Στο πρώτο μέρος της αφιέρωση για την Σινώπη του Πόντου δώσαμε πληροφορίες για την Θέση που βρισκόταν ,Τον Ελληνισμό που είχε απομείνει μέχρι τις ημέρες της ανταλλαγής .Την προέλευση του ονόματος Την διαχρονική ιστορία της πόλης και την απασχόληση των κατοίκων της .
Έτσι στην 2η δημοσίευση συνεχίζουμε με την εκπαίδευση των Ελληνοπαίδων μέχρι το 1922 ,την εξάσκηση του θρησκευτικού δικαιώματος ,τα αρχαιολογικά ευρήματα και τα νομίσματα, και βεβαία αναφερόμαστε σε κάποιες από τις σημαντικές προσωπικότητες που έβγαλε η πόλη στο παρελθόν .
ΠΑΙΔΕΙΑ
Οι Έλληνες της Σινώπης είχαν τα δικά τους σχολεία (σχολεία για κορίτσια και αγόρια του δημοτικού
Τα ελληνικά σχολεία λειτουργούσαν επαρκώς από την Ελληνική κοινότητα και περιλάμβανε ,η ύλη διδασκαλίας 8 μαθήματα που διδασκόταν από 6 καθηγητές σε 400 μαθητές συνολικά, υπήρχε δε και ένα μικτό νηπιαγωγείο.
Η κοινότητα συντηρούσε Αστική σχολή, οκτατάξιο σχολαρχείο-Αρρεναγωγείο και Παρθεναγωγείο .Τόσο το Αρρεναγωγείο όσο και το Παρθεναγωγείο της Σινώπης, τα δυο τριώροφα δίδυμα κτίσματα, σώζονται σε άριστη κατάσταση, μιας και σήμερα χρησιμοποιούνται το Παρθεναγωγείο ως σχολείο, ενώ το Αρρεναγωγείο ως πολιτιστικό κέντρο. Πάνω ψηλά, από την είσοδο του Αρρεναγωγείου σώζεται η επιγραφή του δωρητή της Σχολής «Σχολή ιδρυθείσα δαπάναις Γεωργ. Ι. Τσουβαλτζή 1899» οκτατατάξιο Παρθεναγωγείο.
ΕΞΑΣΚΗΣΗ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟΥ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑ ΕΩΣ ΤΟ 1922
– Αρχαία θρησκεία
Σε πολλά νομίσματα της Σινώπης συναντούμε θεούς του Ολύμπου ο Δίας , η Αθηνά, ο Απόλλων , ο Αρης , ο Ποσειδώνας που τον συνοδεύει το δελφίνι και κρατά την τρίαιναμαρτυρούν την κοινή θρησκεία στο δωδεκάθεο που πίστευαν και στην Μητροπολιτική Ελλάδα .Το επιβεβαιώνουν η παρουσία στα νομίσματα και ημίθεων όπως η θεά Νίκη , οιΙ Διοσκουροι και ο γιος του Δια Περσεας που αποκεφαλίζει την Μέδουσα.
— Σέραπις
Με βάσει τα ευρήματα που είναι ερείπια του αρχαίου θεού Σέραπη είναι φανερον η πίστη στον αντίστοιχο πίστευαν στον .
Ο Σέραπις, ή Σάραπις, ήταν Ελληνο-αιγυπτιακός θεός της αρχαιότητας.
Κατά τη βασιλεία του Πτολεμαίου του Σωτήρα (305-283 π.Χ.) έγινε προσπάθεια να ενοποιηθεί η αιγυπτιακή θρησκεία με τη θρησκεία των Ελλήνων . Η πολιτική του Πτολεμαίου αποσκοπούσε στο να βρεθεί μία θεότητα που θα ενέπνεε το σεβασμό και στις δύο εθνότητες, . Παρόμοια προσπάθεια είχε γίνει και παλιότερα από το Μέγα Αλέξανδρο,
Ο Σέραπις θεωρείτο χθόνιος θεό, και ως χθόνιος θεός, απεικονιζόταν ως ανδρική μορφή που μοιάζει με τον Πλούτωνα: έχει στην κεφαλή του το μόδιο (ένα καλάθι, μέτρο ζύγισης των σιτηρών), φέρει στο χέρι σκήπτρο, στα δε πόδια του υπάρχει ο Κέρβερος και ένα φίδι. Ταυτίζεται με τον Δία ή τον Άδη ή τον Πλούτωνα).
-Ήλιος
Σε ένα νόμισμα είδαμε τον θεό Ήλιο στον οποίο σε αρκετά μέρη της Μ. Ασίας οι κάτοικοι πίστευαν .Ο Ήλιος & η Σελήνη ήταν πανάρχαιοι θεοί επίσης ήταν ο Όσογος και η Εκάτη, που παρίσταναν τον Ήλιο και τη Σελήνη αντίστοιχα
ΉλιοςἭλιος, Ἠέλιος ( Ομηρική διάλεκτο) είναι το όνομα του θεού και προσωποποίησης του ήλιου στην αρχαία Ελληνική θρησκεία και μυθολογία. Στην αρχαία τέχνη συχνά εμφανίζεται ως ένας νεαρός άνδρας με ηλιακό στέμμα που οδηγεί ένα τέθριππο στον ουρανό. Λόγω της ιδιότητάς του ως Ήλιος που βλέπει τα πάντα, ήταν και θεός των όρκων.
