Η Αζιανζός ήταν ένας οικισμός Χριστιανών που βρισκόταν στην Δυτική Καππαδοκία σήμερα είναι ένας μικρός οικισμός με το όνομα Σιβρίχισαρ που ανήκει στην επαρχεία του Ακσαράυ (Αρχαία Αρχελαίς ή Κολώνια επί Ρωμαίων )Σε αυτόν τον οικισμό γεννήθηκε στο τέλος του 3ου αιωνία μ.Χ. ένας από τους 3 ιεράρχες της Ορθοδοξίας ο Άγιος Γρηγόριος.
Ο ΟΙΚΙΣΜΟΣ
ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ
Απέχει 51χλμ. από το κέντρο της πόλης Αρχελαίς ( Aksaray ) και 5χλμ. από το κέντρο της περιοχής Καρβάλης (Güzelyurt ). Βρίσκεται σε υψόμετρο 1788 μέτρων
ΤΟ ΟΝΟΜΑ
–Αζιανζός (Azianzuς – Arianzum )
H ονομασία αυτή εμφανίζεται στα Τουρκικά αρχεία από το 400 μ.Χ. προφανώς προϋπήρχε εκείνης εποχής
— Σιρβιχισάρ ( Sivrihisar )
Στα Τουρκικά αρχεία βρίσκουμε το 1919 μ.Χ. την ονομασία Sivrihisar
Σύνθετη λέξη των Τούρκικων λέξεων SIVRI & HISAR που σημαίνουν Αιχμηρό + Φρούριο κάτι που παραπέμπει στην ύπαρξη φρουρίου στην προ των Οθωμανών εποχή που εξαφανίσθηκε στις μέρες μας .
— Sivrihisar
Η σημερινή ονομασία είναι Sivrihisar, Guzelyurt
Στο χωριό παρέμεινε η ίδια ονομασία από το 1919
ΚΑΤΟΙΚΟΙ ΤΟ 1922
Σε Τουρκικά επίσης αρχεία γράφει ( μερική ελληνορθόδοξη εγκατάσταση ) στις αρχές του 20ού αιώνα. Χωρίς να δίνει οποιαδήποτε άλλη πληροφορία.
–ΘΡΗΣΚΕΙΑ
Πολύ πιθανόν η χριστιανική κοινότητα άνηκε στην Μητρόπολη Ικονίου
*Εκκλησία
Υπάρχει ερειπωμένη μια Χριστιανική εκκλησία κοντά στο χωρίο που δεν είναι γνωστό σε ποιον άγιο είναι αφιερωμένη, που οι Τούρκοι την αποκαλούν << Η κόκκινη εκκλησιά >> λόγο του χρώματος των λίθων που είναι κατασκευασμένη .
Οι κόκκινες πέτρες του κτιρίου ξεχωρίζουν και τραβούν την προσοχή λογω της αντίθεσης με το πράσινο και το καφέ της φύσης και το μπλε του ουρανού. Παρά τη μοναξιά της, η Κόκκινη Εκκλησία είναι ένα από τα σπάνια κτίσματα που κατάφερε να επιβιώσει αντιστεκόμενο στη διάβρωση αιώνων, τις φυσικές επιπτώσεις και τις ζημιές που προκαλούνται από τα ανθρώπινα χέρια, και είναι μια εκκλησία κατασκευασμένη με κόκκινες πέτρες ,όπως οι πυραμίδες της Αιγύπτου ογκόλιθοι ίδιου μεγέθους με τους λίθους που χρησιμοποιούνται στην κατασκευή των πυραμίδων
ΣΗΜΕΡΑ
Πληθυσμός αλλαγή
Στοιχεία πληθυσμού χωριού ανά χρόνια
2022 άτομα……138
ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΤΟΥ ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΥ ΠΑΤΕΡΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΤΟΥ ΘΕΟΛΟΓΟΥ
Σε ένα μεγάλο αγρόκτημα της Αζιανζό τον 3ο αιώνα ζούσε η οικογένεια το Γρηγορίου του πρεσβύτερου ,στο τέλος του αιώνα και τις αρχές του 4ου αιώνα μ.Χ. γεννήθηκε
το πρώτο τους παιδί ο Γρηγόριος που έμελλε να αφήσει την σφραγίδα του για την εξέλιξη της Χριστιανικής θρησκείας.
