Και τι έγινε που δεν έχουμε πόλεμο στην Ελλάδα; – Του Χαράλαμπου Παπαδόπουλου

Του Χαράλαμπου Παπαδόπουλου:

Αν και ο 4ος ψαλμός του Δαβίδ είναι ένας μικρός ψαλμός, πολλές σελίδες πιάνει η ανάλυση του Χρυσοστόμου. Διαβάζοντας την ανάλυσή του πάνω στα λόγια του ψαλμωδού «εν ειρήνη επί το αυτό κοιμηθήσομαι και υπνώσω» μου πέρασε η σκέψη «και τι έγινε που δεν έχουμε πόλεμο στην Ελλάδα ;». Θα παραθέσω μερικά από τα λόγια του σοφού αγίου και μετά θα γράψω κάποιους προβληματισμούς μου.

«Ουδέν γαρ ούτως ειρήνην ποιείν είωθεν, ως η του Θεού γνώσις, και η της αρετής κτήσις, τον ένδοθεν των παθών εξοικίζουσα πόλεμον, και ουκ αφιείσα αυτόν προς εαυτόν διαστασιάζειν τον άνθρωπον. Ως είγε απολαύοι της ειρήνης, καν εν βαθυτάτη ειρήνη ή έξωθεν, κάν μηδείς πολέμιος αυτόν βάλλη, των υπό της οικουμένης πολεμουμένων πάντων εστίν αθλιώτερος … Οι γαρ φθονεροί και βάσκανοι και πλεονέκται και άρπαγες τούτον τον πόλεμον πανταχού περιφέροντες, και τους πολεμίους ένδον έχοντες εγκαθημένους, όπουπερ αν απέλθωσι, φυγείν ου δύνανται την μάχην, αλλά κάν οίκοι μένωσι, κάν επί κλίνης κέωνται, νέφη βελών, και θορύβους κυμάτων βιαιοτέρους, και σφαγάς και κραυγάς και οιμωγάς και έτερα πολλώ των εν τοις πολεμίοις συμβαινόντων χαλεπώτερα υπομένουσιν».

Μετάφραση : Πράγματι, τίποτα συνήθως δεν ειρηνεύει τόσο πολύ την ψυχή μας, όσο η γνώση του Θεού και η απόκτηση της αρετής που διώχνει από μέσα μας τον πόλεμο των παθών και δεν αφήνει τον άνθρωπο να συγκρούεται με τον εαυτό του. Όποιος δεν απολαμβάνει αυτή την ειρήνη, κι αν ακόμα εξωτερικά υπάρχει πολύ βαθιά ειρήνη, κι αν ακόμα δεν τον πολεμάει κανείς εχθρός, είναι αθλιότερος από απ’ αυτούς που ζουν τον πόλεμο … Οι φθονεροί και οι ζηλιάρηδες και οι πλεονέκτες και οι άρπαγες μεταφέροντες παντού αυτό τον πόλεμο και έχοντες εγκατεστημένους μέσα τους εχθρούς  όπου κι αν μεταβούν δεν μπορούν να αποφύγουν την μάχη, αλλά είτε μένουν στο σπίτι τους, είτε κοιμούνται στο κρεβάτι τους, υποφέρουν από σύννεφα βελών και θορύβους πιο άγριους κι από τα κύματα, και από σφαγές και κραυγές και θρήνους και πολλά άλλα χειρότερα από εκείνα που συμβαίνουν στον πόλεμο».

Και τι έγινε που δεν έχουμε πόλεμο στην Ελλάδα όταν εμείς δεν μιλάμε με τους γονείς μας επειδή κατά την γνώμη μας, μάς αδίκησαν στο μοίρασμα της πατρικής περιουσίας ; Όταν εμείς δεν έχουμε καμία σχέση με τα αδέλφια μας για χωράφια, για σπίτια, για χρήματα ; Όταν δηλητηριάζουμε τις ψυχές των παιδιών μας με λόγια ενάντια στον παππού και την γιαγιά, τους θείους, τις θείες, τα ξαδέλφια ; Βέβαια το κάνουμε για να τα προφυλάξουμε από τους «κακούς» συγγενείς μας και δεν καταλαβαίνουμε ότι απλώς κάνουμε ανούσια την ζωή των παιδιών μας. Μου είπε κάποτε στην Χίο κάποιος που οι άλλοι τον θεωρούσαν «τρελό» : «όταν η γυναίκα δεν θέλει τους συγγενείς του άντρα της, στην πραγματικότητα τον άντρα της δεν θέλει».

