Ανακοινώσεις Σωματείων και Φορέων για τον εορτασμό της επετείου της εξέγερσης του Πολυτεχνείου

ΓΕΝΟΠ/ΔΕΗ: Τιμούμε την εξέγερση του Πολυτεχνείου

Το «Πολυτεχνείο» συμβολίζει τους αγώνες του λαού μας για τη Δημοκρατία και τα Ατομικά Δικαιώματα , για έναν καλύτερο και δικαιότερο κόσμο.

48 χρόνια μετά τη φοιτητική εξέγερση που έριξε τη χούντα και άνοιξε το δρόμο για τη Δημοκρατία, οι εργαζόμενοι στον Όμιλο ΔΕΗ, το ΔΕΔΔΗΕ και στον ΑΔΜΗΕ, μαζί με όλους τους Έλληνες εργαζόμενους τιμούν τη μνήμη των νεκρών της επταετίας και την αντίσταση όλων εκείνων που κλείστηκαν στις φυλακές και βασανίστηκαν.

Οι συνέπειες της υπερδεκαετούς οικονομικής κρίσης και οι συνθήκες περιορισμού της πανδημίας έφεραν αρνητικές αλλαγές σε βάρος των εργαζομένων , των συνταξιούχων και των νέων της πατρίδας μας. Για αυτό και το συνδικαλιστικό κίνημα χρειάζεται να είναι σε διαρκή αγωνιστική ετοιμότητα απέναντι σε αποφάσεις και εξελίξεις που πλήττουν τα εισοδήματα και δικαιώματα των εργαζομένων.

Η απώλεια του δημοσίου ελέγχου σε βασικά αγαθά όπως το ηλεκτρικό ρεύμα θα κάνει ακόμα δυσκολότερη την ικανοποίηση των αναγκών για εκατομμύρια καταναλωτές αλλά και μικρές επιχειρήσεις που ήδη πλήττονται από την ακρίβεια.

Η ΓΕΝΟΠ/ΔΕΗ μαζί με τα Σωματεία Μέλη της και τις άλλες συνδικαλιστικές Οργανώσεις συμμετέχει στους αγώνες για την υπεράσπιση της δημοκρατίας, των εργατικών δικαιωμάτων αλλά και την ενίσχυση της δημόσιας παιδείας.

ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ

---

Εργατικό Κέντρο Κοζάνης: ΤΙΜΟΥΜΕ ΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ

Η Εξέγερση και τα γεγονότα του Πολυτεχνείου αποτελούν, αναμφίβολα, κορυφαίο γεγονός της αντιδικτατορικής πάλης και σύμβολο του αγώνα για τη Δημοκρατία και την Ελευθερία. 

Τους πρωταγωνιστές της ηρωικής εξέγερσης και τα Ιστορικά γεγονότα του 1973, οφείλουμε να τα διαφυλάξουμε αναλλοίωτα, ενδυναμώνοντας τα μηνύματα για ελευθερία, κοινωνική δικαιοσύνη και αλληλεγγύη.

              Ο αγώνας του Πολυτεχνείου «φωτίζει» και χαρακτηρίζει τον διαρκή αγώνα των συνδικάτων για  την υπεράσπιση: 

• Της δημόσιας υγείας
• Της δημόσιας παιδείας 
• Το δικαίωμα στην σταθερή, αξιοπρεπή και σωστά αμειβόμενη εργασία
• Πλήρη ασφαλιστικά δικαιώματα
• Ισότητα και Ισονομία

Με απόλυτο σεβασμό στη μνήμη των αγωνιστών  αλλά και στις υποδείξεις των υγειονομικών αρχών για την τήρηση των μέτρων ενάντια στην εξάπλωση του κορωνοϊού, το Εργατικό Κέντρο Νομού Κοζάνης θα συμμετέχει στην εκδήλωση για την 48η επέτειο της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, που θα πραγματοποιηθεί την Τετάρτη 17 Νοέμβρη 2021 και ώρα 11.00 π.μ στην Κεντρική Πλατεία Νίκης της Κοζάνης, με το Προεδρείο του, το οποίο  θα καταθέσει στεφάνι στη μνήμη των ηρωικών αγωνιστών

Γραφείο Τύπου

---

Το Πολυτεχνείο Ζει Στους Αγώνες Του Σήμερα
Για Δουλειά και Ζωή Με Δικαιώματα

Τα εργατικά συνδικάτα, καλούμε τους εργαζόμενους όλων των κλάδων να τιμήσουμε την επέτειο του Πολυτεχνείου με μαχητικότητα, αποφασιστικότητα και κλιμάκωση των αγώνων για δουλειά-ζωή με δικαιώματα, για ειρήνη των λαών κόντρα στα σχέδια των ιμπεριαλιστών.

Η αντιδιδακτορική πάλη, ο κοινός αγώνας νεολαίας-εργαζομένων ενάντια στην επιβεβλημένη από την αστική τάξη και τα ιμπεριαλιστικά κέντρα Χούντα, που κορυφώθηκε στην εξέγερση του Πολυτεχνείου πραγματοποιήθηκε απέναντι σε ένα βάρβαρο, βίαιο καθεστώς που με την στήριξη των ΗΠΑ έμοιαζε πανίσχυρο. Ταυτόχρονα η Χούντα επιχειρούσε με απαγορεύσεις, εξορίες, φυλακίσεις, βασανιστήρια και δολοφονίες αγωνιστών συνδικαλιστών να εμποδίσει κάθε προσπάθεια οργάνωσης της αντίστασης και της διεκδίκησης του λαού. Ενώ παράλληλα αξιοποιούσε και μια σειρά αχυρανθρώπων της εργοδοσίας μέσα στα συνδικάτα με στόχο να επιβάλλουν την αδράνεια, την απογοήτευση και την μοιρολατρία. Την ίδια στιγμή ο αμερικανικός 6ος στόλος αρμένιζε στις ελληνικές θάλασσες, η χώρα μας λειτουργούσε ως προκεχωρημένο φυλάκιο των ιμπεριαλιστικών οργανισμών.

