Το Ζιντζίντερε ήταν οικισμός της Καππαδοκίας. Είναι τα αρχαία Φλαβιανά,στoν οποίο κατοικούσαν μόνον Χριστιανοί.Μέχρι το 1911 το Ζιντζίντερε υπαγόταν απευθείας στο μουτασαριφλίκι Καισαρείας. Μετά το 1911 η κατάσταση άλλαξε και το Ζιντζίντερε υπάχθηκε στο μουδουρλίκι του Ταλάς του μουτεσαριφλικίου της Καισαρείας του βιλαετίου Αγκύρας.
–Υπόγεια πόλη
Τα πρώτα σπίτια είχαν λαξευτεί πάνω στο βράχο και επικοινωνούσαν μεταξύ τους με υπόγειες στοές .Σταδιακά, αυτό άρχισε να εγκαταλείπεται και άρχισαν να χτίζουν γερά σπίτια στην εξωτερική επιφάνεια της περιοχής κοντά στις προηγούμενες, που χρησίμευαν πλέον ως αποθηκευτικοί χώροι
ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ
Σε απόσταση 10 χλμ. από την Καισάρεια βρίσκονται τα Φλαβιανα/ Ζιντζίντερε
Ήταν χτισμένα πάνω σε οροπέδιο του ορούς Αργαίον ., σε ύψος 1.400 μ., και διέθετε άφθονα νερά. . Ο Αργαίος, το ψηλότερο βουνό της Μ. Ασίας, που η κορυφή του ήταν ηφαίστειο, έχει πλουτίσει γενναιόδωρα την Καππαδοκία με ηφαιστειακό υλικό και γεωλογικά θαύματα.
Το κλίμα ήταν υγιεινό, οι χειμώνες όμως πολύ βαρείς.
ΤΟ ΟΝΟΜΑ
– Φλαβιανά.
Τα αρχαία Φλαβιανά, είχαν πάρει το όνομά τους από την Φλαβία Υπατεία, κόρη του τελευταίου βασιλιά της Καππαδοκίας Αρχέλαου.
Σε Τουρκικά αρχεία ότι το 400 μ.Χ.αναφέρεται με το Ελληνικό όνομα Φλαβιανά και ότι η Μονή Φλαβιανών ήταν εκείνη που έδωσε στην πόλη το Ελληνικό της όνομα,και ότι αυτό αναφέρεται στη βιογραφία του Αγίου Σάββα τον 5ο αιώνα.
– Zinzidere,Ταξιάρχης
Σε Τουρκικά αρχεία το 1911 εμφανιζεται ως Zincidere | Taksiarxiς με την διευκρίνηση ότι στα Ελληνικά taksiárxis ήταν ο «αρχάγγελος (Γαβριήλ και Μιχαήλ)»]
Στην συνέχεια όμως αμφισβητεί την δεύτερη ονομασία γράφοντας <<Το όνομα Taksiyarhis στον χάρτη του Kiepert πρέπει να ανήκει στο γειτονικό χωριό Darsiyak. >>
– Zinzidere,
Zinzidere, που σημαίνει Αλυσόρεμα ή Αλυσοπόταμος ή Αλυσιδωτός ποταμός ή το φαράγγι του Άραβα.
Ολόκληρη η ονομασία σήμερα είναι << Zincidere (mahalle) Talas, Κayseri
ΠΛΗΘΥΣΜΟΣ ΕΩΣ ΤΟ 1923
Το 1899 ζούσαν σε αυτό 1.700 χριστιανοί ορθόδοξοι και 100 χριστιανοί
διαμαρτυρόμενοι 44 ,
Το το 1924 είχαν απομείνει μόνο 73 ελληνικές οικογένειες με 236 άτομα
Σύμφωνα με πληροφορίες που δόθηκαν από πρόσφυγες που ήρθαν από εκεί κατοικούσαν 400 περίπου χριστιανικές οικογένειες(περίπου 2400 άτομα οι οποίες προς τα τέλη του 19ου αιώνα και τις αρχές του 20ού άρχισαν σταδιακά να μειώνονται λόγω της μετανάστευσης, με αποτέλεσμα την περίοδο της Ανταλλαγής να έχουν μείνει μόνο 100 (περίπου 2400 άτομα ) ,άλλη πηγή δίνει 1500 κατοίκους
Οι χριστιανοί του Ζιντζίντερε ήταν Τουρκόφωνοι.
–Συνοικίες
Το χωριό είχε δύο συνοικίες την Χαν Μπασί Μαχλεσί και την Καπλάν Μαχλεσί και υδρευόταν από δημόσιες βρύσες. Συνδεόταν με δημόσιους δρόμους με το Μουταλάσκη και Καισάρεια, με τα Στέφανα , με το Ανδρονίκιο και με το Τουρκικό χωριό Αγδέ- Καγιά.
