Θα μου πεις «τι θέλεις και τα σκαλίζεις τώρα»; Ξέρω ‘γω; Κάποιος λόγος θα υπάρχει.
Για την περιβόητη «Δικαιοσύνη» θα γράψω (και μάλιστα την Ελληνική), για την οποία έχουμε ακούσει και διαβάσει πολλά.
Υποθέσεις που χρονίζουν.
Αθώοι που μπαίνουν στην φυλακή.
Ένοχοι που αθωώνονται.
Άνθρωποι που δεν βρίσκουν ποτέ το δίκαιό τους.
Δικαιοσύνη που τυφλώνεται από την πλάνη, από τις ανακρίβειες, από τα χρήματα.
Δικαιοσύνη που εθελοτυφλεί.
Δικαιοσύνη που έχει τα μάτια ορθάνοιχτα και δέχεται τα πυρά των πληρωμένων δολοφόνων.
Αδικήματα και εγκλήματα πάθους, μίσους, δόξας, οικονομικά, ζήλιας, παραφροσύνης ….
Όπως και να έχουν τα πράγματα όταν ένα περιστατικό, που απασχολεί την δικαιοσύνη, αφορά στην ανθρώπινη ζωή και μάλιστα στη ζωή ενός παιδιού, τότε αλλάζουν τα πράγματα.
Κάμποσα ροτβαίλερ, ένα πεντάχρονο αγόρι, ένας θανάσιμος τραυματισμός, πολλές ψυχές καμένες, 7 δικαστικά χρόνια, δύο καταδίκες, ποινή 4 ετών φυλάκισης εξαγοράσιμη.
Ούτε λέω πως ο κάτοχος των ροτβαίλερ, είναι εντάξει με αυτό, ούτε και το αντίθετο. Ίσως να μπορεί να εξαγοράσει την ελευθερία του σώματός του από την φυλακή, για την ελευθερία της ψυχής του δεν είμαι σίγουρη.
Από την άλλη μεριά έχουμε την μάνα και τον πατέρα του Στάθη.
Δε θα μπω στη διαδικασία να γράψω κάτι.
Δε νομίζω ότι υπάρχουν αρκετά λόγια.
Απλά αναρωτιέμαι. Αυτή η ρημαδοδικαιοσύνη δεν έχει διαχωριστικές γραμμές, δεν έχει «βασικές παραμέτρους», δεν έχει καν μία δικλείδα που να διασφαλίζει την ειρήνη στην ψυχή αυτών που θίγονται περισσότερο;
Υπό τον φόβο του «μην κρίνεις για να μην κριθείς», είναι σαφές ότι δεν έχω καμία τέτοια διάθεση.
Προβληματίζομαι όμως που πληθαίνουν οι περιπτώσεις που αποδεικνύουν ότι όλα (ή τουλάχιστον όλα) μπορούν να …τακτοποιηθούν υπό το καθεστώς μίας εξαγοράς και φυσικά η περίπτωση με τον Στάθη δεν είναι η μοναδική, απλά στάθηκε η αφορμή.
Στέλιος Κ καθηγητής.
- Edit
“ανάμεσα στη δικαιοσύνη σας και τη μάνα μου,
προτιμώ τη μάνα μου”
Άλμπερτ Καμύ.
” μεταξύ της δικαιοσυνης και την απονομή
δικαιοσύνης, υπάρχει ένας ολόκληρος κόσμος
που τις χωριζει”
Emmeline Pankhurst.Βρετανιδα Αγωνιστρια για το δικαίωμα ψήφου στις γυναίκες.
έγινε μια μεγάλη τραγωδία στα Τεμπη!
και την ημέρα που ήλθε το έγκλημα στη Βουλή,αντί
να υπάρχουν μέσα, από τις 10 η ώρα το πρωί,300 βουλευτες
και με δάκρυα στα μάτια,να πάρουν μια απόφαση για έρευνα του εγκλήματος, υπήρχαν στα έδρανα της Βουλής από τις 10 το πρωί
μέχρι στις 8 το βράδυ που αρχισε η ψηφοφορία, υπήρχαν στα έδρανα
από 10 έως 25 βουλευτες!
3 βουλευτες από κάθε κομμα+ 1(ενας)
και στα υπουργικά έδρανα, ένας υπουργός με δύο γραμματείς του!
απών ο πρόεδρος της Βουλής,απών ο πρωθυπουργος!
αλίμονο σ αυτούς που χάνουν τα βλαστάρια τους, σ όλα τα εγκληματα!
σε κανεναν Θεσμό της Ελλάδας,δεν υπάρχει δικαιοσυνη!
” όπου υπάρχουν πολλοί νόμοι,υπάρχει λίγη δικαιοσυνη”
Κικέρων.
όταν μιλάει ο πρωθυπουργος στη Βουλή, παρουσιάζεται, ως από μηχανής Θεός και ο πρόεδρος της Βουλής, λες και κοιμάται κάτω από
την μασίφ έδρα του,την αναπαυτικη!
προχθές που γινόταν η συζήτηση στο κοινοβούλιο,την μέρα ” που μιλούσαν” οι νεκροί,τα άωρα παιδιά των Τεμπων….! όλοι άφαντοι, οι
εκπρόσωποι του έθνους!
” δικαιοσυνη μάθετε οι ενοικουντες επί της γης”
από λογιαααα,ποιος μας πιανει!
πολιτικές και δικαστικές και εκκλησιαστικες εξουσίες,να μάθετε
δικαιοσυνη,να τη μάθετε απ έξω κι ανακατωτά,γράψτε και μια έκθεση ιδεών περί Δικαιοσύνης και μετά ΒΟΥΛΩΣΤΕ ΤΟ ΟΛΟΙ ΣΑΣ.
όλοι είστε εξουσίες και μάλιστα σκληρες!
” οι εξουσίες φθειρουν” κάποιος, το είπε κι αυτό το γνωμικο!
τελικά,” ελλαδιτσα” μας γλυκιά,μόνον τα δάκρυα των γονιών ποτίζουν
τη Δικαιοσυνη,όλοι οι παραπάνω την αποξηραίνουν.