Είπαν πως κάποιοι «άνθρωποι» σε έσπρωξαν στη θάλασσα και πνίγηκες.
Είπαν πως κίνησες για την Κρήτη μα δεν πρόκαμες να φθάσεις.
Είπαν πως είχες κόψει και εισιτήριο αλλά δε σου το ζήτησαν.
… Πόσα λίγα ξέρουν.
Το ταξίδι ξεκίνησε. Ίσως όχι με το πλοίο, αλλά ξεκίνησε.
Δε χρειάζεται να «κόψεις» εισιτήριο Αντώνη, η ψυχή σου είναι αρκετή να διαβείς την πύλη του Παραδείσου.
Όσο για το αν πνίγηκες ….. όχι δα.
Κάποιος/κάτι πνίγηκε αλλά δεν ήσουν εσύ.
Ήταν η ανθρωπιά, η κατανόηση, η στήριξη, η αλληλοβοήθεια, ο αλτρουισμός.
Οι ανθρώπινες αξίες πήγαν στον πάτο της θάλασσα.
Το πως όλα ευτελίστηκαν για το απόλυτο ….ΤΙΠΟΤΑ, δεν υποφέρεται.
Διάβασα πολλές ιστορίες για ανθρώπους που έπεσαν στην θάλασσα, στην φουρτουνιασμένη και λυσσαλέα θάλασσα, για να σώσουν ένα σκυλάκι.
Για κάποιο λόγο είμαι σίγουρη ότι αν ήταν ένα σκυλάκι στο νερό, θα βουτούσαν άπαντες να το σώσουν και μετά όλο υπερηφάνεια θα άκουγαν τους ρεπόρτερ να τους αποκαλούν ΗΡΩΕΣ.
Αλλά εσύ ήσουν ο Αντώνης. Που τους εκνεύρισες (ίσως) μόνο και μόνο επειδή άργησες, επειδή ήσουν εκεί, επειδή μίλησες, επειδή προσπάθησες και επειδή αυτοί, ΑΠΛΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑΝ ΝΑ ΑΔΙΑΦΟΡΗΣΟΥΝ.
Καλό ταξίδι Αντώνη.
Στέλιος Κ,καθηγητης.
- Edit
Σαν βγεις στον πηγαιμό
Για το καράβι,να’ υχεσαι
Να’ναι μακρύς ο δρόμος σου
Μακρύς,μακρύς,
Να περπατάς και να μη
Φτάνεις ποτέ
Ποτέ,
Πες πως ξέχασες κάτι
Πίσω στη ζωή, πίσω στα ονειρα
ΣΟΥ!
Μα…μα εσύ βιάστηκες
Βιάστηκες να συναντηθεις με το καράβι
Να συναντηθεις με τ αδέλφια σου,
Μ ανθρωπους που σαγαπανε ,
Κι αντί να συναντηθεις με το καράβι της ζωής σου
Συναντηθηκες με τον θάνατο
Κι εγινες σήμερα απρόσκλητο μέλος
Της οικογένειας των 752;
753;φτωχών της μοίρας,φτωχών
Του ναυαγισμενου καραβιου …στα νερά της Πύλου.
Δεν υπάρχουν φτωχοί της Μοίρας,
Υπάρχουν Έλληνες της Μοίρας.
Οι μόνοι που δεν κινδυνεύουν
Σ αυτόν τον όμορφο τόπο
Είναι οι νεκροί μας,οι λατρεμενοι.
Κι αν ένα γλαροπούλι;
Την ωρα που σπαθιζει τα φτερά του
Χάσει τον προσανατολισμό του
Και πέσει πάνω στο ψηλότερο
Καταρτι του πλοιου;
Ο καπετάνιος, ο Έλληνας,
Ο υπηρέτης της Ναυτοσυνης
Και του Μεγαλείου της;
Θα φωνάξει- στεντορία τη φωνη( δοτικες)
” κράτει οι μηχανες”
Και μια βάρκα ξεγατζωνεται
Απ την κοιλιά του πλοίου
Κι ένας ναύτης υπηρέτης
Πιστός κι αψύς της Ναυτοσυνης…
Αρπάζει το γλαροπουλι,
Το σώζει ,αν και ημιθανές
Και;και όλα τα ιντερνετια
Κι όλα τα ινσταγκραμια
Κι όλα τα τουιτερια θα
Το κάνουν πρώτη είδηση,
Παγκόσμιο γεγονός!
