Ποντιακή απώλεια μεγάλων διαστάσεων Χριστόφορος Στάθη Χριστοφορίδης

Γράφει ο Δρ Τσακαλίδης Γεώργιος

Πλήρης ημερών (98,5 χρόνων), και έχοντας ακμαίες όλες τις πνευματικές του δυνάμεις και το πηγαίο του χαμόγελο, έφυγε σήμερα (12 Ιουνίου 2024) για την Άνω Ιερουσαλήμ ο Χριστόφορος Στάθη Χριστοφορίδης, ένας γνήσιος Πόντιος, για την απώλεια του οποίου χαράσσονται οι γραμμές που ακολουθούν. Θα χρησιμοποιήσω τον υποθετικό λόγο, για να καταδείξω το μέγεθος της απώλειας.

Αν μου έλεγαν να αναφέρω έναν σύγχρονο Πόντιο, που να κατέχει την ποντιακή διάλεκτο σε τέλειο βαθμό, να την ομιλεί και να την γράφει, θα υπεδείκνυα χωρίς ενδοιασμό τον Χριστόφορο Χριστοφορίδη.

Αν μου έλεγαν να υποδείξω ένα όνομα Ποντίου, που να γνωρίζει πολύ καλά την ποντιακή ιστορία και τον ποντιακό πολιτισμό και να εμπνέεται από αυτά, θα ανέφερα χωρίς δισταγμό και πάλι το όνομα του Χριστόφορου Χριστοφορίδη.

Αν μου ζητούσαν να προτείνω ένα πρόσωπο που να γνωρίζει εξίσου καλά με την ποντιακή και τη γλώσσα της Καινής Διαθήκης, για να αποδώσει τα νοήματα από την κοινή ελληνική στην ποντιακή και αντίστροφα, δεν θα είχα κανένα δισταγμό να προτείνω και πάλι το πρόσωπο του Χριστόφορου Χριστοφορίδη. Μετέφρασε στην ποντιακή την ευαγγελική περικοπή που διαβάζεται στη διπλανάσταση ή τον εσπερινό της αγάπης, όπως αλλιώς λέγεται. Η μετάφραση αυτή χρησιμοποιείται ήδη σε ναούς της πατρίδας μας, όταν ψάλλεται η περικοπή σε πολλές γλώσσες του κόσμου.

Αν μου ζητούσαν να αναφέρω ένα όνομα Ποντίου που να το διακρίνει μαζί με όλα τα παραπάνω και η ανιδιοτέλεια και αφιλοκέρδεια θα ανέφερα και πάλι το όνομα του Χριστόφορου Χριστοφορίδη. Για είκοσι περίπου χρόνια διηύθυνε το περιοδικό της Ευξείνου Λέσχης Κοζάνης «Ποντιακό Βήμα», χωρίς την παραμικρή αμοιβή και το έφθασε σε τέτοιο επίπεδο, ώστε να το ζηλεύουν ποντιακά περιοδικά που κυκλοφόρησαν δεκαετίες ολόκληρες πριν από αυτό.

Αν μου ζητούσαν να μνημονεύσω ένα όνομα Ποντίου που να είναι πρόθυμο να βοηθήσει τη νέα γενιά να αρθρώσει ποντιακό λόγο και να αποτολμήσει συγγραφή βιβλίου ή ποιητικής συλλογής στο ποντιακό ιδίωμα θα μνημόνευα ανενδοίαστα και πάλι το όνομα του Χριστόφορου Χριστοφορίδη. Έφτασαν στα χέρια μου τέτοια βιβλία της νέας γενιάς που με πολύ ευγνωμοσύνη αναφέρονται στη βοήθεια που τους παρείχε ο αγαπητός Χριστόφορος.

Αυτός είναι και ο λόγος που οδήγησε τον αγαπητό Χριστόφορο να μεταφράσει στη νεοελληνική τα τρία βιβλία του πατέρα του με τον υπέρτιτλο «Μαύρα καιρούς και μαύρα ημέρας» (Μαύρες εποχές και μαύρες ημέρες). Για να έχει κάποιο βοήθημα η νέα γενιά στην κατανόηση και εκμάθηση της ποντιακής διαλέκτου, αλλά και να ευαισθητοποιηθεί στα θέματα της ποντιακής ιστορίας, της ποντιακής παράδοσης και του ποντιακού πολιτισμού.

 Είναι αξιέπαινοι οι αδελφοί Χριστοφορίδη που ανέλαβαν από κοινού τα έξοδα έκδοσης της τριλογίας του πατέρα τους, όπως είναι αξιέπαινη και η Επιτροπή Ποντιακών Μελετών, που ανέλαβε την έκδοσή της τριλογίας στην ειδική σειρά «Ποντιακά παράφυλλα».

 Ο Χριστόφορος όμως χάρισε στους Ποντίους και άλλα εκλεκτά έργα του, όπως το βιβλίο «Γνωμικά, Παροιμίες, εκφράσεις» καθώς και το μνημειώδες για την ιστορία του χωριού του έργο «Ξηρολίμνη Κοζάνης, Γενέθλια γη», που το εξέδωσε μόλις το 2018, σε ηλικία 91 ετών.

Θεωρώ ευλογημένο τον εαυτό μου από το Θεό, που γνώρισα τον Χριστόφορο και συναναστράφηκα μαζί του. Τον βάζω από σήμερα στην προσευχή μου να τον αναπαύσει ο Κύριος μετά των δικαίων Του.