Και τώρα που “κόπασε” ο θόρυβος από την Παγκόσμια Ημέρα ΑΜΕΑ,παρακαλώ τους συμπολίτες μου να κάνουν τον κόπο να διαβάσουν τις παρακάτω αράδες.
Είναι τμήματα αναδημοσίευσης του άρθρου του 2018 του κου.Δημήτρη Κοντοπίδη ο οποίος είναι επίτιμος Πρόεδρος του Συλλόγου Κυστικής Ίνωσης, αντιπρόεδρος του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Κυστικής Ίνωσης CF Europe και Ιδρυτής της “Humane”, ενός δικτύου εδυνάμωσης ΑμεΑ και χρόνιες παθήσεις, και μικρή δική μου προσθήκη.
Ο περισσότερος κόσμος έχει ταυτίσει τα ΑμεΑ με ένα αναπηρικό αμαξίδιο (και όχι αναπηρικό καρότσι όπως λανθασμένα χρησιμοποιείται) ή να μην βλέπουν ως τυφλοί ή να κάνουν νοήματα ως κωφάλαλοι. Όμως άτομα με αναπηρία, ή ακόμη καλύτερα άτομα με ποσοστό αναπηρίας είναι και ασθενείς με χρόνιες ή σπάνιες παθήσεις. Ένας ασθενής που κάνει συνεχώς αιμοκάθαρση, ένας ασθενής με αναπνευστική ανεπάρκεια ή σκλήρυνση κατά πλάκας ή εκτεταμένη μυελίτιδα είναι οι άνθρωποι με “αόρατες’” αναπηρίες που ζουν ανάμεσά μας.
Αντιμετωπίζουν σιωπηλά και με υπομονή δυσκολίες και περιορισμούς στην καθημερινότητά τους τόσο από το πρόβλημα υγείας τους όσο και από το περιβάλλον. Προσπαθούν να συμμετέχουν ισότιμα στις καθημερινές δραστηριότητες καταβάλλοντας πολλαπλάσια κόπο από τους υπόλοιπους. Σφίγγοντας τα δόντια πολλές φορές καθώς δεν θέλουν να δείξουν το πρόβλημα που έχουν για να προχωρήσουν. “Σε αυτό ακριβώς το σημείο είναι και το μεγαλείο τους αλλά και η δική μας τραγική άγνοια που πολλές φορές φτάνει στον εμπαιγμό’”.
Η “παρεξήγηση” λοιπόν που ίσως γίνεται είναι η εξής: Όταν κάποιος εξαιτίας της ασθένειάς του χάνει κάποιο ποσοστό λειτουργικότητας , αυτό μεταφράζεται σε ποσοστό αναπηρίας και είναι το “ΑμεΑ” που συνηθίζουμε να αποκαλούμε. Αυτό το ποσοστό αναπηρίας επί της εκατό, καθορίζεται στις διάφορες επιτροπές ιατρών (ΚΕΠΑ) με βάση ενός πίνακα. Έτσι λοιπόν μπορεί να έχεις 50% αναπηρία, 67% ή 80%, να πρέπει να επανεξεταστείς για να προσδιοριστεί εκ νέου το ποσοστό σου γιατί βελτιώθηκε ή επιδεινώθηκε η κατάστασή σου ή να είναι εφόρου ζωής. Έτσι λοιπόν κάποιος μπορεί να έχει ποσοστό αναπηρίας 80% και κάτω από το χαμόγελο να υπάρχει μια μεγάλη υπερπροσπάθεια για την ικανοποίηση καθημερινών αναγκών.
H άγνοια του κόσμου κάποιες φορές δυσκολεύει την καθημερινότητα και κάποιες άλλες μπορεί δημιουργήσει δυσάρεστες καταστάσεις. Προσωπικά προσπαθώ να τις προσπερνώ με χιούμορ αλλά κάποιες φορές πρέπει να κάνω μια παύση από τις δραστηριότητές μου για να εξηγήσω τα αυτονόητα.
Υπάρχουν όμως και λιγότερο ευχάριστες καταστάσεις. Όταν πας σε οποιοδήποτε ταμείο υπηρεσίας (από τράπεζα έως εφορία και ΔΕΗ) να ενημερώσεις ότι είσαι ΑμεΑ μιας και δικαιούμαστε προτεραιότητα, όσοι ήδη περιμένουν μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα έχουν προλάβει να σου “επιτεθούν” με αγανάκτηση και σε έχουν ήδη “βαφτίσει”το λαμόγιο που θα τους “φάει” την σειρά. Οπότε έχεις το δίλημμα να μην μιλήσεις αποδεχόμενος την κατηγορία και τις φωνές κερδίζοντας χρόνο, ή να κάνεις μια στάση να εξηγήσεις την “αόρατη” σου αναπηρία. Δυστυχώς δεν υπάρχει πάντα αίσιο τέλος, καθώς όταν κάποιος έχει ήδη “εκτεθεί” κατηγορώντας σε, είναι ευκολότερο για αυτόν να θεωρεί ότι τον κοροιδέυεις μαζί με τον υπάλληλο από το να αποδεχτεί την επιπόλαιη του “επίθεση”. Αρκετές φορές αναγκάζομαι να δείξω το πιστοποιητικό αναπηρίας, όχι ως υποχρέωση, αλλά πιο πολύ για να “κερδίσω”’ τον δύσπιστο από την επόμενη επιπόλαιη επίθεση σε συν-ασθενή – που μπορεί να μην έχει το κουράγιο να μπει σε αυτήν την διαδικασία.
Φυσικά και αν ήμασταν σε αναπηρικό αμαξίδιο ίσως να λειτουργούσε και διαφορετικά, αλλά καλώς η κακώς δεν έχουμε κάποια εμφανή ταμπέλα και ούτε θέλουμε.
Επίσης αν δεν έχεις 80% ποσοστό αναπηρίας στα κάτω άκρα τουλάχιστον,ΔΕΝ μπορείς να εκδόσεις ΜΠΛΕ κάρτα παρκαρίσματος,σύμφωνα με το νόμο,με αποτέλεσμα όλοι εμείς με 67% να ταλαιπωρούμαστε αφόρητα και να επαφιέμεθα στην καλή θέληση του εκάστοτε Αστυνομικού για να παρκάρουμε κοντά στο σημείο που πρέπει να κάνουμε την δουλειά μας και να μη μας γράψει κλήση.
Γι’αυτό λοιπόν αγαπητοί μου την επόμενη φορά που θα συναντήσετε μια τέτοια περίπτωση ας είστε λίγο πιο ελαστικοί και συγκαταβατικοί προς το άτομο αυτό,βαίνοντας αντίθετα στην, δυστυχώς, έχθρα και ατομική αντιπαλότητα που διέπει την εποχή μας,μέσα σ’αυτόν τον ορυμαγδό που ζούμε.
Ευχαριστώ εκ μέρους όλων των “αόρατων” ΑΜΕΑ
ΧΑΡΗΣ ΣΑΚΑΛΗΣ