Κι εσύ Αντώνη( χωρίς το Κυρ μπροστα)
Κι εσύ Αντώνη παλεύεις με τον
Μανιασμενο αφρό της προπέλας
Του καραβιου,αλλά, αλλά δε βρίσκεται
Χέρι να σ αρπάξει απ το χέρι σου ,
Απ τις σάρκες σου…
Οι Αγγελοι δεν έχουν σάρκες, μήτε σώμα,
Μπορείς να πιάσεις έναν Αγγελο;
Οι Αγγελοι δεν έχουν σώμα,δεν έχουν ύλη.
Αντώνη,εκεί που’σαι σημερα
Μπορείς να ταξιδέψεις στην αγαπημένη σου
Κρήτη με τα φτερά σου !
Οι Αγγελοι δεν πατάνε σε νεκροφορους
Καταπέλτες!
Οι Αγγελοι δεν έχουν φτερνες Αχίλλειες ,
Για να γλιστράνε στη θαλασσα!
Μέγιστε τραγουδοποιε ,Μάνο Χατζηδακι( όχι με η),
Είτε με την άδεια σου είτε χωρίς αυτη,” εγω”
Θ’ αφαιρέσω τη λεξη Κυρ..,κυρ..,κυρ
Απ το παρακάτω μεγάλο κι Αληθινό
Τραγούδι σου
” Κυρ( σβηνεται)…..Αντώνη
“Μα ένα βράδυ ο Αντώνης στρώνει
Να κοιμηθεί
Κι όταν ξυπνάμε τον καρτεραμε
Στην πόρτα να φανεί
Μα ο Αντώνης δε θα βγει
Ποτέ του στην αυλή
Αφού για πάντα μες τ ‘ όνειρο του
Θέλησε πια να ζει”
Ποιος να πιάσει έναν Αγγελο;
Δεν έχει ύλη, είναι Άκτιστος!
” γιε μου σπλαχνο των σπλάχνων μου
Καρδούλα της καρδιάς μου
Πουλάκι της φτωχιας αυλής
Ανθε της ερημιά μου”
Γιάννη Ριτσο ,από θράσος περισσιο
Χρησιμοποιώ και τους δικούς σου
Στιχους!
Φύγατε και οι δυο σας με τον Αντώνη
Και κάθομαι ” εγω” και κλέβω και βασανίζω
Τα πονήματα σας….χωρίς ποιητική αδεια( δοτικες)
Αντώνης,καράβι,όνειρα,
Ναυτοσυνη της Ελλάδος,
Θάνατος,Πύλος,αφρισμένα θανάτου κύματα,
Μάνος,Ρίτσος,γλαροπουλι,κατάρτια, ιντερνετια
Που θα λεγε κι ο Στρατηγός Μακρυγιαννης,
Κράτει οι μηχανεεεεες,
Άνθρωπος στη θαλασαααααααα!
Έχουν οι άνθρωποι φτερα;
Στέλιος Κ,καθηγητης.
- Edit
Στην προσπαθεια μου ,
να γράψω δυο γραμμές σχολιασμού,
ξέχασα να εκφράσω τις ευχαριστίες μου
στην αρθρογράφο για το άρθρο της ,το γεμάτο
Με λόγια του” Ωραίου,του Μεγάλου και τ Αληθινού”
Παλαμάς.
Και σ αυτό το άρθρο της και σ’ ολα της τα άρθρα.!!!
Ανώνυμος
- Edit
Σιγά να μην σε ενδιαφέρει ο εκάστοτε αρθρογράφος.Αρκεί να γράψεις τα δικά σου.Τα ίδια και τα ίδια.Στον ίδιο μονότονο σκοπό.
Μονότονος
- Edit
“Τα άτομα που μας προξενούν θυμό είναι μια ισχυρή πηγή Σοφίας.”
Αριστοφάνης.
Ανώνυμος
- Edit
Θυμηδία θέλεις να πεις.