Η Σελάνα ή Σελήνη ήταν ελληνική θεά, κυρία της σεληνιακής ψυχής.
Το όνομά της ετυμολογείται από το σέλας (φως). Στην Ελληνική μυθολογία και Ελληνική Εθνική Θρησκεία η Σελήνη, ή Μην (από τη σεληνιακή μηνολόγηση) ή Πασιφάη (στη Λακωνία), είναι τιτανική οντότητα
– Χριστιανική θρησκεία
Σύμφωνα με την εκκλησιαστική παράδοση πρώτος που κήρυξε το χριστιανισμό στη πόλη ήταν ο Απόστολος Ανδρέας ο οποίος χειροτόνησε τον πρώτο επίσκοπο της, τον Φιλόλογο.
Κατά τον μεσαίωνα η Σινώπη αποτέλεσε επισκοπή υπαγόμενη στη Μητρόπολη Ελενοπόντου, στους δε νεότερους χρόνους Η ορθόδοξη κοινότητα υπαγόταν στη Μητρόπολη Αμάσειας με έδρα τη Σαμψούντα. Διέθετε δύο μεγάλες εκκλησίες (Ευαγγελίστρια και Άγιο Κωνσταντίνο)
Αμέσως μετά τη διανομή του Χριστιανισμού στον Πόντο, Σινώπη έγινε στο σπίτι με τη δική Επισκοπής του. Αργότερα η πόλη έγινε μέρος της μητρόπολης Hellenopontus, ταυτόχρονα διατηρώντας τις δικές Επισκοπής του. Κατά τα τελευταία 2 αιώνες, η Σινώπη ήταν μέρος της Μητρόπολης της Αμάσειας.
Σύμφωνα με πολλές πηγές Χριστιανισμό στην περιοχή κηρύχθηκε από τον Απόστολο Ανδρέα. Ο πρώτος επίσκοπος Σινώπης ήταν ο κηπουρός Φωκάς.
Στη Σινώπη έζησαν και μαρτύρησαν ο Ιερομάρτυρας Άγιος Φωκάς ο Θαυματουργός . ο Άγιος Φωκάς ο κηπουρός και η Παρθενομάρτυς Αγία Ελένη η εκ Σινώπης .
Η μόνη μεγάλη εκκλησία ήταν η Ευαγγελίστρια, αλλά πολλές ήταν οι μικρές και παλιές εκκλησίες της πόλης, όπως
ο Άγιος Γιάννης,
ο Άγιος Κωνσταντίνος και
ο Άγιος Θόδωρος
Έξω από τα τείχη υπήρχε το εκκλησάκι του Αγίου Βασιλείου,
εντός του Κάστρου η εκκλησία της Αγίας Μαρίνας, ε
νώ στην τοποθεσία Παλάτια, όπου ήταν και τ’ ανάκτορα του Μιθριδάτη, υπήρχε μια μικρή εκκλησία, που ήταν αφιερωμένη στη Θεοτόκο και κατ’ άλλους στον Αρχάγγελο Μιχαήλ. Πρόκειται για μια εκκλησία βυζαντινής περιόδου, που χτίστηκε το 660μ.Χ
Ο ναός της Θεοτόκου ή του Αρχαγγέλου Μιχαήλ, που σήμερα ονομάζεται Balatar Kilisesi, δηλαδή εκκλησία του παλατιού, σώζεται ημικατεστραμμένος μέσα σε ερείπια που θεωρούνται μέρος του συμπλέγματος του Παλατιού του Μιθριδάτη.
ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΑ ΕΥΡΗΜΑΤΑ
Αν και ο Ιωνικος/ Ελληνικός αποικισμός στη Σινώπη πιστεύεται ότι ξεκίνησε γύρω στο 700 π.Χ., προκαλεί σκέψη ότι το αρχαιότερο αρχαιολογικό εύρημα του ελληνικού οικισμού είναι ένα νεκροταφείο που χρονολογείται γύρω στο 600 π.Χ
— Το Φρούριο της Σινώπης
Το Φρούριο της Σινώπης Sinop Kalesi είναι μια οχύρωση που περιβάλλει τη χερσόνησο και τον ισθμό της ΣινώπηςΧτίστηκε αρχικά από Μιλησίους τον 8ο αιώνα π.Χ.
