Συνέντευξη του πρεσβευτή του μπάσκετ Σύμβολο -πρότυπο Κυρίλλου Mακρυμίχαλου στον Κωνσταντίνο Παπαδόπουλο
Τον Κύριλλο δεν τον ήξερα σχεδόν καθόλου. Τον έμαθα κυρίως μέσω μίας συνέντευξης ζωής σε ένα περιφερειακό ραδιόφωνο και αυτό με ώθησε συναισθηματικά να τον πλησιάσω και να του θέσω κάποιες ερωτήσεις ώστε να μάθω και να διερευνήσω ποιος είναι ο ” Τριποντάκιας της Αρκαδίας” ένα τοτέμ και σύμβολο της καλαθοσφαίρισης εκεί στον τόπο που μεγάλωσε και ανδρώθηκε, στο Λεωνίδιο. Είναι ένας από τους ελάχιστους ρομαντικούς που αγαπάνε το μπάσκετ και κυρίως με τις αναμνήσεις της περιόδου 1980 έως και το 2000, τότε που πραγματικά μεσουρανούσαν πραγματικά θρύλοι και ηγετικές μορφές του μπάσκετ τόσο σε ευρωπαϊκό όσο και στο αμερικανικό στερέωμα.
Στην ηλικία των 7 ετών έκανε την πρώτη του γνωριμία με το άθλημα, στην ομάδα της Ελευθερίας Μοσχάτου. Έπειτα αγωνίστηκε μία χρόνια στον Μίλων με προπονητή τον Τσουσκούνογλου και πρόεδρο τον Γιάννη Σγουρό, που τους θεωρεί δάσκαλους και σημαντικούς ανθρώπους του μπάσκετ και με τους οποίους μέχρι και σήμερα παίζει μαζί στο κολέγιο Αθηνών. Στη συνέχεια σαν έφηβος πήρε μεταγραφή στον Φαληρικό με προπονητή τον Ποτόσογλου. Ένας σοβαρός τραυματισμός τον έφερε λίγο πίσω και επιστρέφοντας στα παρκέ αγωνίστηκε ξανά στην Ελευθερία Μοσχάτου, μετά στη Νίκη Ρέντη, τον Λέων Μοσχάτου, ενώ με την ομάδα του Υμηττού ολοκλήρωσε την καριέρα του στο χώρο του μπάσκετ. Μέχρι και σήμερα αγωνίζεται με μεγάλη επιτυχία στην Εθνική Βετεράνων του ΕΚΑ και στο κολέγιο Αθηνών.
Στις 16-17 Σεπτεμβρίου 2023 στο ΔΑΚ Κοζάνης διεξήχθη τουρνουά προς τιμήν του από τον σύλλογο <<Σταγόνα Ελπίδας>> με την συμμετοχή των ομάδων Ηρακλή Κοζάνης, Εθνικού Κοζάνης, Διόσκουροι Κοζάνης και ΑΟ Καστοριάς , ενώ παράλληλα με τη διοργάνωση πραγματοποιήθηκε εθελοντική δειγματοληψία μυελού των οστών. Επίσης με την πολύτιμη και ανιδιοτελή προσφορά του συμμετέχει σε ενημερωτικές εκστρατείες για την ενημέρωση αλλά και την πρόληψη του καρκίνου, μία αποστολή ενός ανθρώπου με ήθος, αξίες, ιδανικά πράγμα που είναι σπάνιο στις μέρες μας.
Κ.Π. Καταρχήν Κύριλλε σε ευχαριστώ για την τιμή που μου κάνεις με αυτή την συνέντευξη ζωής και δεν σου κρύβω τον θαυμασμό μου για την ανιδιοτελή προσφορά σου στην ενημέρωση και πρόληψη του καρκίνου όχι μόνο του μυελού των οστών αλλά και γενικότερα. Πέρα από αυτό θα ήθελα να μας παραθέσεις ένα σύντομο βιογραφικό σου καθώς και για την εμπειρία σου με το τουρνουά παλαίμαχων τόσο σε ευρωπαϊκό όσο και σε παγκόσμιο επίπεδο.