— Μετανάστευση
Η καταπίεση των Οθωμανών και η έλλειψη συνθηκών ασφαλείας στην περιοχή, είχαν αποτέλεσμα μεγάλο μέρος των κατοίκων του Ζιντζίντερε να μεταναστεύει σε αστικά κέντρα της Αυτοκρατορίας.
Η μετανάστευση αφορούσε τους οικονομικά ενεργούς άνδρες, οι οποίοι κατευθύνονταν είτε προς την Κωνσταντινούπολη είτε προς τα Άδανα είτε προς την Σαμψούντα και αλλού ,οπου εργάζονταν ως τεχνίτες – χτίστες, σιδεράδες, πετράδες και μαραγκοί. Ή ασχολήθηκαν με το εμπόριο καπνού (Σαμσουντα ).
Τα πολύ υψηλά ποσοστά μετανάστευσης, ιδιαίτερα μετά το 1890, όταν οι μετανάστες άρχισαν να παίρνουν μαζί και τις οικογένειές τους, είχαν αποτέλεσμα να μειωθεί δραματικά ο πληθυσμός του Ζιντζίντερε.
ΙΣΤΟΡΙΑ
Το σύγχρονο χωρίο είχε κτιστεί πάνω από την αρχαία υπόγεια πόλη εγκατάσταση όπου εντοπίστηκαν σήραγγες με λαξευμένα στον πωρόλιθο πολλά υπόγεια οικήματα μεταξύ των οποίων φούρνοι, πηγάδια, στάβλοι, ειδωλολατρικοί ναοί που είχαν μετατραπεί σε εκκλησίες και τροχοί που έκλειναν τις εισόδους. Όσον αφορά στην προέλευση της ονομασίας υπάρχει διχογνωμία. Ο μεν Αναστάσιος Λεβίδης αναφέρει ότι προέρχεται από τις λέξεις «ζενδζί- δερέ» δηλ. φαράγγι του Άραβα (ζενδζ= Άραβας στην αραβική).
Στην τοπική παράδοση έχει επιβιώσει ένας θρύλος, σύμφωνα με τον οποίον η κοιλάδα που βρίσκεται στους πρόποδες του λόφου Άϊ- Λια, ήταν παλαιότερα κρύπτη και ορμητήριο ενός μελαψού Άραβα, που καταλήστευε και τρομοκρατούσε τα γύρω χωριά. Κατά άλλην άποψη που αποδέχεται ο Ιωάννης Κάλφογλους, το χωριό παλαιότερα ονομαζόταν «Ζιντζιρλή- δερέ» (Zincirlidere) και προέρχεται από τις τουρκικές λέξεις zincirli (με αλυσίδες) και dere (κοιλάδα) και σημαίνει «κοιλάδα της καδένας».
Όταν παλαιότερα το χωριό βρισκόταν στη θέση (Μ)πέλεμε (Ανάληψη), σε απόσταση μιας ώρας από τη σημερινή θέση, η επικοινωνία με τους κατοίκους του Αγίου Ζαχαρία γινόταν υπόγεια με την κίνηση της αλυσίδας που έφραζε τη χαράδρα.Με αυτόν τον τρόπο συνεννοούνταν για την ώρα τέλεσης της θείας λειτουργίας και για επικείμενη εχθρική επίθεση.
Στις αρχές του 19ου αιώνα ο οικουμενικόςπατριάρχης Κύριλλος ΣΤ′ (1813-1818), ταύτισε την παρακείμενη Μονή του Τιμίου Προδρόμου με την αρχαία Μονή Φλαβιανών όπου ασκήθηκε ο Άγιος Σάββας από τη Μουταλάσκη. Κατόπιν τούτου, και η περιοχή του Ζιντζίδερε ταυτίστηκε με τα αρχαία Φλαβιανά. Στην ευρύτερη περιοχή υπήρχαν διάσπαρτα ερείπια παλαιότερων οικισμών που εγκαταλείφθηκαν και πιθανόν οι κάτοικοι συνοίκησαν στο Ζιντζίδερε.
ΘΡΗΣΚΕΙΑ
Εκκλησιαστικά υπαγόταν στη Μητρόπολη Καισαρείας που τα τελευταία χρόνια είχε έδρα τη γειτονική Μονή του Τιμίου Προδρόμου.
*-Εκκλησίες
Τα Φλαβιανά είχαν δύο υπόγειες εκκλησίες, αφιερωμένες στον άγιο Γεώργιο και στη Μεταμόρφωση του Σωτήρος.
– Μεταμορφώση του Σωτήρος
Υπήρχε η υπόγεια εκκλησία της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος,ου θεωρούνταν ως κοινοτική, στην οποία τελούνταν όλα τα μυστήρια.
