Τις τελευταίες εβδομάδες, νιώθουμε ότι η χώρα μας βρέθηκε στο επίκεντρο ενός κοινωνικού πειράματος, όπως εκείνο με τον μύθο του βασιλιά Κάβουρα, που, καθώς βράζει μέσα στην κατσαρόλα, ανησυχεί μόνο να φάει το ψωμί του. Ένα πείραμα που έθεσε σε δοκιμασία την υπομονή και την ανθρώπινη ανθεκτικότητα. Με μια ακατάλληλη προσέγγιση στο θέμα της διασύνδεσης των ταμειακών συστημάτων, η κυβέρνηση ανάγκασε τους επιχειρηματίες σε έναν αγώνα με τον χρόνο, τους πόρους και τον φόβο. Μια προσέγγιση που στηρίχθηκε σε αριθμούς και πίνακες υπονομεύοντας τις σχέσεις εμπιστοσύνης και σταθερότητας που είχαν δημιουργηθεί μεταξύ επιχειρήσεων και πελατών.
Από το καλοκαίρι του 2023 που ξεκίνησαν οι προσπάθειες αναβάθμισης των ταμειακών συστημάτων και μέχρι τον Φεβρουάριο του 2024, μόνο το 30% αυτών είχε ολοκληρωθεί. Συνακόλουθα, τα αναβαθμισμένα POS δεν ξεπερνούσαν το 10%. Τότε, και με αυτά τα δεδομένα, σε ένα ανέτοιμο και ανώριμο πεδίο, ξεκίνησε μια εκστρατεία εκφοβισμού, με την απειλή προστίμων, προκειμένου να επιτευχθεί η διασύνδεση. Μια εκστρατεία που συνεχίζεται μέχρι και σήμερα παρόλο που η κυβέρνηση γνωρίζει εδώ και μήνες ότι είναι αδύνατον να υλοποιηθεί το συγκεκριμένο έργο μέσα στα χρονικά περιθώρια που έχει θέσει.
Από την μια πλευρά είναι οι επιχειρήσεις που αντιμετωπίζουν τις τεχνικές προκλήσεις που συνοδεύουν την διασύνδεση. Τα προβλήματα που υπάρχουν ακόμα, πολλά. Προβλήματα που δημιουργούν τρομερή ανασφάλεια στους επαγγελματίες, απώλεια εμπιστοσύνης και μείωση των πωλήσεων. Οι επιχειρηματίες βρίσκονται σε έναν αγώνα με το χρόνο και την τεχνολογία, προσπαθώντας να εξασφαλίσουν την ακεραιότητα των δεδομένων τους και τη σωστή λειτουργία των καταστημάτων τους.
Από την άλλη έχουμε τους τεχνικούς. Οι τεχνικοί, που θεωρούνταν η κινητήρια δύναμη πίσω από τη σωστή λειτουργία των ταμειακών συστημάτων, βρέθηκαν πλέον στο προσκήνιο της κρίσης, αντιμέτωποι με την πραγματικότητα της αδικαιολόγητης πίεσης από πλευράς της κυβέρνησης με σοβαρές συνέπειες για τους ίδιους αλλά και για τις επιχειρήσεις τους. Αναλαμβάνοντας να φέρουν εις πέρας ένα έργο από την αρχή λάθος στημένο, με ασφυκτικά χρονοδιαγράμματα και με ευθύνες που δεν τους αναλογούσαν (pos).
Η κρίσιμη κατάσταση που βιώνουν οι τεχνικοί των ταμειακών μηχανών στη χώρα μας αποτελεί απόλυτη απόδειξη της απροσεξίας και της ανευθυνότητας της κυβέρνησης. Η ανεπαρκής προετοιμασία και η επιλογή της πολιτικής του φόβου και της τρομοκρατίας έχουν οδηγήσει σε απελπισία τους επαγγελματίες αυτού του τομέα.
Ενδεικτικά είναι το λόγια τεχνικού που καταγράφει τις σκέψεις του… σκέψεις που όλοι οι ευσυνείδητοι επαγγελματίες τεχνικοί κάνουν…
«Είμαι τόσο πιεσμένος και κουρασμένος, που αρχίζω και φοβάμαι για την υγεία μου. Είναι φανερό ότι δε μπορώ να συνεχίσω έτσι για πολύ. Τσακώνομαι κάθε μέρα με πελάτες που τους έχω εξυπηρετήσει με συνέπεια για χρόνια. Καταστρέφεται η άριστη σχέση που είχαμε. Έρχονται κάθε μέρα πελάτες και μου λένε ότι ήταν πολύ ευχαριστημένοι μέχρι τώρα , αλλά θα φύγουν, ……..γιατί δε θέλουν να ρισκάρουν να φάνε πρόστιμο εξαιτίας μου. Τρελαίνομαι γιατί η ευλογία του να έχουμε ένα τόσο μεγάλο πελατολόγιο, που φυσικά υπάρχει γιατί κάνουμε σωστά τη δουλειά μας, μετατρέπεται τώρα σε ένα ασήκωτο βάρος που μας συντρίβει. Έλεγε προ ημερών στη γυναίκα μου καλός μας φίλος και πελάτης ταυτόχρονα, ότι λυπάμαι που βλέπω το Μανόλη σε αυτή την κατάσταση είναι σαν να έχει γεράσει. Τι να πω στους πελάτες ; Ότι δε πιάνουν γραμμή γιατί παίρνουν ταυτόχρονα εκατοντάδες άνθρωποι;»
Είναι γεγονός ότι προκειμένου να εξυπηρετήσουν τους πελάτες τους εργάζονται κάτω από αντίξοες συνθήκες, με τρομακτική πίεση, ενίοτε άρρωστοι και καταπονημένοι, ψυχολογικά διαλυμένοι, πολλοί από αυτούς με χάπια ηρεμιστικά. Είναι γεγονός ότι η δουλειά που κάποτε αγαπούσανε πλέον έχει γίνει κάτι άλλο… Ένας άνισος αγώνας δρόμου χωρίς τέλος. Κάποιοι δεν άντεξαν και έκλεισαν, άλλοι παρέδωσαν το πελατολόγιο τους. Η πλειοψηφία του επιχειρηματικού κόσμου τα βλέπει και τα κατανοεί όλα αυτά. Υπάρχει όμως και μια μερίδα πολιτών που κάτω από την πίεση των προστίμων δεν κατανοεί τίποτα. Και εκεί αρχίζουν τα προβλήματα. Φτάσαμε στο σημείο να βιαιοπραγήσει πελάτης πάνω σε τεχνικό.
Σε αυτό το σημείο αναρωτιόμαστε, ως κοινωνία, πού πάμε, όταν το ίδιο το κράτος εκμεταλλεύεται τον φόβο και την τρομοκρατία για να εξαναγκάσει τον επιχειρηματικό κόσμο να εναρμονιστεί με τα όποια δεδομένα.
Είναι σημαντικό η κυβέρνηση να αντιληφθεί τη σοβαρότητα της κατάστασης και να παρέμβει με πολιτικές και μέτρα που θα προσφέρουν πραγματική βοήθεια και λύσεις στους επιχειρηματίες, αντί να επιδεινώνουν την κατάσταση με τρομοκρατικές πρακτικές. Τέλος στα κοινωνικά πειράματα….. χορτάσαμε…..
