Pınarbaşı : Aziziye, Zamantı, Dzamıntav, Dsamındav, Simandu, Tsamandos, Samantos
Pazarören [ tr ] : Αριαράθια, Αριαράθεια, Yabanlı Pazarı, Pazarviran
ΣΤΑΥΡΟΥ Π. ΚΑΠΛΑΝΟΓΛΟΥ Συγγραφέα – ιστορικού ερευνητή
ΕΙΣΑΓΩΓΗ
Το Πιναρμπάσι ( Αδύγε : Iазэй/Пынарбащы ) είναι δήμος και περιφέρεια της επαρχίας της Καισάρειας της Μ. Ασιας .
Στην αρχαιότητα σε μικρή απόσταση από την θέση του υπήρχε η πόλη Αριαράθεια .
Το σημερινό Pazarören θεωρείται ότι είναι μια συνοικία του Πιναρμπασι και απέχει 70 χλμ από το κέντρο της πόλης της Καισαρείας .
ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΟΤΑΝ
Η περιοχή Pınarbaşı και η πόλη του Πινάρ-Μπασί βρίσκεται 89 χλμ ανατολικά της Καισαρείας.
Βρίσκεται στον αυτοκινητόδρομο Malatya-Kahramanmaraş
–Η αποδεκτή θέση της αρχαίας Αριράθειας
Η αρχαία πόλη Αριαράθεια ήταν χτισμένη ανάμεσα στα Κόμανα και τη Σεβάστεια. στο κοντά στο Πινάρμπασι
— Η εκδοχή ότι η Αριαράθεια βρίσκονταν στην θέση των Φαράσσων αμφισβητείται.
Υπάρχει και μια άλλη εκδοχή* για την θέση που βρίσκεται η Αριαράθεια που δεν είναι άλλη από την θέση που το 1922 βρισκόταν τα Φάρασσα ή η σημερινή
Çamlica], το οποίο εντοπίζεται στην αριστερή όχθη του ποταμού Zamanti-Su (αρχαίου Καρμάλα, Βυζαντινού Ονοπνίχτη), στα νότια της Καισάρειας.
Η Αριαράμνεια δεν απαντάται στις αρχαίες πηγές.
Μας είναι γνωστή μόνο από μια δίγλωσση (ελληνική και αραμαϊκή) επιγραφή, χαραγμένη σε βράχο σε μικρή απόσταση στα βόρεια των Φαράσων.
Η επιγραφή αναφέρει έναν Σαγγάριο τον οποίο προσδιορίζει ως στρατηγό Αριαραμνεί(ας).
Η Αριαράμνεια δε φαίνεται να αποτελούσε μία από τις δέκα στρατηγίες του Καππαδοκικού βασιλείου, ώστε να αναφέρεται ως έδρα στρατηγού.
Το γεγονός αυτό οδήγησε τον Magie να υποθέσει ότι η Αριαράμνεια ήταν ένα από τα φρούρια της Καταονίας, που αναφέρει ο Στράβων, όπως το Δάσταρκον και τα Αζάμορα.1 Πρόκειται για καθαρή υπόθεση, εφόσον ο αρχαίος συγγραφέας εν προκειμένω ρητά περιορίζεται μόνο στα δύο αυτά ονόματα
*- Οι πληροφορίες αυτές δίνονται στο άρθρο *Ariaramneia / RhodandosΓια παραπομπή: Dipla Anthi, “Ariaramneia / Rhodandos”,
Εγκυκλοπαίδεια Μείζονος Ελληνισμού, Μ. Ασία
ΤΟ ΟΝΟΜΑ
Διαχρονικά υπήρχαν διάφορα ονόματα για την πόλη.
Sargarausen , Αριαράθεια· ή Αριαράτεια ή Ariarátheia) ή Ariarátia, Δασμέντα, Pınarbaşı, και ακόμη Aziziye, Zamantı, Dzamıntav, Dsamındav, Simandu, Tsamandos, Samantos
— Sargarausen
Το όνομα αυτό Σαργκαραούσεν χρονολογείται από το 590 π.Χ.