Η εκκλησία της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος λειτουργούσε τακτικά, είχε τρεις ιερείς και εκεί εκκλησιαζόταν η κοινότητα.
Η εκκλησία της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος ήταν υπόγεια και σκοτεινή, με στενή είσοδο, και οι βαθμίδες ήσαν ακανόνιστες, ολισθηρές και επικίνδυνες
Στις 6 Αυγούστου γιόρταζε η Αγία Μεταμορφώσεως γινόταν πανηγύρι στην πλατεία, μπροστά στη Μονή του Τιμίου Προδρόμου, όπου λειτουργούσε και υπαίθρια αγορά.
Παλιότερα σε αυτή την θέση υπήρχε ειδωλολατρικός ναός ,
– Ναός του Αγίου Γεωργίου
Ο Ναός Αγίου Γεωργίου αποτελούσαν μοναστηριακά παρεκκλήσια.
Οι ανωτέρω εκκλησίες ήσαν υπόσκαφες-λαξευτές, που οι Καππαδόκες γνώριζαν να κατασκευάζουν εύκολα, αξιοποιώντας το ηφαιστειογενές έδαφος και τα σπηλαιώδη χάσματα της γης
— Ναςς της Κοιμήσεως της Θεοτόκου,
Πηγές αναφέρουν ότι στο χώρο υπήρχε παλαιότερα μεγάλο μοναστηριακό συγκρότημα και το Καθολικό της Μονής ήταν ο ναός της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, που ήταν ημικατεστραμμένος περί το τέλος του 19ου αιώνα.
Αντίθετα, ο ναός της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος και του αγίου Γεωργίου αποτελούσαν μοναστηριακά παρεκκλήσια.
– Η Μονή των Φλαβιανών,
Το 1728 ανεγέρθηκε εκ βάθρων η πολύ σημαντική Μονή των Φλαβιανών, η οποία το 1804 αναγορεύτηκε σε πατριαρχική και σταυροπηγιακή Μονή. Τότε
κατεδαφίστηκε ο ανεγερθείς ναός του 1728 και στη θέση του οικοδομήθηκε το
νέο μεγαλοπρεπές Μοναστήρι του Ιωάννου Προδρόμου.
Το μοναστήρι του Τιμίου Προδρόμου ήταν η θερινή έδρα του Μητροπολίτη
Καισαρείας και το θερινό ενδιαίτημα των Καισαρέων.
Η Μονή των Φλαβιανών αποτέλεσε για τους Έλληνες της περιοχής την «κολυμβήθρα» της πνευματικής και εκκλησιαστικής τους αναγέννησης.
Στη Μονή Τιμίου Προδρόμου στο Ζιντζίντερε (Φλαβιανά) Καισαρείας, στις 20 Απριλίου 1923, πέθανε έγκλειστος ο ορθόδοξος Μητροπολίτης Ικονίου Προκόπιος ο οποίος είχε αναπτύξει πολύπτυχη δράση σε ποιμαντικό, εθνικό και εκπαιδευτικό επίπεδο.
Σήμερα η εκκλησία του Ιωάννου Προδρόμου της Μονής, διατηρείται σχετικώς καλά .
Υπάρχει και το στο λαξευτό παρεκκλήσι της Μονής, τον Άγιο Παντελεήμονα που κατεβαίνει κάνεις από λίγα σκαλοπάτια που υπάρχουν.
– Ο ναός της Κοιμήσεως της Θεοτόκου.
Στο Ζιντζίντερε υπήρχε ο Καθολικός ή Κυριακός
ναός της Κοιμήσεως της Θεοτόκου.
Η δράση Αμερικανών προτεσταντών, οι οποίοι ήδη από το 1845 βρίσκονταν στο Ταλάς της Καππαδοκίας, είχε αποτέλεσμα περίπου 20-30 χριστιανικές οικογένειες του Ζιντζίντερε να προσχωρήσουν στον προτεσταντισμό, γεγονός που χρονικά τοποθετείται γύρω στο 1860
–Ναος της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος
Ένας ακόμη ναός ήταν της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος
–Ξωκλήσια
Εκτός όλων αυτών υπήρχαν πολλά ξωκλήσια και αγιάσματα.
χωριό
ΠΑΙΔΕΙΑ
Πλήρης διδασκαλία παρεχόταν στην Ιερά Μονή των Φλαβιανών , με την ιερατική σχολή, το διδασκαλείο, το παρθεναγωγείο και το ορφανοτροφείο, που έγινε φυτώριο Ελλήνων δασκάλων και κληρικών, που αποφοίτησαν από τα εκπαιδευτήρια αυτά και συνέβαλαν στο διαφωτισμό των Ρωμιών στα δύσκολα εκείνα χρόνια και όχι μόνον για την περιοχή .
