Κατά την υποτονική προεκλογική για το νέο ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο περίοδο γράφηκαν πολλά για το μέλλον της ΕΕ αισιόδοξα και υπεραισιόδοξα. Μάλιστα οι των κομμάτων εξουσίας έχουν ακόμη το θράσος να κάνουν λόγο για την Ευρωπαϊκή Ένωση των λαών, ενώ αυτή έχει καταστεί υποχείριο των τραπεζιτών μέσω των κυβερνήσεων.
Καθώς ο αρχικός στόχος των πρωτεργατών ήταν η ειρηνική συνύπαρξη των πρώην εμπολέμων χωρών και η ευημερία των λαών τους, ας ξεκινήσουμε από την ανάλυση της οικονομίας. Η από την αρχή συμφωνία για την κατάργηση των δασμών επί των εισαγομένων προϊόντων είναι λογική, όταν συναποφασίζεται μεταξύ χωρών παραπλησίων οικονομικών δυνατοτήτων και κόστους διαβίωσης των πολιτών. Είναι εξαιρετικά αφελές να υποστηριχθεί ότι με την όποια οικονομική στήριξη προς νέο μέλος αυτό θα καταστεί ανταγωνιστικό βελτιώνοντας τις δομές του. Η χώρα μας κατέστη το πρώτο θύμα των οικονομικά ισχυρών και η βιομηχανία μας καταβαραθρώθηκε. Έχουμε μερίδιο ευθύνης για το συμβάν. Η εργατική αστάθεια λόγω των συχνών και παρατεταμένων απεργιών συνετέλεσε στο να αποχωρήσουν από το ελληνικό έδαφος πολυεθνικές εταιρείες. Μάλιστα, μετά την κατάρρευση του κομμουνισμού, αυτές στα πλαίσια του καπιταλιστικού μονοπωλίου κατέστησαν πανίσχυρες, απαλλαγμένες από το αντίπαλο δέος.
Θα μπορούσε να ισχυροποιηθεί τότε ο δημόσιος τομέας, τον οποίο, μετά τον πόλεμο, τα κράτη φαινόταν να ευνοούν στα πλαίσια του λαϊκού καπιταλισμού. Γι’ αυτό όμως ήταν πλέον αργά, καθώς η προπαγάνδα του συστήματος εξουσίας του παγκοσμιοποιημένου καπιταλισμού οργίαζε με την μομφή κατά του κράτους ως κακού επιχειρηματία. Και όντως είχε αποτύχει το συγκεντρωτικό και αυταρχικό κράτος υπό κομμουνιστικό καθεστώς, σε χώρες όμως καπιταλιστικές ανθούσαν κρατικές επιχειρήσεις. Το σύστημα όμως των τραπεζιτών ήθελε να διαλύσει τα κράτη ξεκινώντας από τον τομέα της οικονομίας. Τότε προβλήθηκε κατά κόρο το δόγμα της ελεύθερης παγκοσμιοποιημένης αγοράς. Η ΕΕ παγιδεύτηκε στην ίδια παγίδα που οι ιθύνοντές της είχαν στήσει για την πατρίδα μας. Πώς θα μπορούσαν τα ευρωπαϊκά προϊόντα να ανταγωνιστούν τα παραγόμενα σε χώρες, της Ασίας κυρίως, με το πολύ χαμηλό κόστος εργασίας, την σχεδόν ανύπαρκτη φιλεργατική νομοθεσία και την επίσης ανύπαρκτη νομοθεσία για την προστασία του περιβάλλοντος; «Το κεφάλαιο δεν έχει πατρίδα» είναι σύνθημα κατά πολύ πιο ισχυρό από το προηγηθέν «οι προλετάριοι δεν έχουν πατρίδα». Επένδυσαν λοιπόν οι πλουτοκράτες σε χώρες της Άπω Ανατολής ακόμη και στην «κομμουνιστική» Κίνα και η ελαφρή βιομηχανική παραγωγή στην Ευρώπη συρρικνώθηκε τρομακτικά! Κάποιοι, για να περισώσουν τη βιοτεχνία τους, με μείωση του κόστους του προϊόντος, μετακινήθηκαν προς άλλες ευρωπαϊκές χώρες με συνέπειες οδυνηρές, ιδίως για τη χώρα μας.