Πλούσια οικογένεια με τα 3 παιδιά ,που παρά το γεγονός ο αρχηγός της οικογενείας δεν ανήκε στους ανθρώπους που πίστευαν στο Χρίστο υπό την επήρεια της γυναικάς του μεταπήδησε στην Χριστιανοσύνη και με τις πράξεις τους όλα τα μέλη της οικογενείας ανακηρύχθηκαν άγιοι
Εκείνος που είναι πιο γνωστός είναι Άγιος Γρηγόριος ο Νανζιανινός ο Θεολόγος που χρημάτισε και πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως και μαζί με τον Αγίω Βασίλειο και Άγιο Χρυσόστομο ανήκει στους τρεις Ιεράρχες
Η Αζιανζος έχει καταγραφεί ως γενέθλια γη του Γρηγόριου του Θεολόγου ή περισσότερο γνωστού ως Γρηγορίου του Ναζιανζινού .
Ο δεύτερος χαρακτηρισμούς προήλθε από την πολύχρονη παραμονή του και δράση στην γειτονική με την Αζιανζό πόλη την Ναζιανζο όπου ήταν Μητροπολίτης
Στην σημερινή δημοσίευση πέρα από τις πληροφορίες που θα δώσουμε για τον οικισμό αυτό θα αναφερθούμε σε ολόκληρη την 5μελη οικογένεια .
Στην δεύτερη δημοσίευση που θα ακολουθήσει θα συμπεριλαμβάνονται πληροφορίες για τον οικισμό της Ναζιανζού από την εποχή των Χετταίων μέχρι σήμερα που λέγεται Beraklar ή όπως λέγεται σήμερα
1. ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ ΝΑΖΙΑΝΖΙΝΟΣ Ο ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΣ
Ο Γρηγόριος Ναζιανζού ο Πρεσβύτερος ,ο πατέρας του Γρηγορίου του Θεολόγου γεννήθηκε στην περιοχή της Καρβάλης σε κτήμα ιδιοκτησίας της οικογενείας που βρισκόταν ανάμεσα στην Αζιανζό τκαι την Ναζιανζό το 276 μ. Χ. και έφυγε από την ζωή το 374 σε ηλικία 98 χρονών στην Ναζιανζό στο σημερινό Nenizi, της επαρχίας της Αρχελαιδος ( Aksaray ) και ήταν ο επίσκοπος της έδρας της Ναζιανζού στη επαρχία της Καππαδοκίας.
Προηγουμένως και πριν μπει στον κλήρο, ήταν ανώτερος δημόσιος υπάλληλος, και σε θέση, πο υ μπορούσε να χρηματίζεται, όπως κατά κανόνα έκαναν και οι συνάδελφοι του.
Δεν είναι ιδιαίτερα γνωστός με αυτή την ιδιότητα ,μια και τον θυμούνται καλύτερα ως πατριάρχη σημαντικής οικογένειας που όλα τα μέλη της έγιναν Χριστιανοί και λόγω της προσφοράς τους αναδειχθήκαν σε Αγίους της Χριστιανοσύνης .
Ο Γρηγόριος ο πρεσβύτερος ή ο Γρηγόριος ο γερός όπως τον αποκαλούσαν δεν ηταν Χριστιανός , υπήρξε μέλος των Υψισταρίων, μιας ξεχωριστής ιουδαϊκής-ειδωλολατρικής αίρεσης που λάτρευε τον Ύψιστο, τον «Ύψιστο» Θεο >>.