Το φρούριο επισκευάστηκε και επεκτάθηκε στη σημερινή του έκταση κατά τη βασιλεία του βασιλιά Μιθριδάτη Δ’ του Πόντου τον 2ο αιώνα π.Χ. μετά την καταστροφή του από τους Κιμμέριους τον 7ο αιώνα π.Χ. Ορισμένα τμήματα του φρουρίου, ιδιαίτερα τα βόρεια τείχη, είναι ερειπωμένα
–Ακρόπολη
Τα σωζόμενα μνημεία της Σινώπης περιλαμβάνουν μια ερειπωμένη αρχαία ακρόπολη που ξαναχτίστηκε κατά την περίοδο του Βυζαντίου και των Σελτζούκων,
–Παλιά τείχη και ενυπόγραφες πέτρες
μερικές απομονωμένες στήλες και ενεπίγραφες πέτρες χτισμένες στα παλιά τείχη και χρονολογούνται από την πρώιμη ελληνική και ρωμαϊκή περίοδο
Επίσης στον κήπο υπάρχουν τα απομεινάρια ενός ελληνιστικού ναού προς τιμήν του αιγυπτιακού θεού Σέραπη, που ανακαλύφθηκε το 1951. Αυτός ήταν και ο λόγος που μεταφέρθηκε το 1970 το αρχαιολογικό μουσείο στο συγκεκριμένο σημείο της πόλης
–Ερείπια του ναού του θεού Σέραπη
Σε κήπο της Σινώπης βρεθήκαν υπάρχουν τα απομεινάρια ενός ελληνιστικού ναού προς τιμήν του αιγυπτιακού θεού Σέραπη, το 1951. Αυτός ήταν και ο λόγος που μεταφέρθηκε το 1970 το αρχαιολογικό μουσείο στο συγκεκριμένο σημείο της πόλης.
— Το Αρχαιολογικό Μουσείο ΣινώπηςΕίναι ένα αρχαιολογικό μουσείο που ιδρύθηκε το 1941 και εκθέτει τεχνουργήματα που χρονολογούνται από την Πρώιμη Εποχή του Χαλκού και από την Ελληνιστική, Ρωμαϊκή, Βυζαντινή,
ΝΟΜΙΣΜΑΤΑ
Στη Σινώπη, την Ίστρια και την Όλβια έχουν βρεθεί ελληνικά νομίσματα με έναν αετό που κρατά ένα δελφίνι ή θαλάσσιο ζώο στα νύχια του .
Παρόμοια νομίσματα βρεθήκαν Μικρά Ασία , Ρουμανία και Ουκρανία αντίστοιχα, και οι τρεις ήταν αποικίες της Μιλήτου. Τα νομίσματα κυκλοφόρησαν μεταξύ του 450 και 325 π.Χ. Νομίσματα «τύπου Σινώπης» συνέχισαν να εκδίδονται από Πέρσες υπό την κυριαρχία των Αχαιμενιδών τον 4ο αιώνα π.Χ.
Τουλάχιστον δύο Πέρσες εκδότες τέτοιων νομισμάτων έχουν μελετηθεί με κάποια λεπτομέρεια: Ο σατράπης Δατάμης στην Καππαδοκία και ο Αριαράθης με τα Παφλαγονικά νόμισμα κάλυπταν τις πόλεις Άμαστρις, Σινώπη, Αμισός, Πομπηιόπολη, Νεάπολη, Μαγνόπολη, Διόπολις, Νικόπολη, Ζέλα, Μεγαλόπολη και Αbanoteixos .
Βρήκαμε και μελετισαμε μερικά από τα νομίσματα της Αρχαίας Σινωπης και διαπιστώσαμε τα εξής :
ΧΡΟΝΟΛΟΓΗΣΗ
Ειναι φανερό ότι οι Σινώπη έχει εκδώσει Ελληνικά νομίσματα πολύ νωρίς από το 490 π. Χ, τουλάχιστον για την πριν από τους Ρωμαίους περίοδο τα νομοσματα που συναντησαμαι στην ερεύνα ήταν του 490 -425 π.Χ., 480-450 π.Χ. ερίπου 490-425 π.Χ. Περίπου 330-300 π.Χ
306-290 π.Χ. 330-300 π.Χ. 220-183 π.Χ. 121-63 π.Χ.
Και από τους χρόνους Μιθραδάτη Στ’121-63 π.Χ.
Και από την εποχή που Ρωμαίοι Αυτοκράτορες ήταν οι :
Ιούλιος Καίσαρ Έζησε από το 100 π. Χ, – 44 π.Χ.) Κ αλιγουλας 37 – 41 μ.Χ. Κλαύδιος 41 – 54 μ.Χ. Τιτος 79 – 81 μ.Χ. Δομιτιανος 81 – 96 μ.Χ. Ανδριανος 117 – 138 μ.Χ. Αντωνιος Πίος 138 -161 μ.Χ. Μάρκος Αυρήλιος161 – 180 μ.Χ. Καρακαλα 198 – 217 μ.Χ. Γέτας 209 – 211 μ.Χ Διαδουμενιανος 217 -218 μ.Χ. Μαξινινος ο Θραξ 235-238 μ.Χ. Γορδιανός Γ 238-244 μ.Χ. Δέκιος 249 -251 μ.Χ Γαλλιηνός 213-268 μ.Χ
ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ
* Κεφάλι αετού αριστερά / τετραμερές τετράγωνο, δύο τέταρτα βυθισμένα με κοκκώδη επιφάνεια και το καθένα περιέχει μια κουκκίδα.
*306-290 π.Χ. AR Tetrobol. Αριστερά η κεφαλή της νύμφης Σινώπης
* ΣΙΝΩ κάτω από τη θάλασσα στέκεται αριστερά πάνω σε δελφίνι.
*Αριστερά η πλώρη της γαλέρας. μονόγραμμα και πλούστρο.