Σαν να μην έφταναν τα μέτρα αυτά, οι ιθύνοντες ανέλαβαν δράση για τη σωτηρία του πλανήτη μας επιβάλλοντας βαρειά πρόστιμα για καύση ανθράκων και προπαγανδίζοντας τις ΑΠΕ. Η χώρα μας τέθηκε επικεφαλής του κινήματος «σωτηρίας» θάβοντας τον λιγνίτη, ενώ παγκοσμίως οι κολοσσοί, Ινδία, Κίνα και ΗΠΑ, εντείνουν τη χρήση ανθράκων, η Γερμανία έλαβε παράταση από τον εαυτό της και η Πολωνία αγωνίστηκε και έλαβε επίσης. Και ενώ η βιομηχανική παραγωγή τείνει να αφανιστεί εγκαθίστανται ασύδοτα φωτοβολταϊκές συσκευές και ανεμογεννήτριες προς ενίσχυση της γερμανικής βιομηχανίας.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση έδειξε ότι είναι υποχείριο ισχυρών κέντρων εξουσίας, των οποίων τα συμφέροντα εναντιώνονται προς εκείνα των ευρωπαϊκών χωρών. Αυτό φάνηκε περίτρανα στη χάραξη ίδιας πολιτικής με το ΝΑΤΟ στα θέματα εξωτερικής πολιτικής και της πλήρους υποταγής στα συμφέροντα των ΗΠΑ σε θέματα ενεργειακής πολιτικής. Η απομόνωση της Ρωσίας, μετά την εισβολή του στρατού της στην Ουκρανία υπήρξε αυτοκτονική για την Ευρώπη. Οι ιδιώτες, μετά την «απελευθέρωση» της αγοράς ενέργειας, οργανώνουν «παιχνίδια» αισχροκέρδειας. Το κόστος ενέργειας έχει εκτιναχθεί στα ύψη απειλώντας ό,τι απόμεινε στους βιομηχανικό και εμπορικό τομείς και ωθώντας ολοένα και περισσότερα νοικοκυριά κάτω από το όριο της φτώχιας. Παρ’ όλα αυτά οι αρμόδιοι καθησυχάζου τους λαούς υποσχόμενοι με το αζημίωτο την ανάπτυξη, που δεν πρόκειται να έλθει.
Οι λαοί δεν φαίνεται να έχουν τη δύναμη να αντισταθούν, καθώς το σύστημα εξουσίας τους έχει ναρκώσει με την ευμάρεια που παρείχε κατά μεγάλο χρονικό διάστημα διανέμοντας κάποια από τα υπερκέρδη, που προέρχονται από την άγρια εκμετάλλευση των αποκλήρων λαών του πλανήτη! Η δική μας ονειροφαντασία διήρκεσε μόλις τριάντα έτη (1981-2010) και έληξε με την υπερχρέωση της πατρίδας μας λόγω αλόγιστου εξωτερικού δανεισμού. Εξ αιτίας της λατρείας του καταναλωτισμού, οι λαοί απώλεσαν τις όποιες πατροπαράδοτες αξίες. Τα ιδανικά φυγαδεύτηκαν προς άγνωστη κατεύθυνση. Η χριστιανική πίστη τείνει να καταστεί μουσειακή υπόθεση, καθώς ο πρακτικός υλισμός, που υποκατέστησε τον ιδεολογικό προηγουμένων αιώνων, ως θεό λατρεύει το χρήμα, τη μόνη αξία του καπιταλιστικού συστήματος εξουσίας! Με την πίστη φυγαδεύτηκε και η φιλοπατρία και το σύστημα θέλει να λησμονήσουμε ότι είμαστε Έλληνες, Ιταλοί, Γάλλοι, Γερμανοί, να γίνουμε Ευρωπαίοι πολίτες χωρίς μνήμη ιστορίας, χωρίς ρίζες.
Προς επίτευξη του στόχου μεγαλοτραπεζίτης προωθεί στον χώρο της Βαλκανικής την μη κερδοσκοπική εταιρεία με τίτλο «Ανοικτές κοινωνίες». Στις ανερμάτιστες κοινωνίες πρέπει να χωρέσουν και όλοι οι κατατρεγμένοι του κόσμου των αποκλήρων, λόγω συνεχιζόμενης άγριας εκμετάλλευσης, που αναζητούν διέξοδο στην ήπειρο των ονείρων τους. Με την πάροδο του χρόνου αυτοί πληθαίνουν, καθώς η Ευρώπη έχει ανάγκη από εργατικά χέρια λόγω της τρομακτικής έξαρσης του δημογραφικού της προβλήματος (γήρανσης του πληθυσμού). Και δεν υπάρχει περίπτωση να μειωθεί η προσέλευση νέων, εφόσον οι ισχυροί της Δύσης εξακολουθούν να προκαλούν πολέμους και να εκμεταλλεύονται άγρια τις γι’ αυτό φτωχές χώρες. Αλλά οι μετανάστες ή λαθρομετανάστες διχάζουν την κοινή γνώμη των χωρών υποδοχής. Άλλοι, αυτοαποκαλούμενοι «προοδευτικοί» κόπτονται για τη φροντίδα προς τους αποκαλούμενους χωρίς διάκριση πρόσφυγες και άλλοι, αυτοαποκαλούμενοι «συντηρητικοί» και «εθναμύντορες» κρούουν τον κώδωνα της απώλειας της εθνικής καθαρότητας, καθώς οι προσερχόμενοι, ιδίως οι μουσουλμάνοι, στην πλειοψηφία τους δεν δείχνουν διάθεση να υιοθετήσουν τις «αξίες» του δυτικού πολιτισμού! Ουδείς ερευνά τη ρίζα του κακού, που είναι η δυτική απληστία, από την οποία επωφελούνται ακόμη οι λατρεύοντες το σύστημα.