Οι υψιστάριοι Ή ΄υψιστιανοί δέχεται έναν θεό ύψιστο και παντοκράτορα, όχι όμως ως πατέρα, και η διδασκαλία τους ήταν κράμα εθνικών, Ιουδαϊκών και Χριστιανικών στοιχείων.
Ο Γρηγόριος πείστηκε να ασπαστεί τον Χριστιανισμό από τη σύζυγό του Νόννα το 325.
Τόσο ο Γρηγόριος όσο και η Νόννα προέρχονταν από πλούσιες οικογένειες και ο Γρηγόριος μπόρεσε να να χρηματοδοτήσει προσωπικά την ανέγερση εκκλησίας στην περιοχή.
Το 328 ο Γρηγόριος επιλέχθηκε ως επίσκοπος Ναζιανζού, θέση που κράτησε μέχρι τον θάνατό του.
Κάποια στιγμή, ο Γρηγόριος προσυπέγραψε μια Αριανή κατανόηση της Τριάδας. Ωστόσο, αυτό ήταν για πολύ σύντομο χρονικό διάστημα και γρήγορα αποκήρυξε αυτή τη θέση.
Οικογένεια του Γρηγορίου του Γερου και της Νόννα έκανε 3 παιδιά τον Γρηγόριο τον Νεώτερο ,τον Καισάριο και την Γοργωνία .
2.Νόννα του Ναζιανζού
Η Αγία Νόννα ο Ναζιανζηνός (ελληνικά: Νόννα) ήταν σύζυγος του Γρηγορίου του Ναζιανζού του Πρεσβύτερου και μητέρα του Γρηγορίου του Θεολόγου, του Καισαρίου και της Γοργονίας.
Ζούσε στην Καππαδοκία, μια επαρχία της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας στη σημερινή κεντρική Μικρά Ασία
Γεννήθηκε το 305 στην
Ναζιανζό της Καππαδοκίας , και πέθανε το. 374 μ.Χ.
Είναι αποδεκτή σαν Αγιά και τιμάται αναλόγως, τόσο από τους Ορθόδοξους Χριστιανούς όσο και από τους Καθολικούς στις 5 Αυγούστου.
3. ΑΓΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ
Ο Άγιος Γρηγόριος γεννήθηκε στο χωριό Αριανζός κοντά στη Ναζιανζό της νοτιοδυτικής Καππαδοκίας.
Οι γονείς του, Γρηγόριος ο Πρεσβύτερος και Νόννα, όπως έχουμε ήδη αναφέρει , ήταν πλούσιοι γαιοκτήμονες και απέκτησαν τρία τέκνα τον Γρηγόριο, τον Άγιο Καισάριο και την Αγία Γοργονία.
Είναι σεβαστός μεταξύ των αγίων .
Η μνήμη εορτάζεται στην Ορθόδοξη Εκκλησία στις 25 Ιανουαρίου και στις 30 Ιανουαρίου ( Σύνοδος των Τριών Ιεραρχών ).
Έλαβε το προσωνύμιο Νανζινιανός γιατί τόσο ο πατέρας του ,όσο και ο ίδιος υπήρξαν επίσκοποι της Νανζιανού.
*Σπουδές του στην Καισάρεια Καππαδοκίας , Καισάρεια Παλαιστίνης και στην Αλεξάνδρεια
Έχοντας λάβει την πρωτοβάθμια εκπαίδευση στο σπίτι, ο Γρηγόριος σπούδασε στην Καισάρεια Καππαδοκίας και στην Καισάρεια Παλαιστίνης και στη συνέχεια στην Αλεξάνδρεια .
