Γράφει ο Μιχάλης Ραμπίδης από τις περιγραφές του πατέρα του Χρήστου στην εμπόλεμη ζώνη:
-Ένας ορεσίβιος στρατιώτης με καταγωγή από τα ορεινά χωριά της Αργυρούπολης (Κιμισχανά) της Τραπεζούντας του Πόντου, μαζί με όλα σχεδόν τα παλληκάρια της Ελλάδας, πολέμησε το 1940 τους Ιταλούς εισβολείς-επίδοξους κατακτητές της πατρίδας μας, στα Αλβανικά βουνά.
-Με κάποιες γραμματικές γνώσεις υπηρετούσε ως υπασπιστής στον Διοικητή του Τάγματος. Ένα βράδυ, Οκτώβρης 1940, πήρε την εντολή να μεταφέρει απόρρητη γραπτή απόφαση πολεμικού σχεδιασμού του Τάγματος στον Λόχο απέναντι, που τους χώριζε ο Αώος ποταμός. Θεοσκότεινη βραδιά, τα θολά νερά του ποταμού ξεχείλιζαν, μαζί τους κατρακυλούσαν ορμητικά και επικίνδυνα αδέσποτοι κορμοί δέντρων και βράχια, καθιστώντας απροσπέλαστο τον Αώο.
-Παντελώς άσχετος με το κολύμπι, καθόλου εξοικειωμένος με το υγρό στοιχείο της φύσης ο φαντάρος του Αλβανικού μετώπου, έβαλε στον κόρφο του-κάτω από το χιτώνιο την γραπτή απόφαση, σέλωσε το άλογο και καβάλησε, έκανε το σταυρό του και όρμησε να διασχίσει το θυμωμένο ποτάμι. Ένα σώμα αναβάτης και άλογο, έξω από το νερό να μένουν πολλές φορές μόνο τα κεφάλια τους για τις ανάσες ζωής, με άλματα του αλόγου πολλαπλών κατευθύνσεων, μπρος-πίσω-πλάγια, ξεπερνώντας τα πολλά φυσικά εμπόδια και διαγράφοντας μια τεθλασμένη διαδρομή, πέρασαν απέναντι, εισπράττοντας την έκπληξη και τον θαυμασμό του Λοχαγού!
-Από τον πατέρα μας Χρήστο Κων/νου Ραμπίδη, τον παππού μας, τον προπάππου μας …. επικίνδυνη πολεμική αποστολή ολοκληρώθηκε με επιτυχία!!!
ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΑ ΟΛΟΙ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ – ΠΑΝΤΑ ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ ΚΑΙ ΜΟΝΙΑΣΜΕΝΟΙ- ΚΑΙ ΠΟΤΕ ΝΑ ΜΗΝ ΞΕΧΝΟΥΝ !!!