Και τι έγινε που δεν έχουμε πόλεμο στην Ελλάδα όταν σκοτωνόμαστε με τον άντρα μας και την γυναίκα μας μέσα στο σπίτι δημιουργώντας ανεπανόρθωτες πληγές στις ψυχές των παιδιών μας ; Για τον άντρα η γυναίκα είναι η βασιλεία του, λέει ο Χρυσόστομος, και αγαπάει την γυναίκα του περισσότερο απ’ ότι αγαπάει ο βασιλιάς το σκήπτρο του. Εμείς όμως ξεσηκώνουμε τέτοιο πόλεμο μέσα στο σπίτι μας ώστε είναι ασήμαντο αν θα είχαμε πόλεμο στην Ελλάδα.

Και τι έγινε που δεν έχουμε πόλεμο στην Ελλάδα όταν εμείς είμαστε σκλάβοι στα πάθη μας, είτε αυτά είναι η δίψα για την σάρκα της γυναίκας (αφήνω τα παρά φύση), είτε η δίψα για χρήματα, για δόξα, για εξουσία. Είτε αυτά είναι η ζήλια για τους άλλους που προοδεύουν, που προάγονται, που πετυχαίνουν, που έχουν περισσότερα από εμάς. Έλεγε ένας σπουδαίος Καθηγητής του Χημικού της Πάτρας ότι κάποιοι έχουν τόσο φθόνο που λένε «δεν με πειράζει να πέσουμε και οι δύο, αρκεί εσύ να πέσεις πιο χαμηλά από μένα». Δεν νομίζω πως αν είχε πόλεμο η Ελλάδα θα ήταν χειρότερο απ’ αυτά.

Και τι έγινε που δεν έχουμε πόλεμο στην Ελλάδα όταν χάνουμε τις ώρες μας μπροστά από τις ανόητες σειρές της τηλεόρασης, από τα γεμάτα ψέματα δελτία ειδήσεων, από τα κούφια πρωινάδικα, από την ψεύτικη ευτυχία της Ελλάδας που μας προβάλλουν. Σε μια σειρά που έχει μεγάλη ακροαματικότητα όλη την φετινή χρονιά το κύριο θέμα ήταν αν θα παραδοθεί ή όχι ένας φονιάς. Δεν φταίνε αυτοί, την δουλειά τους κάμνουν, έτσι βγάζουν χρήματα. Αν είχε πόλεμο η Ελλάδα σίγουρα δεν θα χάναμε τόσες ώρες από την ζωή μας παρακολουθώντας τέτοιες ανοησίες.

Και τι έγινε που δεν έχουμε πόλεμο στην Ελλάδα όταν εξ αιτίας της «Οικονομίας» που οικοδομούν οι πολιτικοί μας αναγκάστηκαν πάνω από μισό εκατομμύριο νέα παιδιά να ξενιτευτούν για να βρουν εργασία. Βλέπετε σε εισοδήματα από επιδόματα δεν μπορεί να βασιστεί μια οικογένεια για να ζήσει. Δηλαδή αν είχε πόλεμο η Ελλάδα περισσότερο θα λιγόστευε ο πληθυσμός της απ’ όσο λιγοστεύει σήμερα; Στην Κατοχή και παντρευόντουσαν και παιδιά γεννούσαν οι Έλληνες ενώ σήμερα είναι σπάνιο. Λέει ο π. Νικόλαος Λουδοβίκος, σε 20 χρόνια όποιος θα τολμάει να παντρευτεί θα θεωρείται ήρωας. Κατά τα άλλα, τι καλά που δεν έχουμε πόλεμο στην Ελλάδα.