Σήμερα, τα συνδικάτα είναι αντιμέτωπα με τους νόμους των ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ που θέλουν να καταργήσουν το δικαίωμα στην απεργία, στην συνδικαλιστική οργάνωση και να βάλουν στο γύψο τους εργατικούς αγώνες. Με το νόμο-έκτρωμα Χατζηδάκη θέλουν να στείλουν την εργατική τάξη πίσω στο Μεσαίωνα για να διασφαλίσουν τα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων. Την ώρα που η πανδημία μετρά 17.000 νεκρούς, αρνούνται να προσλάβουν γιατρούς για να μετατρέψουν το Δημόσιο Εθνικό Σύστημα Υγείας σε μια ακόμη μηχανή κέρδους για τους μεγαλοκλινικάρχες που θησαυρίζουν πάνω στα θύματα της πανδημίας. Ενώ τα Πανεπιστήμια και τα σχολεία γίνονται πισίνες στις βροχές και τα παιδιά μας κάνουν μάθημα χωρίς δασκάλους και καθηγητές η Κυβέρνηση επιχειρεί την επιβολή της αστυνομοκρατίας και την επαναφορά του χωροφύλακα. Ενώ η συμφωνία για τις αμερικανονατοϊκές βάσεις που υπέγραψε η Κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ και συνεχίζει να εφαρμόζει η Κυβέρνηση της ΝΔ έχουν μετατρέψει την χώρα μας σε μια τεράστια στρατιωτική βάση των ΗΠΑ.

Απέναντι στην αντεργατική πολιτική, που πάει χέρι-χέρι με τον αυταρχισμό και την καταστολή η εργατική τάξη της Ελλάδας, τα συνδικάτα σε όλη την χώρα οφείλουμε να αντλούμε πείρα και συμπεράσματα από τους αγώνες μας, σύγχρονους και παλαιότερους. Λίγες μέρες μετά την μεγάλη νίκη των εργαζομένων της COSCO, λίγες βδομάδες μετά τη νίκη των εργαζομένων της EFOOD και των εργαζομένων στην ναυπηγοεπισκευή επιβεβαιώνουν ότι το δίκιο κατακτιέται με οργάνωση και αγώνα. Ότι κυβερνήσεις, εργοδότες, μηχανισμοί και συστήματα δεν είναι ανίκητοι απέναντι στην αποφασισμένη και οργανωμένη εργατική τάξη.

Τα αγωνιστικά συνδικάτα σε όλη την χώρα προχωρούν σήμερα σε συλλογικές, μαζικές διαδικασίες οργάνωσης της αντεπίθεσης και κλιμάκωσης του αγώνα για την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών των εργαζομένων, για Συλλογικές Συμβάσεις, Αυξήσεις στους μισθούς, Δημόσια Δωρεάν Υγεία και Παιδεία.

Τα συλλαλητήρια και οι δράσεις των συνδικάτων και της νεολαίας για την επέτειο του Πολυτεχνείου μπορούν να αποτελέσουν σταθμούς στην κλιμάκωση του αγώνα, για την δικαίωση των αιτημάτων και διεκδικήσεων της εξέγερσης του Πολυτεχνείου

«Έξω οι ΗΠΑ- Έξω το ΝΑΤΟ»
«Ψωμί – Παιδεία – Ελευθερία»

ΟΛΟΙ ΣΤΟ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΟ
ΤΕΤΆΡΤΗ 17 ΝΟΕΜΒΡΗ ΣΤΙΣ 18:30
ΣΤΗΝ ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΠΛΑΤΕΙΑ ΠΤΟΛΕΜΑΪΔΑΣ

Σωματείο Εμποροϋπαλλήλων και Υπαλλήλων Υπηρεσιών Περιοχής Εορδαίας (ΣΕΥΠΕ)
Σωματείο Εργατοτεχνιτών και Εργαζομένων στην Ενέργεια (ΣΕΕΕΝ)
Πανελλήνιος Σύλλογος Αλληλεγγύης Συνταξιούχων ΔΕΗ (ΠΑΣΑΣ-ΔΕΗ)
Σύλλογος Γυναικών Πτολεμαΐδας

---

ΚΚΕ: Για τα 48 χρόνια από τον ηρωικό ξεσηκωμό του Πολυτεχνείου

    «Ψωμί – Παιδεία – Ελευθερία», «Έξω οι ΗΠΑ – Έξω το ΝΑΤΟ»: 48 χρόνια μετά, τα συνθήματα από τον ξεσηκωμό του Πολυτεχνείου παραμένουν επίκαιρα. Κι αυτό διότι παρά την επιστημονική – τεχνική ανάπτυξη του μισού αιώνα που μεσολάβησε, η ικανοποίηση όλων των σύγχρονων αναγκών σκοντάφτει στο ποια τάξη έχει στα χέρια της την οργάνωση της παραγωγής, συνολικότερα της οικονομίας και της κοινωνίας.

    Το Πολυτεχνείο φέρνει στη μνήμη όλους τους κομμουνιστές και τους άλλους ριζοσπάστες αγωνιστές που όρθωσαν το ανάστημά τους κατά της δικτατορίας, που ήρθαν αντιμέτωποι με τη φρίκη των βασανιστηρίων στα μπουντρούμια της ΕΑΤ – ΕΣΑ, που κλείστηκαν στις φυλακές και τις εξορίες, που υπέστησαν κάθε μορφής δίωξη. Φέρνει στη μνήμη την αγωνιζόμενη νεολαία, τους φοιτητές και τους σπουδαστές της Αντί-ΕΦΕΕ. Το ΚΚΕ τιμά απεριόριστα τους αγώνες τους.

    Ο ηρωικός φοιτητικός και εργατικός – λαϊκός ξεσηκωμός του Πολυτεχνείου δεν ήταν «κεραυνός εν αιθρία». Υπήρξε το αποκορύφωμα της αντιδικτατορικής πάλης λαού και νεολαίας, που ξεκίνησε με αργούς ρυθμούς και δυσκολίες και δυνάμωσε από το 1972 και μετά, πατώντας στις θυσίες νέων αγωνιστών, αλλά και στις δυνατότητες που δημιουργήθηκαν από το κλείσιμο των εξοριών και την απελευθέρωση των κομμουνιστών, που είχαν μεγάλη πείρα από την οργάνωση της πάλης τη δεκαετία του 1940 και από τους κατοπινούς αγώνες.

    Τα μέλη και τα στελέχη του ΚΚΕ αφιέρωσαν όλες τις δυνάμεις τους στην οργάνωση του αντιδικτατορικού αγώνα. Και αυτό παρά το γεγονός ότι η επιβολή της απριλιανής δικτατορίας βρήκε το Κόμμα οργανωτικά ανέτοιμο, με διαλυμένες τις Κομματικές του Οργανώσεις από το 1958. Μέσα σε συνθήκες παρανομίας το ΚΚΕ συγκρούστηκε με την οπορτουνιστική ομάδα στο εσωτερικό του και διαχωρίστηκε από αυτή στη 12η Ολομέλεια (1968). Κατόρθωσε να ανασυγκροτήσει τις Κομματικές του Οργανώσεις και να ιδρύσει την Κομμουνιστική Νεολαία Ελλάδας.

