10 Δεκεμβρίου: Παγκόσμια Ημέρα Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων – Της Αναστασίας Ι. Καρανίκα

 

Είναι κοινά παραδεκτό πως στις ανθρώπινες κοινωνίες υπάρχουν κανόνες συμπεριφοράς. Που καθορίζουν τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις κάθε ατόμου.
Ο άνθρωπος έχοντας σεβασμό στην ύπαρξή του, θέσπισε ως νοήμον ον που είναι- τέτοιους κανόνες προκειμένου να προφυλάξει τη σωματική του ακεραιότητα και την ψυχική του υγεία. Όμως, δυστυχώς, πολλές φορές παρατηρούμε μέσα στις κοινωνίες τα ανθρώπινα δικαιώματα να καταπατούνται και το άδικο να επικρατεί. Τότε όλοι πρέπει να προσπαθούμε να αποκαταστήσουμε το δίκαιο, για να μη διαταραχτούν λεπτές, κοινωνικές ισορροπίες.
Για να μη συνεχιστεί το φαινόμενο, πρέπει να αντιδράσουν πρώτοι εκείνοι που υφίστανται την αδικία. Πολλοί προσπαθούν να δικαιωθούν με το θράσος και την αυθάδεια, και αρκετές φορές το καταφέρουν. Άλλοι αντιδρούν παθητικά, ουδέτερα, μη θέλοντας να προσβάλουν κανέναν, ανεχόμενοι τη συνέχιση των προκλήσεων. Λίγοι επιλέγουν το δρόμο της κλιμακούμενης διαμαρτυρίας, καταφεύγοντας αρχικά στο διάλογο. Δείχνοντας ανωτερότητα, παραγκωνίζουν αρχικά τους διώκτες τους και συγκεντρώνουν επιχειρήματα και στοιχεία που φτάνουν ως τα δικαστήρια.

Επειδή, ωστόσο, το μεγαλύτερο βάρος για την κατάσταση που επικρατεί το έχει η πολιτεία το ζήτημα θα λυθεί οριστικά μόνο αν αυτή αναλάβει τις ευθύνες της. Το πρώτο βήμα που κρίνεται απαραίτητο να κάνει είναι η αναβάθμιση των κοινωνικών της υποχρεώσεων. Με την εφαρμογή του κώδικα δεοντολογίας και ποινών θα λάβει τέλος η κακοποίηση του πολίτη στις δημόσιες υπηρεσίες. Με αυστηρότερους ελέγχους θα γίνει πραγματικότητα η τήρηση των νόμων. Κυρίως όμως θα πρέπει να ληφθεί μέριμνα για την εξυγίανση της δημοκρατίας. Θεωρείται αναγκαία βελτίωση του συστήματος κοινωνικής πρόνοιας και δικαιοσύνης.
Για να ξεριζωθεί οριστικά το φαινόμενο από τις κοινωνίες πρέπει να δημιουργηθεί μια νέα συνείδηση στους πολίτες. Θετικά θα βοηθήσει η αναμόρφωση του εκπαιδευτικού μας συστήματος.
Στόχος θα είναι η δημιουργία ενός σχολείου ανθρωποκεντρικού, όπου οι προκαταλήψεις θα θεωρούνται παρελθόν και το ανθρώπινο πρόσωπο θα αποκτήσει πάλι τη χαμένη αξία του και τον απαραίτητο σεβασμό. Η αναβάθμιση των παραδοσιακών φορέων αγωγής και το «ξεσκόνισμα» της ελληνικής αλληλεγγύης θα γίνει με συνεργασία πολιτικών και πνευματικών ανθρώπων και με τη συμπαράσταση των ειδικών επιστημόνων. Για να μη καταστραφεί η όλη προσπάθεια, κρίνεται αναγκαίος ο έλεγχος των προτύπων που προβάλλουν οι σύγχρονοι φορείς αγωγής (media, διαφήμιση κ.ά).
Είναι απόλυτη ανάγκη να προστατέψουμε τα δικαιώματα όλων μας. Πρέπει να πιστέψουμε στην αξία της οντότητάς μας και να αντισταθούμε σε όσους την καταπατούν. Μόνο έτσι θα μπορέσουμε να χτίσουμε μια αληθινά ελεύθερη κοινωνία και να γίνουμε πραγματικοί άνθρωποι.

Αναστασία Ι. Καρανίκα