Η τιμή και η τιμωρία των 100 – Γράφει η Γκουτζιαμάνη Γιάννα

Η τιμή τιμή δεν έχει και χαρά στον που την έχει. ( Γ. Θεοτοκάς)

Τιμή: Κορώνα στις αρετές, Εντιμότητα, Αξιοπρέπεια και Φιλότιμο. Και είναι όλες σοβαρές, διακριτικές, δεν κραυγάζουν. Δουλεύουν αργά, επίπονα και σοβαρά.

Υπομένουν σιωπηρά και αγωνίζονται να κερδίσουν με εργατικότητα, συνέπεια και υπομονή.

Μόνο που οι μέρες μας ευνοούν την αντίπαλό της, την Τιμωρία. Το δεύτερο συνθετικό της – μωρία = ανοησία εξουδετερώνει το πρώτο, της τιμής. Η μωρία-ανοησία εκτοπίζει το νου, τη νόηση, τη λογική, τη σκέψη, διότι αυτή ερευνά, εξετάζει, ζυγιάζει τα υπέρ και τα κατά. Αναζητά λύσεις μέσα από διάλογο. Συνομιλεί με την επιστήμη.

Σέβεται τον άνθρωπο. Νοιάζεται για τον αδύναμο.

Η ανοησία δουλεύει εύκολα και γρήγορα, χωρίς τη βάσανο της νόησης. Άλλο τόσο εύκολα και γρήγορα σπεύδει να εκτελέσει την εντολή της η Τιμωρία. Πρόσωπο σκληρό, μάτια ανέκφραστα. Αστράφτουν με σαρδόνιο χαμόγελο, μόνο όταν ρίχνει την ποινή. Όσο πιο ψηλά η ποινή, τόσο μεγαλύτερη η ευχαρίστησή της.

Στα 100 λοιπόν όρισε την ποινή η Τιμωρία και όποιος αντέξει.

Οι αρετές γονάτισαν. Τις φοβίζει η σιωπή που πλανάται στην ατμόσφαιρα.

Πώς ανεχόμαστε να μας χλευάζουν;

Σώπασαν οι ειδικοί, σώπασαν οι ποιητές, σώπασαν οι αγωνιστές.

Φωνάζουν μόνο οι παράφρονες και σκορπίζουν τον τρόμο.

Το μόνο που ακούγεται είναι η σιωπή ενός λαού.

Και η ανάγκη να μπει η τιμή πάνω από την τιμωρία. Διότι η αξία της υγείας και της ζωής δεν μετριούνται με κανένα 100.

Γκουτζιαμάνη Γιάννα