Διάβασα σ’ ένα βιβλίο Παιδαγωγικής τον ορισμό του τρελού : «τρελός είναι ο σίγουρος κι αποφασισμένος». Άρα σύμφωνα με τον ορισμό, αυτό ισχύει και για τα υψηλόβαθμα Στελέχη του Υπουργείου Παιδείας επειδή είναι σίγουροι και αποφασισμένοι με την αξιολόγηση των εκπαιδευτικών. Νομίζουν ότι η απουσία της αξιολόγησης των εκπαιδευτικών φταίει για το χάλι των σχολείων στην Ελλάδα.
Κάποτε σε μια παραβολή που είπε ο Χριστός και αφορούσε ένα χωράφι με σιτάρι που είχε γεμίσει ζιζάνια, είπαν οι εργάτες στον οικοδεσπότη : «θέλεις να μπούμε στο χωράφι και να ξεριζώσουμε τα ζιζάνια ; Όχι, τους απάντησε ο οικοδεσπότης, μήπως μαζί με τα ζιζάνια ξεριζώσετε και το σιτάρι. Αφήστε τα να μεγαλώνουν μαζί και θα τα ξεχωρίσετε στον θερισμό».
Φοβάμαι ότι το Υπουργείο Παιδείας με την «σίγουρη» αξιολόγηση των εκπαιδευτικών που ήδη εφαρμόζει στους νεοδιόριστους θα εκριζώσει και πραγματικά καλούς εκπαιδευτικούς μαζί με τους τυχόν ανεπαρκείς. Διάβασα σε μια εκπαιδευτική ιστοσελίδα, ότι σε όσους ήδη κρίθηκαν ανεπαρκείς θα δώσουν ακόμα μια ευκαιρία και μετά θα τους δείξουν την έξοδο.
Είναι δικαίωμα κάθε Κυβέρνησης να εφαρμόζει στην Παιδεία τις πολιτικές που νομίζει, εγώ απλώς σ’ αυτό το άρθρο θα παρουσιάσω την περίπτωση της αξιολόγησης ενός εκπαιδευτικού που έτυχε να γνωρίσω.
Είναι Φιλόλογος και έχει αρκετά χρόνια στην εκπαίδευση. Αν και δεν ήταν υποχρεωμένος να αξιολογηθεί, αφού δεν είναι νεοδιόριστος, εν τούτοις το ζήτησε μόνος του επειδή ο Σύμβουλος που θα τον αξιολογήσει είναι πολύ επιεικής. «Χαζός είμαι, έλεγε, να αξιολογηθώ αργότερα από άλλο Σύμβουλο ; τώρα είναι η ευκαιρία, πριν φύγει αυτός ο Σύμβουλος».
Κατ’ αρχήν θεωρώ αψυχολόγητη την απόφαση του Υπουργείου να ξεκινήσει από τους νεοδιόριστους. Δεν πρόλαβαν να χαρούν οι άνθρωποι ότι διορίστηκαν, τους έβαλαν καπάκι την αξιολόγηση. Έλεος ! Καλό μου Υπουργείο Παιδείας για να τους διορίσεις δεν το έκανες με κάποια κριτήρια ; Στην τύχη τους διόρισες ;
Αυτός ο συνάδελφος έχει απαράδεκτη συμπεριφορά στο σχολείο. Παντρεμένος και χωρισμένος πολλές φορές, ενοχλεί καθηγήτριες, μαθήτριες … Τον βλέπουν κι αλλάζουν δρόμο. Τον έτυχα μια φορά στον δρόμο κι έβριζε άσχημα έναν άλλο οδηγό.
Η γνώμη μου είναι ότι αυτός ο συνάδελφος δεν κάμνει για εκπαιδευτικός. Δεν τον ενδιαφέρει να μάθουν οι μαθητές τίποτα. Το μόνο που τον ενδιαφέρει είναι να μαζεύει μόρια για την αξιολόγηση. Έβαλε και το απόγευμα έναν όμιλο με κάποια δράση εικονικά, για να φαίνεται ότι έχει εθελοντισμό.
Για δυο εβδομάδες πριν την αξιολόγηση στην αίθουσα έκαμνε συνέχεια προπόνηση το ίδιο μάθημα. Ετοίμαζε το σκηνικό του μαθήματος με τους μαθητές στους οποίους υποσχέθηκε αμοιβές για την συνεργασία τους. Οι μαθητές που κοιμόντουσαν συνήθως στο μάθημα, για να κερδίσουν την αμοιβή τους έπρεπε απλώς να μείνουν ξύπνιοι όταν θα ήταν ο Σύμβουλος. Οι άλλοι μαθητές που θα συμμετείχαν ενεργά θα είχαν μεγαλύτερη αμοιβή.
Για να μην πολυλογώ ο συνάδελφος αξιολογήθηκε «πολύ καλός». Και δυο άλλοι συνάδελφοι Φιλόλογοι νεοδιόριστοι που γνωρίζω και είναι εξαιρετικοί στην εργασία τους, κρίθηκαν κι αυτοί «πολύ καλοί». Η δικαιολογία είναι ότι τα «εξαιρετικός» πρέπει να είναι ελάχιστα.
Φυσικά εννοείται ότι οι σοβαροί εκπαιδευτικοί δεν θα αφήσουν το μάθημα για δυο εβδομάδες για να ετοιμάζουν το σκηνικό της αξιολόγησης, ούτε βέβαια θα υπόσχονται αμοιβές στους μαθητές. Έτσι όμως θα κινδυνεύουν να μη φανούν τόσο «καλοί» στην αξιολόγηση.
Και ποιο θα είναι το κέρδος για την μαθησιακή διαδικασία στο σχολείο όταν τελειώσει η αξιολόγηση όλων των εκπαιδευτικών και θα υπάρχουν στο ίδιο σχολείο εκπαιδευτικοί χαρακτηρισμένοι «εξαιρετικός», «πολύ καλός», «επαρκής» ; Και για πόσα χρόνια θα ισχύουν αυτοί οι χαρακτηρισμοί ;
Αυτή είναι η αχαριστία του Υπουργείου Παιδείας. Αντί να πει ένα ευχαριστώ στους εκπαιδευτικούς που, σ’ αυτό το αλαλούμ που υπάρχει στα σχολεία και για το οποίο έχει και το ίδιο μεγάλη ευθύνη, αγωνίζονται καθημερινά να προσφέρουν στους μαθητές τον καλύτερο εαυτό τους, τους απειλεί συνεχώς με την τρομοκρατία της αξιολόγησης.
Δυστυχώς όμως για τον Λαό μαζί με τα ζιζάνια θα ξεριζώσουν και τα σιτάρια, και θα κάνουν την εκπαίδευση στην Ελλάδα ακόμα χειρότερη.
