Μπορεί να υπάρξει βλάστηση χωρίς τον ήλιο; Του Χαράλαμπου Παπαδόπουλου

 

Διαβάζοντας στον δεύτερο τόμο της σειράς Έλληνες Πατέρες της Εκκλησίας (ΕΠΕ) την ΣΤ΄ Ομιλία του Ιωάννου του Χρυσοστόμου 5^η παράγραφος, κοντοστάθηκα στα λόγια : «Διά τοι τούτο και η θεία Γραφή προειδυία το προς πλάνην των ραθύμων επιρρεπές, μετά τρείς ημέρας διδάσκει ημάς τούτου του στοιχείου την δημιουργίαν γεγενήσθαι, μετά το πάντα τα σπέρματα από της γης αναδοθήναι, μετά το απολαβείν την γην τον οικείον κόσμον. Ίνα μηδενί εξή των μετά ταύτα λέγειν, ότι άνευ της τούτου ενεργείας, ουκ αν ετελεσφορήθη τα από της γής. Δια τούτο δείκνυσί σοι προ της τούτου δημιουργίας άπαντα πεπληρωμένα, ίνα μη τούτω επιγράφης των καρπών την τελεσφόρησιν, αλλά τω των απάντων δημιουργώ, τω εξ αρχής ειπόντι «Βλαστησάτω η γη βοτάνην χόρτου».

Ει δε λέγοιεν, ότι συντελεί τι και του ηλίου η χρεία προς τους καρπούς πεπαίνεσθαι, ουδέ εγώ αντιλέγω. Ώσπερ γαρ και τον γηπόνον λέγειν συνεργείν προς την της γης εργασίαν, ου τω γηπόνω το παν λογίζομαι, αλλά καν μυριάκις ο γηπόνος τα παρ’ εαυτού επιδείξηται, ει μη ο τω οικείω προστάγματι εξ αρχής αυτήν διεγείρας προς την των καρπών αυτήν γένεσιν κινήσαι βουληθή, ουδέν όφελος των πολλών καμάτων. Τον αυτόν δη τρόπον φημί, ότι καν μετά του γηπόνου και η του ηλίου συνέργεια συμβάληται, και η της σελήνης και η των αέρων ευκρασία, ουδέν ούτως έσται τι πλέον, μη της άνωθεν δεξιάς συνεφαπτομένης. Εκείνης δε της κραταιάς χειρός βουλομένης, και η παρά των στοιχείων ενέργεια τα μέγιστα συμβαλείται».

Μετάφραση : «Γι αυτό και η Αγία Γραφή επειδή γνώριζε την ροπή προς την πλάνη εκείνων που είναι αδιάφοροι, διδάσκει ότι έγινε η δημιουργία του ήλιου ύστερα από την βλάστηση όλων των φυτών, αφού έλαβε η γη τον δικό της στολισμό. Για να μην μπορεί κανείς ύστερα απ’ αυτά να λέει ότι χωρίς την ενέργεια του ήλιου δεν θα έφερναν καρπό τα φυτά και τα δέντρα της γης. Γι αυτό σου δείχνει όλη την βλάστηση να υπάρχει πριν την δημιουργία του ήλιου, για να μην αποδίδεις την ύπαρξή της στον ήλιο αλλά στον δημιουργό των όλων ο οποίος είπε «Ας βλαστήσει η γη χορτάρι».

Αν όμως έλεγαν ότι συντελεί κάπως και η ωφέλεια του ήλιου για να ωριμάζουν οι καρποί, δεν θα διαφωνούσα. Όπως και ο γεωργός βοηθάει στην καλλιέργεια της γης, δεν λογαριάζω ότι οφείλονται τα πάντα στον γεωργό ακόμα κι αν πολλές φορές έδειξε τις ικανότητές του, αν δεν θελήσει εκείνος που από την αρχή έδωσε την εντολή να παράγονται οι καρποί, δεν θα βγει κανένα όφελος από τους κόπους του. Κατά τον ίδιο τρόπο μαζί με τους κόπους του γεωργού αν βοηθάνε και η επενέργεια του ήλιου, της σελήνης και οι ευνοϊκοί άνεμοι, δεν θα καταφερθεί τίποτα αν δεν συντρέχει το χέρι του Θεού. Όταν συντρέχει το χέρι του Θεού τότε και τα προηγούμενα βοηθάνε πολύ».

Άρα διαφωνεί λοιπόν ο ιερός Χρυσόστομος με την επιστήμη της Βιολογίας που ύστερα από 1600 χρόνια λέει ότι είναι αδύνατον να υπάρχει ζωή χωρίς τον ήλιο για τον εξής λόγο : Οι ζωντανοί οργανισμοί μικρόβια, φυτά, ψάρια, ζώα, άνθρωποι … για να ζήσουμε πρέπει συνεχώς μέσα μας να παράγεται ενέργεια. Ρωτάω καμιά φορά τους μαθητές μου, αν κλείσουμε την μύτη μας και δεν αναπνέουμε για ποιο λόγο πεθαίνουμε ;  Φυσικά η απάντηση είναι επειδή μέσα μας σταματάει να παράγεται ενέργεια.

