Κατευοδώσαμε χθες προς την τελευταία του κατοικία έναν μεγάλο μουσικό. Είπαμε το τελευταίο αντίο στον Γιάννη Τσακνάκη. Λίγοι από κοντά και οι περισσότεροι από μακρυά.
Ο Γιάννης Αγγέλου Τσακνάκης γεννήθηκε στις 11 Ιουλίου του 1953 στον Βυθό (Ντόλο) Βοΐου Κοζάνης. Γεννήθηκε κι έζησε μες στη μουσική, για τη μουσική. Γονείς του ήταν ο ξακουστός κλαρινίστας Άγγελος Αναστασίου Τσακνάκης και η Ανδρομάχη Ντίμτσιου, κόρη του επίσης ξακουστού κλαρινίστα Κώστα Ντίμτσιου, γνωστού ως “Τσιμούλ’”.
Από μικρός «ζώστηκε τ’ άρματα…» και περπάτησε στράτες μουσικές, με ένα αργανάκ(ι)-τύμπανο στην αρχή και μετά με το κλαρίνο, με το οποίο μεγαλούργησε. Χώρεσε στο παίξιμό του, πατέρα, παππού και Ηπειρώτες κλαρινοπαίχτες κι έφτιαξε το δικό του μοναδικό ηχόχρωμα. Έπαιζε και απέδιδε το «Νυφιάτικο», το «Ξενητεμένο μου πουλί», το «Εμένα να ρωτήσετε» και τόσα άλλα τραγούδια και σκοπούς, με τρόπο ξεχωριστό. Ήταν η “φύσα” του γλυκιά, γεμάτη και καθαρή.
Ξόδεψε τις ανάσες του, σκόρπισε την ψυχή του σε κάμαρες και σε αυλές, σε αλώνια και μεσοχώρια, σε καφενεία και αίθουσες διασκεδάσεων, στα χωριά και στις πόλεις, σε χαρές και σε γλέντια, σε χορούς και πανηγύρια, σε εθιμικές γιορτές.
Μας γλέντησε, μας χόρεψε και μας παρηγόρησε…
Καλόν Παράδεισο, Άρχοντα…
Εκεί ψηλά σαν ανταμώσεις με τον πατέρα σου τον Άγγελο, τον αδερφό σου τον Τάση, τον πάππο σου το “Τσιμούλ’”, τον μπάρμπα σου τον Μηνά και τόσους άλλους, βγάλ’τε τα όργανα, κουρδίσ’τε τα και παίξ’τε. Παίξ’τε με μεράκι όπως σας πρέπει, Βοϊώτικα…
Εμείς, στη μνήμη σου, θα ζητάμε απ’ τα όργανα να παίζουν το «Ντολιανάτ’κο-Ντραμ’σνό» όπως το έπαιζες εσύ, ο Γιάννης Τσακνάκης.
Καλό Ταξίδι…
Τρεις Δαφνιώτες (Ντραμ’σνοί)
Χρήστος Γρηγορίου Σιωζόπουλος
Γεώργιος Φωτίου Σιωζόπουλος
Απόστολος Αντωνίου Αποστολόπουλος