Κ.Μ. Ευχαριστώ και εσένα για την πρόσκληση σου για αυτή την συνέντευξη. Όσον αφορά την καλαθοσφαίριση η αλήθεια είναι ότι άρχισα να ασχολούμαι από την μικρή ηλικία σε ένα δημοτικό που στην αρχή φαντάσου ότι παίζαμε μόνο δύο παιδιά. Έτυχε και μας είδαν κάποιοι άνθρωποι του Πειραϊκού και ξεκίνησα να παίζω στα τμήματα μίνι και στους παμπαίδες .Μετά συνέχισα την καριέρα μου στο Μοσχάτο και στη συνέχεια στο Φαληρικό. Στην πορεία έπαιξα στο εφηβικό του Μίλωνα όπου συμμετείχα και στην πρώτη ομάδα την παλαιά Α1. Είχα τότε εκείνες τις εποχές σαν προπονητή τον Γιάννη Σγουρό που ακόμα και σήμερα συνεργάζομαι μαζί του στο Κολλέγιο Αθηνών όπως επίσης και με τον Παναγιώτη Γιαννάκη που τον αντιμετώπισα σαν αντίπαλο. Βέβαια λόγω κάποιου προβλήματος υγείας που αντιμετώπισα σταμάτησα για ένα μικρό χρονικό διάστημα και η καριέρα μου συνεχίστηκε σε διάφορες ομάδες όπως το Φάληρο, Ρέντη, Φαληρικό ,Υμηττός. Αυτή την περίοδο όπως ανέφερα και προηγουμένως είμαι στο Κολλέγιο Αθηνών με τους παλαίμαχους της δικής μου γενιάς ,στην μικτή του ΕΚΑ όπου κατεβαίνουμε στα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα σαν μικτή Hellas,αλλά και τώρα πρόσφατα στο παγκόσμιο πρωτάθλημα βετεράνων στο Πέζαρο της Ιταλίας όπου πήραμε την 4η θέση με έναν τεράστιο και δύσκολο ανταγωνισμό.
Κ.Π. Βλέπουμε όλοι ότι το μπάσκετ αλλάζει. Βέβαια να σου πω και εγώ την προσωπική μου άποψη , πιο πολύ μου άρεσε το στυλ που έπαιζαν οι παλαιότερες ομάδες όχι μόνο στο ΝΒΑ όπως οι Λεικερς, οι Μπουλς, η τότε Γιουγκοπλάστικα Σπλιτ αλλά και ελληνικές ομάδες όπως ο ΑΡΗΣ, ο ΠΑΟΚ, ο Ολυμπιακός, ο Παναθηναϊκός. Ποια είναι η γνώμη σου για το σύγχρονο μπάσκετ, τόσο σε ευρωπαϊκό επίπεδο αλλά και εδώ στην χώρα μας.
Κ.Μ. Η αλήθεια Κώστα είναι ότι λόγω έλλειψης χρόνου δεν παρακολουθώ τα τεκταινόμενα στο ευρωπαϊκό μπάσκετ. Έχει αλλάξει το στυλ παιχνιδιού ,είναι πιο γρήγορο και λίγο άναρχο θα έλεγα. Αυτό επίσης που δεν μου αρέσει είναι ότι στις ελληνικές ομάδες δεν παίζουν πολλοί γηγενείς παίχτες και αυτό φυσικά λόγω της παγκοσμιοποίησης. Η εθνική μας ομάδα νομίζω έχει παρόν και μέλλον αρκεί να αξιοποιηθούν τα ταλέντα που υπάρχουν από τις ακαδημίες.
Κ.Π. Το προσωνύμιο σου και αυτό δεν είναι τυχαίο είναι Τριποντάκιας. Σε έχω παρακολουθήσει και όντως έχω εντυπωσιαστεί. Θα ήθελα να μου πεις ποιος παίχτης ήταν για εσένα κατά κάποιο τρόπο πρότυπο θαυμασμού.
Κ.Μ. Δεν χρειαζόταν να σκεφτώ την απάντηση. Φυσικά ο Μπάνε Πρελεβιτς και φυσικά στο ΝΒΑ ο Michael Jordan
Κ.Π. Θέλω να σε ευχαριστήσω για την τιμή που μου έκανες. Αποτελείς νομίζω πρότυπο αθλητή και ανθρώπου που μέσα από την προσωπική σου εκστρατεία σχετικά με τον καρκίνο αλλά και με την αγάπη σου για το μπάσκετ να αποτελέσεις φωτεινό παράδειγμα.
Κ.Μ. Ευχαριστώ και εγώ με τη σειρά μου που μοιράστηκα μαζί σου αυτή τη συνέντευξη κα σου εύχομαι ότι καλύτερο
Τελειώνοντας την συνέντευξη αναρωτήθηκα πόσοι άνθρωποι σαν τον Κύριλλο αγωνίζονται με πάθος και χωρίς να το βάζει κάτω όταν συναντάει δυσκολίες ειδικά και σε θέματα υγείας. Προσωπικά αποτελεί ένα πρότυπο όχι μόνο για μένα, αλλά κυρίως για εκείνο το κομμάτι του πληθυσμού που αναζητεί κάτι αληθινό και λαμπερό στις δύσκολες εποχές που ζούμε . Άνθρωποι κόσμημα και πρότυπα σαν τον Κύριλλο είναι λίγοι και πρέπει να είναι σημείο αναφοράς για όλους μας. Ίσως και η παρακάτω φανέλα θα έπρεπε να κοσμεί κάποιο αθλητικό μουσείο, για την τεράστια προσφορά του στο ελληνικό μπασκετ……