    Οι κομμουνιστές και οι κομμουνίστριες, άλλοι περισσότερο ψημένοι στους ταξικούς αγώνες της προηγούμενης περιόδου και άλλοι κάνοντας με νεανικό ενθουσιασμό τα πρώτα τους βήματα στην ταξική πάλη, έδωσαν τη μάχη κατά της δικτατορίας στην πρώτη γραμμή στους χώρους δουλειάς και τις εργατογειτονιές, στα σχολειά και τα αμφιθέατρα, κόντρα στον φόβο και τις συνθήκες «γύψου» που επικρατούσαν τότε. Η ιδιαίτερη σημασία του Πολυτεχνείου έγκειται στο ότι ο φοιτητικός ξεσηκωμός συγκέντρωσε άμεσα την ενεργητική αλληλεγγύη χιλιάδων εργατοϋπαλλήλων και άλλων λαϊκών δυνάμεων στα σημαντικότερα αστικά κέντρα, και μάλιστα ενώ υιοθετούσε ως μορφή πάλης τη μάχη του άοπλου λαού ενάντια στους ένοπλους μηχανισμούς του αστικού κράτους.

    Ο ξεσηκωμός του Πολυτεχνείου «βάφτηκε» στο αίμα. Ταυτόχρονα, όμως, ενταφίασε οριστικά τα σχέδια της λεγόμενης φιλελευθεροποίησης της χούντας, που γνώριζαν τη στήριξη ή την ανοχή αστικών και οπορτουνιστικών πολιτικών δυνάμεων. Συνέβαλε, μαζί με το μετέπειτα πραξικόπημα στην Κύπρο και την τουρκική εισβολή που ακολούθησε, στη μετάβαση από τη στρατιωτική δικτατορία στην αστική κοινοβουλευτική δημοκρατία τον Ιούλη του 1974.

    Το πραξικόπημα της 21ης Απρίλη 1967 δεν υπήρξε το έργο κάποιων «αφρόνων αξιωματικών», όπως επιχείρησε έκτοτε να το παρουσιάσει μερίδα του αστικού πολιτικού κόσμου, προκειμένου να αποκρύψει το πραγματικό περιεχόμενό του και να «εξαγνιστεί» των ευθυνών της. Δεν υπήρξε αποτέλεσμα του «κράτους της δεξιάς» ή της παραβίασης της καπιταλιστικής νομιμότητας, όπως αναφέρει για τους ίδιους λόγους άλλη μερίδα του αστικού πολιτικού κόσμου.

    Η στρατιωτική δικτατορία υπήρξε μία από τις πολλές μορφές της εξουσίας του κεφαλαίου, που επιλέγεται ανάλογα με τις εκάστοτε προτεραιότητες και τις ανάγκες της αστικής τάξης σε σχέση με τον εγχώριο και διεθνή συσχετισμό και πάντα με στόχο τη θωράκιση και διαιώνιση της εξουσίας της. Η ιστορική πείρα όλου του 20ού αιώνα από τις στρατιωτικές και μη δικτατορίες και από τον φασισμό – ναζισμό φανερώνει ότι πίσω από τις «δημοκρατικές» εξαγγελίες της καπιταλιστικής εξουσίας βρίσκεται πάντα η αστική βία και καταστολή. Γι’ αυτό, τόσο το αστικό Σύνταγμα που ίσχυε πριν το 1967, όσο και το σημερινό, προβλέπει την εκτροπή από την αστική κοινοβουλευτική δημοκρατία για την αντιμετώπιση της λεγόμενης «κατάστασης πολιορκίας». Η αστική βία και καταστολή είναι σύμφυτη με την ταξική εκμετάλλευση, ανεξάρτητα από την πολιτική μορφή της καπιταλιστικής εξουσίας.

    Γι’ αυτό, στην Ελλάδα οι κομμουνιστές ήρθαν αντιμέτωποι με διωγμούς, διώξεις και εκτελέσεις τόσο σε συνθήκες αστικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, όσο και σε συνθήκες αστικής δικτατορίας.

    Οι ρίζες της δικτατορίας των συνταγματαρχών βρίσκονται στην τότε ανάγκη αναμόρφωσης δομών και μηχανισμών του αστικού κράτους, κυρίως στη σχέση Παλατιού – κυβέρνησης στον έλεγχο του στρατού. Επίσης, στην ανάγκη αναμόρφωσης του αστικού πολιτικού συστήματος, που παρουσίαζε σημάδια κόπωσης στην ικανότητά του για χειραγώγηση και ενσωμάτωση των εργατικών – λαϊκών μαζών, ενώ η διαχείριση του Κυπριακού αποτέλεσε εστία όξυνσης αντιθέσεων και τριγμών.

    Η «αναστολή» του κοινοβουλευτισμού συζητιόταν και από βασικές αστικές πολιτικές δυνάμεις, και από το Παλάτι, αλλά τελικά επιβλήθηκε από τη στρατιωτική χούντα. Ωστόσο, ο αντικομουνισμός, που αποτέλεσε την επίσημη ιδεολογία της χούντας, και η καταστολή του εργατικού – λαϊκού κινήματος υπήρξαν χαρακτηριστικά συνολικότερα του μεταπολεμικού αστικού συστήματος.

    Στις μέρες μας ο αντικομουνισμός οξύνεται και πάλι, με κάθε τρόπο και μέσο: Από το βήμα της Βουλής, μέσα από τις στήλες του αστικού Τύπου, με την εγκληματική δράση νεοναζιστικών συμμοριών, με την ανιστόρητη εξίσωση κομμουνισμού – φασισμού. Ο αντικομουνισμός, το μίσος για το ΚΚΕ, το εργατικό κίνημα, τους λαϊκούς αγώνες, δεν αφορούν στενά τους κομμουνιστές.

    Η πείρα τόσο από τη δικτατορία του 1967 – 1974, όσο και διαχρονικά από την εγχώρια και διεθνή Ιστορία, καταδεικνύει πως ο αντικομουνισμός πήγαινε πάντοτε χέρι χέρι με τη συνολικότερη επίθεση στις ελευθερίες, στα δικαιώματα και τις κατακτήσεις του εργαζόμενου λαού. Η Ιστορία διδάσκει ότι ο αντικομουνισμός αποτελεί κοινό χαρακτηριστικό του αστικού πολιτικού κόσμου και επομένως δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί οριστικά χωρίς την ανατροπή του καπιταλιστικού συστήματος, που τον γεννά. Το ίδιο ισχύει και για τη ριζική αντιμετώπιση των φασιστικών – ναζιστικών συμμοριών.