Ανάμεσα στους μαθητές και τις μαθήτριες βρισκόταν και μια μαθήτρια που έγινε δασκάλα η αείμνηστη Πόντια δασκάλα Ελένη Ιορδανίδου (1904-1991), που με την ανταλλαγή των πληθυσμών ή σωστότερα με τον βίαιο ξεριζωμό τους, ξεριζώθηκε, και αυτή το 1924 από την ιδιαίτερη πατρίδα της, την πόλη Άκ- Νταγ – Μαντέν, ανατολικά από την Άγκυρα, και εγκαταστάθηκε μαζί με τους δικούς της στην Κιβωτό Γρεβενών και κατόπιν στην πόλη Γρεβενά. που διηγηθήκε στους μαθητές τις αναμνήσεις της από τη ζωή της, ως σπουδάστριας, στο Διδασκαλείο του Ζιντζίντερε κατά την περίοδο 1917 — 1920.
(Τις κατέγραψε ο μαθητής της Βασίλης Αναστασιάδης Φιλόλογος-Συγγραφέας – << Αναμνήσεις από την εκπαίδευση στον Πόντο. >> Στον Santeo . )
<< .Το 1917, με έστειλαν οι γονείς μου από το Άκνταγ Μαντέν στο Ζιντζίντερε, για να σπουδάσω δασκάλα με υποτροφία. Στη μικρή αυτή πόλη, δύο ώρες με άμαξα ψηλά στο όρος Αργαίος, στην ψηλή κορυφή του οποίου και το καλοκαίρι υπάρχουν χιόνια, σπουδαίο θέρετρο και σήμερα της Καισάρειας με μαθητικές κατασκηνώσεις, βρίσκονταν τότε τα ονομαστά Εκπαιδευτήρια των Ελλήνων της Καππαδοκίας και γενικά της Ανατολικής Μ. Ασίας.
Εκεί βρισκόταν και το μοναστήρι του Τίμιου Ιωάννη του Προδρόμου.
Μέσα στον περίβολο του μοναστηριού αυτού υπήρχε και η μητρόπολη της Καισάρειας, όπου διέμενε ο μητροπολίτης της.
Το μοναστήρι αυτό ήταν ξακουστό σε όλη τη Μ. Ασία, διέθετε μεγάλη περιουσία και είχε κτήματα ακόμη και στον Πόντο.»
Μέσα στον περίβολό του λειτουργούσε από το 1882 —1883 η Ρόδοκανάκεια οχτατάξια ιερατική σχολή (επιπέδου σημερινού λυκείου) από τη δωρεά των 5.000 γαλλικών φράγκων του Χιώτη Θεοδώρου Ροδοκανάκη.
Αυτή, το 1905, μεταστέγαστηκε σε μεγαλοπρεπές τριώροφο καινούργιο διδακτήριο, που χτίστηκε με έξοδα του Καισαρειώτη Συμεών Σινιόσογλου και άλλων πλούσιων Καισαρειωτών.
Η σχολή αυτή, που πρωτολειτούργησε ήδη από τα 1804, όχι ως γυμνάσιο, ιδρύθηκε το 1804 από τον ιερομόναχο Γερμανό, από τη σημερινή Αλεξανδρέττα της Τουρκίας. (Iskederun).
Στο σημείο αυτό πρέπει να σημειώσουμε ότι ολόκληρο το συγκρότημα των εκπαιδευτηρίων του Ζιντζίντερε ιδρύθηκε αργότερα από τον μητροπολίτη Καισαρείας Ιωάννη Αναστασιάδη από το Ιντσέσου της Καππαδοκίας.
ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΤΗΣ ΘΡΗΣΚΕΙΑς ΠΟΥ ΣΥΝΕΒΑΛΑΝ ΣΤΗΝ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΤΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ
Για τον μητροπολίτη Καισαρείας Ιωάννη Αναστασιάδη και για άλλους ιερωμένους που συνέβαλαν στην άνοδο της παιδείας στα Φλαβιανά θα δώσουμε το βιογραφικό τους στην συνέχεια .
Πριν από τον Μητροπολίτη Ιωάννη Αναστασιάδη θα αναφερθούμε εν ολίγοις στον προκάτοχο του , τον Ευστάθιος, Μητροπολίτης Καισαρείας που προσπάθησε νΑ βοηθήσει στην διάδοση των γραμμάτων στην περιοχή αλλά δεν πρόλαβε γιατί έφυγε από την ζωή σε ηλικία 52 ετών
— Κλεόβουλος / Ευστάθιος, Μητροπολίτης Καισαρείας ( 1824–1876 )
Ο Ευστάθιος (κατά κόσμον Ευστράτιος Κλεόβουλος, 1824–1876) ήταν Έλληνας κληρικός, Μητροπολίτης Καισαρείας.
Ήταν ένας λόγιος ιεράρχης με ρητορική δεινότητα και εξαιρετικές σπουδές.