— Ἀριαράθεια· ή Αριαράτεια ή Ariarátheia) ή Ariarátia
Ariaramneia / Rhodandos
Το ονομα δόθηκε προς τιμήν του ανθρώπου που την αναδημιούργησε του Αριαρανθη του Δ΄
— Δασμέντα
Το όνομα αυτό δόθηκε την εποχή των Βυζαντινών.
–Ρόδανθος – Rhodandos
Η λέξη Ρόδανδος φαίνεται να είναι υβριδική από το Ελληνικό «ρόδον» και το Λουβιτικό επίθημα «-αντ».
Οι καταλήξεις «-ανδος, -αντος» εξάλλου είναι συχνές στη Μικρά Ασία, και ιδιαιτέρως στην περιοχή της Καππαδοκίας.
— Pınarbaşı,
Μετά την φυγή των Ελλήνων , η συνοικία πήρε το όνομά της από το Pınarbaşı λόγω της πηγής που βράζει από τους πρόποδες του όρους Shirvan, που βρίσκεται στην περιοχή
ΚΑΤΟΙΚΟΙ ΤΟ 1922
Οι μόνες πληροφορίες που υπάρχουν για την παρουσία Χριστιανών στην περιοχή είναι για την περιφέρεια .
Συμφωνά με αυτά Η περιοχή αποτελείται από 31 δήμους και 282 χωριά και έχει πληθυσμό 93.303. Από αυτούς, μερικοί ήταν Αρμένιοι και 1371 Έλληνες, και η πλειοψηφία τους είναι μουσουλμάνοι.
Τα τοπικά αρχεία κάηκαν γύρω στο 1923.
Υπάρχουν δύο εκδοχές: σύμφωνα με τη μία, οι Αρμένιοι επιζώντες της γενοκτονίας έκαψαν τα αρχεία για να κρύψουν τη μη μουσουλμανική καταγωγή τους.
Σύμφωνα με μια άλλη, οι μουσουλμάνοι που ανέλαβαν περιουσίες που είχαν αφήσει σφαγιασθέντες Αρμένιους κατέστρεψαν τα αρχεία των αρχικών ιδιοκτητών .
Οι μόνες πληροφορίες για την κατοίκηση έχουν να κάνουν με διάφορες Μουσουλμανικές φίλες που ήρθαν στα μέσα του 19ου αιώνα
Συγκεκριμένα Η πλειοψηφία του πληθυσμού της περιοχής αποτελείται από Αβσάρες και Κιρκάσιους.
Αν και οι Αβσάροι και οι Κιρκάσιοι κυριαρχούν στην κεντρική συνοικία, η γειτονιά που είναι γνωστή ως νότια γειτονιά αποτελείται από μετανάστες που ήρθαν κατά τη διάρκεια του πολέμου του 1893.
Το οροπέδιο Uzunyayla της επαρχιακής γης είναι η περιοχή όπου εγκαταστάθηκαν Καυκάσιοι μετανάστες που έπρεπε να μεταναστεύσουν στα οθωμανικά εδάφη ως αποτέλεσμα της «Μεγάλης Καυκάσιας Εξορίας του 1864».
ΙΣΤΟΡΙΑ
Το Pınarbaşı και τα περίχωρά του, που ήταν ένας σημαντικός οικισμός από την αρχαιότητα, παρέμειναν υπό την κυριαρχία των Ασσυρίων, Χετταίων, Περσών, Αλεξάνδρων, Καππαδοκών, Ρωμαίων και Βυζαντινών αυτοκρατόρων
Η αρχαία πόλη που προϋπήρχε στην θέση της Ἀριαράθεια λεγόταν Sargarausena
— 590 π.Χ.
Κάποιοι πιστεύουν οτι η ίδρυση της ανάγεται στο 590 π.Χ. όμως υπαρχή επιφύλαξη ,ενδεχόμενα να προϋπήρχε ,καταστράφηκε και επανιδρύθηκε .
Μετά τον πόλεμο μεταξύ των Περσών και των Λυδών το 590, όλη η Μικρά Ασία περιήλθε στην κυριαρχία των Περσών. Από αυτή την ημερομηνία έχουν γίνει προσπάθειες για την ίδρυση του «Ανεξάρτητου Βασιλείου της Καππαδοκίας».
–360 π.Χ.