    Η απριλιανή δικτατορία, συνεχίζοντας την πολιτική των προηγούμενων κυβερνήσεων, ενέπλεξε περισσότερο τη χώρα στους ενδοϊμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς της εποχής, επιθυμώντας την αναβάθμιση του ρόλου της ελληνικής αστικής τάξης στην Ανατολική Μεσόγειο. Το γεγονός αυτό της εξασφάλισε τόσο τη στήριξη των ΗΠΑ, όσο και τις οικονομικές σχέσεις με τις χώρες της καπιταλιστικής Ευρώπης. Ωστόσο, οι κατοπινές εξελίξεις, ειδικότερα η τραγωδία της Κύπρου, απέδειξαν τους κινδύνους που εγκυμονούν για τους λαούς οι αστικοί σχεδιασμοί.

    Γι’ αυτό οι επιγραφές στις πύλες του Πολυτεχνείου «Έξω οι ΗΠΑ» και «Έξω το ΝΑΤΟ», που έγιναν συνθήματα καταδίκης του ιμπεριαλισμού, παραμένουν επίκαιρες στις σημερινές συνθήκες, παρά τις αλλαγές στη διάταξη καπιταλιστικών κρατών και συμμαχιών. Το αστικό ελληνικό κράτος (σήμερα με κυβέρνηση της ΝΔ, πριν του ΣΥΡΙΖΑ, ακόμα παλιότερα του ΠΑΣΟΚ) επιδιώκει πάντα τη γεωστρατηγική αναβάθμισή του σε ανταγωνισμό με τη σύμμαχο στο ΝΑΤΟ Τουρκία. Σε αυτήν την κατεύθυνση πραγματοποίησε νέες Συμφωνίες ενίσχυσης της στρατιωτικής παρουσίας των ΗΠΑ με νέες βάσεις, σύναψε «στρατηγική εταιρική σχέση» με τη Γαλλία, υπέγραψε συμφωνίες με την Αίγυπτο και το Ισραήλ.

Η ύπαρξη στρατιωτικών βάσεων, θαλάσσιων και εναέριων υπερόπλων συνιστά μαγνήτη της επιθετικότητας των αντίπαλων ιμπεριαλιστικών ενώσεων. Ο πακτωλός χρημάτων που δίνεται στο ΝΑΤΟ και στους στρατιωτικούς εξοπλισμούς δεν θωρακίζει την άμυνα της χώρας, την ασφάλεια και την ειρήνη των λαών της περιοχής.

    Ο φετινός εορτασμός του ξεσηκωμού του Πολυτεχνείου μπορεί να αποτελέσει έναν ακόμα κρίκο στην εργατική – λαϊκή πάλη για μόρφωση και εργασία με ανθρώπινες συνθήκες, μέτρα προστασίας της υγείας και της ζωής του λαού, ελεύθερο χρόνο, εισόδημα για αξιοπρεπή ζωή, για την απόρριψη κάθε αντεργατικού – αντιλαϊκού νόμου, για την καταδίκη κάθε αστικού κόμματος, που με το μαστίγιο ή το καρότο στερεί από τους εργαζόμενους και τις οικογένειές τους τον πλούτο που παράγουν.

    Ο αγώνας των εργαζομένων στο λιμάνι του Πειραιά, η επιτυχημένη απεργία των διανομέων της «e-food», οι απεργιακές κινητοποιήσεις σε οικοδόμους και υγειονομικούς, τα συλλαλητήρια των πληγέντων από φυσικές καταστροφές δείχνουν πως οι εργαζόμενοι, με όπλα τους την οργάνωση, τον αγώνα και την ταξική αλληλεγγύη, μπορούν να διεκδικήσουν το δίκιο τους, να αδρανοποιήσουν αντεργατικούς νόμους, δικαστικές αποφάσεις που επιχειρούν να «βάλουν στον γύψο» την εργατική – λαϊκή πάλη. Μπορούν να αποτελέσουν τα ρυάκια του εργατικού – λαϊκού ποταμιού που θα πλήξει τα θεμέλια της ταξικής εκμετάλλευσης.

    Παράλληλα, το εργατικό – λαϊκό κίνημα πρέπει να δυναμώσει τον αγώνα για να κλείσουν όλες οι βάσεις, να αποδεσμευτεί η χώρα από τις ενώσεις και τις συμμαχίες του κεφαλαίου. Αποτελεί χρέος στη διεθνιστική αλληλεγγύη, προϋπόθεση του αγώνα για την ανατροπή του συστήματος που γεννάει τον πόλεμο, τη φτώχεια, την εκμετάλλευση.

    Δίπλα στη λαϊκή απαίτηση για απεμπλοκή της χώρας μας από τις διακρατικές ιμπεριαλιστικές ενώσεις και τα σχέδιά τους, αντηχεί ταυτόχρονα το σύνθημα «Κανένας φαντάρος έξω από τα σύνορα» – καμιά συμμετοχή στις σχεδιαζόμενες ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις.

    Ό,τι κέρδισε διαχρονικά ο εργαζόμενος λαός, το κέρδισε ακολουθώντας τον δρόμο του αγώνα, κόντρα στις καπιταλιστικές κυβερνήσεις και την εργοδοσία. Η Ιστορία της ταξικής πάλης στην Ελλάδα και σε όλο τον κόσμο δείχνει ότι όσο υπάρχει εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, τίποτα δεν χαρίζεται από την εκάστοτε άρχουσα εκμεταλλεύτρια τάξη. Κατακτιέται με αγώνες ενάντια στους εκμεταλλευτές, στην οικονομική κυριαρχία και την πολιτική εξουσία τους.

    Φυσικά, οι όποιες κατακτήσεις ή παραχωρήσεις στον καπιταλισμό δεν είναι παρά προσωρινές και σίγουρα κατώτερες των αντικειμενικών δυνατοτήτων που υπάρχουν. Από την άλλη, η φτώχεια, η ανεργία και ο αυταρχισμός, οι κρίσεις και οι πόλεμοι, είναι μόνιμα χαρακτηριστικά του ανθρωποφάγου εκμεταλλευτικού συστήματος του καπιταλισμού.

    Με αυτήν την έννοια, δίδαγμα από την Ιστορία της ταξικής πάλης είναι και το ότι αυτή δεν προχωρά ευθύγραμμα, αλλά μέσα από καμπές και στροφές, δυσκολίες και πισωγυρίσματα, εξοπλίζοντας τους νέους αγώνες με την πείρα και τα διδάγματα των παλιότερων. Διαχρονικό δίδαγμα είναι ότι η οριστική δικαίωση σχετίζεται με την ανατροπή της καπιταλιστικής εξουσίας, την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.

    Το ΚΚΕ επιδιώκει το επόμενο διάστημα να τονωθεί η συλλογική συζήτηση για το πώς οι αγώνες για δημοκρατικές, συνδικαλιστικές και πολιτικές ελευθερίες, για το βιοτικό επίπεδο και τα κοινωνικά και πολιτικά δικαιώματα της εργατικής τάξης και του φτωχού λαού θα εντάσσονται στον αγώνα για την ανατροπή της καπιταλιστικής εξουσίας, για τον σοσιαλισμό.