Ο Ευστάθιος γεννήθηκε το 1824 στο Παλλαδάρι της Προύσας.
Διδάχθηκε τα πρώτα γράμματά στη Μονή Ελιγμών της Προύσας, και σε σχολείο της Κίου. Έπειτα μετέβη στην Κωνσταντινούπολη όπου γράφηκε στη Μεγάλη του Γένους Σχολή.
Μετά την ολοκλήρωση των σπουδών του στη Μεγάλη του Γένους Σχολή, μετέβη στην Αθήνα για την παρακολούθηση μαθημάτων θεολογίας στη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών.
Επέστρεψε στην Κωνσταντινούπολη, και σε ηλικία 24 ετών, το 1848, διορίστηκε στη Θεολογική Σχολή της Χάλκης, όπου ως καθηγητής δίδαξε ελληνική και λατινική φιλολογία μέχρι το 1850. Έμεινε εκεί μέχρι το 1853 όταν και χειροτονήθηκε διάκονος και εστάλη από την Εκκλησία στην Τραπεζούντα για να υπηρετήσει ως διευθυντής των Ελληνικών σχολείων της πόλης. Επέστρεψε και πάλι στην Κωνσταντινούπολη το 1855, όπου παρέμεινε για 3 χρόνια.
Το 1858 μετέβη στην Ευρώπη και πραγματοποίησε νέες σπουδές στην φιλοσοφία, ιστορία, θεολογία, φιλολογία, μαθηματικά, χημεία και μουσική στα πανεπιστήμια της Λειψίας, του Βερολίνου και του Παρισιού.
Το 1864 επέστρεψε στην Κωνσταντινούπολη, και έγινε σχολάρχης της Μεγάλου του Γένους Σχολής. Παράλληλα έγινε αρχιμανδρίτης.
Μετά τον θάνατο του μητροπολίτη Καισαρείας Παϊσίου Β΄ το 1871,
ο Κλεόβουλος εξελέγη και χειροτονήθηκε μητροπολίτης Καισαρείας στις 30 Σεπτεμβρίου 1871.
Στα λίγα χρόνια που παρέμεινε εκεί ο Κλεόβουλος, που έλαβε το όνομα Ευστάθιος, επιχείρησε να βελτιώσει το μορφωτικό επίπεδο των κατοίκων της περιοχής.
Το 1872, σε συνεργασία με φιλοπρόοδους Καππαδόκες ίδρυσε στην Κων/πολη την Κεντρική Καππαδοκική Αδελφότητα
Υπήρξε πρωτεργάτης για τη δημιουργία της Καππαδοκικής Εκπαιδευτικής Αδελφότητας, αλλά και στην ίδρυση νέων σχολείων. Προσπάθησε επίσης να είναι παρών σε όλα τα χωριά της επαρχίας του.
Κατέβαλε μεγάλες προσπάθειες για την αναχαίτιση της δράσης των
προτεσταντών και τη συμφιλίωση των αντιμαχομένων ομάδων των Καισαρέων.
Όμως δεν κατάφερε να ολοκληρώσει το έργο του αφού πέθανε ξαφνικά στις 26 Ιανουαρίου 1876
-*Μητροπολίτης Καισαρείας Ιωάννης Αναστασιάδης (1878-1902 )
Ο Ιωάννης Αναστασιάδης γεννήθηκε στις 3 Μαΐου του 1834 στο Ιντζέσου (İncesu), κωμόπολη της επαρχίας Καισάρειας της
Kαππαδοκίας. Το κοσμικό του όνομα ήταν Πρόδρομος,
Ο Μητροπολίτης Καισαρείας Ιωάννης Αναστασιάδης συγκαταλέγεται μεταξύ των πιο μορφωμενων κληρικών του 19ου αιώνα. Σπούδασε στη Μεγάλη του Γένους Σχολή στην Κωνσταντινούπολη και στην Ιερά Θεολογική Σχολή Χάλκης. Μετά την αποφοίτησή του, το 1859, οπότε και ανακηρύχθηκε «διδάσκαλος τῆς Ὀρθοδόξου Χριστιανικῆς Θεολογίας»,
Μετά φοίτησε στη Γερμανία, όπου ειδικεύτηκε στην Εκκλησιαστική Ιστορία.
Το 1867 διαδέχτηκε τον Φιλόθεο Βρυέννιο στην έδρα της Εκκλησιαστικής Ιστορίας της Θεολογικής Σχολής Χάλκης.
Από τη θέση αυτή εκπροσώπησε το Πατριαρχείο στο Συνέδριο των Ρωμαιοκαθολικών στη Βόννη το 1875, όπου διέπρεψε.
Τη θέση αυτήν την κράτησε μέχρι το 1878, οπότε εξελέγη Μητροπολίτης Καισαρείας.