Μετά το 360, κλάδος του βασιλείου ήταν η Κεντρική Μαζάκα (Καϊσέρι) Πόλη της Μεγάλης Καππαδοκίας. Ο λαός της Καππαδοκίας αντιστάθηκε στις προσπάθειες του Μεγάλου Αλεξάνδρου να πάρει τον έλεγχο της περιοχής και μετά από αυτόν ο Αριαράθης Α’ π.Χ. Αυτοανακηρύχθηκε βασιλιάς το 332 και επέλεξε το Κάστρο Τουρχάλ κοντά στη Ζιλέ (Ζέλα) ως κέντρο του νέου του κράτους
Ο λαός που βρισκόταν υπό Μακεδονική κυριαρχία στην περιοχή για σύντομο χρονικό διάστημα, αλλά δεν αποδέχτηκε την καταπιεστική και σκληρή κυριαρχία, επαναστάτησε υπό την ηγεσία του Αριαράθη Β’, ανακτώντας την ανεξαρτησία του και αποκαθιστώντας την περσική κυριαρχία. Αυτή η περίοδος θεωρείται ως περίοδος κατά την οποία η Καππαδοκία έζησε με ειρήνη και ασφάλεια.
280 – 250 π.Χ.
Μετά την άνοδο στο θρόνο του Αριαράθη, που βασίλεψε μεταξύ 280-250, ο Αριαράθης Γ’ παντρεύτηκε την κόρη του Αντίοχου Τέως, βασιλιά της Αντιόχειας, από τον πατέρα του για ν α εξασφαλίσει την ειρήνη στην περιοχή.
Κηρύσσει το βασίλειο ανεξάρτητο από τους Πέρσες. Θεωρείται ο πρώτος βασιλιάς της Καππαδοκίας γιατί έκοψε νομίσματα με γραμμένο το «Βασιλιά Αριαράθη»
Tο όνομα της Αριαράμνειας φαίνεται να σχετίζεται με τον Καππαδόκη βασιλιά Αριαράμνη (περίπου 280-230 π.Χ.), εικαζόμενο ιδρυτή της. Και η προαναφερθείσα επιγραφή, από την οποία γνωρίζουμε την πόλη, χρονολογείται πιθανώς στον 3ο αι. π.Χ
–3ος αιών π.Χ.
Πριν από την άφιξη του βασιλιά Αριαριάθη, το μέρος αυτό ονομαζόταν Αζυσία.
Μέχρι το τέλος της ελληνιστικής περιόδου που εντοπίζεται γύρω στο 200 π.Χ.
–. 220–163 π.Χ – Αριαράθεια
Ο Αριαράθης ξεκινά με την αναζήτηση μιας πρωτεύουσας.
Η Αριαράτεια ( ελληνικά : Ἀριαράθεια· ρωμ.: Ariarátheia) ή Ariarátia ήταν μια καππαδοκική πόλη που ιδρύθηκε από τον Ariarate IV (r. 220–163 π.Χ.),
Pınarbaşı, με την οικογένεια και τον στρατό του, εγκαταστάθηκε στον υγρότοπο και τη δασική περιοχή όπου περνά το ρέμα Tse Mantos (Zaman), στον δρόμο Göksun Sivas, στην περιοχή που ονομάζουμε Μπεσττεπέ, Τσουκουριουρτ και Περιφέρεια Τεπέ, και μετέτρεψε την Araratya (Pınarbaşı) σε διοικητική, εμπορική και διοικητική περιφέρεια.
Η Αριαράθεια ήταν αρχαία πόλη της Καππαδοκίας, στη Μικρά Ασία.
Κατά τον Στέφανο Βυζάντιο, η πόλη αυτή ιδρύθηκε στα μέσα του 2ου αιώνα π.Χ. από τον βασιλιά της χώρας Αριαράθη του Δ’, ο οποίος της έδωσε και το όνομά του.
–Ρωμαίοι
190 π.Χ. Ο Αντίοχος Γ’ υποφέρει από βαρειά ήττα στη Μάχη της Μαγνησίας. Την ίδια χρονιά ο πόλεμός του με τη Ρώμη λαμβάνει τέλος. Ο Αριαράθης καλείται να καταβάλλει υψηλή πολεμική αποζημίωση.