    Γιατί, όπως έχει αποδείξει η Ιστορία, «μόνο ο λαός μπορεί να σώσει τον λαό», βαδίζοντας αποφασιστικά στον δρόμο της ανατροπής, μέχρι να πάρει ο ίδιος στα χέρια του το τιμόνι της εξουσίας.

Η ΚΕ του ΚΚΕ

---

«Η ΕΝΩΣΗ»: 17 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ ΗΜΕΡΑ ΜΝΗΜΗΣ 

Η 17η Νοέμβρη του 1973 έχει καταγραφεί ως ημέρα εξέγερσης ενάντια στο δικτατορικό καθεστώς, ημέρα μνήμης, ημέρα τιμής, για όλους εκείνους που θυσιάστηκαν για την δημοκρατία.  

Σήμερα, 48 χρόνια μετά, το πολυτεχνείο ως διαχρονικό σύμβολο αντίστασης και αγώνα είναι εδώ, ανθεκτικό στο χρόνο για να μας υπενθυμίζει ότι δεν διαπραγματευόμαστε περιορισμούς της ελευθερίας και προσβολή της δημοκρατίας.

Η 17 Νοέμβρη του 1973 είναι ημέρα μνήμης και αγώνα.

ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ ΗΤΑΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΘΑ ΕΙΝΑΙ  ΠΑΝΤΑ ΕΠΙΚΑΙΡΟ, ΠΑΝΤΑ ΖΩΝΤΑΝΟ.

---

Σύλλογος Εκπαιδευτικών Κοζάνης:

 Συμπληρώνονται φέτος 48 χρόνια από την ηρωική εξέγερση των φοιτητών στο Πολυτεχνείο το 1973, ενάντια στην ξενοκίνητη χούντα των συνταγματαρχών, που με το πραξικόπημα της 21ης Απριλίου 1967 κατάργησε τη Δημοκρατία, κάθε ατομικό και κοινωνικό δικαίωμα, φυλάκισε και εκτόπισε αντιστασιακούς δημοκρατικούς πολίτες.
      Οι φοιτητές του Πολυτεχνείου και άλλων σχολών επί τρεις μέρες, τον Νοέμβρη του 1973, κλείστηκαν στο Πολυτεχνείο και με κεντρικό σύνθημα ΨΩΜΙ – ΠΑΙΔΕΙΑ – ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ όρθωσαν το ανάστημά τους στη Χούντα. Τα μηνύματα του Πολυτεχνείου έχουν διαχρονική αξία και είναι επίκαιρα και σήμερα όσο ποτέ.
    Σήμερα που η παγκόσμια κοινότητα δοκιμάζεται από την πανδημία του κορωνοϊού.
    Σήμερα που τα κοινωνικά αγαθά της Υγείας, της Παιδείας, της Κοινωνικής Ασφάλισης, της περίθαλψης όχι μόνο αμφισβητούνται, αλλά περιορίζονται δραστικά ή και καταργούνται.   

    Σήμερα λοιπόν οφείλουμε στη γενιά του Πολυτεχνείου τη συνέχιση των αγώνων τους, για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων και των κατακτήσεων των εργαζομένων και του λαού μας. 

       Στην εκπαίδευση, στη δύσκολη περίοδο που διανύουμε, οι εκπαιδευτικοί στεκόμαστε στην πρώτη γραμμή του αγώνα για προάσπιση των μορφωτικών δικαιωμάτων των παιδιών, για μία εκπαίδευση αντάξια των οραμάτων όλων των γενεών αλλά και των αναγκών της νέας εποχής, παρά τις δυσκολίες  που προκύπτουν από την αδιαλλαξία και τον αυταρχισμό του Υπουργείου Παιδείας, το οποίο έχει επιλέξει την διαρκή σύγκρουση με τον κόσμο της εκπαίδευσης. 

     Συμμετέχουμε (τηρώντας όλα τα υγειονομικά πρωτόκολλα) στην εκδήλωση που θα πραγματοποιήσει το Ν.Τ. της ΑΔΕΔΥ, την Τετάρτη, 17 Νοέμβρη 2021 και ώρα 11.00 π.μ. και καταθέτουμε, ως ελάχιστο φόρο τιμής, στεφάνι στην Κεντρική Πλατεία Νίκης της Κοζάνης.

---

Συνδικάτο Οικοδόμων Κοζάνης:

48 χρόνια μετά το πολυτεχνείο δείχνει το δρόμο για τους αγώνες του σήμερα μέχρι την κατάργηση της εκμετάλλευσης.

Συλλαλητήριο Τετάρτη 17/11 7μμ Κεντρική Πλατεία Κοζάνης

Ο φετινός εορτασμός του ξεσηκωμού του Πολυτεχνείου θυμίζει πως ο αγώνας είναι ακατάπαυστος, δεν σταματά απέναντι στην εξαθλίωση και εκμετάλλευση που ζούμε σήμερα. Η εργατική λαϊκή πάλη συνεχίζεται και σήμερα για μόρφωση και εργασία με ανθρώπινες συνθήκες, για μέτρα προστασίας της υγείας και της ζωής του λαού, για ελεύθερο χρόνο, για εισόδημα, που θα επιτρέπει αξιοπρεπή ζωή, για αξιοποίηση της επιστήμης και της τεχνολογίας για την παραγωγή και παροχή υψηλής ποιότητας κοινωνικών αγαθών και υπηρεσιών.

Η αντιδικτατορική πάλη, ο κοινός αγώνας νεολαίας – εργαζομένων ενάντια στην επιβεβλημένη από την αστική τάξη και τα ιμπεριαλιστικά κέντρα χούντα, που κορυφώθηκε στην εξέγερση του Πολυτεχνείου, πραγματοποιήθηκε απέναντι σε ένα βάρβαρο, βίαιο καθεστώς που με τη στήριξη των ΗΠΑ έμοιαζε πανίσχυρο. Ταυτόχρονα η χούντα επιχειρούσε με απαγορεύσεις, εξορίες, φυλακίσεις, βασανιστήρια και δολοφονίες αγωνιστών συνδικαλιστών να εμποδίσει κάθε προσπάθεια οργάνωσης της αντίστασης και της διεκδίκησης του λαού. Ενώ παράλληλα αξιοποιούσε και μια σειρά αχυρανθρώπων της εργοδοσίας μέσα στα συνδικάτα με στόχο να επιβάλουν την αδράνεια, την απογοήτευση και τη μοιρολατρία. Την ίδια στιγμή ο αμερικανικός 6ος στόλος αρμένιζε στις ελληνικές θάλασσες, η χώρα μας λειτουργούσε ως προκεχωρημένο φυλάκιο των ιμπεριαλιστικών οργανισμών.

