Ομιλία Π. Βρυζίδου στο νομοσχέδιο του υπουργείου Υγείας «Δευτεροβάθμια περίθαλψη ιατρική εκπαίδευση μισθολογικές ρυθμίσεις για τους ιατρούς »

Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.

Κύριε Υπουργέ, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,

→ η αποτελεσματικότητα και η επιτυχία του Υπουργείου δεν είναι τυχαία, οφείλεται στο γεγονός ότι:

• βρίσκεται δίπλα στον πολίτη, αφουγκράζεται την κοινωνία, βρίσκεται δίπλα στους υγειονομικούς, καταγράφει τα προβλήματα, τις ελλείψεις, τα κενά και έρχεται με μελετημένο και οργανωμένο κάθε φορά νομοσχέδιο να κάνει νόμους οι οποίοι θα διευκολύνουν τη λειτουργία της δημόσιας υγείας και κυρίως θα διευκολύνουν τον πολίτη.

Όποιος είναι δίπλα στην κοινωνία και όποιος ασχολήθηκε με τα θέματα υγείας και όποιος νοιάστηκε για τον πολίτη που βρίσκεται σε δύσκολη θέση, όταν είναι άρρωστος ή όταν θα πρέπει να βρεθεί στο νοσοκομείο για κάποια νοσηλεία ή για κάποια εγχείρηση, θα καταλαβαίνει ποια είναι τα συνήθη προβλήματα σε όλα τα νοσοκομεία και κυρίως στα περιφερειακά νοσοκομεία.

→ Παντού η βούληση του κόσμου και των υγειονομικών έλεγε:

• έχει ανάγκη η χώρα από κτηριακές υποδομές, από νοσοκομεία, αλλά κυρίως έχει ανάγκη από στελέχωση, έχει ανάγκη από γιατρούς.

→ Και τι έκανε αυτό το Υπουργείο και αυτή η Κυβέρνηση;

• Άμεσα προχώρησε σε προσλήψεις πολλών γιατρών και νοσηλευτών. Αλλά και με αυτό το νομοσχέδιο, σε αυτό το σημείο, έρχεται να δώσει απάντηση.

→ Με ποιο τρόπο; Με τέσσερις άξονες:

• Καταρχήν, τους απόφοιτους που μόλις τελειώσουν την Ιατρική Σχολή, τους δίνει τη δυνατότητα της προκαταρκτικής άσκησης στις κλινικές, έτσι ώστε να έχουμε άμεσα γιατρούς, και από την άλλη να μην υπάρχει μεγάλο διάστημα των γιατρών αυτών, μέχρι να κάνουν το «αγροτικό» τους σε κάποιο ιατρείο.

Παράλληλα, τους δίνει τη δυνατότητα να παράγουν και να εκπαιδεύονται με γνώσεις που θα τους βοηθήσουν στη συνέχεια στην ειδικότητά τους και βέβαια στην πορεία την επαγγελματική, είτε είναι μέσα στα νοσοκομεία, είτε είναι εκτός των νοσοκομείων.

• Οργανώνει συμβούλια, έτσι ώστε οι κρίσεις και οι προσλήψεις των μόνιμων γιατρών να γίνεται πιο οργανωμένα, να γίνεται αξιοκρατικά και βέβαια να γίνεται συντομότερα.
• Επιταχύνει τις διαδικασίες της εξειδίκευσης των γιατρών, οι οποίοι περίμεναν μεγάλα χρονικά διαστήματα για να αποκτήσουν την ειδικότητά τους. Αυτό ήταν εις βάρος των γιατρών, αλλά και εις βάρος των νοσοκομείων. Και με αυτό τον τρόπο και πάλι θα έχουμε περισσότερους γιατρούς.
• Και δίνει τη δυνατότητα στους ιδιώτες γιατρούς, είτε με την μερική απασχόληση στα περιφερειακά νοσοκομεία, είτε με κάποια σχέση εργασίας, να παρέχουν τις υπηρεσίες τους μέσα στα νοσοκομεία.