* Ποσειδώνας καθισμένος αριστερά, κρατώντας δελφίνι και τρίαινα , μονόγραμμα ΒΑ στο κάτω δεξιό πεδίο, η όπισθεν σφραγισμένη με το κεφάλι του Δία αριστερά
* Ο βραβευμένος επικεφαλής του Απόλλωνα έφυγε. /ΣΙΝΩ πάνω από την πλώρη αριστερά, λύρα κ**Κρανοκεφαλή της Αθηνάς δεξιά. / ΣΙΝΟΠΕΩΝ £, ο Περσέας όρθιος, κρατώντας το κομμένο κεφάλι της Μέδουσας, αποκεφαλισμένο σώμα γοργόνας προς τα δεξιά.
*Κεφάλι του νεαρού Άρη ακριβώς με κορινθιακό κράνος / ΣΙΝΟΠΕΩΝ , σπαθί στη θήκη, με ιμάντα. Σ
* ΣΙΝΩ κάτω από τη θάλασσα αετός που στέκεται αριστερά πάνω σε δελφίνι. ΣATY κάτω από το φτερό.
*Γυναικείο αριστερό πυργίσκο κεφάλι. / ΣΙΝΩ πάνω από την πλώρη αριστερά, αστέρι στο πλάι του καταστρώματος, άφλαστο, τριαντάφυλλο και μονόγραμμα
*AR δραχμ. Κεφάλι του θαλάσσιου αετού αριστερά? δελφίνι από κάτω / Διπλή διάτρηση με πέλλετ στο κέντρο.
*βραβευμένο κεφάλι του Διός δεξιά / SINΟPHS, αετός όρθιος αριστερά στον κεραυνό, κεφάλι δεξιά, φτερά ανοιχτά, μονόγραμμα AE στο αριστερό πεδίο.
*Γυναικείο αριστερό πυργίσκο κεφάλι. / ΣΙΝΩ πάνω από την πλώρη αριστερά, αστέρι στο πλάι του καταστρώματος, άφλαστο, τσαμπί σταφύλια και μονόγραμμα TE στο αριστερό χωράφι.
*Κεφάλι του θαλάσσιου αετού αριστερά? δελφίνι από κάτω / Διπλά τετράγωνα μεέγχυση.
* Κεφάλι νύμφης αριστερά, φορώντας σκουλαρίκια, μαργαριταρένιο κολιέ / ΣΙΝΩ , αριστερά θαλάσσιο αετό που κουβαλάει δελφίνι. KAΛΛIA ανάμεσα στο φτερό και την ουρά του αετού
* Κεφάλι της νύμφης Σινώπη αριστερά, τρίχες σφενδόνη, πλάτος μπροστά / Αραμαϊκό θρύλο * (Abrkkn) από κάτω, δελφίνι και θαλάσσιος αετός αριστερά……….*-Οι Αραμαίοι ήταν αρχαίος νομαδικός βιβλικός λαός με σημιτική γλώσσα και πολύ συγγενικός με τους Εβραίους, τους αρχαίους Ισραηλίτες, που απλώνονταν μέσα σε ολόκληρη τη Μεσοποταμία και τη βόρεια Συρία γύρω από τη Χαρράν κατά το τελευταίο μέρος της 2ης χιλιετίας π.Χ..—–
* περ. 330-300 π.Χ. Δικηγόρος Αριστοβ… 19χλστ. Κεφάλι νύμφης αριστερά, τρίχες δεμένες σε σάκκο, αφλαστός προς τα αριστερά. / ΣΙΝΩ κάτω από τη θάλασσα αετός που στέκεται αριστερά πάνω σε δελφίνι. AΡIΣTO ή
*Δικαστής Φαγέτας. 18 χιλιοστά. Κεφάλι νύμφης αριστερά, τρίχες δεμένες σε σάκκο, αφλαστός προς τα αριστερά. / ΣΙΝΩ κάτω από τη θάλασσα αετός που στέκεται αριστερά πάνω σε δελφίνι
*Αρσενικό κεφάλι δεξιά με μικρά φτερά πάνω από τα αυτιά / ΣΙΝΟΠΕΩΝ £, Cornucopiae ανάμεσα στα καπάκια των Dioskuri, με αστέρια πάνω. S
