Της Βιολέττας Μπούσιου:
«Σαν έτοιμος από καιρό, σαν θαρραλέος αποχαιρέτα την, την Αλεξάνδρεια που χάνεις ..» Αν κάτι θαυμάζω, διαχρονικά, στην ποίηση του Αλεξανδρινού ποιητή Κωνσταντίνου Καβάφη, πέρα από την εκφραστική του δεινότητα, είναι η αξιοπρέπεια που μας προτείνει ως στάση ζωής. Αυτήν την αξιοπρέπεια που όλοι οι άνθρωποι, αλλά πρωτίστως οι εκπαιδευτικοί, οφείλουμε όχι μόνον να διδάσκουμε θεωρητικά στην μαθητιώσα νεολαία αλλά και να υιοθετούμε έμπρακτα, με τις επιλογές μας.
Δυστυχώς για μας η απόφαση της ΟΛΜΕ να παραπέμψει την αξιολόγηση των εκπαιδευτικών στις Καλένδες, με την κήρυξη απεργίας -αποχής από κάθε αξιολογική διαδικασία, που στοχεύει στην ματαίωση της σύγκλησης της ειδικής συνεδρίασης για την ενημέρωση του Συλλόγου Διδασκόντων σχετικά με το νέο σύστημα εσωτερικής και εξωτερικής αξιολόγησης σχολικών μονάδων -απόφαση που υιοθέτησε το μεγαλύτερο ποσοστό του κλάδου- μας εκθέτει ανεπανόρθωτα.
Και μας εκθέτει ανεπανόρθωτα γιατί αποδεικνύει ότι φοβόμαστε την αξιολόγηση και ότι προτεραιότητα μας δεν αποτελεί η βελτίωση του εκπαιδευτικού μας συστήματος αλλά η προάσπιση των κεκτημένων μας, ακόμα και εκείνων που εκθέτουν τον κλάδο μας.
Την ίδια τακτική υποδεικνύει και ο ισχυρισμός ότι η περίοδος που διανύουμε δεν προσφέρεται για αξιολόγηση. Aπό τί έχουμε πληγεί άραγε; Xάσαμε το μισθό μας; Δεν έχουμε τη δυνατότητα να συντηρήσουμε τις οικογένειες μας;
Κινδυνεύουμε περισσότερο από τους ανθρώπους που εργάζονται στα super market ή, για λόγους που αγνοώ, νομιμοποιούμαστε ως κλάδος να έχουμε περισσότερα δικαιώματα από τους υπόλοιπους συνανθρώπους μας;
Επιπρόσθετα, ερωτηματικά εγείρει το γεγονός ότι ενώ στις απεργίες του κλάδου μας οι συνάδελφοι που δεν συμμετέχουν σ’ αυτές διδάσκουν κανονικά στα σχολεία τους, εν προκειμένω, για την απόφαση της απεργίας – αποχής από κάθε αξιολογική διαδικασία της πλειοψηφίας του Συλλόγου Διδασκόντων, κατά την σύγκληση της συνεδρίασης για την ενημέρωση του Συλλόγου Διδασκόντων -σχετικά με το νέο σύστημα εσωτερικής και εξωτερικής αξιολόγησης σχολικών μονάδων- δεν ελήφθη υπόψη από το συνδικαλιστικό μας όργανο ότι η απόφαση αυτή αποτελεί καταχρηστική άσκηση δικαιώματος.
Και αυτό αναμφίβολα ισχύει , γιατί η εν λόγω απεργία- αποχή από κάθε αξιολογική διαδικασία αφ΄ ενός μεν στερεί από την μειοψηφία του Συλλόγου Διδασκόντων, παρά την θέλησή της, το δικαίωμά της για ενημέρωση και συμμετοχή στην αξιολόγηση των σχολικών μονάδων, αφ΄ ετέρου δε γιατί, αναλογικά, όταν η πλειοψηφία των εκπαιδευτικών απεργεί η μειοψηφία των μη απεργών νομιμοποιείται να συμμετέχει κανονικά στο διδακτικό της έργο.
Κοντολογίς, με ποιό δικαίωμα η ΟΛΜΕ μεθοδεύει την καταχρηστική άσκηση των δικαιωμάτων μας και γιατί, εν τέλει, η πλειοψηφία των εκπαιδευτικών καταδέχεται να στερεί από την μειοψηφία το δικαίωμα στην αξιοπρέπεια;