Και τι έγινε που δεν έχουμε πόλεμο στην Ελλάδα όταν οι μαθητές τζάμπα πηγαινοέρχονται στα σχολεία χωρίς να κερδίζουν τίποτα. Δεν το λέω εγώ, το λέει σε άρθρο του με τίτλο «Η χαϊδεμένη νεολαία» στο in.gr ο γνωστός Ανδρέας Ανδριανόπουλος  στο οποίο κατέληγε : «Τα παιδιά είναι πιο φροντισμένα και προστατευμένα από ποτέ. Αλλά και πιο αδιάφορα κι απομακρυσμένα από τη γνώση από οποτεδήποτε. Για τι μέλλον μπορούμε να μιλάμε; Ο Θεός να βάλει το χέρι του…». Δεν φαντάζεστε πόσο μπερδεμένα είναι τα παιδιά μας σήμερα κι εμείς κοιμόμαστε τον ύπνο του δικαίου. Βλέπετε δεν φροντίσαμε να τα ενώσουμε με τον Χριστό …

Και τι έγινε που δεν έχουμε πόλεμο στην Ελλάδα όταν δεν αποδίδεται δικαιοσύνη στην χώρα μας κι έτσι είναι από τις πρώτες στην Ευρώπη στην διαφθορά.  Δηλαδή επαληθεύονται τα λόγια του μεγάλου Στέλιου Καζαντζίδη : «Ο νόμος προσπερνάει τους επωνύμους / Στους δρόμους κυνηγάει τους ανωνύμους». Και η δικιά μου κόρη ταξίδευε συχνά με αυτό το τραίνο όπως η κόρη της κ. Καρυστιανού και τα παιδιά των άλλων γονέων. Στον πόλεμο τουλάχιστον ξέρεις ποιος είναι ο εχθρός και φυλάγεσαι, ενώ αυτοί που ψηφίζουμε για να μας προστατεύουν υποτίθεται, μας έστελναν με την αδιαφορία τους στον θάνατο.

Και τι έγινε που δεν έχουμε πόλεμο στην Ελλάδα όταν σχεδόν όλοι έχουμε πνιγεί μέσα στην δειλία μας ; Αν είχαμε πόλεμο σίγουρα θα ήμασταν πιο θαρραλέοι. Μήπως αμφιβάλετε ; Πέστε μου στο έγκλημα των Τεμπών πόσοι δεν έκαναν το καθήκον τους επειδή έλαβαν εντολές άνωθεν ; Πέστε μου πόσοι από εμάς κάναμε το εμβόλιο για τον Covid  μόνο και μόνο για να μην ταλαιπωριόμαστε από τα μέτρα της Κυβέρνησης για τους ανεμβολίαστους ; Αυτό κι αν δεν ήταν η ξεφτίλα μας.

Και τι έγινε που δεν έχουμε πόλεμο στην Ελλάδα όταν οι περισσότεροι είμαστε σκυθρωποί και κατσούφηδες ; Η Ελλάδα είναι από τις πρώτες χώρες στην κατάθλιψη. Μια στραβοτιμονιά να κάνεις με το αυτοκίνητο και τι βρισιές έχεις ν’ ακούσεις δε λέγεται ! Η χαρά, το κέφι, η ευχάριστη διάθεση, έρχονται όταν υπάρχει η ειρήνη του Θεού στην ψυχή μας, λέει ο Χρυσόστομος, όποιες κι αν είναι οι εξωτερικές συνθήκες, ακόμα και να υπάρχει πόλεμος. Που να βρούμε όμως εμείς οι σκλαβωμένοι στα πάθη την ειρήνη του Θεού ;

Ας μη βιαστούμε λοιπόν να κλαίμε τους Ουκρανούς και τους Παλαιστίνιους που έχουν πόλεμο στις χώρες τους. Γιατί είναι πιθανό περισσότερο αξιολύπητοι να είμαστε οι Έλληνες, κι ας μην έχουμε πόλεμο στην Ελλάδα.