**Κεφάλι Nike δεξιά / ΣΙΝΟΠΕΩΝ Î£, φαρέτρα. SNG BMC Μαύρη Θάλασσα 1525.
* 85-65 π.Χ. ΑΕ 31 χλστ. Κεφάλι της Αθηνάς ακριβώς με κράνος διακοσμημένο με Πήγασο / Περσέα όρθιο, στραμμένο, κρατώντας άρπα & κεφάλι της Μέδουσας, της οποίας το
ΣΙΝΟΠΕΩΝ Με πυργίσκο κεφάλι της Νύμφης Σινώπης αριστερά. αντίσημο: ακτινοβολεί το κεφάλι του Ήλιου με όψη / ΣΙΝΩ B, ο Ποσειδώνας καθισμένος αριστερά στο θρόνο, κρατώντας δελφίνι και τρίαινα. αντίσημο: βραβευμένη κεφαλή κερασφόρου Ποσειδώνα αριστερά
ρίτος αιώνας π.Χ. Πυργίσιο κεφάλι της Τύχης δεξιά / Ο Απόλλωνας καθισμένος ακριβώς στον όμφαλο, κρατώντας λύρα, Α πάνω από το
Εποχή Μιθραδάτη Δ’ Ευπάτορα, περ. 85-65 π.Χ. Κεφάλι Γοργωνείου στραμμένο ελαφρώς δεξιά, στο κέντρο μιας ασπίδας. / ΣΙΝΟΠΕΩΝ Nike περπατά δεξιά, κρατώντας στεφάνι και κλαδί φοίνικα. Μ στο δεξιό πεδίο. Sear SG 3707; SNG Μαύρη Θάλασσα
* Χρόνος Μιθραδάτη ΣΤ’ Ευπάτωρ περ. 95-70 π.Χ. Βραβευμένη κεφαλή Διός δεξιά. /ΣΙΝΟΠΕΩΝ
αετός στέκεται αριστερά στον κεραυνό, κεφάλι δεξιά, φτερά ανοιχτά. Μονόγραμμα EA στο αριστερό πεδίο, αστέρι στο δεξί πεδίο.
* 120-100 π.Χ. ΑΕ17. Δεξιά ντραπέ και φτερωτή προτομή του Περσέα. /ΣΙΝΟΠΕΩΝ
* , κερατοειδής ανάμεσα σε δύο καλύμματα των Διόσκουρων, που το καθένα υπερκαλύπτεται από ένα αστέρι. Μαύρη Θάλασσα
ΕΘΝΙΚΟ ΟΝΟΜΑ
ΣΙΝΟ – ΣΙΝΟΠΗ – ΣΙΝΩΠΗΣ -ΣΙΝΟΠΑΙΩΝ
Επισημαίνουμε ότι :Σε πολλά νομίσματα εμφανίζεται θάλασσιος αετός και δελφίνι.
Σε αλλά γυναικείο πρόσωπο με πυργίσκο κεφάλι .Επίσης σε πολλά εμφανίζεται η Νύμφη Σινώπη που κατά τη μυθολογία, οφείλει τ’ όνομά της σε μια από τις βασίλισσες των Αμαζόνων ή στη νύμφη Σινώπη, κόρη του ποταμού Ασωπού.
Σε πολλά νομίσματα υπάρχει Κεφάλι της νύμφης Σινώπη αριστερά, τρίχες σφενδόνη, πλάτος μπροστά / Αραμαϊκό θρύλο *
Σε άλλο νόμισμα εμφανίζεται ο Περσέας όρθιος, κρατώντας το κομμένο κεφάλι της Μέδουσας
Ο Περσέας ήταν ήρωας της Αρχαιότητας, γιος του Δία και της Δανάης. Παππούς του ήταν ο Ακρίσιος, βασιλιάς του Άργους.
Και βεβαία την παρουσία των θεών Άρη , Διας , Απόλλωνα ,Ποσειδώνας ,Αθηνά Dioskuri,αλλα οι Διόσκουροι , η κεφάλι του Ήλιου και η Νίκη
Τακτική σε νομίσματα του Μιθριδάτη ΣΤ’ Ευπάτωρα εμφανίζεται η δαφνοστεφανομένη κεφαλή του Δια
ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΕΣ.
Η Σινώπη ανέδειξε αρκετές προσωπικότητες που το όνομα τους έμεινε στην ιστορία.
Η Σινώπη ήταν η γενέτειρα του Διογένη , του Δίφιλου , ποιητή και ηθοποιού της Νέας Αττικής κωμωδίας , του ιστορικού Μπάτωνα και του Χριστιανού αιρετικού του 2ου αιώνα μ.Χ., Μαρκίωνα Ακομη στη Σινώπη έζησαν και μαρτύρησαν ο Ιερομάρτυρας Άγιος Φωκάς ο Θαυματουργός (22 Σεπτεμβρίου), ο Άγιος Φωκάς ο κηπουρός (21 Σεπτεμβρίου) και η Παρθενομάρτυς Αγία Ελένη η εκ Σινώπης (1η Νοεμβρίου).
Και βεβαία η πατρίδα και οτοπος που έζησαν οι βασιλειαδες του Πόντου οι Μιθιδράτηδες
— Διογένης ο Σινώπης (412 ή 404 π.Χ.–323 π.Χ.), φιλόσοφος
Διογένης γνωστός ως Διογένης ο Κυνικός ή Διογένης ο Σινώπης , ήταν Έλληνας φιλόσοφος και ένας από τους ιδρυτές της κυνικής φιλοσοφίας.
Γεννήθηκε στη Σινώπη το 412 ή 404 π.Χ. και πέθανε στην Κόρινθο το 323 π.Χ. 10 ή 11 Ιουνίου (ηλικίας περίπου 89 ετών)
Κύρια ενδιαφέροντα Ασκητισμός , Κυνισμός Αξιοσημείωτες ιδέες Κυνική φιλοσοφία Κοσμοπολιτισμός
Ο Διογένης ήταν μια αμφιλεγόμενη προσωπικότητα. Εικάζεται ότι εξορίστηκε ή διέφυγε από τη Σινώπη για υποτίμηση του νομίσματος . Ήταν γιος του νομισματοκοπείου της Σινώπης, και υπάρχει κάποια συζήτηση σχετικά με το αν ο ίδιος είχε υποτιμήσει ή όχι το Σινωπικό νόμισμα, εάν ο πατέρας του το είχε κάνει αυτό ή αν το είχαν κάνει και οι δύο.
