21 Σεπτεμβρίου. Επίσημη πρώτη του Φθινοπώρου κι εκείνο φόρεσε τα καλά του. Χρώματα γήινα, καφετιά με χρυσοπράσινες πινελιές. Το δροσερό αεράκι καθάρισε την ατμόσφαιρα και το λαμπερό φως παίζει κρυφτούλι με τα γκρίζα σύννεφα.
Το καυτό καλοκαίρι ξεπροβόδισε τους ταξιδιώτες, να γυρίσουν στην πόλη με ανάλαφρο σώμα και καθαρό μυαλό, να συνεχίσουν τον καθημερινό αγώνα και να απολαύσουν τα δώρα της φύσης.
Το καλοκαίρι καλεί τον κόσμο της πόλης έξω στο φως, η ζέστη λύνει τους κόμπους, θωπεύει το σώμα και την ψυχή, να γλυτώσει από το φόβο του φόβου. Στον αδιατάρακτο κύκλο της ζωής το καλοκαίρι σιγά, αθόρυβα δίνει τη θέση του στο φθινόπωρο.
Εκεί, σ’ εκείνο το ανεπαίσθητο πέρασμα ήρθε το δυσάρεστο νέο: πέθανε ο Μίκης Θεοδωράκης. Και έγινε ένα μικρό θαύμα. Μια πλημμυρίδα φως η μουσική του και η μελοποιημένη ποίηση πάτησε χαρούμενα τον Άδη. Οι άνθρωποι τραγουδούν και κοιτούν ψηλά στο φως του ήλιου της δικαιοσύνης, όπου πετούν τα δυο πουλιά του μεγάλου καλλιτέχνη, η αγάπη και η ελευθερία.
Και η ζωή τραβάει την ανηφόρα.
Ο Σεπτέμβρης έχει το δικό του πρόγραμμα, όλοι μικροί μεγάλοι στη θέση τους. Κάποιος πατάει το κουμπί και όλα τρέχουν με μεγάλη ταχύτητα. Πρέπει να σβήσουν όλα που αποσπούν την προσοχή από το αντικείμενο της εργασίας και αφήνουν χώρο στο όνειρο και τη φαντασία.
Πρωτεργάτης σ’ αυτό τα Μ.Μ.Ε. στέλνουν τις ειδήσεις-ριπές, που χτυπάνε καρφιά στο μυαλό: βιασμοί, γυναικοκτονίες, πυρκαγιές, κλιματική κρίση, ανεμογεννήτριες,, απολιγνιτοποίηση, πρόσφυγες, ανήλικα παιδιά στην εργασία, ντιλιβεράδες σε απόλυση, υγειονομικοί σε αναστολή εργασίας, εκπαιδευτικοί και υγειονομικοί σε δικαστικές διώξεις, αποκλεισμοί για τους ανεμβολίαστους, κρούσματα και θάνατοι από την πανδημία, παντού τεστ, ελαστικά ωράρια, ακρίβεια, πορείες και διαδηλώσεις για τον Παύλο Φύσα και το Ζακ Κωστόπουλο…
Και το Φθινόπωρο εκεί έξω πορεύεται σταθερά στους ρυθμούς της φύσης και φροντίζει η κάθε καινούργια μέρα να έχει άλλες πινελιές, με άλλες αποχρώσεις και προσφέρει απλόχερα φρούτα και καρπούς.
Έτσι αβίαστα θα γλιστρήσουμε σιγά σιγά στη βαθειά ησυχία του χειμώνα με τις μεγάλες νύχτες περισυλλογής.
Όσο κρατάει αυτή η διαδρομή , κάτι σαν το ηλιοβασίλεμα του καλοκαιριού, αυτή η γλυκειά φθινοπωρινή μελαγχολία μπορεί να είναι και ο αντίποδας στην ταχύτητα της καθημερινότητας.
Γκουζιαμάνη Γιάννα