Σήμερα, τα Συνδικάτα είναι αντιμέτωπα με τους νόμους των ΝΔ – ΣΥΡΙΖΑ που θέλουν να καταργήσουν το δικαίωμα στην απεργία, στη συνδικαλιστική οργάνωση και να βάλουν στον γύψο τους εργατικούς αγώνες. Με το νόμο-έκτρωμα Χατζηδάκη θέλουν να στείλουν την εργατική τάξη πίσω στον Μεσαίωνα για να διασφαλίσουν τα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων.

Τα αποτελέσματα των απεργιακών αγώνων των εργατών της COSCO στο λιμάνι του Πειραιά, των διανομέων της «e-food», των απεργιακών κινητοποιήσεων οικοδόμων σε όλη την Ελλάδα,  των αγώνων των υγειονομικών και εκπαιδευτικών, των συλλαλητηρίων των πληγμένων από φυσικά φαινόμενα και καταστροφές, των εργατών της ΛΑΡΚΟ για 22 μήνες, δείχνουν πως μόνο ο εργαζόμενος λαός με όπλα του την οργάνωση, τον αγώνα και την ταξική του αλληλεγγύη μπορεί να σπάσει τα δεσμά του και να πετύχει κατακτήσεις προς όφελός του, να απαιτήσει, να διεκδικήσει και να κατακτήσει καλύτερους όρους εργασίας, υγείας και ασφάλειας του, καλύτερη μόρφωση και πρόνοια ακυρώνοντας στην πράξη τους αντεργατικούς νόμους, επιβάλλοντας με την δύναμη του την αποδέσμευση από όλους τους σύγχρονους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, που τον απειλούν και δεν τον προστατεύουν.

Οι νίκες αυτές επιβεβαιώνουν ότι το δίκιο κατακτιέται με οργάνωση και αγώνα, ότι κυβερνήσεις, εργοδότες, μηχανισμοί και συστήματα δεν είναι ανίκητοι απέναντι στην αποφασισμένη και οργανωμένη εργατική τάξη.

Η επέτειος του Πολυτεχνείου μπορεί να αποτελέσει σταθμό στην κλιμάκωση του αγώνα, για τη δικαίωση των αιτημάτων και διεκδικήσεων της εξέγερσης του Πολυτεχνείου.

“Έξω οι ΗΠΑ – Έξω το ΝΑΤΟ”.

“Ψωμί – Παιδεία – Ελευθερία”.

---

ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΙΔΙΩΤΙΚΩΝ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ ΝΟΜΟΥ ΚΟΖΑΝΗΣ: 48 χρόνια μετά ο ηρωικός Νοέμβρης του 1973 ζει!

    Κρατάμε τη φλόγα του ζωντανή και διαδίδουμε τα επίκαιρα μηνύματα του σε κάθε χώρο δουλειάς, γιατί:

        Η κυβέρνηση προκαλεί που ακόμα και με 7000 κρούσματα τη μέρα, δεκάδες νεκρούς και εκατοντάδες διασωληνομένους να εναποθέτει την ευθύνη όπως έκανε από την αρχή της πανδημίας στο λαό και αφήνει το δημόσιο σύστημα υγείας χωρίς προσωπικό και υποδομές την ίδια ώρα που ο ιδιωτικός τομέας συνεχίζει να πνίγεται στα κέρδη. Αν ήθελαν να  μας προστατεύσουν, θα υλοποιούσαν τα δίκαια αιτήματα μας για:

• Άμεση πρόσληψη του αναγκαίου, μόνιμου ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού.
• Πλήρη εξοπλισμό κάθε νοσοκομείου και δομής ΠΦΥ.
• Δωρεάν μαζικά τεστ για όλο τον πληθυσμό και έλεγχοι όπου χρειάζεται ακόμα και σε αυτούς που έχουν κάνει το εμβόλιο.

     Ακόμη περισσότερο εξοργιστική είναι η μεγάλη της διάθεση να επιβάλλει πρωτοφανείς περιορισμούς, ενώ από τον προηγούμενο Μάρτιο αγνοεί επιδεικτικά όσα μέτρα επανειλημμένα και επίμονα προτείνουν επιστήμονες, υγειονομικοί, συνδικάτα και άλλοι μαζικοί φορείς.  Πέρα από τη δραματική κατάσταση του συστήματος υγείας, δικαιολογεί τον απίστευτο συνωστισμό στα ΜΜΜ, στους χώρους δουλειάς δεν υπάρχει κανένας έλεγχος για το αν τηρούνται στοιχειώδη μέτρα προφύλαξης, με αποτέλεσμα καθημερινά να προκύπτουν συρροές κρουσμάτων σε μεγάλους εργασιακούς χώρους. Η κυβέρνηση αποδεικνύει καθημερινά ότι μόνιμο μέλημά της είναι τα συμφέροντα του κεφαλαίου και όχι η ουσιαστική προστασία της ζωής μας.

    Τιμούμε τη λαϊκή εξέγερση του Πολυτεχνείου, την κορυφαία στιγμή της αντιδικτατορικής πάλης του λαού μας ενάντια στη φασιστική, αμερικανοΝΑΤΟϊκη χούντα των συνταγματαρχών. Τιμούμε και εμπνεόμαστε από τους αγώνες και τις θυσίες όσων ύψωσαν το ανάστημά τους στο φασιστικό καθεστώς, όσους θυσιάστηκαν,  όσους βασανίσθηκαν, φυλακίσθηκαν και εξορίστηκαν στα 7 μαύρα χρόνια της Χούντας. Τιμούμε όσους αγωνίστηκαν κόντρα στην τρομοκρατία και τον αυταρχισμό εκείνης της περιόδου, στην προσπάθεια να φιμωθεί κάθε φωνή που διεκδικούσε ελευθερίες, δικαιώματα και δουλειά με αξιοπρεπείς όρους.

Οι αγώνες μας δεν θα μπουν στο γύψο!

    Η κυβέρνηση τον Ιούνη ψήφισε τον γνωστό αλλά και καταδικασμένο στη συνείδηση του λαού Νόμο Χατζηδάκη που στόχο έχει πέρα από το να επεκτείνει την εκμετάλλευση των εργαζομένων με τις απλήρωτες υπερωρίες, την κατάργηση του 8ωρου και την κατάργηση της Κυριακής Αργίας έχει στόχο να βάλει στους αγώνες των εργαζομένων ταφόπλακα. Με την απαγόρευση ουσιαστικά στους εργαζόμενους να οργανώνονται στα σωματεία τους και να αγωνίζονται.

