Σκέψη: λέξη γένους θηλυκού. Κατάγεται από το ρήμα σκοπέω-σκοπώ, που σημαίνει παρατηρώ, εξετάζω, ερευνώ.
Γνωμικό:« σκοπέειν τινά τα εαυτού: ο καθένας κοιτάζει τα του εαυτού του.
Από τη φύση της η σκέψη είναι σε αέναη εξέλιξη και γεννά άπειρα παιδιά, με πρώτα το λόγο και τη λέξη, ικανά να αποτυπώσουν την εσωτερική λειτουργία του ατόμου. Αυτά πολλαπλασιάζονται απείρως, όταν βρεθούν στο δημόσιο χώρο και συναντηθούν με το λόγο και τη λέξη του άλλου. Τότε γίνονται διάλογος, αντίλογος, διάλεξη.
Έτσι ικανοποιείται η δεύτερη φύση του ατόμου, αυτή του πολίτη. Ο φυσικός χώρος ύπαρξης και λειτουργίας της είναι ο κοινωνικός χώρος. Εκεί συναντιούνται η « Ιδιωτεία» και το συλλογικό μέσα από τη λειτουργία της συμμετοχής και της συνάντησης πρόσωπο με πρόσωπο.
Στις μέρες μας ένα απαγορευτικό μπήκε ανάμεσα στην « ιδιωτεία» και στο συλλογικό και αφαιρεί το δικαίωμα στη συνάντηση, τη συνομιλία με τους άλλους, την αναμέτρηση, την εξέλιξη.
Και προβάλλει το φάντασμα της ενιαίας σκέψης.
Προς στιγμήν επήλθε το σοκ, το κενό. Όμως η φύση έχει τα δικά της αντανακλαστικά. Βρήκε τη δύναμη και τον τρόπο να αντιδράσει κατ΄ αρχήν μέσα από το χώρο της τεχνολογίας, που διαμορφώνει τη νέα συνθήκη του κοινωνικού χώρου.
Μόνο που εκεί απουσιάζει το πρόσωπο με πρόσωπο.
Η φύση του ανθρώπου ξυπνάει, αντιδρά και διεκδικεί αυτό που της όρισε η φύση: Η ύπαρξή του είναι μοναδική μέσα στην άρρηκτη σχέση του τρίπτυχου: σώμα-μυαλό-ψυχή.
Η πολιτεία οφείλει να το διασφαλίσει αυτό μέσα στην οργανωμένη κοινωνία, όπου το άτομο υπάρχει ως πολιτικό ον, ως πολίτης που συμμετέχει στο συλλογικό.
Γκουτζιαμάνη Γιάννα