Δεν απαντάται έτσι το μεγάλο ερώτημα και δεν δίνεται λύση στο να έχουμε περισσότερους γιατρούς μέσα στα νοσοκομεία;

→ Και βέβαια δεν σταματάει, μόνο σε αυτό, το πρόβλημα. Έχουμε και άλλο πρόβλημα, το οποίο στα περιφερειακά νοσοκομεία το είχαμε για πολλά χρόνια. Και μάλιστα, όσοι λειτουργήσαμε σε θέσεις άλλες, διοικητικές, και γνωρίζαμε το κάθε βήμα του περιφερειακού νοσοκομείου, ξέραμε πολλές φορές ότι προκηρύσσονταν θέσεις μόνιμων γιατρών και ήταν άγονες.

Ποια είναι η απάντηση σε αυτό το θέμα;

Τι θα γίνει όταν δεν υπάρχει γιατρός και υπάρχει κενό και δεν μπορεί να γίνει εφημερία ή δεν μπορεί να υπάρξει ΜΕΘ;

Τότε ο ασθενής ποια πορεία θα ακολουθήσει;

Ο ασθενής θα φύγει στα μεγάλα αστικά κέντρα ή θα πάει στον ιδιωτικό τομέα. Όλοι όσοι υπερασπίζονται τη δημόσια υγεία, θυμούνται μήπως επί ΣΥΡΙΖΑ, ή έχουν καταγεγραμμένους να δουν, πόσοι ασθενείς έφυγαν από την επαρχία για να πάνε στη Θεσσαλονίκη ή στην Αθήνα και πόσοι πήγαν στα ιδιωτικά κέντρα ελλείψει γιατρών;

Είναι πάρα πολλοί και το κόστος που ξοδεύτηκε από την τσέπη του πολίτη είναι τεράστιο.

Πρέπει αυτά τα νούμερα να τα βάλουμε κάτω, διότι στα λόγια μπορεί να θέλουμε, και μπορεί κάποιοι να το λένε και εντίμως, και να το πιστεύουν, αλλά το αποτέλεσμα δεν δείχνει έτσι.

Πρέπει να υπάρχουν διαδικασίες που να διασφαλίζουν αυτές τις θέσεις. Και βέβαια, ρωτάμε γιατί δεν πηγαίνουν οι γιατροί και ποιο είναι το πρόβλημα;

Εμείς τα ακούσαμε από πάρα πολλούς και γιατρούς και πολίτες ότι, δηλαδή, δεν υπάρχουν κίνητρα και ότι η αμοιβή δεν είναι αυτή η οποία θα τους ικανοποιήσει ή τουλάχιστον θα τους δώσει τη δυνατότητα να ζήσουν έτσι όπως θέλουν, αξιοπρεπώς στην περιφέρεια.

Τι πρέπει να κάνουμε, λοιπόν;

• Για πρώτη φορά δίνουμε μια σημαντική αύξηση στους μισθούς των γιατρών από τις αρχές του χρόνου.

Δεν είναι σημαντικό αυτό που γίνεται; Και από την άλλη,

• δίνουμε τη δυνατότητα στον γιατρό που είναι στο νοσοκομείο, εάν θέλει να αυξήσει το εισόδημά του, να μπορεί να ιδιωτεύσει δύο φορές την εβδομάδα.

Δεν είναι αυτές προτάσεις και λύσεις οι οποίες βοηθούν τη δημόσια υγεία;

Δεν είναι προτάσεις που διευκολύνουν μια καλύτερη οργάνωση και δίνουν την ευκαιρία στον πολίτη να μπορεί να εξυπηρετηθεί;

• Και βέβαια, δίνουμε επιδόματα, αυξήσεις και κίνητρα σε αυτούς που είναι στα επείγοντα περιστατικά, στους αναισθησιολόγους και στις ΜΕΘ.

Πρόκειται για κορυφαίες παρεμβάσεις και πολύ σημαντικές.

Στην πρώτη ανάγνωση μπορεί κάποιος να νομίζει ότι το νομοσχέδιο κάνει επιμέρους παρεμβάσεις, για να λύσει θέματα.