188 π.Χ. Υπογράφεται η Συνθήκη της Απάμειας, η οποία αναδιαμορφώνει τα σύνορα των μικρασιατικών κρατών. Μεγάλος κερδισμένος της μοιρασιάς είναι η Πέργαμος.
Η κόρη του Αριαράθη, Στρατονίκη, νυμφεύεται τον βασιλιά της Περγάμου, Ευμένη Β’. Η Πέργαμος μεσολαβεί έτσι ώστε να μειωθεί στο μισό η αποζημίωση που καλείται να πληρώσει η Καππαδοκία. Έκτοτε τα δύο κράτη χαράζουν κοινή πολιτική πορεία.
183 π.Χ. Πέργαμος και Καππαδοκία συγκρούονται με τον βασιλιά Φαρνάκη Α’ του Πόντου.
179 π.Χ. Λήξη του πολέμου με τον Πόντο.
Η σύμπνοια των μικρασιατικών κρατών θορυβεί τη Ρώμη.
172 π.Χ. Ξεσπά ο Τρίτος Μακεδονικός Πόλεμος ανάμεσα στη Ρώμη και τη Μακεδονία. Η Καππαδοκία και η Πέργαμος τάσσονται στο πλευρό των Ρωμαίων σύμφωνα με την πάγια τακτική τους.
Στον πόλεμο κατά του Περσέα ο Αριαράς . ήταν σύμμαχος της Ρώμης με τον Ευμένη. αλλά μετά την Πίδνα υποπτευόταν οι Ρωμαίοι και τους είχε δυσμενείς στις διαμάχες του εναντίον των Τροκμί.
Ωστόσο, οι επανειλημμένες αποδείξεις πίστης που έδωσε στη Ρώμη στις ασιατικές υποθέσεις ευνόησαν τη συμφιλίωση. Πέθανε το 164-3 π.Χ. Ο Αριαράς είχε τον τίτλο του Ευσεβή (ευσεβής), από τον οποίο οι δύο πόλεις Mazaca και Tiana που ανοικοδόμησε ο ίδιος είχαν το όνομα Ευσέβεια.
Ενσωματώθηκε στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία με την προσάρτηση της Καππαδοκίας ως επαρχίας από τον αυτοκράτορα Τιβέριο
— 306–337 μ.Χ.
Τον 4ο αιώνα, πιο συγκεκριμένα κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Κωνσταντίνου (σ.σ. 306–337), το ανατολικό τμήμα της Καππαδοκίας διαχωρίστηκε για να σχηματίσει τη Μικρά Αρμενία . Στα μέσα του ίδιου αιώνα, η Μικρά Αρμενία χωρίστηκε σε Αρμενία Prima και Αρμενία Σεκούντα , με την Αριαράτεια να ενσωματώνεται στην τελευταία.
–Βυζάντιο
Επί Βυζαντινής Αυτοκρατορίας ( 431 μ.Χ. ) μετονομάστηκε σε Δασμέντα .
Συμφωνά με την θεωρεία της ύπαρξης της στην θέση της Βαρησσου (Φαρασσα )Στα Βυζαντινά χρόνια η πόλη μετονομάστηκε Ρόδανδος, όπως μαρτυρά μια δεύτερη επιγραφή, επίσης χαραγμένη σε βράχο, στα νότια των Φαράσων, που αποδίδει την ενίσχυση της οχύρωσης του κάστρου της στο σπαθάριο Συμεών. Η Ρόδανδος (άλλες γραφές: Ροδανδός, ή Ρόδαντος ή Ροδαντός, ή Ροδεντός) αναφέρεται και από ορισμένους Βυζαντινούς συγγραφείς.3 Το βυζαντινό όνομα θα μπορούσε να απηχεί το αρχαιότατο όνομα της κώμης, η οποία μετονομάστηκε από τον ελληνιστικό βασιλέα που τη μετέβαλε σε πόλη, στην προκειμένη περίπτωση τον Αριαράμνη, όπως έχει διαπιστωθεί και σε άλλες περιπτώσεις Καππαδοκικών πόλεων.