Όλοι οι οργανισμοί παράγουμε την απαραίτητη ενέργεια από τις τροφές που έχουμε καταναλώσει. Είμαστε δηλαδή ετερότροφοι οργανισμοί. Μόνο οι φυτικοί οργανισμοί (μαζί με τα φύκια και τα κυανοβακτήρια) μπορούν να δεσμεύουν ενέργεια από τον ήλιο με την φωτοσύνθεση, είναι δηλαδή αυτότροφοι οργανισμοί. Τα φυτά λοιπόν παίρνουν από τον αέρα διοξείδιο του άνθρακα, από το έδαφος νερό και δεσμεύοντας την ηλιακή ενέργεια στις χλωροφύλλες τους, φτιάχνουν γλυκόζη και οξυγόνο. Η γλυκόζη είναι τροφή για παραγωγή ενέργειας και για τα ίδια και για όλους τους ετερότροφους  οργανισμούς αν φάνε τα φυτά ή οργανισμούς που έφαγαν τα φυτά.

Κοντολογίς η ενέργεια στον πλανήτη μας μπαίνει από τον ήλιο, άρα χωρίς τον ήλιο δεν μπορεί να υπάρξει ζωή για κανέναν ούτε αυτότροφο ούτε ετερότροφο οργανισμό. Δηλαδή αν για κάποιο λόγο χαθεί ο ήλιος η ζωή στην γη θα τελειώσει. Ποιος λοιπόν έχει δίκιο, ο Χρυσόστομος ή η Βιολογία ;

Για να δώσω ακόμα ένα παράδειγμα, από την Βιολογία γνωρίζουμε ότι για να δημιουργηθεί ένας άνθρωπος πρέπει να γίνει γονιμοποίηση του ωαρίου της γυναίκας από το σπερματοζωάριο του άντρα. Η επιστήμη της Βιολογίας δεν γνωρίζει άλλο τρόπο δημιουργίας ανθρώπων (μη σκεφθεί κανείς άλλο τρόπο, είπα δημιουργίας ανθρώπων σαν κι εμάς). Ο Χριστός όμως είπε στους Ιουδαίους που νόμιζαν ότι είναι αρκετό το ότι είναι απόγονοι του Αβραάμ, πως ο Θεός και τις πέτρες μπορεί να τις κάνει απογόνους του Αβραάμ.

Σύμφωνα με την Ορθόδοξη Χριστιανική Πίστη όλος ο κόσμος είναι γεμάτος με την χάρη του Θεού. «Αγίω  Πνεύματι, αναβλύζει, τα της Χάριτος ρείθρα. Αρδεύοντα, άπασαν την κτίσιν, προς ζωογονίαν» (Αναβαθμοί δ΄ ήχου). Αυτή την πλημύρα της χάριτος μέσα σε κάθε δημιούργημα, στα ζώα, τα πουλιά, τα φυτά ακόμα και τις πέτρες, ο μεγάλος άγιος Πορφύριος την έβλεπε και μια φορά την έδειξε και σε ένα πνευματικοπαίδι του που τον παρακάλεσε να την δει κι αυτός.

Και μόνο με την χάρη του Θεού μπορούν να υπάρχουν τα πάντα κι ας μην εφαρμόζονται οι νόμοι των Φυσικών Επιστημών. Χωρίς όμως αυτή την χάρη δεν μπορεί να υπάρξει τίποτα κι ας πληρούνται όλες οι προϋποθέσεις από τις Φυσικές Επιστήμες. Αυτή την χάρη όμως του Θεού καμιά επιστήμη, άρα ούτε η Βιολογία, δεν μπορεί να την δει. Γι αυτόν τον λόγο οι πιστοί επιστήμονες βρισκόμαστε σε πλεονεκτικότερη θέση από τους άθεους συναδέλφους μας όταν μελετούμε την φύση.

Άρα ναι λοιπόν, μπορεί να υπάρχει όχι μόνο βλάστηση αλλά και κάθε είδους ζωή κι ας μην υπάρχει ήλιος, όσο και να το αποκλείει η επιστήμη της Βιολογίας, αρκεί αυτή να είναι η θέληση εκείνου που έφτιαξε τα πάντα. Και αυτός είναι ο Χριστός  «δι’ οὗ τὰ πάντα ἐγένετο» όπως ομολογούμε στο Σύμβολο της Πίστης μας και στον οποίο πρέπει η τιμή, η δόξα και η προσκύνηση τώρα και πάντα και στους ατελεύτητους αιώνες. Αμήν.