Του Μιχάλη Αγραφιώτη για το KOZANILIFE.GR:
Όλοι γνωρίζουμε τις δυνατότητες της τεχνολογίας. Μας βοηθάει σε πολλά σημεία και μας λύνει τα χέρια. Όμως σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να καταδυναστεύσει τη ζωή μας και ειδικά των παιδιών, που βρίσκονται σε ευαίσθητη ηλικία. Τίθεται σοβαρότατο ζήτημα ουσίας της εκπαίδευσης, απώλειας της φυσικής σχέσης εκπαιδευτικού – μαθητή, προσωπικών δεδομένων ανηλίκων και φυσικά, εξαφάνισης μέσα σε λίγα χρόνια της εκπαιδευτικής κοινότητας.
Χρησιμοποιώ τις ηλεκτρονικές μεθόδους επικοινωνίας από το 1998 για προσωπική χρήση. Από το 2009 ήμουν από τους πρώτους, ίσως και ο πρώτος που χρησιμοποίησα συγκεκριμένο πρόγραμμα για να μεταδώσω εικόνα – ρεπορτάζ σε τηλεοπτικό σταθμό της Αθήνας. Τότε όλοι με κατέκριναν, σήμερα όλοι μηδενός εξαιρουμένου το υπέρχρησιμοποιούν. Θα έπρεπε να ήμουν ο πρώτος υπερασπιστής αυτών των προγραμμάτων για την χρήση τους στα σχολεία. Σας διαβεβαιώ ότι είμαι απόλυτα αρνητικός στη χρήση τους από μαθητές, σε πολλές περιπτώσεις είμαι απόλυτα αρνητικός για τη χρήση τους από φοιτητές.
Πρώτα απ’ όλα χάνεται η ουσία της εκπαίδευσης. Σε περίπτωση που διασφαλίζαμε απόλυτα τα προσωπικά δεδομένα και χαρακτηριστικά των μαθητών, σε καμία περίπτωση δεν θα μπορούσαμε να διατηρήσουμε τη φυσική, κατανοητή, όμορφη και ανθρώπινη ουσία της εκπαίδευσης. Η πανάρχαια σχέση μαθητή και εκπαιδευτικού, η διαμόρφωση προσωπικής εμπιστοσύνης και σιγουριάς, της αιώνιας αξιοπιστίας που δίνει το κύρος του εκπαιδευτικού στο μαθητή, ότι μπορεί να βασιστεί πάνω του για τις γνώσεις και την εμπειρία του.
Βλέποντας ένα πρόσωπο το οποίο πολλές φορές θα «pixelιάζει» δεν μπορεί να αποκαταστήσει τη διαχρονική επαφή και μετάδοση των γνώσεων με φυσικό τρόπο. Σε μια ευαίσθητη ηλικία ως προς την εκπαίδευση και την κοινωνικοποίηση, το νήπιο, το παιδί και ο έφηβος, σε πολλές περιπτώσεις και ο ενήλικος φοιτητής δεν θα έχουν τη χρυσή δυνατότητα που είχαμε εμείς να εισέλθουν στον εκπληκτικό κόσμο της κοινωνίας της εκπαίδευσης που κάνει τον άνθρωπο να δημιουργεί και το μυαλό του να αναπτύσσεται. Δεν είναι τυχαίο που μεγάλα πανεπιστήμια των ΗΠΑ και της Ευρώπης δεν προχώρησαν, ούτε καν σε μαθήματα εξ΄ αποστάσεως.
Το ζήτημα της προφύλαξης των προσωπικών δεδομένων ορίζεται πλέον ως ένα κριτήριο βασικότατο για την συνέχιση αυτού του εγχειρήματος. Κανείς δεν μπορεί να διαφυλάξει τα προσωπικά δεδομένα ενός ανήλικου μαθητή. Ακόμη και με ένα απλό κινητό μπορεί να υποκλέψει λεγόμενα του μαθητή που δεν έχει τα κριτήρια να θεωρήσει λάθος ή σωστά και αυτά να περάσουν μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα σε όλο τον κόσμο του διαδικτύου και μέσω των κοινωνικών δικτύων, να γίνουν γνωστά σε χιλιάδες ανθρώπους.
Επίσης, καταγράφονται όλες οι συνομιλίες, οι μορφασμοί, ακόμη και οι προσωπικές στιγμές εκπαιδευτικών και μαθητών, κάτι το οποίο δεν μπορεί να γίνει αποδεκτό από κάθε ελεύθερο και ανεξάρτητο άνθρωπο.
Σε περίπτωση κυβερνοεπίθεσης, όλα αυτά τα δεδομένα, που μπορεί το Υπουργείο Παιδείας να θεωρεί «κτήμα» του, τα στοιχεία των ανθρώπων θα βρεθούν στα χέρια του οποιοδήποτε ψυχοπαθούς ανά την υφήλιο, ο οποίος θα τα χρησιμοποιήσει για οποιοδήποτε τρόπο, γνωρίζοντας την IP κάθε μαθητή, άρα εντοπίζοντας τον μέσω των τεχνολογιών GPS. Καταλαβαίνετε τι θα μπορούσε να σημαίνει κάποιοι άνθρωποι να γνωρίζουν τα προσωπικά δεδομένα του παιδιού σας, να έχουν πρόσβαση στον υπολογιστή του και στην κάμερα του και να ξέρουν κάθε στιγμή μέσω του κινητού του, που βρίσκονται; Ένας μεγάλος εφιάλτης καραδοκεί.
Τέλος, αρχίζει σιγά σιγά το ξήλωμα της εκπαιδευτικής κοινότητας. Η διαδικτυακή εκπαίδευση που άρχισε σιγά σιγά με τη νόσο COVID-19, θα συνεχιστεί για να αντιμετωπίσουμε προβλήματα διδασκαλίας σε νησιά και δύσβατες περιοχές, αργότερα σε πολυπολιτισμικά σχολεία γιατί θα υπάρχει πρόβλημα κατανόησης της γλώσσας, μετά δεν θα γίνονται προσλήψεις καθηγητών και δασκάλων λόγω έλλειψης χρημάτων, μετά θα αντιμετωπίζουν προβλήματα οι σχολικές μονάδες και θα καθιερωθεί το τηλεμάθημα σε όλους με ηλεκτρονικούς καθηγητές, οι οποίοι θα λειτουργούν με φιλοσοφία «Πείτε μας… πως θα θέλαμε να σας εξυπηρετήσουμε; Για να πάτε Τουαλέτα, πιέστε το 1».
Σκοπός τους είναι η εξοικονόμηση χρημάτων. Τα παιδιά να μένουν σπίτι με έναν υπολογιστή, οι εκπαιδευτικοί να είναι λιγότεροι και τα σχολεία να χρησιμοποιηθούν για πιο “πρακτικούς λόγους” παραδείγματος χάριν για φιλοξενία μεταναστών από άλλες χώρες. Και όλα αυτά στο άμεσο μέλλον…