Η Ρόδανδος βρισκόταν πάνω στο Βυζαντινό δρόμο που οδηγούσε από την Καισάρεια στα Άδανα, ο οποίος ταυτίζεται πιθανότατα με την αποκαλούμενη «οδό του Μαυριανού». Φαίνεται ότι αρχικά ήταν μια μεθοριακή κλεισούρα στα ανατολικά της Μικράς Καππαδοκίας (μεταγενέστερου θέματος της Καππαδοκίας), που προστάτευε το σύνορο του Ταύρου από ενδεχόμενες επιδρομές των Αράβων που θα έφταναν από τα Άδανα και την Ταρσό διαμέσου της κοιλάδας του Zamanti-Su. Αργότερα ίσως και η ίδια αποτέλεσε αυτόνομο θέμα.5
— 1021/1022 μ.Χ.
Στα 1021/1022 η Καππαδοκία και η Ρόδανδος (ως θέμα;) αναφέρεται ότι συμμάχησαν με το Νικηφόρο Φωκά και το Νικηφόρο Ξιφία κατά τη στάση τους εναντίον του Βασιλείου Β΄.6
Κοντά στη γειτονιά του Μελικγκάζι βρίσκονται τα ερείπια του Τζαμάνδου , μιας βυζαντινής συνοριακής οχυρής πόλης που χτίστηκε από τον διάσημο Αρμένιο στρατηγό Μελία γύρω στο έτος 909/910.
— 1065 μ.Χ.
Το 1065, η πόλη δόθηκε μεταξύ άλλων εδαφών στην περιοχή στον τελευταίο βασιλιά Μπαγκρατούνι Γκαγκίκ Β’ ως αντάλλαγμα για αυτόν που αποκήρυξε το βασίλειο της Αρμενίας
–1071 μ.Χ.
Μετά τη νίκη του Μαντζικέρτ το 1071 περιήλθε στην τουρκική κυριαρχία. Εντάχθηκε στην Οθωμανική Αυτοκρατορία το 1399.
— 1861,μ.Χ.
Το Pınarbaşı ιδρύθηκε ως συνοικία της Σίβας από τον Σουλτάνο Αζίζ το 1861, με το όνομα “Aziziye”, και προσαρτήθηκε στην επαρχία Kayseri το 1926 μετά από αίτημα του λαού. Κατά τη διάρκεια αυτών των ετών, το όνομα Aziziye παρέμεινε και το όνομα “Pınarbaşı”, το όνομα της μεγάλης πηγής νερού που ανεβλυζε, έβραζε από αυτό,
— 1928 μ.Χ.
Στις 18 Νοεμβρίου 1928, το όνομα της περιοχής άλλαξε σε Pınarbaşı. Ο πληθυσμός της περιοχής αποτελείται σε μεγάλο βαθμό από Κιρκάσιους και Ιρανούς μετανάστες Τουρκμένους που ονομάζονται Avshar.
ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΑ ΕΥΡΗΜΑΤΑ
Υπάρχουν πολλά ιστορικά ερείπια μέσα στην περιοχή.
–Το κάστρο Şerefiye
Τα πιο σημαντικά από αυτά είναι τα ερείπια του κάστρου στο χωριό Şerefiye,
— Ερείπια στο Uzunyayla
Υπάρχουν πολλά ερείπια άγνωστης προέλευσης σε διάφορα μέρη της Uzunyayla
Βορειοδυτικά της Αριράθειας βρεθήκαν αρχαίοι τάφοι που είχαν μούμιες
— Το πρώτο γνωστό φράγμα στην Μικρά Ασία.
Το πρώτο φράγμα στην Ανατολία κατασκευάστηκε πριν από 2200 χρόνια στην περιοχή Pınarbaşı. Την εποχή του Βασιλείου της Ariaratia, βασίλευε στην περιοχή τέτοια ευημερία και ευτυχία που η περιοχή ήταν απίστευτα αναπτυγμένη.
Ως αποτέλεσμα, είναι γνωστό ότι αυτή την περίοδο υπήρχε ένα φράγμα κοντά στο χωριό Karakuyu.
Σήμερα, τα ερείπια αυτού του φράγματος φαίνονται στην περιοχή που ονομάζεται “Bağlama” στην περιοχή Pınarbaşı.