• Το νομοσχέδιο πιάνει σφαιρικά το πρόβλημα και προσπαθεί να δώσει λύση, γιατί θέλει ο κάθε Έλληνας, και ο ασφαλισμένος και ο ανασφάλιστος, να έχει ίσες ευκαιρίες και στα αστικά κέντρα και στην περιφέρεια.
• Ξέρετε ότι όποιος έχει ΑΜΚΑ μπορεί και να χειρουργηθεί και να εξεταστεί σήμερα, γιατί η Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας έχει κοινωνικό πρόσημο, αλλά κυρίως, εκτός από τη διάθεση, έχει και την ικανότητα να τα καταφέρει, μπορεί να είναι αποτελεσματική και ό,τι έχει δηλώσει, το κάνει πράξη.
• Δίνουμε σημασία στους νοσηλευτές με πτυχία της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Έχουμε ακούσει πολλά, όπως ότι υπάρχει εκτίμηση και αναγνώριση της προσφοράς.

Με ποιον τρόπο γίνεται αυτή η αναγνώριση;

Επί ΣΥΡΙΖΑ με ποιον τρόπο έγινε; Με την πλήρη ισοπέδωση;

Εμείς αναγνωρίζουμε τη δουλειά τους, τη θέση τους, τις γνώσεις τους και τους δίνουμε ειδικότητα.

Δεν είναι αυτό κορυφαίο ζήτημα; Δεν έχει ικανοποιήσει δεκάδες ανθρώπους;

→ Το ίδιο συμβαίνει και σε άλλα επιμέρους ζητήματα:

• Δίνει δυνατότητες στους διοικητές των νοσοκομείων να μπορούν μετά την ολοκλήρωση της νοσηλείας να οδηγήσουν τους ασθενείς στο σπίτι τους με ασθενοφόρο –σε αυτό μέχρι τώρα υπήρχαν δυσκολίες- όπως και
• στους φαρμακοποιούς, κυρίως στους νέους, που μπορούν να δουλέψουν σε φαρμακαποθήκες για έξι μέρες την εβδομάδα, έτσι ώστε να υπάρχει καλύτερη δυνατή εξυπηρέτηση και πολλά άλλα επιμέρους ζητήματα.

→ Το κυρίαρχο, όμως, ζήτημα είναι ποιος είναι απέναντι σε αυτό εδώ το νομοσχέδιο.

• Όλοι αυτοί που άμεσα μετά την ολοκλήρωση των σπουδών τους, θα συντομεύσουν το χρόνο της επαγγελματικής τους δραστηριότητας και θα βρεθούν στα νοσοκομεία για προκαταρκτική κλινική άσκηση;
• Οι γιατροί που θα παρέχουν τις υπηρεσίες;
• Ποιος είναι απέναντι σε ένα Υπουργείο, το οποίο υπερδιπλασίασε τις ΜΕΘ;
• Αν ήταν εύκολη διαδικασία, ας γινόταν και πριν.
• Και ποιος είναι αντίθετος και μπορεί να κατακρίνει μια τέτοια πορεία, όταν παρατηρούμε στο μέσον της πανδημίας, με πολύ περισσότερους ασθενείς, να υπάρχει τέτοια οργάνωση και καλύτερο αποτέλεσμα, ακόμη και από αυτό που ήταν πριν την πανδημία επί ΣΥΡΙΖΑ;

Γιατί;

→ Διότι, όπως είπα και πριν, κατ’ αρχήν υπάρχει κοινωνικό πρόσημο.

→ Κατά δεύτερον, διότι θέλουμε να στηρίξουμε τη δημόσια υγεία και μπορούμε και το καταφέρνουμε, γιατί δουλεύουμε προς τη σωστή κατεύθυνση, με τα σωστά εργαλεία, με πρόγραμμα, συντονισμό και σκληρή δουλειά.

Σας ευχαριστώ.

01/12/2022

Παρασκευή Βρυζίδου

Βουλευτής Ν. Κοζάνης_Νέα Δημοκρατία