Από τη θέση αυτή εργάστηκε με ιδιαίτερο ζήλο για την αναγέννηση των γραμμάτων στην επαρχία του .
Με τη συνδρομή του πλούσιου ομογενούς Ροδοκανάκη, ίδρυσε στην Μονή του Αγίου Ιωάννη Προδρόμου
Το 1871 χειροτονήθηκε πρεσβύτερος και το ίδιο έτος έγινε αρχιμανδρίτης από τον τότε Οικουμενικό Πατριάρχη Άνθιμο ΣΤ΄
.Στις 9 Οκτωβρίου 1875 έγινε διευθυντής της Μεγάλης του Γένους Σχολής, όπου και παρέμεινε για τα επόμενα τρία χρόνια, μέχρι
την ανάδειξή του σε μητροπολίτη Καισαρείας.
Το Μάιο λοιπόν του 1878 ο Ιωάννης Αναστασιάδης εξελέγη από την Ιερά Σύνοδο μητροπολίτης Καισαρείας
Με ενέργειές του ιδρύθηκε στο Ζιντζίντερε και εξατάξιο γυμνάσιο Αρρένων στις 5 Δεκεμβρίου του 1882, στο οποίο ενσωματώθηκαν και τάξεις του σχολαρχείου, και έτσι έγινε οχτατάξιο.
Αυτό, αν και ήταν γυμνάσιο, ονομάστηκε από τον προαναφερόμενο ιδρυτή του μητροπολίτη ιερατική σχολή και λειτούργησε ως και το σχολικό έτος 1917-18.
Στο γυμνάσιο αυτό, που είχε γίνει ξακουστό, φοιτούσαν μαθητές ακόμη και από τη Χίο, την Κύπρο και την Αίγυπτο.
Στο νεόχτιστο αυτό διδακτήριο στεγάζονταν, από τον Οκτώβριο του 1911 και τριετές διδασκαλείο θηλέων, εξατάξιο παρθεναγωγείο (επιπέδου λυκείου), ιδρυμένο, ήδη, από το 1885, και νηπιαγωγείο.
Στο ισόγειο του νεόκτιστου κτηρίου στεγαζόταν το νηπιαγωγείο, στον β’ όροφο το διδασκαλείο και το παρθεναγωγείο και στον γ’ υπήρχαν οι κοιτώνες των σπουδαστριών του διδασκαλείου και των μαθητριών του παρθεναγωγείου.
Σε χωριστά κτήρια λειτουργούσαν και ορφανοτροφείο αρρένων, ήδη από το 1891, και οικοτροφείο θηλέων, από το 1892.
Οι μαθήτριες του παρθεναγωγείου προέρχονταν από την περιοχή της Καισάρειας και φοιτούσαν με πληρωμή.
Εδώ λειτουργούσε, ακόμη, και αμερικανικό κολέγιο. Τα κτήρια σώζονται ακόμη και σήμερα και χρησιμεύουν ως παιδικές κατασκηνώσεις της περιοχής της Καισάρειας, γιατί έχει πολύ δροσερό κλίμα το Ζιντζίντερε. Ας σημειωθεί ότι πιο ψηλά βρίσκονται οι υψηλές κορυφές του Αργαίου (Ερτζιάζ ντάγ), που είναι χιονισμένες ακόμη και το καλοκαίρι.
. Πριν αναχωρήσει για την Καισάρεια, και μετά την προτροπή των προκρίτων Καππαδόκων της Κωνσταντινούπολης, ανασύστησε σε γενική συνέλευση
της κοινότητάς τους την Καππαδοκική Αδελφότητα, η οποία είχε ιδρυθεί από τον προκάτοχό του στη μητρόπολη Καισαρείας
Ευστάθιο Κλεόβουλο. Έφθασε στην Καισάρεια στις αρχές
Σεπτεμβρίου του 1878.
Το κύριο ενδιαφέρον του στράφηκε γύρω από το έργο της διάδοσης των ελληνικών γραμμάτων.
Το 1880 ο Ιωάννης επιχείρησε τη σύσταση κεντρικής επαρχιακής σχολής, συνεπικουρούμενος από το προεδρείο της
Καππαδοκικής Αδελφότητας και τους προκρίτους της επαρχίας.
-*Μικρή δημοτική σχολή
Από εράνους που διεξήχθησαν συγκεντρώθηκε ένα μικρό αποθεματικό κεφάλαιο,και αποφασίστηκε καταρχήν ιδρυθεί μικρή δημοτική σχολή στη μονή του Τιμίου Προδρόμου, ούτως ώστε να καλυφθούν οι εκπαιδευτικές ανάγκες των φτωχών και απόρων παιδιών της επαρχίας.
–* Ίδρυση ιερατικής σχολής στην μονή του Τιμίου Προδρόμου.
