμάτων. Πολλοί την τίμησαν με το έργο τους, γιατί στην ουσία ένιωθαν ,πως κι εκείνοι τιμώνταν στις σελίδες της.
Κι αν επικρατεί η άποψη, πως τέτοια έντυπα δεν μακροημερεύουν στην επαρχία, η Παρέμβαση τους απέδειξε, πως κάνουν λάθος.Όλα είναι θέμα άξιων και πρωτοπόρων ανθρώπων και όχι γεωγραφικής κατανομής.Αρκεί ένα όνειρο ν ανάψει τη φλόγα του…Ήρθε κι έμεινε…Κουβαλώντας, πέρα από όλα,το ΙΝΒΑ. Το Ινστιντούτο Βιβλίου και Ανάγνωσης. Παιδί κι αυτό, του Β.Π.Καραγιάννη.
Όχι πως ήταν εύκολα και απλά τα πράγματα.Και στο επίπεδο της χρηματοδότησης και της πραγματοποίησης της έκδοσης.Αγώνας συνεχής…Μόνος κουβαλούσε τα περιοδικά,μ ένα καρότσι σούπερ μάρκετ.Αχθοφόρος της γνώσης και της λαχτάρας του.Μοναχικός και επίμονος καβαλάρης.Πόσο παραστατικά παρουσιάζει ο Μάκης Καραγιάννης στο βιβλίο του εκδότη «Ενωμένα μυστικά»τον αγώνα επιβίωσης της Παρέμβασης! Στην κυριολεξία με νύχια και με δόντια…Κόντρα στους καιρούς και τις αντιξοότητες.Ποιος μπορεί να το αμφισβητήσει αυτό.
Από επιλογή και ώριμοτερη σκέψη, η Παρέμβαση γίνεται αμιγώς λογοτεχνικό περιοδικό. Περπατούν τις σελίδες του, κείμενα και ποιήματα, που εγκαταλείπεσαι στις λέξεις τους. Μαθαίνεις, πόση αγάπη απαιτεί το γράψιμο και πόση αφοσίωση. Όλα επιλεγμένα, ως την τελευταία τους λεπτομέρεια. Τελειοθηρισμός, μεταφερμένος από τα βιβλία του. Τίποτε δεν αφήνεται στη τύχη…Πάντα αναρωτιέμαι.Πώς μπορούσε να βρίσκει τόση ύλη, να την επιλέγει, να την ταξινομεί, να την αξιολογεί; Έργο ζωής. Ζωή ταγμένη στο έργο… Κι όταν ήταν να ετοιμάσει τεύχος, εξαφανιζόταν. Κλεινόταν εκεί στο παράξενο γραφείο του, με ένα γύρω τα πορτραίτα ποιητών και συγγραφέων, φιλοτεχνημένα από τον μοναδικό ζωγράφο, και απόλυτο φίλο Κώστα Ντιό.
Έφερε κοντά μας σπουδαίους δημιουργούς.Γιατί εκτιμούσαν τον ίδιο και το έργο του.Ταξίδι στη μαγεία.
Η σημαντικότερη όμως προσφορά ,της Παρέμβασης και του δημιουργού της, κατά τη γνώμη μου, είναι ότι μας έμαθε και τους δικούς μας λογοτέχνες.Αυτούς τους εμβληματικούς «τεχνίτες» του τόπου μας, που δεν πολυγνωρίζαμε. Και μας έκανε κοινωνούς του έργου τους.Πόσους σπουδαίους αλήθεια ανθρώπους διαθέτουμε…Κι ακόμη ,έδωσε βήμα και χώρο, στους νέους λογοτέχνες της επαρχίας μας.Αυτούς που δεν έχουν πρόσβαση, σε άλλα έντυπα του Κέντρου. Αντιμετώπισε με σεβασμό το έργο τους. Τους ενθάρρυνε. Και βοήθησε, να ανακαλύψουν τις δυνατότητές τους. Πάντα διακριτικός, πάντα υποστηρικτικός.
Προϋποθέτει ανοιχτή καρδιά αυτό και αγάπη.Είναι αυτό που άφησε για πάντα την Παρέμβαση, έφηβη, όλο ζωντάνια. Όλοι εμείς που δημοσιεύσαμε στις σελίδες της, γνωρίζουμε κι ευγνωμονούμε…
Μας έδωσε και την ευκαιρία, να γνωριστούμε μεταξύ μας. Ώσπου, από τις εξαιρετικές εκδόσεις της, ανοίξαμε τα φτερά μας. Και εκεί νιώσαμε, πώς μπορούν να γίνουν ουσιαστικά δικοί σου άνθρωποι, εκείνοι που μέχρι χθες, σου ήταν άγνωστοι…
Εκείνο που πάντα καθηλώνει στην Παρέμβαση, είναι η ποιότητά της και η «γεμάτη» ύλη της. Τίποτε δεν ξεφεύγει, από το ενδιαφέρον της.
Επέτειος λοιπόν…Δεν ξέρω πώς μπορεί να γιορτάσει τα γενέθλιά του,ένα έντυπο…Υψώνουμε όμως τα ποτήρια μας εις υγείαν και μακροημέρευση της Παρέμβασης.Και ευχόμαστε να έχει συνέχεια. Τα 202 τεύχη, να γίνουν χίλια. Να χορτάσουν τον χρόνο. Όπως της ταιριάζει, όπως της αξίζει, όπως το κέρδισε, με την αξία της. Σαν το Κρατικό βραβείο λογοτεχνίας, που της απονεμήθηκε, το 2013.Νάρθουν κι άλλα. Γιατί της τα οφείλουν.
Κι όλα αυτά, χάρη στον δημιουργό της. Στον εραστή της ουτοπίας .Σ αυτόν που άφηνε ένα κομμάτι της καρδιάς του, σε κάθε της τεύχος. Στον άνθρωπο που ανάλωσε τη ζωή του και τον χρόνο του, στην πόλη του την Κοζάνη, με μια αγάπη αγιάτρευτη προς αυτήν και πάντα με διάθεση προσφοράς .Στον εξαιρετικό συγγραφέα, που την ιστόρησε στα βιβλία του, στον μοναδικό άνθρωπο της ουσιαστικής αφοσίωσης στον σκοπό. Στον αγαπημένο φίλο, Βασίλη Π. Καραγιάννη.
