Η τέχνη της παραδοσιακής παρασκευής του Μανουριού Βλάστης συμπεριλαμβάνεται πλέον στο Εθνικό Ευρετήριο Άυλης Πολιτιστικής Κληρονομιάς της Ελλάδας, σύμφωνα με ανακοίνωση του Γραφείου Τύπου του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού.
Το Εθνικό Ευρετήριο Άυλης Πολιτιστικής Κληρονομιάς της Ελλάδας είναι μια προσπάθεια του Υπουργείου Πολιτισμού και ειδικότερα της Διεύθυνσης Νεότερης Πολιτιστικής Κληρονομιάς να συγκεντρώσει στοιχεία Πολιτιστικής Κληρονομιάς στο πλαίσιο της Σύμβασης για τη Διαφύλαξη της Άυλης Πολιτιστικής Κληρονομιάς της UNESCO.
Η διαδικασία της παραδοσιακής τυροκόμησης του μανουριού, όπως ακόμη συναντάται στη Βλάστη Εορδαίας, είναι ένα πολιτισμικό στοιχείο που αξίζει καταγραφής και ακόμη περισσότερο διαφύλαξης. Το μανούρι Βλάστης γίνεται παραδοσιακά από κτηνοτρόφους, που κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού διατηρούν τα κοπάδια τους στον ορεινό και ημιορεινό χώρο που ορίζεται από τα βουνά Άσκιο και Μουρίκι, με μια διαδικασία που παραμένει ίδια και αναλλοίωτη εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Παρασκευάζεται από κατσικίσιο γάλα και η τυροκόμηση γίνεται καθημερινά, αμέσως μετά το άρμεγμα των ζώων, στη στάνη. Αυτό δίνει στο γνωστό τυρί την εξαιρετική του γεύση και το κάνει να θεωρείται από τα πιο εκλεκτά τυριά της χώρας. Εκτός αυτού, η παρασκευή αλλά και η κατανάλωσή του είναι ένα στοιχείο της πολιτιστικής κληρονομιάς του τόπου, κομμάτι της πολιτισμικής εμπειρίας και ταυτότητας των κατοίκων του. Για τους Μπλατσιώτες το Μανούρι είναι «ο βασιλιάς των τυριών», για αυτό και διοργανώνουν τη «Γιορτή του μανουριού» κάθε Αύγουστο. Για αυτούς που δεν ζουν πλέον στη Βλάστη, το μανούρι έχει έναν ακόμη λόγο να είναι «νόστιμο»: έχει τη γεύση του σπιτιού στο οποίο με λαχτάρα επιστρέφουν κάθε καλοκαίρι.
Τη σύνταξη του δελτίου για την εγγραφή ανέλαβε η Ελένη Μπίντση, Λαογράφος, Προϊσταμένη Διεύθυνσης του Λαογραφικού και Εθνολογικού Μουσείου Μακεδονίας – Θράκης και την πραγματοποίησε με τη βοήθεια πολλών Βλατσιωτών, που συνέβαλαν ο καθένας και η καθεμιά με το δικό του/της τρόπο.
Την πρωτοβουλία για την εγγραφή της τέχνης της παραδοσιακής παρασκευής του Μανουριού στο Εθνικό Ευρετήριο Άυλης Πολιτιστικής Κληρονομιάς της Ελλάδας είχε ο Κτηνοτροφικός Σύλλογος Βλάστης, με την υποστήριξη του Συλλόγου Βλατσιωτών Βόλου «Άγιος Μάρκος», του Συλλόγου Βλατσιωτών Πτολεμαΐδας «Ο Προφήτης Ηλίας», του Συλλόγου Βλατσιωτών Λάρισας «Το Μουρίκι», του Κεντρικού Συλλόγου Βλατσιωτών Θεσσαλονίκης «Ο Άγιος Παντελεήμων», της Τοπικής Κοινότητας Βλάστης και του Δήμου Εορδαίας.
Στελιος Κ
- Edit
Το Μπλατσιωτικο το Μανουρι το πιανεις με τα χερια και λιωνει στο στομα κι οχι στο στομαχι!
Αισθανεσαι τόσο πολύ την νοστημια,που εξαυλώνεσαι εσύ και οχι το Μανουρι!
Άκου άυλη πολιτιστική κληρονομιά το Μανούρι..
Και ο πατερας μου,απ τη Βλαστη,που ζουσε στο Καπακλι Βολου,εκει που ζουν σημερα οι Μπλατσιωτες,Τυροκομούσε τη δεκαετια του ’60,’70,80 με ΆΥΛΟ αιγοπρόβειο γάλα και ΑΥΛΗ αιγοπρόβεια Κρέμα γαλακτος ,σε ΑΥΛΟ καζάνι με ΑΥΛΗ φωτιά κατω απ το καζανι!!
Λεξεις καινουριες,φιγουρες!
Δικαι αναπτυξη,πρασινη αναπτυξη ,εξυπνη γεωργια,κουτοπονηρη αλιεία,ηθικο πακετο ΕΣΠΑ και Άυλο μανουρι!!
Αχ βρε πατερα!!
Ησουν ο καλυτερος μαστορας φέτας και μανουριου στον Βολο,ησουν ο καλυτερος,μιας και ιδιαιτερη πατριδα σου ηταν η ΒΛΑΣΤΗ!
Μηπως τελικα δεν ησουν μονο καλος μαστορας,αλλα ησουν ενας ΕΞΑΥΛΩΜΕΝΟΣ μαστορας μανουριού,που ανηκει στην άυλη πολιτιστική κληρονομια;
Και οι περιφημες γκλιτσες που εφτιαχνες στο Στεφανοβικειο,εξω απ τον Βολο,25 χρονια στο τυροκομειο των Αδελφων Καρακανα,του Γιωργου που εφυγε νωρις,του Νικου,του Τάκη και του Παρη…και οι γκλιτσες σου ,που με περίσσια τεχνική εφτιαχνες ,ΑΥΛΕΣ ειναι κι αυτες,αφού εφυγες κι εσυ για παντα!!
Στο σχολιό μου υπαρχει περισσοτερο χιουμορ και λιγοτερη συγκινηση….
συγκινηση ενος ανθρωπου που γεννηθηκε και μεγαλωσε μεσα στα τυροκομεια του Βολου,τυροκομεια,στα Καναλια Βολου,Κερσσια Βολου,Γλαφυραι Βολου,Στεφανοβικειο Βολου κ.α..
Τυροκομοι,ανθρωποι αγνοι,αδολοι,ζυμωμενοι με αγαπη γιαυτο που κανανε με τεχνη με μερακι με τον ηλιο,τη βροχη,την παγωνια..
Η αγαπη για τη δουλεια τους περισσοτερο,αυτη η αγαπη τους βοηθούσε να φτιαχνουν νοστιμα τυροκομικά και λιγοτερο η μαστορια τους και τ’ αγιασμενα κατασπρα δυνατα τους χερια..σκληρά χερια και καμένα απ το ανακατεμα του γαλακτος στα τεραστια καζανια..οσο πιο καμενα,τόσο πιο λευκα..πιο δυνατα..πιο στιβαρα..πιό αγνά και αδολα..
Ας ειναι αυτα τα ελαχιστα ,φτωχα μου λογια,ενας χαιρετισμος σ ολους τους τυροκομους,που συνεχιζουν το εργο των Ευλογημενων και απλών γονιων,ημων των παλαιοτερων..γιών