Μετά την εσπευσμένη αναχώρησή του από τη Σινώπη μετακόμισε στην Αθήνα όπου προχώρησε στην κριτική πολλών πολιτιστικών συνελεύσεων της Αθήνας εκείνης της εποχής.
Σχεδίασε τον εαυτό του στο παράδειγμα του Ηρακλή , πιστεύοντας ότι η αρετή αποκαλύπτεται καλύτερα στην πράξη παρά στη θεωρία.
Χρησιμοποίησε τον απλό τρόπο ζωής και τη συμπεριφορά του για να ασκήσει κριτική στις κοινωνικές αξίες και θεσμούς αυτής που έβλεπε ως μια διεφθαρμένη, μπερδεμένη κοινωνία.
Είχε τη φήμη ότι κοιμόταν και έτρωγε όπου κι αν διάλεγε με πολύ μη παραδοσιακό τρόπο και άρχισε να σκληραίνει τον εαυτό του ενάντια στη φύση.
Δήλωνε κοσμοπολίτης και πολίτης του κόσμου αντί να διεκδικεί πίστη σε ένα μόνο μέρος.
Υπάρχουν πολλές ιστορίες για τα χνάρια του Αντισθένη και γίνεται το «πιστό του κυνηγόσκυλο
Ο Διογένης κρατώντας μια λάμπα κατά τη διάρκεια της ημέρας ψάχνει για έναν έντιμο άνθρωπο.
Ο Διογένης έκανε μια αρετή τη φτώχεια.
Παρακαλούσε για τα προς το ζην και συχνά κοιμόταν σε ένα μεγάλο κεραμικό πιθάρι στην αγορά.
Άσκησε κριτική στον Πλάτωνα , αμφισβήτησε την ερμηνεία του για τον Σωκράτη και σαμποτάρει τις διαλέξεις του, αποσπώντας μερικές φορές την προσοχή των ακροατών φέρνοντας φαγητό και τρώγοντας κατά τη διάρκεια των συζητήσεων.
Ο Διογένης ήταν επίσης γνωστός για το ότι κορόιδεψε τον Μέγα Αλέξανδρο , τόσο δημόσια όσο και κατά πρόσωπο όταν επισκέφθηκε την Κόρινθο το 336 π.Χ.
Ο Διογένης αιχμαλωτίστηκε από πειρατές και πουλήθηκε ως σκλάβος και τελικά εγκαταστάθηκε στην Κόρινθο . Δεν σώζονται γραπτά του Διογένη, αλλά υπάρχουν κάποιες λεπτομέρειες της ζωής του από ανέκδοτα , ειδικά από το βιβλίο του Διογένη Λαέρτιου Βίοι και απόψεις επιφανών φιλοσόφων και μερικές άλλες πηγές.
— Δίφιλος (4ος αι. π.Χ.), θεατρικός συγγραφέας της Μέσης Κωμωδίας
Ο Δίφιλος από τη Σινώπη , ήταν ποιητής της νέας αττικής κωμωδίας και σύγχρονος του Μενάνδρου (342–291 π.Χ.). Συχνά αναφέρεται μαζί με τον Μένανδρο και τον Φιλήμονα , που θεωρούνται οι τρεις μεγαλύτεροι ποιητές της Νέας Κωμωδίας . Κέρδισε τουλάχιστον τρεις φορές στα Λήναια , τοποθετώντας τον τρίτο πριν από τον Φιλήμονα και τον Μένανδρο. Αν και τα περισσότερα από τα έργα του γράφτηκαν και παίχτηκαν στην Αθήνα , πέθανε στη Σμύρνη . Το σώμα του επιστράφηκε και ετάφη στην Αθήνα.
Σύμφωνα με τον Αθηναίο , είχε στενές σχέσεις με τη διάσημη εταίρα Γνάθαινα . Ο Αθηναίος αναφέρει τον κωμικό ποιητή Machon προς υποστήριξη αυτού του ισχυρισμού. Ο Machon είναι επίσης η πηγή για τον ισχυρισμό ότι ο Diphilus έπαιξε στα δικά του έργα Ένα ανώνυμο δοκίμιο για την κωμωδία από την αρχαιότητα αναφέρει ότι ο Δίφιλος έγραψε 100 θεατρικά έργα.
–Μιθριδάτης Γ
Ο Μιθριδάτης Γ’ ήταν ηγεμόνας του Βασιλείου του Πόντου κατά την ελληνιστική περίοδο, μέλος της Δυναστείας των Μιθριδατιδών. Δεν έχει σταθεί δυνατό να οριοθετηθεί χρονολογικά η βασιλεία του, πρέπει ωστόσο να έλαβε χώρα σε οποιοδήποτε χρονικό διάστημα ανάμεσα στο 220 π.Χ. και το 183 π.Χ.
