Εψές από τον εξώστη της αίθουσας τέχνης και σε κατηφορίζοντα πλαστικά καθίσματα, παρακολούθησα την θεατρική παράσταση που έστησεν εφέτος ο λαϊκολόγιος σύλλογος «Κασμιρτζήδες» μετά από δύο χρόνια θεατρική αγρανάπαυση λόγο πανδημίας. «Μας σφάλτσαν μέσα» ο τίτλος του θεατρικού. Ο θρύλος πλέον περί των λαϊκών θεατρικών γεγονότων της αποκριάς κι όχι μόνον αειθαλής ως δρυς, κυρ’ Γιάννης Πλόσκας (ο επονομαζόμενος και Γιαν’τς τσ’ Λένκος) έδωσε ρέστα πάλι, έγραψε που λεν στην καθομιλουμένη. Το πολυπληθές, όπως κάθε βράδυ σαν έτοιμο (ή στερημένο από καιρό) μετείχε κάθε λεπτό αυτής της λαϊκής θεατρικής πανδαισίας. Ένα που οφείλεις να αναγνωρίσεις στον εν λόγω θίασο και σύλλογο πως είναι οι ανιδιοτελείς του γέλιου, της ψυχαγωγίας, του κεφιού. Το σκορπούν αφειδώς. Εύγε στους συντελεστές της παράστασης και ειδικά στον προϊστάμενο αυτής.
Μια αυθόρμητη ατάκα από το έργο που είχε κύριο θέμα τον εγκλωβισμό οίκοι των συμπολιτών λόγο κόβιτ. Αναρωτιούνται οι συγγενείς για κάποιον δικό τους που «λάλησε» κάπως.
– Το ‘παθε από την κλεισούρα στο σπίτι.
– Σιγά μην το έπαθε από το Λέχοβο…
Σημ. Κλεισούρα είναι το μαρτυρικό χωριό στα όρια Κοζάνης Καστοριάς με τους 200 εκτελεσμένους από τους Γερμανούς και το ολικό κάψιμο του χωριού Λέχοβο γειτονικό χωριό της Κλεισούρας πανέμορφο με τον περίφημο καπετάν Λούκας (το τραγούδι δηλαδή: «Ένα πουλάκι λάλησε στο Λέχοβο στη ράχη) και την ωραία ποιήτρια φίλη και συνεργάτιδα στην «Παρέμβαση» κ. Δότα Σαρβάνη.
