Χρησιμοποιούμε cookies για να βελτιώσουμε την εμπειρία περιήγησής σας, να προβάλλουμε εξατομικευμένες διαφημίσεις ή περιεχόμενο και να αναλύουμε την επισκεψιμότητά μας. Κάνοντας κλικ στο "Αποδοχή όλων", συναινείτε στη χρήση των cookies από εμάς.
Customize Consent Preferences
We use cookies to help you navigate efficiently and perform certain functions. You will find detailed information about all cookies under each consent category below.
The cookies that are categorized as "Necessary" are stored on your browser as they are essential for enabling the basic functionalities of the site. ...
Always Active
Necessary cookies are required to enable the basic features of this site, such as providing secure log-in or adjusting your consent preferences. These cookies do not store any personally identifiable data.
No cookies to display.
Functional cookies help perform certain functionalities like sharing the content of the website on social media platforms, collecting feedback, and other third-party features.
No cookies to display.
Analytical cookies are used to understand how visitors interact with the website. These cookies help provide information on metrics such as the number of visitors, bounce rate, traffic source, etc.
No cookies to display.
Performance cookies are used to understand and analyze the key performance indexes of the website which helps in delivering a better user experience for the visitors.
No cookies to display.
Advertisement cookies are used to provide visitors with customized advertisements based on the pages you visited previously and to analyze the effectiveness of the ad campaigns.
Τα δάκρυα της αδικίας, μια αντίφαση που αγκαλιάζει τη χαρά. Το να γράφεις για μια τραγωδία που δεν έπρεπε να συμβεί, για μια μητέρα που οδηγείται από τον πόνο του χαμένου παιδιού της, ενώ ταυτόχρονα γεμίζεις από τη χαρά της αποδοχής του έργου σου, αποτελεί μια συναισθηματική αντίφαση, που αναδεικνύει τον παράδοξο χαρακτήρα της ανθρώπινης ύπαρξης μας. Δυσκολεύομαι να εκφράσω τα συναισθήματά μου για το αποτέλεσμα αυτού του τραγουδιού. Η συγκίνηση που νιώθω είναι μεγάλη, καθώς ο κόσμος το αγκάλιασε με ενσυναίσθηση και βαθύ στοχασμό.
Οι κριτικές γεμάτες αγάπη και οι ανταποκρίσεις του κοινού πολλές. Με αυτόν τον τρόπο ενισχύουμε το μήνυμα του τραγουδιού, δείχνοντας ότι δεν ξεχνάμε και είμαστε δίπλα σε όσους παλεύουν για τη δικαιοσύνη. Χίλια ευχαριστώ στους συντελεστές που συνεργάστηκαν μαζί μου για να πραγματοποιηθεί αυτό το έργο. Αλλά επιτρέψτε μου να αφιερώσω αυτό το άρθρο στην Καλλιόπη Βέττα, που στάθηκε δίπλα μου, πίστεψε στην ιδέα αυτή και ήταν θεμέλιο για την υλοποίησή της. Ίσως τώρα με αυτά που θα γράψω να λύσω την απορία αρκετών «Γιατί με την Καλλιόπη;» Από μικρή είχα λατρεία για τη φωνή και τα τραγούδια της Καλλιόπης. Τη θαύμαζα και την έβλεπα ως ένα είδωλο και «άπιαστο» όνειρο… Η φωνή της σε μεταφέρει σε μαγικούς κόσμους, στον κόσμο της φαντασίας, και με κάθε τραγούδι της αισθάνεσαι σαν να ταξιδεύεις μέσα στον δικό σου κόσμο. Να που τελικά τα όνειρα δεν είναι άπιαστα και να που ένα από τα καλλιτεχνικά μου πρότυπα μετατρέπεται σε φίλη και συνεργάτης. Με αυτό το τραγούδι, ένιωσα ότι η φωνή της συνυπήρχε με τη δική μου, δημιουργώντας μια απόλυτη συμφωνία τόσο μουσική όσο και γενική, που μετέτρεψε την ιδέα μας σε πραγματικότητα.
Έχει την τάση ως άτομο να γίνεται αυτό που περιγράφουν οι στίχοι από ένα τραγούδι της με τίτλο «Το όνειρο δεν έχει ηλικία». Μια νότα σε πεντάγραμμο κενό. Να γίνω το τραγούδι του ανθρώπου. Ναι, γίνεται τραγούδι του ανθρώπου και νότα σε πεντάγραμμο κενό. Εκφράζω την αγάπη, τη συγκίνηση και την ευγνωμοσύνη μου προς εκείνη. Αγαπημένη μου Καλλιόπη, εύχομαι να παραμείνεις αυθεντική και πάντα δίπλα στον κόσμο που σε χρειάζεται. Η υποστήριξή σου, η λυρική φωνή σου και τα λόγια σου αποτελούν πηγή έμπνευσης όχι μόνο για εμένα αλλά για όλους μας. Ο σύνδεσμος του τραγουδιού στο YouTube: