Ο Περίανδρος, που ήταν τύραννος της Κορίνθου (625- 585 π.Χ.), στην αρχή της εξουσίας του κυβέρνησε ήπια, αλλά έπειτα έγινε «μιαιφονώτερος» από τον πατέρα του Κύψελο. Ο Ηρόδοτος έχει μια εξήγηση για τη μεταστροφή αυτή:
Θέλοντας, λέει, να μάθει με ποιον τρόπο θα εξασφάλιζε μεγαλύτερη σταθερότητα στο καθεστώς του και πώς θα κυβερνούσε καλύτερα την πόλη, έστειλε έναν απεσταλμένο στον τύραννο της Μιλήτου Θρασύβουλο, ζητώντας τη συμβουλή του.
Ο Θρασύβουλος άφησε τα λόγια, έβγαλε τον κήρυκα έξω από την πόλη, σ’ ένα χωράφι σπαρμένο και μαζί του περνούσε ανάμεσα από τα στάχυα, ρωτώντας κι εξετάζοντάς τον ποιος λόγος τον έφερε από την Κόρινθο, ενώ ταυτόχρονα έκοβε, κάθε φορά που έβλεπε ένα στάχυ να ξεπερνά τα άλλα, και το τσάκιζε και τσακίζοντάς το, το έριχνε καταγής. Στο τέλος, μ’ αυτό τον τρόπο, τα πιο καμαρωτά και ψηλά στάχυα τα ρήμαξε. Κι αφού πέρασε από άκρου σ’ άκρο το χωράφι, στέλνει πίσω τον κήρυκα.
Γυρνώντας στην Κόρινθο, ο απεσταλμένος στον Περίανδρο είπε πως τον έστειλε σε σαλεμένο. Δεν του έδωσε καμιά συμβουλή να μεταφέρει, και κατέστρεψε τη σοδειά του με το ίδιο του το χέρι.
Ο Περίανδρος, όμως, κατάλαβε το νόημα της παραβολής και αποφάσισε να δείξει στην πόλη την όψη του τη φοβερή. Και τοις κείνου ρήμασι πειθόμενος, βάλθηκε ν’ αφανίζει και να εξευτελίζει τους καλύτερους υπηκόους του.
Δυστυχώς αυτά που εφαρμόζονται σε τυραννικά πολιτεύματα συχνά τα συναντάμε και μέσα στην Ορθόδοξη Εκκλησία μέσα στην οποία το πολίτευμα (πρέπει να) είναι Δημοκρατία. Φυσικά γι αυτό δεν φταίει η όμορφη Ορθοδοξία, αλλά ότι εμείς δεν αγωνιζόμαστε να απαλλαγούμε από τα πάθη μας. Το πάθος του εγωισμού και της κενοδοξίας είναι από τα πάθη που θα μας πολεμάνε μέχρι να πέσει πάνω μας η πλάκα του τάφου.
Τι σημαίνει κενοδοξία ; Αυτό που λέει η λέξη. Αντί να μ’ ενδιαφέρει να ακούω μπράβο από τον Θεό, επιδιώκω ν’ ακούω μπράβο από τον Μητροπολίτη και από τον κόσμο. Θα πείτε είναι κακό αυτό ; Τι, θ’ απαγορέψουμε στον Μητροπολίτη και τον κόσμο να λέει μπράβο σ’ έναν παπά που είναι δραστήριος, δυναμικός, που μπορεί να κινητοποιεί τους πιστούς και με την συνδρομή τους να ταΐζει πεινασμένους, να περιθάλπει ασθενείς, να ελεεί φτωχούς, να δίνει ιατροφαρμακευτική περίθαλψη σε απόρους, να κάμνει δωρεάν φροντιστηριακά μαθήματα σε προβληματικά παιδιά, να …
Βέβαια να το ξεκαθαρίσουμε από την αρχή, όλα αυτά δεν είναι κακά, αλλά δεν είναι το κύριο έργο της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Αυτά κανονικά σε μια ευνομούμενη Πολιτεία θα ήταν έργο του Κράτους. Επειδή όμως στην Ελλάδα οι Κυβερνώντες σκέφτονται πιο πολύ τον εαυτό τους παρά τους πολίτες, έχουν αναλάβει αυτό το έργο (και) οι Μητροπόλεις. Το Κράτος όχι μόνο δεν βοηθάει, αλλά όταν δει ένα όμορφο έργο ορμάει και το παίρνει, όπως έγινε με την «Κιβωτό του Κόσμου».
Το έργο της Ορθόδοξης Εκκλησίας είναι να μας βοηθάει να πολεμάμε τα πάθη μας και να γινόμαστε άγιοι, για να είμαστε κατάλληλοι πολίτες της αιώνιας Βασιλείας του Θεού. Όταν ένας παπάς δέχεται επαίνους από τον Μητροπολίτη και τον κόσμο, πρέπει να τους δέχεται με ταπεινό φρόνημα και με την συναίσθηση ότι με την βοήθεια του Θεού επιτελεί τα έργα και ότι ο ίδιος είναι «αχρείος δούλος» κατά την έκφραση του Χριστού.
Δυστυχώς όμως συχνά τα πράγματα δεν είναι ακριβώς έτσι. Πολλοί παπάδες με αξιοθαύμαστο έργο, όχι μόνο δεν έχουν ταπεινό φρόνημα, αλλά επειδή έχουν κερδίσει και την εμπιστοσύνη του Μητροπολίτη, προσπαθούν να εφαρμόσουν την συμβουλή του τυράννου Θρασύβουλου που αναφέραμε στην αρχή. Εμποδίζουν κάθε καλό έργο από άλλους παπάδες, για να φαίνονται μόνο τα δικά τους τα έργα.
Έτσι μπορεί να πείσουν τον Μητροπολίτη να βγάλει από Προϊστάμενο κάποιου Ιερού Ναού έναν παπά δυναμικό που ξεκίνησε ένα έργο ωφέλιμο για την ενορία του και να βάλει στην θέση του έναν παπά πάνω από 80 χρονών, ακριβώς επειδή δεν μπορεί να δημιουργήσει τίποτα. Για να μην τα πολυλογώ, όποιος παπάς αρχίζει να δημιουργεί, να γίνεται αγαπητός τους ενορίτες του, να ξεχωρίζει για το έργο του, μπαίνει στο στόχαστρο. Πέρα απ’ αυτά, αυτοί οι παπάδες δημιουργούν «κλίκες» μέσα στην Εκκλησία και η πρωταρχική τους φροντίδα είναι σε όλα να τακτοποιούν τους «δικούς τους»!
Άρα ποιο είναι το αποτέλεσμα ; Οι παπάδες που είναι ξύπνιοι και εννοείται τα βλέπουν αυτά (ενώ εμείς οι πιστοί που κοιμόμαστε όρθιοι δεν παίρνουμε τίποτα χαμπάρι), και δεν έχουν διάθεση να μπουν σε προβλήματα, κάμνουν μόνο τα υποχρεωτικά στην ενορία τους και τίποτα παραπάνω.
Πολύ ωραία ! Κατά τα άλλα «εμείς της Εκκλησίας» είμαστε οπαδοί του πράου και ταπεινού Χριστού, ο οποίος δεν είχε «που την κεφαλή κλίνει». Κούνια που μας κούναγε!
