Δεν ξέρω αν το συγκεκριμένο κείμενο ταιριάζει με όσα προϋπάρχουν, αλλά σίγουρα ταιριάζει με όσα πρέπει να ταιριάζουν στην ΖΩΗ.
Μια ανθρώπινη ιστορία θέλω να πω. Την ιστορία ενός άντρα. Του άντρα μου. Είναι μοναδική και πρέπει να καταγραφεί. Να καταγραφεί ως πρότυπη και ως ιδανική.
Πρόκειται για έναν άνθρωπο τόσο δυνατό σε ψυχή και σώμα! Έναν άνθρωπο τόσο ξεχωριστό και τόσο ερωτεύσιμο. Έναν άνθρωπο με τόσο καθαρό νου, καθαρή καρδιά και πεντακάθαρες αποφάσεις. Ένα λιμάνι απάνεμο. Να δέσεις το πλοίο της ψυχής σου με όλες τις τρικυμίες του. Τόλμη, αποφασιστικότητα, αγάπη, πίστη, εμπιστοσύνη…μερικά από τα χαρακτηριστικά του. Εργατικότητα, ευστροφία, δυναμικότητα, αποτελεσματικότητα μερικά άλλα.
Χαρά της ζωής, διάθεση για τα πάντα. Το ποτάμι που περνά πο πάνω σου και παίρνει στο διάβα του ότι μολυσμένο και κακό.
Θεωρώ πως όλες οι ευγενείς λέξεις όλως των γλωσσών και κυρίως της ελληνικής, όπως φιλότιμο, φιλοξενία και τόσες άλλες βρίκουν την πλήρη ερμηνεία πάνω τους.
Βρίσκεται σε κάθε βήμα δίπλα τόσο σε μένα όσο και στον καθένα. Είτε πρόκειται για αρρώστια, πόνο, λύπη, χαρά, δουλειά…Δόσιμο….
Κάθε μέρα με καταπλήσσει! Σε όσους με ρωτάνε για την Ερείκουσα και το τι καταφέρνω…… η απάντησή μου είναι: εκείνος και Εκείνος(Χριστός). Ναι μεγάλα, υπέροχα, πρωτόγνορα πράγματα συμβαίνουν στο σχολείο μας με αγάπη, μεράκι, διακριτικότητα, σεβασμό και μοναδικό στόχο τα παιδιά! Μοναδικό! Αλλά ο ουρανοξύστης δεν είναι τίποτα χωρίς τη βάση του….τα θεμέλιά του.
Ένιωσα χρέος μου και ανάγκη μου συνάμα να γράψω αυτό το σύντομο κείμενο γιατί πρέπει να ακούγεται και να καταγράφεται η ουσία των πραγμάτων και όχι μόνο να ακούγονται τα βεγγαλικά….
Παρακαλείτε το Θεό να τον έχει καλά…να ομορφαίνει τις ζωές μας.
