Το χάσιμο 10 χρόνων εμπειρίας ζωής μέσα στην Χριστιανική Φοιτητική Δράση – Του Χαράλαμπου Παπαδόπουλου

 

Ήταν Νοέμβριος του 1979 όταν πρωτοετής φοιτητής στα Γιάννενα έπεσε στα χέρια μου ένα φυλλάδιο με τίτλο «Μήνυμα στον πρωτοετή». Έλεγε πολύ καλά λόγια και ενθουσιάστηκα. Το μήνυμα προερχόταν από την φοιτητική οργάνωση «Χριστιανική Φοιτητική Δράση» η οποία ήταν το τμήμα της ιεραποστολικής δραστηριότητας της αδελφότητας θεολόγων  «Ο Σωτήρ» για τους φοιτητές.

Από μικρό παιδί θα έλεγα ότι ήμουν μέσα στην Εκκλησία και αγωνιζόμουν όπως μπορούσα. Με χαρές και με λύπες. Με μπερδέματα, με πτώσεις, με απογοητεύσεις, που και που πήγαινα στην εξομολόγηση, δηλαδή περνούσα ανθρώπινα, με υπομονή.

Συνδέθηκα με την Χριστιανική Φοιτητική Δράση και δυστυχώς εφαρμόστηκε και σε μένα αυτό που έλεγε η πρόσφατα αγιοκαταχθείσα Γερόντισσα Γαβριηλία : «Δεν ανθίζει η ψυχή μέσα στην ομάδα». Ναι αλλά αν δεν ανθίζει η ψυχή σημαίνει ότι δεν ωριμάζει, αφού πρώτα είναι το άνθος και ύστερα έρχεται ο καρπός.

Ναι, γιατί δυστυχώς η Χριστιανική Φοιτητική Δράση ήταν μια ομάδα. Δικά της κατηχητικά, δικές της ομιλίες, δικοί της αγώνες ποδοσφαίρου, δικά της βιβλία, δικές της παρέες, δικές της εκδρομές, δικές της κατασκηνώσεις, δικές της καφετέριες (εννοώ τα εντευκτήρια). Μας έλεγε ο μακαριστός Επίσκοπος Κονίτσης Σεβαστιανός, γνωστός για τους αγώνες του για την Βόρειο Ήπειρο, ο οποίος προερχόταν από την ίδια αδελφότητα, «δεν σας λέω ν’ αφήνετε τα μαθήματά σας, αλλά τις ώρες που ξοδεύουν οι συμφοιτητές σας στις καφετέριες, εσείς να τις ξοδεύετε στο εντευκτήριο». Δεν συγκρίνεται όμως σε εμπειρία ζωής η συναναστροφή στο εντευκτήριο με την ανοιχτή συναναστροφή με άλλους φοιτητές και φοιτήτριες.

Την συναναστροφή με φοιτήτριες μέσα στην Χριστιανική Φοιτητική Δράση ας την αφήσουμε καλύτερα. Πρόσεχαν να μην σχολάσουν ταυτόχρονα οι συνάξεις φοιτητών και φοιτητριών μήπως δούμε καμία φοιτήτρια και αμαρτήσουμε. Δεν μπορούσα λοιπόν να κέρδιζα εμπειρία ζωής από εκεί σαν προετοιμασία για τον γάμο, μιας και δεν μάθαινα καθόλου πως είναι οι γυναίκες, αν και θα ζούσα με μια γυναίκα για μια ζωή.

Βέβαια που και που μας έκαμναν θεωρητικά σεμινάρια για τις σχέσεις με τις γυναίκες. Αλλά πέστε μου εσείς, θεολόγοι απομονωμένοι από τον κόσμο σε μια αδελφότητα, που δεν έχουν πάρει ούτε γεύση πως είναι η ζωή στην κοινωνία αφού δεν έχουν κολλήσει ούτε ένα ένσημο από την εργασία τους, τι σοβαρό θα μπορούσαν να μας πουν για τον γάμο και τον αγώνα επιβίωσης μέσα στην κοινωνία ;

Μα θα μου πείτε, μπορούσατε να συναναστραφείτε με συμφοιτήτριες στο Πανεπιστήμιο, έξω στην πόλη και αλλού. Δυστυχώς το κλίμα που σου περνούσαν ήταν μακριά από τις γυναίκες, παρέα μόνο με τους δικούς μας επειδή έτσι δεν κινδυνεύαμε. Τώρα από ποιον κίνδυνο γλιτώναμε, είναι απορίας άξιο. Μετά από τόσα χρόνια νομίζω ότι μάλλον οι άλλοι γλίτωναν από εμάς.