*Σπουδές στην Αθήνα
Το φθινόπωρο του 350, ο Γρηγόριος πήγε στην Αθήνα , όπου σπούδασε ρητορική , ποίηση , γεωμετρία και αστρονομία : « Η Αθήνα είναι η κατοικία των επιστημών, η Αθήνα είναι πραγματικά χρυσή για μένα και μου έφερε πολλά καλά » [8] . Στην Αθήνα ο Γρηγόριος γνώρισε τα έργα του Πλάτωνα και του Αριστοτέλη . Παρά το γεγονός ότι εκείνη την εποχή, κατά τη μελέτη των έργων αυτών των φιλοσόφων, δόθηκε μεγαλύτερη προσοχή στο ύφος τους παρά στη διδασκαλία τους, ο νεοπλατωνισμός είχε ισχυρή επιρροή στη θεολογία του Γρηγορίου.
Σύμφωνα με τον ακαδημαϊκό G. G. Mayorov, « Ο Γρηγόρης είναι τόσο ορολογικά όσο και ουσιαστικά κοντά στους Νεοπλατωνιστές » .
* Η γνωριμία με τον Αγίω Βασίλειο και τον Ιουλιανό τον Αποστάτης.
Κατά τη διάρκεια των σπουδών του, ο Γρηγόριος γνώρισε τον Άγιο Βασίλειο τον Μέγα , τον μελλοντικό αρχιεπίσκοπο Καισαρείας της Καππαδοκίας. Μαζί με τον Γρηγόριο και τον Βασίλειο, σπούδασε στην Αθήνα ο μελλοντικός αυτοκράτορας και διώκτης των Χριστιανών Ιουλιανός ο Αποστάτης .
— Οι απόψεις του για τον Ιουλιανό τον παραβάτη
Ο Ιουλιανός ο Μέγας (Φλάβιος Κλαύδιος Ιουλιανός, Λατ. Flavius Claudius Julianus),Ρωμαίος αυτοκράτορας κατά την πρωτοβυζαντινή περίοδο.
Οι απόψεις του Χριστιανισμού για το πρόσωπο του Ιουλιανού κάθε άλλο πάρα καλές είναι .Τον χαρακτηρίζουν ως Ιουλιανό τον Παραβάτη ή Ιουλιανό τον Αποστάτη.
Όμως υπάρχει και η άλλη άποψη κάποιοι τον αποκαλούν Μέγας Ιουλιανός .
Λένε ότι : Ο Ιουλιανός ήταν Μεγάλος λάτρης της Ελληνικής φιλοσοφίας και σκέψης, θέλησε να επαναφέρει την φιλοσοφία και την Ελληνική παιδεία στην αυτοκρατορία του, που είχε πάρει την κατρακύλα του αφανισμού και λόγω χριστιανισμού.
Ο Ιουλιανός ο Μέγας υπήρξε βαθύτατα μορφωμένος άνθρωπος. Επηρεασμένος από την ελληνική κλασική παιδεία, ο ίδιος θεωρούσε τον εαυτό του Έλληνα και δεν δίσταζε να να δηλώνει «Έλλην ειμί». Σε επιστολή του προς τον φιλόσοφο Θεμίσιο θα αναφέρει χαρακτηριστικά: «Φεύγοντας για την Ελλάδα, τότε που όλοι νόμιζαν πως με στέλναν εξορία, τάχα δε δόξασα την τύχη μου σαν να γιόρταζα τη μεγαλύτερη γιορτή, λέγοντας πως εκείνη η αλλαγή ήταν για μένα ό,τι καλύτερο και πως είχα ανταλλάξει, όπως λένε, «Χαλκό με χρυσάφι και εννιά βόδια με εκατό»; Τέτοια αγαλλίαση ένιωθα που μού “λαχε να πάω στην Ελλάδα αντί να μείνω σπίτι μου κι ας μην είχα εκεί ούτε χωράφι ούτε κήπο ούτε ένα σπιτάκι δικό μου».