    Ο αντιιμπεριαλιστικός του χαρακτήρας ενοχλεί την κυβέρνηση και το κεφάλαιο. Μόλις πριν λίγες μέρες υπογράφτηκε νέα συμφωνία με τις ΗΠΑ για επέκταση των βάσεων στην Ελλάδα που τη μετατρέπει σε ορμητήριο απέναντι στου λαούς αλλά και στόχο αφού η χώρα μας εμπλέκεται όλο και πιο βαθιά στους ενδοιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς με αποστολή προσωπικού των ενόπλων δυνάμεων στη Σαουδική Αραβία ακόμα και στο μακρινό Σαχέλ. Την ίδια ώρα που δεν βρίσκει ούτε ένα ευρώ για τη προστασία του λαού από φυσικές καταστροφές αλλά και για να καλύψει τις ανάγκες του δημόσιου συστήματος υγείας των σχολείων και των πανεπιστημίων την ίδια ώρα ξεθάβει 13 δις για όπλα που καλύπτουν τις ανάγκες του ΝΑΤΟ και όχι την άμυνα της χώρας.

    Το εργατικό κίνημα έχει αποδείξει ότι μπορεί να τιμά σταθμούς της ιστορίας του, αγωνιστικά, οργανωμένα, πειθαρχημένα, με αυξημένα μέτρα προστασίας πολύ καλύτερα από αυτά που παίρνουν κυβέρνηση – εργοδοσία, που αντιμετωπίζουν τη ζωή και την υγεία μας ως “κόστος”.

    Πριν 48 χρόνια φάνταζε ανίκητος και πανίσχυρος εχθρός η χούντα και ο φασισμός αλλά φάνκηε πως όταν ο λαός αποφασίζει να παλέψει με όσες θυσίες και αν χρειάζονται ισχυροί και ανίκητοι εχθροί ξεπερνιούνται. Αυτό που φαίνεται πολλές φορές πως δεν κινείται τίποτα και κυριαρχεί ο φόβος ξεπερνιούνται. 

    Οι αγώνες των εργαζομένων της efood αλλά και των εργατών της COSCO  απέδειξαν αυτό το πράγμα. Δηλαδή όταν οι εργαζόμενοι είναι αποφασισμένοι και οργανωμένοι για να παλέψουν για τη ζωή και τα δικαιώματα τους δεν τους σταματάει κανένας νόμος και κανένα δικαστήριο.

Στις 17 Νοέμβρη τιμάμε αγωνιστικά την επέτειο της εξέγερσης του Πολυτεχνείου.

Όλοι στη συγκέντρωση Τετάρτη 17 Νοέμβρη στη Κεντρική Πλατεία Κοζάνης στις 7:00μμ

---

Αριστερή Συμπόρευση:

Το Πολυτεχνείο ζει στους αγώνες του σήμερα για

Ψωμί – Παιδεία – Υγεία – Ελευθερία

48 χρόνια μετά, η εξέγερση που έλαμψε μέσα στο βαθύ σκοτάδι της χούντας

έρχεται να μας θυμίσει ότι όταν η εξουσία νιώθει άτρωτη η ιστορία γελά!

Ο αγώνας ενάντια στην δικτατορία και η εξέγερση του Πολυτεχνείου εμπνέουν τους αγώνες για τα εργατικά-λαϊκά δικαιώματα του σήμερα, για «ψωμί-παιδεία-ελευθερία» της εποχή μας. Μας αποδεικνύουν πως μόνο μέσα από την συλλογική μας πάλη, μπορούμε να διεκδικήσουμε την ζωή μας που μέρα με την μέρα μας την στερούν. Μας υπενθυμίζουν πως απέναντι στην σκληρή επίθεση του κεφαλαίου, πρέπει να κλιμακώσουμε τους αγώνες μας και να ανατρέψουμε την πολιτική και τα σχέδια της κυβέρνησης, χωρίς συναινέσεις.

Οι αγώνες αυτοί μας δείχνουν πως δεν πρέπει να υποτασσόμαστε στα σχέδια πλουτισμού των λίγων αυτής της χώρας, όπου σήμερα με μπροστάρη την κυβέρνηση της ΝΔ επιτίθεται σκληρά στα δικαιώματα των εργαζομένων και της νεολαίας. Να μην μείνουμε άλλο παρατηρητές στην εγκληματική διαχείριση της πανδημίας, όπου ενάμιση χρόνο μετά την πανδημία το δημόσιο σύστημα υγείας είναι πιο υπο-στελεχωμένο από ποτέ. Να μην μείνουμε παρατηρητές στην ακρίβεια όλων των αγαθών γύρω μας εκτός των μισθών μας. Να βάλλουμε ένα στοπ στην ιδιωτικοποίηση της ενέργειας και στις ανεξέλεγκτες ορέξεις του κεφαλαίου να γεμίσει τα βουνά μας με ανεμογεννήτριες και Φωτοβολταϊκά, με το περιβάλλον να (ξανα)καταστρέφεται στο όνομα πλέον της πράσινης ανάπτυξης.  Να σταματήσουμε τον νομοσχέδιο «Χατζηδάκη» που προωθεί την διάλυση των συνδικάτων και την εγκαθίδρυση του κοινωνικού μεσαίωνα. Να μην ανεχτούμε άλλο την ανεργία σε χιλιάδες νέους και νέες και να σταματήσουμε να ανεχόμαστε τον περιορισμό τους στην εκπαίδευση. Να μην συνηθίσουμε μια ζωή κρατικού αυταρχισμού με την δολοφονική αστυνομική καταστολή να είναι η απάντηση του κράτους για όλα. 

Να κάνουμε μία παύση και να δούμε γύρω μας κατατρεγμένους ανθρώπους, πρόσφυγες και μετανάστες, να φτάνουν στα ευρωπαϊκά σύνορα αντιμετωπίσουν τείχη και όπλα αστυνομίας, στρατού και λιμενικού, με τη χώρα μας να παίζει συχνά πρωταγωνιστικά το ρόλο του συνοριοφύλακα της ΕΕ και ταυτόχρονα μέσω της αναβαθμισμένης συνεργασίας με τις ΗΠΑ, στο πλαίσιο της δολοφονικής ιμπεριαλιστικής συμμαχίας του ΝΑΤΟ, να μας δημιουργούν πολεμικούς κινδύνους για την τσέπη της άρχουσας τάξης. 