–Μιθριδάτης΄Δ’
Ο Μιθριδάτης Δ’, ο επονομαζόμενος Φιλοπάτωρ και Φιλάδελφος, (β’ μισό 3ου αιώνα π.Χ. – α’ μισό 2ου αιώνα π.Χ.) ήταν ηγεμόνας του Βασιλείου του Πόντου κατά την ελληνιστική περίοδο, μέλος της Δυναστείας των Μιθριδατιδών. Παραδοσιακά θεωρείται γιος και διάδοχος του βασιλιά Μιθριδάτη Γ’, αν και οι πληροφορίες μας για την πρώιμη ποντική ιστορία είναι περιορισμένες με αποτέλεσμα η πατρότητά του να στηρίζεται σε υποθέσεις. Κατά τη διάρκεια της ολιγόχρονης βασιλείας του είναι γνωστό πως άσκησε φιλορωμαϊκή πολιτική, κληροδότημα της πολιτικής του αδελφού και προκατόχου του, Φαρνάκη Α’.
–Μιθριδάτης Ε
Ο Μιθριδάτης Ε΄ ο Ευεργέτης (άκμασε τον 2ο αι. π.Χ., βασίλευσε: 150-120 π.Χ.), γνωστός και ως Μιθριδάτης Ε΄ του Πόντου,] από τη Δυναστεία των Μιθριδατιδών ήταν Πρίγκιπας και ο έβδομος Βασιλιάς του πλούσιου Βασιλείου του Πόντου.Ο Μιθριδάτης Ε΄ είχε Μακεδόνική και Περσική καταγωγή. Ήταν γιος του βασιλιά Φαρνάκη Α΄ του Πόντου και της βασίλισσας Νύσσας, ενώ η αδελφή του ήταν Νύσσα της Καππαδοκίας. Η μητέρα του πιστεύεται ότι πέθανε στην γέννα είτε αυτουνού είτε της αδελφής του. Γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Βασίλειο του Πόντου. Ο Μιθριδάτης Ε΄ διαδέχθηκε το πατρική του θεία Λαοδίκη και τον πατρικό του θείο Μιθριδάτη Δ΄ του Πόντου στον ποντιακό θρόνο, αλλά οι συνθήκες της διαδοχής είναι αβέβαιες.
–Μιθριδάτης ΣΤ’ του Πόντου (134–63 π.Χ.), βασιλιάς του Πόντου
Ο Μιθριδάτης ή Μιθραδάτης ΣΤ’ Ευπάτωρ ( 135–63 π.Χ.) ήταν ηγεμόνας του Βασιλείου του Πόντου στη βόρεια Μικρα Ασια ., και ένας από τους πιο τρομερούς και αποφασιστικούς αντιπάλους της Ρωμαϊκής Δημοκρατίας Γεννήθηκε το 135 π.Χ. στην Σινώπη , Βασίλειο του Πόντου και πέθανε το 63 π.Χ. (ηλικίας 71–72)
. Ήταν ένας αποτελεσματικός, φιλόδοξος και αδίστακτος ηγεμόνας που προσπάθησε να κυριαρχήσει στη Μικρά Ασία και στην περιοχή της Μαύρης Θάλασσας , διεξήγαγε αρκετούς σκληρούς αλλά τελικά ανεπιτυχείς πολέμους (οι Μιθριδατικοί Πόλεμοι ) για να σπάσει τη ρωμαϊκή κυριαρχία στην Ασία και τον ελληνικό κόσμο. Έχει ονομαστεί ο μεγαλύτερος ηγεμόνας του Βασιλείου του Πόντου] Καλλιέργησε μια ανοσία στα δηλητήρια λαμβάνοντας τακτικά υποθανατηφόρες δόσεις. αυτή η πρακτική, που τώρα ονομάζεται μιθριδατισμός , πήρε το όνομά του. Μετά το θάνατό του έγινε γνωστός ως Μιθριδάτης ο Μέγας
– Μαρκίωνας της Σινώπης (περ. 85–160), ιδρυτής του Μαρκιονισμού
Ο Μαρκίωνας της Σινώπης ήταν πρωτοχριστιανός θεολόγος στον πρώιμο χριστιανισμό . Ο Μάρκιων κήρυξε ότι ο Θεός είχε στείλει τον Ιησού Χριστό οποίος ήταν ένας εντελώς νέος, εξωγήινος θεός, διαφορετικός από τον εκδικητικό Θεό του Ισραήλ που είχε δημιουργήσει τον κόσμο. Θεωρούσε τον εαυτό του οπαδό του Αποστόλου Παύλου , τον οποίο πίστευε ότι ήταν ο μόνος αληθινός απόστολος του Ιησού Χριστού, ένα δόγμα που ονομαζόταν Μαρκιονισμός . Ο Marcion δημοσίευσε την παλαιότερη σωζόμενη σταθερή συλλογή βιβλίων της Καινής Διαθήκης.
– Ακύλας της Σινώπης (2ος αιώνας), μεταφραστής της Βίβλου
Ο Ακουίλα 130 μ.Χ. ) της Σινώπης Λατινικά : Aquila Ponticus ήταν μεταφραστής της Εβραϊκής Βίβλου στα ελληνικά , προσήλυτη του Rabbiple και του Aquila .