Σε κάποια άλλη του επιστολή («Εγκώμιον στην αυτοκράτειρα Ευσεβία»), δεν μπορεί να κρύψει την αγάπη του για την Ελλάδα:
«Μα τι μ” έχει πιάσει; Και τι είδους ομιλία είχα σκοπό να ολοκληρώσω αν όχι τον έπαινο της αγαπημένης μου Ελλάδας, που δεν μπορώ να τη φέρω στο νου χωρίς να μένω έκθαμβος με κάθε τι δικό της;».
Συμβασίλευσε, ως Καίσαρας, με τον Κωνστάντιο Β” από το 355 μ.Χ. ως το 360 μ.Χ. και μόνος του, ως Αύγουστος, από το 361 μ.Χ. ως το 363 μ.Χ..
Ο Ιουλιανός ήταν ο τελευταίος αυτοκράτορας της Κωνσταντίνειας δυναστείας και ο μοναδικός παγανιστής μετά τον Μέγα Κωνσταντίνο.
–Η σύγκρουση Ιουλιανού και Γρηγορίου
Ο Ναζιανζηνός καταγγέλλει με οξύνοια και δριμύτητα αυτόν τον άσχετο με τον Ελληνισμό μυστικισμό του Ιουλιανού:
<< ..Ἀσία δέ ἦν αὐτῷ τό τῆς ἀσεβείας διδασκαλεῖον, ὅση τε περί ἀστρονομίαν καί τάς γενέσεις καί φαντασίαν προγνώσεως τερατεύεται, καί τήν ἑπομένην τούτοις γοητικήν (μαγεία) >>.
Χτυπά το αποκορύφωμα της ανοησίας και της θεοβλάβειάς του , κατηγορώντας τον Ιουλιανό ότι από τους Θράκες παρέλαβε τις τεχνικές της μύησης και των μυστηρίων, από τους Χαλδαίους τις θυσίες, από τους Βαβυλώνιους την αστρολογία, τη μαγεία από τους Πέρσες, την ονειρομαντεία από τους Τελμησείς και την οιωνοσκοπία από τους Φρύγες, αποτελώντας όλα μαζί ἕν δεισιδαιμονίας μυστήριον
Έτσι, ο Γρηγόριος καταδεικνύει ότι η πραγματική αιτία της πολεμικής τακτικής του Ιουλιανού κατά του χριστιανισμού δεν αποτελούσε η προσήλωσή του στον ελληνικό πολιτισμό, αλλά η ιδιαίτερη προσκόλλησή του σε κάτι ξένο με αυτόν, δηλαδή στο μυστικισμό της Ανατολής .
–Η συνέχιση των σπουδών του Γρηγορίου
Μετά την ολοκλήρωση των σπουδών του, ο Γρηγόριος παρέμεινε στην Αθήνα, όπου δίδαξε για κάποιο διάστημα ρητορική.
Το 358, όταν ο πατέρας του ήταν ήδη επίσκοπος , ο Γρηγόριος επέστρεψε στο σπίτι και, σε ηλικία τριάντα ετών, βαφτίστηκε από τον πατέρα του .
Μετά από αυτό, ο Γρηγόριος, με τάση προς τη μοναστική ζωή, αποσύρθηκε σε ένα μοναστήρι που ίδρυσε ο Μέγας Βασίλειος στον Πόντο στο κτήμα του στον ποταμό Ίριδα .
