Είναι ένας από τους σπουδαίους σκηνοθέτες όχι μόνο για τις σημαντικές δουλειές του αλλά γιατί σέβεται τους συγγραφείς που ανεβάζει δεν τους αποδομεί, αγαπά τους ηθοποιούς του και με τις εμπεριστατωμένες και εμβριθείς γνώσεις του, πάντα πασχίζει για το καλό θέατρο! Ο άξιος και εμπνευσμένος Θέμης Μουμουλίδης, όταν σκηνοθετεί ένα έργο, το αναλύει ενδελεχώς από όλες τις πλευρές του, κάνει σπουδές επάνω σε αυτό, επιλέγει με προσοχή τους ηθοποιούς που θα ερμηνεύσουν τους ήρωές του και το επεξεργάζεται μήνες ολόκληρους. Για αυτό και όλες οι παραστάσεις του λάμπουν σαν διαμάντια και είναι υψηλής αισθητικής! Τη φετινή καλοκαιρινή σεζόν καταπιάνεται με ένα συγγραφέα, έργο και κείμενο της αιωνιότητας, σημερινό δε στην εποχή μας, όσο κανένα. Τον μέγιστο των μεγίστων Σαίξπηρ και το εμβληματικό του έργο με τα πολλαπλά και ουσιώδη μηνύματα τον ” Άμλετ”, όπως ”αμλετικά” κύλησε όλη η συζήτηση που είχα μαζί του. Μια συζήτηση φιλοσοφημένη, με άρωμα δοκιμίου και παραδειγματική. Ο Θέμης Μουμουλίδης και ο ”Άμλετ” του στο Cosmopoliti σε μια συζήτηση εκ βαθέων με ευρυμάθεια και καλλιέπεια.
-Η απόφασή σου να ανεβάσεις για δεύτερη φορά τον ”Άμλετ” ήταν μια περαιτέρω σπουδή, εξέταση και εντρύφηση σε αυτό το έργο ή γιατί είναι τόσο επίκαιρο όσο ποτέ σήμερα;
Ο Άμλετ του Ουίλιαμ Σαίξπηρ είναι ένα αιώνιο κείμενο. Ανήκει σε κάθε εποχή. Η ιστορία έδειξε πως ο κόσμος αυτός, δεν αλλάζει, αλλά είναι πλέον εθισμένος στο να επαναλαμβάνει τα «θανάσιμα αμαρτήματά του». Αναζητώντας ένα κείμενο βαθιά πολιτικό, αλλά με την αιρετική ματιά ενός διανοούμενου [Άμλετ] αποφάσισα να αναμετρηθώ για δεύτερη φορά με το κορυφαίο -κατά τη γνώμη μου- θεατρικό κείμενο όλων των εποχών
– Γιατί ο Σαίξπηρ είναι ο μέγιστος των μεγίστων από τους συγγραφείς;
Ο Σαίξπηρ, με μια οραματική ποιητική διάθεση, βάζει «βαθιά το μαχαίρι στο κόκκαλο». Ως κορυφαίος ποιητής, δεν «ξοδεύεται» σε ευφυολογήματα και κατασκευές, δεν ωραιοποιεί, δεν χαϊδεύει. Μελετώντας εις βάθος την ανθρώπινη ανεπάρκεια, δημιουργεί αριστουργήματα, με τα οποία καλείται να αναμετρηθεί κάθε εποχή. Ο άνθρωπος βρίσκεται στο επίκεντρο κάθε σκέψης και πρότασης του Σαίξπηρ. Κάτι που εσχάτως ανακάλυψε το πολιτικό προσωπικό μας. Ο Άμλετ είναι ένα κείμενο που θα έπρεπε ως πράξη βαθιά πολιτική να διδάσκεται και να συνδέεται με την εφηβεία κάθε ανθρώπου.
–Τελικά, ο Άμλετ επιζητούσε την αυτογνωσία, ήταν επαναστάτης με αιτία ή δεν μπορούσε να συμβιβαστεί ηθικά, κοινωνικά και προσωπικά με την εποχή του και τους ανθρώπους;
Ο Άμλετ δηλώνει εξαρχής ότι «καμιά χρήση του κόσμου δεν είναι καλή.» Και προτείνει: «Να βουλιάξει!» Σε όλο το έργο ο Άμλετ, -ένας ήρωας που λειτουργεί περισσότερο με τη σκέψη παρά με τη δράση, μέχρι τη στιγμή που του αποκαλύπτεται η δολοφονία του πατέρα του- επιχειρεί να ξεσκεπάσει ένα κόσμο σάπιο, ένα κόσμο χωρίς καμιά ηθική, που αδίστακτα αρπάζει με κάθε τρόπο την εξουσία, πατάει επί πτωμάτων για να ανελιχθεί. Μια εξουσία διαχρονικά ετοιμόρροπη, που έχει ανάγκη την αυλή της, για να διαιωνίζει το είδος της. Μέσα από τον Άμλετ, ο Σαίξπηρ, ομολογεί την ήττα των εξουσιών, και τον τρόπο που επιβιώνουν ανά τους αιώνες. Ο Σαίξπηρ προτείνει τη δημιουργία ενός καινούργιου καλύτερου κόσμου, αλλά μέσα από την καταστροφή του παλιού.
Περισσότερα εδώ
wwww.cosmopoliti.gr