Λέγεται ότι το μέρος που βρίσκεται σήμερα η συνοικία ήταν τότε κάτω από τα νερά του φράγματο2
— Ταφοι με μούμιες
Κοντά στο Pazarören υπάρχει τάφος που που ανηκει Emir Melik Gazi (1104-1134), έναν από τους Danishmends.
Στο κάτω μέρος του τάφου, που είναι κατασκευασμένος εξολοκλήρου από λεπτά τούβλα, υπάρχουν 7 μουμιοποιημένα πτώματα, μεταξύ των οποίων και αυτό του Μελίκ Γαζή.
Το μουμιοποιημένο σώμα του Εμίρ Μελικγκάζι, ο οποίος πέθανε στη Μαλάτια το 1134, μεταφέρθηκε στον τάφο που είχε χτίσει κοντά στο Pazarören ενώ ήταν ακόμη ζωντανός. Ο τάφος που βρίσκεται στο χωριό Μελικγκάζι μετά το 84ο χλμ. του δρόμου Malatya είναι ένας τετράγωνος πλίνθινος τάφος που αποτελείται από δύο ορόφους,
ΘΡΗΣΚΕΙΑ
Η Αριαράθεια κατά τους χριστιανικούς χρόνους, απετέλεσε την έδρα επισκοπής της Μεγάλης Αρμενίας, που εξαρτιόταν όμως από τη Μελιτηνή.
ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΕΣ
Αριαράθη Δ’,
Ο Αριαράθης Δ΄ ο Ευσεβής (βασ. 220 π.Χ. – 163 π.Χ.) ήταν ηγεμόνας του βασιλείου της Καππαδοκίας κατά την Ελληνιστική περίοδο, μέλος της Δυναστείας των Αριαραθιδών. Πατέρας του ήταν ο προκάτοχός του, Αριαράθης Γ’ και μητέρα του η Στρατονίκη, κόρη του βασιλιά των Σελευκιδών, Αντίοχου Β’ του Θεού.
Η εξωτερική πολιτική του Αριαράθη Δ’ χωρίζεται σε δύο φάσεις και καθορίζεται από τις επιγαμίες του Καππαδοκικού βασιλικού οίκου με δύο άλλες ισχυρές δυναστείες της Μικράς Ασίας
Υπήρξε ο ιδρυτής Της Αριράνθειας στην όποια έδωσε και το όνομα του
Ο Αριαράθης Δ’ έζησε τον 3ο αιώνα π.Χ. ,και ήταν γιος του ηγεμόνα της Καππαδοκίας, Αριαράθη Γ’ και της Στρατονίκης.
Το 220 π.Χ. Πεθαίνοντας, ο Αριαράθης Γ’ κληροδοτεί τον θρόνο του στον Αριαράθη Δ’, ο οποίος ήταν ακόμη σε νηπιακή ηλικία.
193 π.Χ. Ο Αριαράθης παντρεύεται την Αντιοχίδα, κόρη του ηγεμόνα των Σελευκιδών, Αντίοχου Γ’ του Μέγα.
192 π.Χ. Ξεσπά πόλεμος ανάμεσα στον Αντίοχο Γ’ και τη Ρωμαϊκή Δημοκρατία. Η Καππαδοκία συντάσσεται με τους Σελευκίδες.
190 π.Χ. Ο Αντίοχος Γ’ υποφέρει από βαριά ήττα στη Μάχη της Μαγνησίας. Την ίδια χρονιά ο πόλεμος του με τη Ρώμη λαμβάνει τέλος. Ο Αριαράθης καλείται να καταβάλλει υψηλή πολεμική αποζημίωση.
188 π.Χ. Υπογράφεται η Συνθήκη της Απάμειας, η οποία αναδιαμορφώνει τα σύνορα των μικρασιατικών κρατών. Μεγάλος κερδισμένος της μοιρασιάς είναι η Πέργαμος.
ΑΠΑΣΧΟΛΗΣΗ
— Το μεγάλο παζάρι στον μεσαίωνα
Στην περιοχή του Πιναρμπασι κάθε χρόνο γινόταν ένα μεγάλο εμπορικό πανηγύρι που κρατούσε 40 ολόκληρες ημέρες .