Ο Γρηγόριος αργότερα έγραψε στις επιστολές του προς τον Άγιο Βασίλειο για τα χρόνια που πέρασε στο μοναστήρι:
Η ΙΕΡΑΤΙΚΗ ΣΤΑΔΙΟΔΡΟΜΙΑ
— Επίσκοπος Σάσημα
Ο Γρηγοριος Προς τα τέλη του 361, ή τις αρχές του 362, χειροτονήθηκε, παρά τη θέλησή του, πρεσβύτερος από τον πατέρα του, επίσκοπο Ναζιανζού. «Με λύγισε με το ζόρι» γράφει στην αυτοβιογραφία του , αναπολώντας εκείνο το γεγονός. Αντέδρασε σε αυτή τη βία με τον πιο συνηθισμένο τρόπο: τρέχοντας μακριά. Στη συνέχεια, μετά από λίγους μήνες, ανέλαβε τη διακονία του με πλήρη υπακοή, δεχόμενος, όπως θα συμβεί πολλές φορές σε όλη του τη ζωή, να οδηγηθεί εκεί που δεν ήθελε. . Ο Γρηγόριος, παρά τις επιθυμίες του, χειροτονήθηκε Επίσκοπος της Σάσιμα, μιας μικρής παραμεθόριας πόλης μεταξύ Καππαδοκίας Α’ και Καππαδοκίας Β’,
Το 380, ο αυτοκράτορας Θεοδόσιος κάλεσε τον Γρηγόριο στην Κωνσταντινούπολη για να οδηγήσει τη μικρή χριστιανική κοινότητα πιστών στη Νίκαια και στην πόλη αυτή ο Γρηγόριος έδωσε τις πέντε ομιλίες που του χάρισε το προσωνύμιο «Θεολόγος».
–Η εκλογή στην έδρα του Πατριάρχη Κων/πόλεως
Ήταν αυτή η Σύνοδος, που έγινε το 381, η οποία έλαβε το καθεστώς της Β’ Οικουμενικής,
Στη Σύνοδο συμμετείχαν εξέχοντες πατέρες της Εκκλησίας, όπως οι: Μελέτιος Αντιοχείας, Γρηγόριος Νύσσης και άλλοι Λαμβάνοντας υπόψη τις επιθυμίες του αυτοκράτορα, της πλειοψηφίας του κλήρου και των απλών πιστών, ο Άγιος Γρηγόριος εξελέγη στην Πατριαρχική Έδρα. Κωνσταντινούπολης, και μετά το θάνατο του Μελετίου Αντιοχείας ανακηρύχθηκε πρόεδρος του Συμβουλίου.
Ως Γρηγόριος συμμετείχε στη σύνοδο του 381 και, μετά το θάνατο του Μελετίου που είχε ηγηθεί του πρώτου μέρους της, κλήθηκε στην προεδρία.
Οι συνεδριάσεις ήταν πιο προβληματικές από ποτέ: οι υποστηρικτές των δύο υποψηφίων για την προεδρία της Εκκλησίας της Αντιόχειας δεν μπορούσαν να βρουν τρόπο να συμφωνήσουν. και ο ίδιος ο Γρηγόριος κατηγορήθηκε για παράνομη κατάληψη της έδρας της Κωνσταντινούπολης, αφού είχε ήδη διοριστεί επίσκοπος Σασίμα.
Ο Άγιος Γρηγόριος, ξένος στις τιμές, και ακόμη περισσότερο στις ποταπές ίντριγκες, θεώρησε ότι ήταν καλύτερο να απαρνηθεί τις εξουσίες του ως προκαθήμενος της Εκκλησίας της Κωνσταντινούπολης και να εγκαταλείψει την πόλη.
Πριν φύγει, εκφώνησε αποχαιρετιστήριο λόγο στους συγκεντρωμένους, στον οποο εξέθεσε τη χριστιανική του θέση και αποκάλυψε την ποιμαντική του ορθότητα.
— Επίσκοπος Ναζιανζού
Λίγο καιρό αργότερα, ο Γρηγόριος ο Θεολόγος έφτασε στη Ναζιάνζα, και το φθινόπωρο του 382 αποδέχεται την ηγεσία της κοινότητας της Ναζιανζού: μένει εκεί για ένα χρόνο ηγήθηκε του τοπικού ποίμνιο εκεί και το οδήγησε μέχρι τη στιγμή που ο Επίσκοπος Ευλάβιος ανέβηκε στην έδρα της Ναζιανζούς.