Στην συνέχεια με εξασφάλιση κεφαλαίων (με την βοήθεια της Καππαδοκικης Αδελφότητος της Πόλης του τότε Οικουμενικού Πατριάρχη Ιωακείμ Γ΄και την μεγάλη δωρεά του πλούσιου ομογενή από τη Μασσαλία Θεοδώρου Εμμανουήλ Ροδοκανάκη ) ιδρύθηκε η ιερατική σχολή στη μονή του Τιμίου
Προδρόμου. το 1882 με την ονομασία «Ροδοκανάκειος Ιερατική Σχολή», προς τιμήν του μεγάλου ευεργέτη της. που συνεχίσθηκε για τα επόμενα επτά
χρόνια,
Το 1885 ίδρυσε το Κατά Καισάρειαν Κεντρικό Παρθεναγωγείο, ημιγυμνάσιο,για τη μόρφωση των κοριτσιών και την εκπαίδευση «νηπιαγωγών».
Η Ιερατική Σχολή το 1895 διέθετε επτά τάξεις, από τις οποίες οι τρεις πρώτες λειτουργούσαν ως Ελληνικό (δημοτικό) σχολείο και οι υπόλοιπες τέσσερις ως γυμνάσιο
Το κτήριο χτίστηκε απέναντι από τη μονή του Τιμίου Προδρόμου, σε κτήμα που ήταν ιδιοκτησία της μονής.
*-Το 1891 ίδρυσε το Ορφανοτροφείο Αρρένων και το 1892 προχώρησε στην
ίδρυση του ορφανοτροφείο θηλέων δίπλα στο Κεντρικό Παρθεναγωγείο και μετέφερε τα ορφανά από τη Μονή Ταξιαρχών στη Μονή Τιμίου Προδρόμου.
Το 1886 ο μητροπολίτης Ιωάννης κλήθηκε στην πρωτεύουσα ως μέλος της Ιεράς Συνόδου. Εκεί παρέμεινε για ένα έτος περίπου, στη διάρκεια όμως του οποίου, επειδή μεσολάβησε η παραίτηση του τότε Οικουμενικού Πατριάρχη Ιωακείμ Δ΄,
εξελέγη στη θέση του τοποτηρητή του οικουμενικού θρόνου κατά το διάστημα που αυτός παρέμενε κενός.
Ο μητροπολίτης Ιωάννης δεν αρκέσθηκε μόνο στην ίδρυση των ιδρυμάτων, αλλά με συνεχείς περιοδείες και εκκλήσεις προς τη φιλομουσία των Καππαδοκών φρόντιζε να εξασφαλίζει τους οικονομικούς πόρους για τη λειτουργία τους, γιατί η Μονή δεν είχε μεγάλη κτηματική περιουσία.
Εκοιμήθη το 1902 και ετάφη μπροστά από το Ορφανοτροφείο Αρρένων σύμφωνα με την επιθυμία του.
— Νικόλαος Παπανικολάου (1883-1933 )
Πρωτοσύγκελος Μονής Φλαβιανών – Μητροπολίτης Γρεβενών
Ο Νικόλαος Παπανικολάου γεννήθηκε στη Σιάτιστα το 1883. Διάκονος χειροτονήθηκε από τον Μητροπολίτη Δράμας Αγαθάγγελο. Υπηρέτησε στη Μητρόπολη Μαρωνείας ως Αρχιερατικός Επίτροπος Θάσου και κατόπιν ως Γενικός Αρχιερατικός Επίτροπος (1906-1914). Στη συνέχεια τοποθετήθηκε Πρωτοσύγκελος της Μητροπόλεως Καισαρείας. Στις 25 Μαρτίου 1918 χειροτονήθηκε στο Φανάρι Κωνσταντινουπόλεως τιτουλάριος Επίσκοπος Νεαπόλεως, Βοηθός Επίσκοπος της Μητροπόλεως Καισαρείας. Τη χειροτονία τέλεσε ο Μητροπολίτης Καισαρείας Νικόλαος, . Στις 13 Μαρτίου 1924 εξελέγη Μητροπολίτης Γρεβενών. Εκοιμήθη στη Θεσσαλονίκης όπου νοσηλευόταν λόγω καρδιακής νόσου στις 15 Δεκεμβρίου 1933.
*Κατα την παραμονη του Νικόλαος Παπανικολάου στην Μονη Φλαβιανων (Προσωρινή έδρα της Μητρόπολης Καισαρειας ) βοήθησε τους μαθητές της Ιερατικής σχολής και τους κατοίκους των Φλαβιανων και της περιοχής σε δύσκολες ώρες .
