Ο έκπτωτος Κωνσταντίνος Γλύξμπουργκ μπορεί να απεβίωσε σήμερα, η
μοναρχία όμως έχει αποβιώσει προ πολλού. Οι κάθε λογής νοσταλγοί, είτε
από τον ακροδεξιό χώρο, είτε από Υπουργούς της κυβέρνησης, δεν πρόκειται
να πετύχουν την διαγραφή της ιστορίας τους λαού μας που ξέρει πολύ καλά
τι αιματοβαμμένο ρόλο έχει παίξει το παλάτι στην Ελλάδα ως διαρκής
παράγοντας εκτροπής, καταστολής της δημοκρατικής έκφρασης της λαϊκής
βούλησης και υποταγής στη λεηλασία του ιμπεριαλισμού.
Τόσο η μοναρχία συνολικά, όσο και ο ίδιος ο Κωνσταντίνος Γλύξμπουργκ
άρπαξαν κάθε ευκαιρία για να παρασιτούν πάνω στους κόπους και τον ιδρώτα
του λαού και το δημόσιο χρήμα, παίρνοντας προίκες σε βάρος της επιβίωσης
και της αξιοπρέπειας των λαϊκών στρωμάτων. Το παλάτι και ο ίδιος,
πρωταγωνιστές στην εκτροπή και την πολιτική ανωμαλία που οδήγησε στο
απριλιανό πραξικόπημα, για τη διατήρηση επ’ αόριστον της εξουσίας και
του αμερικανοκίνητου κέντρου εξουσίας της εμφυλιοπολεμικής δεξιάς και
του στρατού που έβαλαν σε θηλιά τη λαϊκή βούληση και δημοκρατία επί
δεκαετίες.
Οποιεσδήποτε σκέψεις για «τιμές» ή εξαιρέσεις όπως είναι η απαράδεκτη
ταφή στο Τατόι, που δεν ανήκει σε καμία οικογένεια αλλά στον ελληνικό
λαό, είναι προσβολή για τη μνήμη του λαού και των αγωνιστών του, που
έδωσαν το αίμα τους για τις ορέξεις, το αντιλαϊκό και αντικομμουνιστικό
μίσος των Γλύξμπουργκ. Ο λαός δεν τιμά κανέναν έκπτωτο μονάρχη, αλλά
τους λαϊκούς αγωνιστές στα ξερονήσια και τις φυλακές, το Σωτήρη Πέτρουλα
και τους αγωνιστές των Ιουλιανών, τους αγωνιστές του αντιδικτατορικού
αγώνα.
Η κυβέρνηση αλλά και σειρά ΜΜΕ χειρίστηκαν το ζήτημα του θανάτου του
Γλύξμπουργκ με όρους διακριτικού φλερτ με τα χουντοβασιλικά σταγονίδια.
Ακόμα και αν ομνύουν στην πολιτειακή μεταβολή της μεταπολίτευσης, είναι
εμφανής η νοσταλγία τους για περιόδους όπου στην χώρα η λαϊκή κυριαρχία
ήταν περιορισμένη και η πολιτική εξουσία θωρακισμένη πίσω από το
τρίπτυχο Παλάτι – Στρατός- Πρεσβεία.
Καμία τιμή δεν οφείλει ο λαός στους Γλύξμπουργκ. Οφείλει μόνο
περιφρόνηση και μια υπόσχεση για διαρκή επαγρύπνηση και αγώνα για τη
δημοκρατία, τις ελευθερίες, για το δίκιο και την προκοπή του λαού.