Αυτό συνέβη το 383 μ.Χ.
Μετά από αυτό, ο άγιος μετακόμισε στη μικρή του πατρίδα, την Αζιανζο όπου αφιερώθηκε στον προσευχητικό στοχασμό και τη συγγραφή.
Το 389 αναπαύθηκε ειρηνικά εν Κυρίω..– Ειρηνοποιός
Ο Γρηγόριος είναι ένας ευγενικός άνθρωπος, ένας άνθρωπος της ειρήνης, ο οποίος αγωνίστηκε σε όλη του τη ζωή για να επιφέρει ειρήνη στην Εκκλησία της εποχής του, προβληματισμένος και διχασμένος από τη διαμάχη των Αρειανών, από τις αντιπαλότητες και τις ζήλιες μεταξύ των ποιμένων. αλλά είναι και ένας άνθρωπος που με ευαγγελικό θράσος ξέρει να ξεπερνά τη συστολή του, τον χαρακτήρα του επιρρεπή στη σιωπή για να διακηρύξει την αλήθεια χωρίς φόβο.
ΣΥΓΓΡΑΦΙΚΟ ΕΡΓΟ
Γόνιμος συγγραφέας, συνέθεσε πολυάριθμες ομιλίες : οι 45 που μας έφτασαν εκφωνήθηκαν ως επί το πλείστον στην Κωνσταντινούπολη, στα έτη 379-381 και περιλαμβάνουν τις 5 θεολογικές ομιλίες, τα ευρήματα κατά του Ιουλιανού, μερικές λειτουργικές ομιλίες, μερικές πανηγυρικές, τις ομιλίες. της περίστασης κατά την οποία υπερασπίζεται τις πράξεις του, τον αποχαιρετισμό του στην Κωνσταντινούπολη και τις ομιλίες του για τη φτώχεια.
*Ποιητής
Εκτός από τις πολυάριθμες επιστολές που δημοσίευσε ο ίδιος, ο Γρηγόριος συνέθεσε 17.533 στίχους σε 185 ποιητικά έργα, μια δραστηριότητα που έχει κάτι το θαυμαστό, ανεξάρτητα από τα καλλιτεχνικά αποτελέσματα που μπορεί να έχει επιτύχει. Πολλά από αυτά τα ποιήματα είναι αυτοβιογραφικά.
Το μεγαλύτερο ποίημα (στίχοι 1949) είναι αυτό που είναι αφιερωμένο στην αφήγηση της ζωής του από τη γέννηση μέχρι την αναχώρησή του από την Κωνσταντινούπολη. Είχε γράψει: «Υπηρέτη του Λόγου, εμμένω στη διακονία του Λόγου. να μην επιτρέψω ποτέ στον εαυτό μου να το στερήσω. Εκτιμώ και καλωσορίζω αυτήν την κλήση, αντλώ περισσότερη χαρά από αυτήν παρά από όλα τα άλλα πράγματα μαζί» ( Ομιλίες 6, 5). Και πάλι: «Έχω αφήσει όλα τα άλλα σε αυτούς που το θέλουν, πλούτο, αρχοντιά, δόξα, δύναμη… Αγκαλιάζω μόνο τον Λόγο» ( Λόγοι 4, 10).
Άγιος Καισάριος ο Ναζιανζηνός
Ο Καισάριος ο Ναζιανζηνός Γεννημένος γεννήθηκε το 331 στην Αριαντζο ( (σημερινό Sivrihisar, ) και
Πέθανε γ. 368 ΚΑΙ Τιμάται στην Ανατολική Ορθόδοξη, Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία, Αποστολική Καθολική Εκκλησία Ο Καισάριος ο Ναζιανζήνος, περ. 331 – 368) ήταν εξέχων γιατρός και πολιτικός.
Είναι περισσότερο γνωστός ως ο μικρότερος αδελφός του Γρηγορίου του Ναζιανζού. Αναγνωρίζεται ως άγιος στην Ανατολική Ορθόδοξη και την Καθολική Εκκλησία.