Και συγκεκριμένα το 1917 οι Τούρκοι επίταξαν και τα κτίρια των Ορφανοτροφείων και οι μαθητές και τα ορφανά διασκορπίστηκαν στα κελιά της Μονής και σε σπίτια στην κωμόπολη. Για να αντιμετωπίσει την κατάσταση ο σχολάρχης, ο πρωτοσύγκελος Νικόλαος Παπανικολάου, μίσθωσε δύο σπίτια στο Ζιντζίδερε και μετέτρεψε το ένα σε διδακτήριο και το άλλο σε κοιτώνες των μαθητών.
Με γενναιότητα αγωνιζόταν για να εξασφαλίσει σιτάρι και αλεύρι για τα παιδιά. Περιερχόταν τα χωριά εκείνη την εποχή, μόνος με το άλογό του, χωρίς σωματοφύλακα και χωρίς όπλο! Αλλά δεν κατόρθωνε πάντοτε να εξασφαλίσει τα απαραίτητα τρόφιμα για τα ορφανά που πεινούσαν και έβγαιναν σε αναζήτηση τροφής στους αγρούς γύρω από το χωριό, με αποτέλεσμα να σημειωθούν 2-3 θάνατοι ορφανών από την πείνα. Τα ορφανά μεταφέρθηκαν στην Ελλάδα με ασφάλεια στις 22 Οκτωβρίου 1922 με την Αμερικανική Περίθαλψη.
Η Ιερατική Σχολή συνέχισε τη λειτουργία της μέχρι τη λήξη του σχολ. έτους 1917-1918. Ο Νικόλαος Παπανικολάου υπήρξε ο τελευταίος διευθυντής της σχολής.
ΑΠΑΣΧΟΛΗΣΗ
Τα καλλιεργήσιμα εδάφη του Ζιντζίντερε ήταν άγονα και δεν υπήρχε αξιόλογοι αγροτική παράγωγη .,Μετα βίας καλυπτόταν οι ανάγκες ενός νοικυριου .εξ’ου και η μεγάλη μετανάστευση
Παραγόταν λίγο σιτάρι, όσπρια –κυρίως φακές– και λίγα κηπευτικά, κυρίως καρπούζια.
Επίσης ενασχόληση μικρής κλίμακας με τη μελισσοκομία, προσανατολισμένη κυρίως στην αυτοσυντήρηση. Σε περίπτωση που κάποιοι κατάφερναν να έχουν πλεόνασμα, το διέθεταν στην τοπική αγορά. Στην κάλυψη των διατροφικών αναγκών της οικογένειας στόχευε και η μικρή οικόσιτη κτηνοτροφία.
Η ΕΚΔΙΩΞΗ
Κατά τον χρόνο της Ανταλλαγής στο χωριό είχαν απομείνει μόνο 73 οικογένειες, 236 συνολικά τ Έλληνες και 300 περίπου Τούρκοι.
. Κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας για την αναχώρηση, σημειώθηκαν μερικά κρούσματα βιαιοπραγιών, ληστειών και δολοφονιών από Τούρκους εναντίον των χριστιανών. Η έξοδος το καλοκαίρι του 1924 είχε τη γνωστή πορεία προς τα Ουλούκισλα με άμαξες και συνοδεία Τούρκου για ασφάλεια. Παίρνοντας μαζί τους και ιερά κειμήλια .
Έπειτα από στάσεις στην Καισάρεια, το Καραχισάρ, τη Νίγδη έφθασαν στα Ουλούκισλα, όπου επιβιβάστηκαν στο τραίνο μέχρι τη Μερσίνα. Εκεί παρέμειναν 15 μέρες σε αντίσκηνα και τελικά επιβιβάστηκαν στο πλοίο «Αρχιπέλαγος» για την Ελλάδα
Η ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
Οι Φλαβιανοι που έφθασαν στην Ελλάδα , εγκαταστάθηκαν προσωρινά στη Νέα Ιωνία και την Κοκκινιά και μερικοί αναχώρησαν για τη Βόρεια Ελλάδα με προορισμό τη Θεσσαλονίκη, την Καλλίφυτο Δράμας, τα Γιαννιτσά, την Έδεσσα και αλλού.
Μερικά από τα πολύτιμα κειμήλια που πήραν μαζί τους βρίσκονται στον ναό του Αγίου Νικολάου στην Κοκκινιά και κάποια άλλα στο Βυζαντινό και χριστιανικό Μουσείο Αθηνών και στο Μουσείο Μπενάκη.
ΣΉΜΕΡΑ
Στα Φλαβιανα εγκαταστάθηκαν μετά την ανταλλαγή Μουσουλμάνοι που ήρθαν από την Μακεδονία
Στις δε εγκαταστάσεις της Μονής στεγάστηκαν αργότερα υπηρεσίες του Τουρκικού στρατού.
Το Zincidere της Καυσάρειας έγινε δήμος στις 16 Νοεμβρίου 1992.
Ο πληθυσμός ήταν το 2019 για το 1342 κάτοικοι
