Μία φορά και έναν καιρό πριν πολλά χρόνια ήταν ένα παλικάρι δεκατεσσάρων ετών από την γειτονική μας χώρα την Αλβανία και πιο συγκεκριμένα από το Πόγκραντετσ . Μια Χώρα που ως γνωστόν ταλαιπωρήθηκε αρκετά και αντιμετώπισε επί σειρά ετών ιδιαίτερες οικονομικές δυσκολίες .
Για πολλές οικογένειες η λύση ήταν η μετανάστευση σε γειτονικές χώρες , όπως η Ελλάδα ή η Ιταλία και σε κάποιες περιπτώσεις η Αγγλία και η Γερμανία, για ένα καλύτερο αύριο.
Έτσι λοιπόν και αυτό το δεκατετράχρονο παλικάρι ξεκίνησε μόνο του με τα πόδια να έρθει στην χώρα μάς και κατέληξε στην πόλη τής Κοζάνης ,γιατί από πριν γνώριζε ότι υπήρχε ένας ξάδερφος τού εκεί, που εργάζονταν ως ελαιοχρωματιστής .
Πέρασε όλη αυτή την διαδρομή όπως προανέφερα και κατάφερε να φτάσει στην Ελλάδα, μια χώρα που στην συνείδηση όλων των συμπατριωτών του ήταν η χώρα της ΕΛΠΙΔΑΣ Για ένα καλύτερο αύριο .
Βρήκε τον ξάδερφό του και σύντομα άρχισε να εργάζεται μαζί του, και τα απογεύματα πήγαινε σχολείο να μάθει την ελληνική γλώσσα. Μέσα σε λίγο διάστημα άρχισε να έχει επαφή με το άθλημα του καράτε και αργότερα με το Ολυμπιακό αγώνισμα του Ταεκβοντό.
Περνώντας τα χρόνια κατάφερε να κάνει το δικό του συνεργείο και να παίρνει τις δικές του δουλειές ως ελαιοχρωματιστής, αντιμετωπίζοντας αρκετές δυσκολίες, αλλά συνέχιζε να το παλεύει, όπως είχε μάθει στην ΖΩΗ του.
Κάπου κοντά στο 2003 με 2004 με την παρότρυνση και βοήθεια του Δασκάλου του στο αγώνισμα του Ταεκβοντό επέστρεψε στα Τίρανα για να ανοίξει την δική του σχολή στο αγώνισμα που λάτρευε, το Ταεκβοντό. Έτσι και έγινε. Άνοιξε τον δικό του χώρο και δειλά – δειλά άρχισε να έχει τους πρώτους μαθητές ενώ παράλληλα πάλευε να βοηθήσει στην οργάνωση μιας Ομοσπονδίας που θα μπορεί να δίνει προοπτική στους Αθλητές της .
Το ίδιο διάστημα ξεκινάει και τις σπουδές του στο Πανεπιστήμιο Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού τελειώνοντας το μεταπτυχιακό του στο ΤΑΕΚΒΟΝΤΟ και συνεχίζει με το Διδακτορικό του .
Μέσα στα δέκα επτά χρόνια έκανε την Δική του οικογένεια. Με την σύζυγό του την Lona η όποια είναι δασκάλα Ζούμπα , Αερόμπικ και τα δύο τους παιδιά ζουν σήμερα στα Τίρανα και διατηρούν το δικό τους οργανωμένο πολυγυμναστήριο .
Ταυτόχρονα με την επαγγελματική του διαδρομή κατάφερε να αναδειχθεί Αντιπρόεδρος της Ομοσπονδίας .
Συνεχίζει να είναι εδώ και αρκετά χρόνια προπονητής της Εθνικής ομάδας της χώρας του, με συμμετοχές σε Παγκόσμια , Πανευρωπαϊκά, Μεσογειακά, Βαλκανικά πρωταθλήματα και ολυμπιακές προκρίσεις. Πολλοί αθλητές του είναι μέλη της Εθνικής ομάδας της χώρας του και μάλιστα αρκετοί υποστηρίζονται οικονομικά από την ολυμπιακή Επιτροπή της Αλβανίας, για να μπορούν να προπονούνται.
Επίσης εδώ και εννέα χρόνια διοργανώνει το δικό του διεθνές πρωτάθλημα , με αποκορύφωμα τα δύο τελευταία έτη σε συνεργασία με την αλβανική Ομοσπονδία κατάφεραν να κάνουν το πρωτάθλημα βαθμολογούμενο G1 από την Παγκόσμια Ομοσπονδία. Η φετινή διοργάνωση ξεπέρασε τους 850 αθλητές από όλες τις ηπείρους .
Η αλήθεια είναι ότι θα μπορούσαμε να γράψουμε πολλές σελίδες για όλες τις προσπάθειες αυτού του Ανθρώπου, του δικού μας Ανθρώπου ,του δικού μας ΛΕΩΝΙΔΑ .
Που από ότι φαίνεται δεν είναι τυχαίο το όνομα του, από τα κατορθώματά του .
ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΕΡΉΦΑΝΟΙ ΓΙΑ ΕΣΕΝΑ
ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΟΙΚΟΓΈΝΕΙΑ
ΤΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΗΣ ΔΥΝΑΜΗΣ ΚΟΖΑΝΗΣ
ΚΑΛΗ ΣΥΝΈΧΕΙΑ
Από την Μακεδονική Δύναμη Κοζάνης