Δεν μας έφταναν αυτά είχαμε και τις εξορμήσεις. Έτσι το λέγαμε όταν στεκόμασταν στο Πανεπιστήμιο, στις πλατείες, στους δρόμους και πουλούσαμε το περιοδικό «Η Δράση μας». Το πρόβλημα ήταν, πέρα από το χάσιμο μαθημάτων, ότι με τον τρόπο αυτό δείχνεις στους άλλους και κυρίως στους συμφοιτητές  σου ότι έχεις πάρει έναν καλουπωμένο δρόμο με αποτέλεσμα να δυσκολεύονται οι σχέσεις σου μαζί τους. Έ μα φυσικά, αφού εμείς ήμασταν ιεραπόστολοι.

Εννοείται πως όλα αυτά είναι έξω από το πνεύμα της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Κανένας Πατέρας της Εκκλησίας δεν συμφωνεί με αυτά. «Πρώτα φωτισθήναι και έπειτα φωτίσαι» συμβουλεύει ο άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος. Εμείς όχι στο στάδιο του φωτισμού δεν είχαμε φτάσει, αλλά συχνά ούτε και στων αρχαρίων. Μου περνάει η σκέψη μήπως τελικά τα της ιεραποστολής ήταν παραμύθια κι απλώς μας είχαν για τζάμπα πωλητές των βιβλίων και περιοδικών τους ;

Σκέφτομαι καμιά φορά θα είχε πλάκα εκεί στην πλατεία Ομονοίας στην Αθήνα που φώναζα για τα ορθόδοξα βιβλία να περνούσε η Γερόντισσα Γαβριηλία, αφού το 1986 εκεί κοντά ζούσε, και να της πρότεινα να αγοράσει για να ωφεληθεί. Κάποιο τεύχος του περιοδικού «Η Δράση μας» είχε κύριο άρθρο με τίτλο «Διακριθείτε». Μας συμβούλευε ο αρθογράφος της οργάνωσης να αγωνιστούμε να ξεχωρίσουμε στις σπουδές μας από τους συμφοιτητές μας. Το αστείο είναι ότι με το καλούπωμα που μας έκαμναν μας δυσκόλευαν να διακριθούμε !

Θυμάμαι σε κάποια ομιλία στα Γιάννενα του μακαρίτη θεολόγου και υψηλά ιστάμενου στην οργάνωση κ. Βασιλειάδη τον ρώτησε ένας φοιτητής τι σημαίνουν τα λόγια του Αποστόλου Παύλου «Ου πάντων η πίστις». Αυτός απάντησε «αν βρείτε κάποιον που δεν κάνει για την πίστη να μου τον δείξετε κι εμένα». Μετά από τόσα χρόνια νομίζω ότι τελικά εδώ κάνει ένα σοβαρό λάθος η οργάνωση. Όχι μόνο δεν είναι για όλους η πίστη, αλλά οι πιστοί πρέπει να προσέχουμε και από πολλούς να μη μας βλάψουν και όχι να εκτιθέμεθα τόσο ανόητα όπως κάμναμε στην Χριστιανική Φοιτητική Δράση.

Εδώ στην Αποκάλυψη του Ιωάννου λέει : «και εβλασφήμησαν οι άνθρωποι τον Θεόν εκ της πληγής της χαλάζης, ότι μεγάλη εστί η πληγή αύτη σφόδρα» (Αποκ.16,21). Δηλαδή αντί να μετανοήσουν από τα βάσανα που περνάνε κάποιοι  άνθρωποι και να τους συγχωρέσει ο Θεός, Τον βλαστημάνε ακόμα περισσότερο.

Δυστυχώς, πρώην συνοδοιπόροι της Χριστιανικής Φοιτητικής Δράσης, δεν θέλουν όλοι οι άνθρωποι να έχουν σχέσεις με τον Θεό και είναι και δικαίωμά τους. Καλύτερα λοιπόν να αφήσετε τα πολλά τρεξίματα και να κοιτάξετε να κερδίσετε εμπειρία ζωής από τα πολύτιμα φοιτητικά σας χρόνια. Γιατί έτσι, όχι μετά πολλά χρόνια, θα ωφελήσετε τουλάχιστον την σύζυγό σας και τα παιδιά σας.