Είχε ξεκινήσει στις αρχες του 13ο αιώνα και συμμετείχαν όχι μόνον έμποροι από την Καππαδοκία αλλά από ολόκληρη την Μικρά Ασία και δεχόταν επισκέπτες και από άλλα κράτη
έχοντας πάρει διεθνείς διαστάσεις . Το Tanışlu Pazarı, οπός λεγόταν από τους Οθωμανούς ήχε γίνει μια από τις πιο διάσημες αγορές του Μεσαίωνα, γινόταν στο Pazarören. ένα οικισμό 23 χλμ από το Pinarbasi και με τα σημερινά δεδομένα ήταν μια μεγάλη διεθνής έκθεση και θεωρείτο ότι ήταν η μεγαλύτερη διεθνής έκθεση όχι μόνο του ισλαμικού κόσμου αλλά και του κόσμου εκείνη την εποχή . Αυτή η αγορά ονομαζόταν και Taraflu.
Οι έμποροι κατέβαλλαν μεγάλες προσπάθειες για να συμμετάσχουν σε αυτή την αγορά.
Σε αυτή την αγορά εύρισκες σκλάβους και παλλακίδες Τούρκους και Έλληνες.
Πωλούνται επίσης όμορφα άλογα και μουλάρια.
Εκεί πωλούνται και αγοράζονται επίσης ρούχα .υφάσματα και γούνες κάστορα
Στο Yasanlu, τα ελαττωματικά προϊόντα προσφέρονται προς πώληση με τα ελαττώματα τους κρυμμένα με εκπληκτικό τρόπο. Μία από τις παραδόσεις αυτής της αγοράς είναι ότι ένα αγορασμένο αντικείμενο δεν μπορεί ποτέ να επιστραφεί.
Η δραστηριότητα αυτής της μεγάλης αγοράς τελείωσε κατά τη διάρκεια της Μογγολικής κυριαρχίας, στα τέλη του 13ου αιώνα ή στο πρώτο τέταρτο του 14ου αιώνα»
–Γεωργία
Στην περιοχή δεν υπήρχε γεωργία εκτός από την παραγωγή περιορισμένης ποσότητας σίτου και κριθής αν και η γη ήταν ι εύφορη και κατάλληλη για παραγωγή μεγάλων ποσοτήτων σιτηρών,
Η κατάσταση κάπως βελτιώθηκε και σήμερα παράγεται σιτάρι, κριθάρι, σίκαλη, παντζάρια, ρεβίθια, φασόλια, φακές, πατάτες, τριφύλλι .
Υπήρχε μια περιοχή κατάλληλη για μικρά βοοειδή και εκτροφή αλόγων
.Η συνοικία υπήρξε από το παρελθόν σημαντικό κτηνοτροφικό κέντρο.
Οι κάτοικοι της συνοικίας ασχολούνταν με την εκτροφή αλόγων μέχρι τη δεκαετία του 1950 που τα ζώα τα αγόραζε το κράτος για την ενίσχυση του ιππικού.
Όμως, με τη μηχανοκίνηση του Στρατού, η ιπποτροφία αντικαταστάθηκε από την αιγοπροβατοτροφία.
Ωστόσο, σε αυτή την περιοχή, που είναι πολύ κατάλληλη για εκτροφή αλόγων λόγω των κλιματολογικών της συνθηκών, τα τελευταία χρόνια έχουν αρχίσει να εκτρέφονται καθαρόαιμα βρετανικά άλογα κούρσας.
–Υφαντουργία
Υπάρχουν αργαλειοί χαλιών και χαλιών σε πολλά σπίτια στο κέντρο της περιοχής και σε χωριά. Εδώ υφαίνονται χαλιά και κουβέρτες
— Υδάτινοι πόροι
Σήμερα υπάρχει εκμετάλλευση των υδάτινων πόρων ,τόσο για την αύξηση της γεωργικής παράγωγης άσο και για ιχθυοκαλλιέργεια
Τα νερά της περιοχής είναι ιδιαίτερα κατάλληλα για εκτροφή πέστροφας..
ΣΗΜΕΡΑ
Το Πινάρ Μπασί έχει πληθυσμός του είναι 21.240 το 2022.
Το δε Παζαρορέν έχει πληθυσμό 1109 άτομα το 2010 .