Οι απόψεις διίστανται σχετικά με το αν ήταν το ίδιο πρόσωπο με τον Ονκέλος , που συνέθεσε την κορυφαία αραμαϊκή μετάφραση της Πεντάτευχης , γνωστή ως Ταργκούμ Ονκέλος . Τα ονόματα «Ονκέλος ο προσήλυτος» και «Ακύλας ο προσήλυτος» εναλλάσσονται συχνά στο Βαβυλωνιακό Ταλμούδ και στο Ταλμούδ της Ιερουσαλήμ .Μόνο θραύσματα αυτής της μετάφρασης έχουν διασωθεί σε αποσπασματικά έγγραφα που έχουν ληφθεί από τα Βιβλία των Βασιλέων και τους Ψαλμούς που βρέθηκαν στην παλιά Γενίζα του Καΐρου στο Φουστάτ της Αιγύπτου,
– Φωκάς, Επίσκοπος Σινώπης (πέθανε το 117)
Ο Άγιος Φωκάς ήταν από τη Σινώπη του Εύξεινου Πόντου. Οι γονείς του Πάμφιλος και Μαρία του μεταλαμπάδευσαν παιδιόθεν τη φλόγα της αγνής Πίστης και τη θερμή ευσέβειά τους. Ο Φωκάς, από μικρό παιδί, εντρυφούσε με ζήλο στην ανάγνωση των Γραφών. Διακρινόταν για την αγάπη που είχε προς το Θεό, αλλά και προς τους συνανθρώπους του.
Ο Άγιος Φωκάς αναδείχθηκε Επίσκοπος Σινώπης και ευτύχησε να έχει το χάρισμα της επιτέλεσης θαυμάτων στο όνομα του Τριαδικού Θεού. Ανέπτυξε έντονη ιεραποστολική δραστηριότητα στην περιοχή της Επισκοπής του, γεγονός που δεν πέρασε απαρατήρητο σε κάποιους φανατικούς ειδωλολάτρες, οι οποίοι τον συνέλαβαν και τον έριξαν σε καυτό λουτρό, όπου και παρέδωσε το πνεύμα του, επί αυτοκράτορος Τραϊανού (98 – 117 μ.Χ.).
– Άγιος Φωκάς ο κηπουρός
Ο Άγιος Φωκάς καταγότης Σινώπης ταν από την Σινώπη έζησε περίπου το 300 μ.Χ. και τα μοναδικά υπάρχοντα του ήταν ένας κήπος που καλλιεργούσε με μεγάλη επιμέλεια. Το εισόδημα του από τον κήπο, ήταν πολύ μικρό. Καθώς όμως ήταν πολύ οικονόμος και ολιγαρκής στις ανάγκες του, μπορούσε πάντοτε να διαθέτει κάτι για τους φτωχούς.
Ο Άγιος Φωκάς μελετούσε με ευχαρίστηση τα Ιερά βιβλία.Εορτάζει 22 Σεπτεμβρίου
– Αγία Ελένη της Σινώπης (18ος αιώνας)
Η παρθενομάρτυς του Χριστού Αγία Ελένη ήταν κόρη της ευσεβούς οικογενείας Μπεκιάρη και έζησε τον 18ο αιώνα στην αρχαιότερη πόλη του Πόντου, την Σινώπη.
Στην ανατροφή της επέδρασε ιδιαίτερα ο θείος της, αδελφός του πατέρα της, ο οποίος δίδασκε τότε σε Ελληνικό κρυφό Σχολείο της Σινώπης.
Ήταν μια ωραιότατη στο σώμα, και την ψυχή .
Ήταν 15 ετών, όταν η ωραιότητα της προσείλκυσε την ακόλαστη ψυχή του Πασά της περιοχής και σκέφθηκε να την . Ο Πασάς διέταξε και την έφεραν μπροστά του. Αφού έμαθε ποια ήταν, προσπάθησε πολλές φορές να την βιάσει Η Ελένη καθ’ όλη την διάρκεια εκείνης της δοκιμασίας προσευχόταν νοερά, λέγοντας συνεχώς τον Εξάψαλμο. Παρόλες τις προσπάθειες του ο Πασάς απέτυχε .Υπερβολικά οργισμένος, διατάσσει να βασανίσουν την Ελένη και να την θανατώσουν, πράγμα το οποίο και έγινε. Το ιερό Λείψανό της ετέθη μέσα σε ένα σάκκο και ερρίφθη στην θάλασσα.
Κατά την ανταλλαγή των πληθυσμών ο τότε πρόεδρος της Ελλην. Κοινότητος πριν από το 1924, έφερε την τιμία Κάρα της Αγίας Ελένης και εναπόθεσε αυτήν στον Ιερό Ναό της Αγίας Μεγαλομάρτυρος Μαρίνης στην Άνω Τούμπα Θεσσαλονίκης, όπου φυλάσσεται έως σήμερα .
ΣΗΜΕΡΑ
Η Σινώπη μπορεί να χαρακτηριστεί πόλη-μνημείο. ξεχωριζουν τα τείχη που την περιβάλλουν και σώζονται σε πολύ καλή κατάσταση.
Επίσης το κάστρο της Σινώπης, που χρονολογείται από τον 7ο αιώνα π.Χ, στέκει αλώβητο από τον χρόνο στο λιμάνι, στην καρδιά της πόλης.
