Του Βασίλη Μαρκόπουλου:
Οι Δήμοι επιβάλλουν στην ακίνητη ιδιοκτησία τα τέλη καθαριότητας και φωτισμού , το Δημοτικό φόρο και το τέλος ακίνητης περιουσίας ( ΤΑΠ ). Σε κάθε μεταβίβαση ο Δημότης θα περάσει αναγκαστικά από το Ταμείο του Δήμου. Για την ίδια ακίνητη ιδιοκτησία έρχεται το Κράτος και επιβάλλει τον ΕΝΦΙΑ , άσχετα αν χρησιμοποιείται ή αν αποφέρει τυχόν εισόδημα.
Τα τέλη καθαριότητας και φωτισμού φέρουν τον τίτλο ‘’ Ανταποδοτικά τέλη ‘’ που σημαίνει ό,τι εσπράττει ο Δήμος απ αυτά το δαπανά στον ίδιο τον τομέα. Στην πράξη κάθε άλλο παρα αυτό γίνεται. Αλίμονο αν ο κάθε Δήμαρχος όταν δεν έχει άλλους πόρους να πληρώσει το προσωπικό ( είτε γιατί αργεί η κρατική επιχορήγηση είτε οι άλλοι πόροι δεν επαρκούν κι απ αυτούς πρέπει να πληρώσει και τους προμηθευτές , είτε….) αναγκαστικά θα χρησιμοποιήσει τα ανταποδοτικά , παρά την απαγόρευση. Το 50% ενός λογαριασμού της ΔΕΗ αφορά δαπάνες υπερ του Δήμου , ακολουθεί η ΔΕΗ , η ΕΡΤ και ο ΦΠΑ.
Από παλιά τα ανταποδοτικά τέλη επιβάλλονταν και επιβάλλονται επι των τετραγωνικών του χώρου. Σε χώρο που κάποτε διέμενε 4μελής οικογένεια , τώρα που τα παιδιά έφυγαν ή δημιούργησαν δική τους οικογένεια , απέμειναν στον ίδιο χώρο δύο ή ένας . Ομως τα τέλη καθαριότητας και φωτισμού επιβάλλονται με τον ίδιο τρόπο , που είναι πλασματικός και άδικος, Τα δύο άτομα δεν δημιουργούν σκουπίδια όσο τα τέσσερα. Εξ άλλου μια θέση στην πυλωτή ή μια αποθήκη του υπογείου που αποτελούν παρακολουθήματα του διαμερίσματος που πληρώνει τα αναλογούντα τέλη είτε ηλεκτροδοτούνται από το κοινόχρηστο ρεύμα είτε όχι , τι ποσότητα σκουπιδιών δημιουργούν και επιβαρύνουν το Δήμο ;
Για τα ξεχασμένα τετραγωνικά ψηφίστηκε Νόμος που υποχρεώνει το Δημότη να δηλώσει τα ελλιπή τ.μ ( όπου υπάρχουν ) , με την απειλή χρέωσης της τελευταίας πενταετίας (δεν μπορούν να παρακάμψουν τη παραγραφή για περισσότερο ). Για την αύξηση των εσόδων των Δήμων και την εν μέρει ανακούφιση της κρατικής διοίκησης , χρησιμοποιούνται οι Δήμοι να ‘’ παίξουν ‘’ το ρόλο του κακού και το κράτος που τα καθιερώνει μένει στο απυρόβλητο ούτε συζητά να παραχωρήσει τον ΕΝΦΙΑ στους Δήμους. Κι όμως οι Δήμοι σιωπούν , παραμονεύουν και αναμένουν την αύξηση των εσόδων τους , χωρίς καμιά διαμαρτυρία . αντίδραση και αγωνιστική κινητοποίηση. Αφήνου το δημότη απροστάτευτο και έρμαιο στις φορομπηχτικές διαθέσεις της κεντρικής διοίκησης.
Το οικονομικό πρόβλημα των Δήμων δεν μπορεί να λυθεί με ημίμετρα. Χρειάζεται βαθειά μεταρρυθμιστική τομή με στόχο την οικονομική τους αυτοδυναμία και την ανεξαρτησία τους από την κεντρική διοίκηση , τόσο διοικητικά όσο και οικονομικά. Προς αυτή την κατεύθυνση θα πρότεινα :
1.- Ανασχεδιασμός σε νέα βάση των τελών καθαριότητας και φωτισμού και επιβολή τους με βάση τις παρεχόμενες υπηρεσίες ανάλογα με τα άτομα κι όχι τα τ.μ του χώρου. Αξιοποίηση του Ε 1 και του Ε 9 για τις διαπιστώσεις.
2.- Ποιότητα των παρεχόμενων υπηρεσιών , οι κάδοι απορριμμάτων έχουν να πλυθούν προ πολλού και δεν μπορεί να τους πλησιάσει άνθρωπος.
3.- Περιστολή της σπατάλης στο φωτισμό. Δεν έχει κανένα νόημα να καίνε όλες οι κολώνες σε οικισμούς που μένουν μετρημένες στα πέντε δάχτυλα οικογένειες. Οπου χρησιμοποιούνται χρονοδιακόπτες , να παρακολουθείται η σωστή τους λειτουργία.
4.- Αύξηση της τακτικής επιχορήγησης στα πρότυπα των Χωρών της Ευρωπαϊκής Ενωσης,για να είναι οι Δήμοι αφεντικά στον τόπο τους κι όχι επαίτες της εκάστοτε κεντρικής κυβέρνησης.
5.- Επιβολή ενός μόνο φόρου στην ακίνητη περιουσία με κριτήρια εισοδηματικά και κοινωνικά με ταυτόχρονη κατάργηση του ΕΝΦΙΑ κι αυτή η ενιαία φορολογία να επιβάλλεται ι, να εισπράττεται και να χρησιμοποιείται αποκλειστικά από τους Δήμους.
6.- Αξιοποίηση της ακίνητης περιουσίας των Δήμων , των κληροδοτημάτων και των δωρεών και των σχετικών Ευρωπαϊκών προγραμμάτων σε τομείς παραγωγικούς και νέας τεχνολογίας,.
Το θέμα είναι πολύπλοκο και δεν εξαντλείται μόνο με τα παραπάνω αναφερόμενα ,ούτε τα όσα αναφέρω αποτελούν πρωτόγνωρα , έχουν ειπωθεί και γραφτεί πολλές φορές και καλό είναι να αρχίσει ένας γόνιμος και δημιουργικός διάλογος.