Ο μικρότερος γιος του Γρηγορίου του Πρεσβύτερου, επισκόπου Ναζιανζού, και της συζύγου του, Νόννας, Καισάριος γεννήθηκε στην οικογενειακή έπαυλη του Αριανζού, κοντά στη Ναζιανζό.]\
Πιθανότατα σπούδασε στην Καισάρεια Μαζάκα στην Καππαδοκία προετοιμάζοντας τα ελίτ σχολεία της Αλεξάνδρειας στην Αίγυπτο.
Οι αγαπημένες του σπουδές εκεί ήταν η γεωμετρία, η αστρονομία και κυρίως η ιατρική.
Στην επώνυμη επιστήμη ξεπέρασε όλους τους συμφοιτητές του.
Περίπου το 355 ήρθε στην αυτοκρατορική πρωτεύουσα Κωνσταντινούπολη και είχε ήδη αποκτήσει μεγάλη φήμη για τις ιατρικές του ικανότητες, όταν εμφανίστηκε εκεί ο αδελφός του Γρηγόριος, με προορισμό την Αθήνα, γύρω στο 358. Ο Καισάριος θυσίασε μια ανταποδοτική και τιμητική θέση για να επιστρέψει στην πατρίδα του με τον Γρηγόριο.
Η πρωτεύουσα αποδείχτηκε σύντομα πολύ μεγάλη έλξη γι’ αυτόν, και τελικά έγινε διαπρεπής γιατρός στη βυζαντινή αυλή του Κωνστάντιου Β’ και, προς μεγάλη λύπη της οικογένειάς του, σε αυτήν του Ιουλιανού του Αποστάτη.
Ο Ιουλιανός απέτυχε στις προσπάθειές του να τον κερδίσει για να αποκαταστήσει για λίγο τον παγανισμό.
Ο Καισάριος, που εκτιμούσε περισσότερο την πίστη του παρά την αυτοκρατορική εύνοια, τελικά εγκατέλειψε την αυλή, αλλά επέστρεψε στην Κωνσταντινούπολη μετά το θάνατο του Ιουλιανού το 363.
Υπό τον αυτοκράτορα Valens Caesarius έγινε κοσμήτορας της Βιθυνίας, θέση που περιελάμβανε ευθύνες ταμείου και είσπραξης φόρων.
Αφού γλίτωσε από τον σεισμό που συγκλόνισε τη Νίκαια (11 Οκτωβρίου 368), ο αδερφός του του έγραψε, παρακαλώντας τον να αφήσει την πολιτική του θέση και να αποσυρθεί στη θρησκευτική ζωή.
Ωστόσο, ο Καισάριος σκοτώθηκε ξαφνικά από την εκτεταμένη πανούκλα που ακολούθησε τον σεισμό, λίγο μετά τη βάπτιση, την οποία, όπως πολλοί άλλοι εκείνη την περίοδο, είχε αναβάλει μέχρι τα τέλη της ζωής του.
Μετά το θάνατό του, η πολύ σημαντική περιουσία του λεηλατήθηκε γρήγορα από υπηρέτες και δανειστές.
Ο αδερφός του Γρηγόριος επέμεινε ότι ό,τι είχε απομείνει από το κτήμα να διανεμηθεί στους φτωχούς και στους επιζώντες συγγενείς.
Τα λείψανά του ενταφιάστηκαν στη Ναζιανζό, όπου ο αδελφός του εκφώνησε τον επικήδειο λόγο παρουσία των γονιών του.
Αγία Γοργωνία
Σαν κόρη, η Αγία Γοργωνία έζησε περισσότερο από τους γονείς της μόνο ένα χρόνο, και επαινέστηκε στην δοξολογία που έδωσε ο αδελφός της ως πρότυπο χριστιανής συζύγου.
