Του Πάρι Κουκουλόπουλου:
Τον ήξερα τον Γιάννη πολύ πριν το 2007, χρονιά που ανέλαβε την καλλιτεχνική διεύθυνση του ΔΗΠΕΘΕ Κοζανης, όχι μονο γιατι ηταν Κοζανίτης μα γιατι αποτελούσε ξεχωριστή παρουσία στα θέατρο και γενικότερα στο χώρο του πολιτισμού της χώρας μας. Για το έργο του στο δικό μας ΔΗΠΕΘΕ μίλησε το κοινό, μίλησε η κριτική, μίλησαν οι εργαζόμενοι-συνεργατες του και μαζί τους όλοι προσυπογράφουμε.
Η πιο αξιοσημείωτη συνεισφορά του Γιάννη στην πορεία του ΔΗΠΕΘΕ Κοζανης υπηρξε η νέα εποχή που σηματοδότησε με την έλευση του στο πεδίο της συνεργασίας με όλες τις ντόπιες θεατρικές σκηνές και η αξιοποίηση-ανάδειξη του πλούσιου δυναμικού της περιοχής που εμφορείται απο τις διαχρονικές αξιες του θεάτρου και εκφράζεται με αυτες.
Συμπαραγωγές του ΔΗΠΕΘΕ με ντόπια σχήματα, συμμετοχή ταλαντούχων “ερασιτεχνών” στις μεγαλες παραγωγές του ΔΗΠΕΘΕ, ανέβασμα έργων ντόπιων θεατρικών συγγραφέων απο την έλευση του Γιάννη και μετα χαρακτηρίζουν το θέατρο στον τοπο μας που ζει τη δική του άνοιξη.
Ειναι σημαντικό οτι με το Γιάννη στο τιμόνι του το ΔΗΠΕΘΕ κράτησε ζωντανές όλες τις παρακαταθήκες των προηγούμενων καλλιτεχνικών διευθυντών του που το έστησαν στα πόδια του και το έκαναν υποστατό θέατρο σε όλη τη χωρα. Με δυο λόγια ο Γιαννης ηρθε για να χτίσει και όχι για να γκρεμίσει και αυτο έπραξε με ιερή προσήλωση στην αποστολή του.
Το μειλίχιο του χαρακτήρα του που αναγνωρίζεται απο ολους όσοι τον γνώρισαν απο κοντά συνετέλεσε καθοριστικά στην εξελιξη αυτη, ωστοσο η δυναμική της συνεργασίας πιστεύω οτι οφειλεται στην άποψη που είχε ο Γιαννης για το θέατρο και το ρόλο των ΔΗΠΕΘΕ.
Κοινωνός της ιδέας της Μελίνας που τα καθιέρωσε, δούλεψε με συνέπεια για κάτι που πίστευε και ο χαρακτήρας του επέδρασε καταλυτικά στο αποτέλεσμα.
Η καλύτερη τιμή στη μνήμη του δεν ειναι άλλη απο το κράτημα της άνοιξης στα θεατρικά δρώμενα του τόπου αφήνοντας ολα τα λουλούδια να ανθίσουν.
Καλο ταξίδι Γιάννη…
