Μια προσευχή αναπέμφθηκε κι ένα κερί άναψε (19-5-2021) στη μνήμη των 313.00 θυμάτων της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου και της Μικρασίας από το τουρκικό κράτος, σε όλους τους Ιερούς Ενοριακούς Ναούς της Α.Π.Β.:
(Κοιμήσεως της Θεοτόκου Βελβεντού, Γενεσίου της Θεοτόκου Πλατανορρεύματος, Αγίας Παρασκευής Μοσχοχωρίου, Αγίου Νικολάου Παλαιογρατσάνου, Αγίου Νικολάου Καταφυγίου, Κοιμήσεως της Θεοτόκου Αγίας Κυριακής (Σκούλιαρης), Αγίας Παρασκευής Πολυφύτου, Αγίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου Ίμερας, Προφήτη Ηλία Αύρας, Αγίου Γεωργίου Νεράιδας, Παμμεγίστων Ταξιαρχών Βαθυλάκκου, Αγίου Γεωργίου Μεσιανής, Αγίου Αθανασίου Κουβουκλίων, Κοιμήσεως της Θεοτόκου Ροδίτη, Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης Λευκάρων, Αγίου Διονυσίου εν Ολύμπω Βελβεντού. Και στα δύο Μοναστήρια: Αγίας Τριάδος Βελβεντού και Αγίου Νεκταρίου Παλαιογρατσάνου.
Οι Γενοκτονίες των Ελλήνων του Πόντου και της Μικρασίας και των Αρμενίων, οι Γενοκτονίες γενικώς, είναι από τα πιο ειδεχθή συλλογικά εγκλήματα, που τα καταδικάζει σύμπας ο πολιτισμένος κόσμος, δείχνουν την έλλειψη ευαισθησίας, το ανύπαρκτο επίπεδο ανθρωπιάς και πολιτισμού όσων που τις διαπράττουν.
Οι Γενοκτονίες είναι και ο δείκτης αλλαγής της νοοτροπίας και θάρρους για τους μεταγενέστερους των γραμμάτων και των εξουσιών, όταν αναγνωρίζουν ευθαρσώς τα ιστορικά λάθη των προγόνων τους και με ‘’μετάνοια’’ (με αλλαγή του τρόπου σκέψης και συλλογικής συμπεριφοράς) αποφασίζουν να προχωρήσουν στο χτίσιμο του καινούργιου κόσμου της ειρήνης, της συνεργασίας και της ενότητας των λαών.
Η μετατροπή σε τζαμί της Αγίας Σοφίας στην Κωνσταντινούπολη δείχνει ότι το σημερινό τουρκικό κράτος δεν έχει αυτό-υποβληθεί στη σωτήρια (για το ίδιο και για το λαό του) διαδικασία της ‘’μετάνοιας’’, με άλλα λόγια δεν έχει αλλάξει. Το έγκλημα που επιτελείται στην Αγία Σοφία πλήττει όχι μόνο την καρδιά συμπάσης της χριστιανοσύνης, αλλά και όλου του πολιτισμένου κόσμου.
Η μετατροπή θα μπορούσε να μην είχε διαπραχθεί. Και μπορεί να ανατραπεί. Αυτό είναι κορυφαίο χρέος όλων των ηγεσιών του λεγόμενου πολιτισμένου κόσμου, που η στάση τους στο συγκεκριμένο θέμα ήταν και εξακολουθεί να είναι από χλιαρή έως αδιάφορη. Οπότε η κρίση δεν βαραίνει μόνο τους επιχειρήσαντες τη νέα βεβήλωση, βαραίνει και τις με απάθεια ηγεσίες – θεατές, που ενώ μπορούν, δεν θέλουν.
Η Αγία Σοφία στην Κωνσταντινούπολη είναι ανεκτίμητο ιστορικό περιουσιακό στοιχείο της χριστιανοσύνης όλης. Μέσα από αυτήν και με την οικουμενική της ακτινοβολία λαοί και έθνη, μπήκαν στον πολιτισμό της εξανθρώπισης, γνώρισαν το Χριστό και αποδέχτηκαν τη σωτηρία Του. Η Αγία Σοφία, ως κτίσμα και ως τρόπος λειτουργίας, πρέπει να επιστρέψει στον φυσικό της δικαιούχο, το Οικουμενικό Πατριαρχείο.
π. Κωνσταντίνος Ι. Κώστας, παπαδάσκαλος