Κι όμως, παρά τις δύσκολες συνθήκες, υπάρχουν σήμερα οι όροι για εργατική – λαϊκή  αντεπίθεση. Η δυσαρέσκεια απέναντι στην κυρίαρχη πολιτική αυξάνεται διαρκώς με αποτέλεσμα η κυβέρνηση να μετρά σοβαρές απώλειες στο επίπεδο της κοινωνικής συναίνεσης. Το εργατικό, λαϊκό και νεολαιίστικο  κίνημα μπορεί να βγει ξανά στο προσκήνιο, να βάλει φρένο στα σχέδια της κυβέρνησης και να βελτιώσει τη ζωή εργαζόμενων και νεολαίας. Αυτοί που σήμερα φαίνονται άτρωτοι, γρήγορα θα βρεθούν να υποχωρούν μπροστά στην πίεση ενός πραγματικά μαζικού κινήματος. Αυτό μας δείχνουν και οι πρόσφατες νικηφόρες απεργίες στην e-food και στην Cosco. Αυτό μας δείχνει η απεργία-αποχή κατά της «αξιολόγησης» και του σχολείου για «λίγους και εκλεκτούς» στην εκπαίδευση, οι επαναλαμβανόμενοι αγώνες στην υγεία, η διάλυση της πολιτικής του «νόμου και της τάξης» στα πανεπιστήμια. Αυτό μας δείχνει και ο κάθε νικηφόρος αγώνας στην περιοχή μας. Αυτό μας διδάσκει και η εξέγερση του Πολυτεχνείου.

Καλούμε τους αγωνιστές και το λαό της Δυτικής Μακεδονίας να συμμετέχει στις κατά τόπου αγωνιστικές συγκεντρώσεις και στις άλλες εκδηλώσεις τιμής και μνήμης για την 48η επέτειο της εξέγερσης του Πολυτεχνείου

Κοζάνη 17/11/21 ώρα 12.00 στην Κεντρική Πλατεία 

«Αριστερή Συμπόρευση για την ΑΝΑΤΡΟΠΗ στη Δυτική Μακεδονία

---

Αγωνιστική Κίνηση Γυναικών Κοζάνης: Ανακοίνωση για την 48η επέτειο του Πολυτεχνείου

Η Αγωνιστική Κίνηση Γυναικών Κοζάνης (μέλος της ΟΓΕ), τιμά την 48η επέτειο του Πολυτεχνείου και καλεί τις γυναίκες του μόχθου να δυναμώσουμε την πάλη μας ενάντια στην πολιτική που μας  καταδικάζει να ζούμε μια ζωή χωρίς δικαιώματα στην εργασία, στη μητρότητα, στον ελεύθερο χρόνο, που θυσιάζει τις ανάγκες τις δικές μας και των οικογενειών μας για να χρυσοπληρώνουμε τους ΝΑΤΟϊκούς εξοπλισμούς. 

Τιμάμε αγωνιστικά την επέτειο του Πολυτεχνείου  δίνοντας μαχητική απάντηση στην εμπλοκή της χώρας μας στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς που την έχουν μετατρέψει σε ευρωατλαντικό χωροφύλακα στην ευρύτερη περιοχή και σε μια απέραντη στρατιωτική ΝΑΤΟϊκή βάση από την Αλεξανδρούπολη μέχρι την Σούδα. Δε ανεχόμαστε να πληρώσουμε εμείς τα σπασμένα των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών.  

Τιμάμε το Πολυτεχνείο συνεχίζοντας την ανειρήνευτη  πάλη μας ενάντια σ’ αυτούς που σπέρνουν τον πόλεμο, τη φτώχεια και την προσφυγιά και καλούμε τις γυναίκες  του μόχθου να αρνηθούν το ρόλο του αμέτοχου παρατηρητή που αναμένει σιωπηλός τις εξελίξεις. Δεν έχουμε άλλη διέξοδο από την ανυποχώρητη πάλη μας για να κλείσουν όλες οι αμερικανοΝΑΤΟϊκές βάσεις στη χώρα μας που σκορπούν το θάνατο στους λαούς της περιοχής μας, για να μην χύνουν τα παιδιά μας το αίμα τους για να υπερασπίζουν ξένα συμφέροντα  μακριά από τη χώρα μας, για αποδέσμευση από το ΝΑΤΟ και την ΕΕ που αποτελεί προϋπόθεση για να ζήσουμε μια ανθρώπινη ζωή, μια ζωή με δικαιώματα με βάση τις σύγχρονες ανάγκες μας. 

Τιμάμε την επέτειο με τη συμμετοχή μας στον αντιιμπεριαλιστικό αγωνιστικό εορτασμό και καλούμε τις γυναίκες να συμμετέχουν στο συλλαλητήριο μαζί με εργατικά συνδικάτα και φορείς, την Τετάρτη 17 Νοέμβρη 2021 στην κεντρική πλατεία Κοζάνης.

Το ΔΣ του Συλλόγου

---

Καλλιόπη Βέττα: «Οι αξίες του Πολυτεχνείου είναι πιο επίκαιρες από ποτέ»

Η Βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ Π.Σ. Π.Ε. Κοζάνης κ. Καλλιόπη Βέττα, με αφορμή την επέτειο του Πολυτεχνείου, δήλωσε:

«Η εξέγερση του Πολυτεχνείου είναι μια από τις πιο ηρωικές στιγμές της Ελληνικής ιστορίας. Μέσα στη χούντα, σε συνθήκες πολιτικής ασφυξίας και ανηλεούς κατατρεγμού, νέες και νέοι, φοιτητές, μαθητές, εργαζόμενοι, αποφάσισαν ότι πρέπει να εγερθούν και να παλέψουν για την Παιδεία, τα κοινωνικά και ατομικά δικαιώματα και, εν τέλει, για την Δημοκρατία.

Το τίμημα της θαρραλέας ανυπακοής τους είναι γνωστό, αλλά η μνήμη τους είναι αιώνια, διαχρονικό σύμβολο του αγώνα για την Ελευθερία.

Σήμερα, 48 χρόνια μετά, το Πολυτεχνείο και οι αξίες του είναι ακόμη επίκαιρες. Το σύνθημα «Ψωμί – Παιδεία – Ελευθερία» που δονούσε τους δρόμους των μεγάλων πόλεων το Νοέμβριο του 1973, βρίσκεται στα χείλη και τις καρδιές αυτών που διεκδικούν και υπερασπίζονται την ισότητα,  τα ανθρώπινα δικαιώματα, το κράτος πρόνοιας και τη Δικαιοσύνη.

Το Πολυτεχνείο δεν χρειάζεται μνημόσυνα,  ιδιαίτερα από τους αρνητές του, αυτούς που -τότε και σήμερα- είναι οι φανεροί και κρυφοί υμνητές και απολογητές της χούντας και των ακροδεξιών, φασιστικών αντιλήψεων.

Το Πολυτεχνείο ζει στους αγώνες του σήμερα.

Δεν θα πάψει ποτέ να φωτίζει τις ψυχές μας.

Τιμή στις αγωνίστριες και τους αγωνιστές του.»