Το σύστημα, μέσω της ΕΕ, εργάστηκε επί έτη στις ευρωπαϊκές κοινωνίες για τη διάλυση του κοινωνικού κυττάρου, της οικογένειας. Ζήτησαν οι ιθύνοντες της Ευρωπαϊκής Επιτροπής από τις κυβερνήσεις των χωρών της Ένωσης να εναρμονίσουν το εθνικό οικογενειακό δίκαιο με το ευρωπαϊκό! Οι λέξεις έχουν χάσει πλέον τη σημασία τους στην πλουσιότατη και βαλλόμενη από κατά την ταυτότητα Έλληνες πάμπλουτη γλώσσα μας. Η εναρμόνιση προέρχεται από την αρμονία και αυτή ουδεμία σχέση έχει με το χάος και το έρεβος. Και οι νόμοι εναρμόνισης επέφεραν το χάος και στη δική μας κοινωνία, ασφαλώς με χρονική υστέρηση σε σχέση με τις από καιρό «προοδευμένες» δυτικές! Αποποινικοποιήθηκε η μοιχεία, που συνιστά αθέτηση συμβολαίου ενώπιον του Θεού, σε περίπτωση θρησκευτικού γάμου. Αθέτηση συμβολαίου με τράπεζα διώκεται μέχρι απωλείας των πάντων από τον αθετούντα. Νομιμοποιήθηκε η έκτρωση μάλιστα καλύπτεται η δαπάνη της από το ισχνό ασφαλιστικό σύστημα. Και επωφελούνται από τη νομιμοποίηση του θανάτου του ζώντος εμβρύου «προοδευτικοί» και «συντηρητικοί», καθησυχάζοντας τη συνείδησή τους με την ψευδαίσθηση ότι αποτελεί το έμβρυο εξάρτημα ανεπιθύμητο του γυναικείου σώματος, είδος καλοήθους, αν όχι κακοήθους, όγκου! Φρόντισαν κρατούντες να επισπεύδεται η έκδοση του διαζυγίου και να αναγνωρίζεται από την Πολιτεία ο ομοφυλοφυλική σχέση. Είχε απομείνει να χαρακτηριστεί η επισημοποίηση αυτής γάμος, ώστε να υιοθετούν τέκνα! Το σύστημα εξουσίας, το οποίο υπηρετούν όλα τα κόμματα εξουσίας, έχοντας επιλύσει όλα τα προβλήματα του λαού μας (γι’ αυτόν πονώ περισσότερο) φρόντισε και γι’ αυτό!
Το αποτέλεσμα: Έξαρση χρήσης εξαρτησιογόνων ουσιών, έξαρση παιδικής εγκληματικότητας, βιασμοί, φόνοι γυναικών, υποτονικότητα ή έλλειψη αντίστασης στην επιχειρούμενη πολιτιστική αλλοτρίωση, αδιαφορία για τον ενδοτισμό σε εθνικά θέματα. Κοντά σ’ όλα αυτά ανασφάλεια στο παρόν και φόβος για το μέλλον, στοιχεία από τα οποία επωφελούνται εγκόσμιοι «σωτήρες», που υπόσχονται την «αναγέννηση» της πατρίδας. Και οι «προοδευτικοί» κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου για την άνοδο της «Ακροδεξιάς», της οποίας μήτρα είναι η Δυτική Ευρώπη του ολοκληρωτισμού. Και εφ’ όσον «ανήκομεν εις την Δύσιν» ακολουθούμε την «τύχη» της.
Η Ευρώπη των πλείστων εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας και της ίδιας δεν έχει μέλλον.
«Μακρυγιάννης»
