Του Σταύρου Π.Καπλάνογλου:
TI EINAI
Το Σιβρισάρι (Seferihisar) είναι μια παράκτια περιοχή και η κεντρική πόλη της ίδιας περιοχής στην επαρχία İzmir , στην Τουρκία .
Η συνοικία Seferihisar το Σιβρισάρι των Ελλήνων συνορεύει με άλλες επαρχίες της Σμύρνης οπός τα Βουρλά (Urla) προς τα δυτικά και Menderes ( Cumaovası ) στα ανατολικά και αγγίζει τη δυτική μεγαλύτερη μητροπολιτική περιοχή του Güzelbahçe στα βόρεια. Το κέντρο της πόλης βρίσκεται ελαφρώς εσωτερικά σε υψόμετρο 28 μ
Το Σιβρισάρι ( Seferihisar) είναι μια παράκτια περιοχή (επαρχία)στη χερσόνησο της Ερυθραίας αριθμεί οκτώ ανάλογα χωριά και δύο μεγαλύτερους οικισμούς που έχουν τις δικές τους δημοτικές διοικήσεις (Doğanbey και Ürkmez). τ
Σε αυτή υπήρχαν δυο αξιόλογες αρχαίες πόλεις που ανήκαν στην Ιωνική Δωδεκάπολη η Λέβεδος και η Τεός.
ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ
Η πόλη του Σεφιριχισάρ βρίσκεται σε απόσταση 45 χιλιομέτρων από την Σμύρνη και 5 χλμ από την αρχαία Τεό (Sigacik ) που έχει το δικό της λιμάνι
Απέχει από τα Βουρλά 30χλμ,το Τσεσμέ (Κρήνη) 85χλμ,την Έφεσο 60χλμ, το Κουσάντασι: 70χλμ
ΕΛΛΗΝΕΣ ΤΟ 1922
Στα τέλη του 19ου αιώνα, ο πληθυσμός του ήταν 3640 άτομα από αυτούς οι 2000 ήταν Μουσουλμάνοι και 1500 περιπου Έλληνες.
Μια άλλη απογραφή λίγο πριν από την Μικρασιατική καταστροφή δίνει . Σιβρισάρι. Κάτοικοι 5.540 (2.000 Έλληνες, 3.540 Τούρκοι).
Οι Έλληνες ζούσαν σε ξεχωριστές συνοικίες, που λεγόταν Ρούμελη από μετανάστες που ήρθαν από εκεί ,οι Ναξίωτες που καλλιεργούσαν αμπέλια κυρίως είχαν την δική τους, τα Ναξιώτικα .
Μετανάστες υπήρχαν και από την Κάρυστο ειχαν την γειτονιά τα Καρυστιανά ήρθαν το 1832, καθώς και λίγοι Τουρκοκρητικοί πρόσφυγες που ήρθαν μεταξύ 1898 και 1913.όλοι ήταν Ελληνόφωνοι ,,από την Πελοπόννησο ήταν και κάποιοι άλλοι που τους λέγαν (Μοραλήδες),
Το σύνολο των κατοίκων της περιοχής αυτής το 1920-1922 έφτανε κατά προσέγγιση τις 9.000, εκ των οποίων περίπου 2.500 Έλληνες (ποσοστό 27 %, το μικρότερο σε όλη την Ερυθραία).
ΤΟ ΟΝΟΜΑ
–Τυσός
Ο παλαιότερος οικισμός στην θέση Seferihisar είναι η Τυσός και χτίστηκε το π.Χ. Είναι γνωστό ότι ιδρύθηκε από τους Κρητικούς το 2000 π.Χ. και ήταν πόλη από Κάρες.
Έτσι, μπορεί να ειπωθεί ότι έχει εγκατασταθεί στην περιοχή πριν από 4000 χρόνια.
— Τισαφερίνη ή Τισαφερρινόπολης
Το πρωτο γνωστό όνομα της εποχής των Ρωμαίων ήταν Τισαφερίνη ή Τισαφερρινόπολης από το όνομα ενός Ρωμαίου στρατηγού που λεγόταν Τισαφερίνης
— Tysaferinhisar
Με την έλευση των Σελτζούκων Τούρκων στην περιοχή στο Tysaferini πρόσθεσαν την Τουρκική λέξη hisar που σημαίνει πύργος και έγινε Tysaferinhisar
— Σιβατσίκι – Σιβρισάρι
Έτσι το αποκαλούσαν οι Έλληνες
— Sivrihisar
Με το πέρασμα των αιώνων θα γίνει το 1467 μ.Χ. Sivrihisar
Αυτό το όνομα, το οποίο έχει χρησιμοποιηθεί για αιώνες,
— Seferihisar
Για να φθάσει στις ημέρες μας ως Seferihisar. ” Κάστρο του Σεφεριού” δηλαδή της εκστρατείας, του πολέμου.
ΙΣΤΟΡΙΑ
Ιστορία του Σεφερριχίσαρ
Ο παλαιότερος οικισμός στην περιοχή Seferihisar (Σιβρισάρι) είναι η Τυσός και χτίστηκε το π.Χ. Είναι γνωστό ότι ιδρύθηκε από τους Κρητικούς που διέφυγαν από τους Άσους το 2000 και ήταν πόλη των Καρίνων. Έτσι, μπορεί να ειπωθεί ότι έχει εγκατασταθεί στην περιοχή από τα 4000 χρόνια.
Δεν υπάρχουν πολλές πληροφορίες για την ίδρυση Τυσού και την εξέλιξη της πέρα από την πληροφορία ότι Το Seferihisar τότε Τυσός ήταν μια ισχυρή πόλη τον 5ο αιώνα π.Χ.
Περισσότερο η περιοχή είναι γνωστή ιστορικά από την παρουσία του φημισμένου Καρχηδόνιου στρατηλάτη και πολιτικού Αννίβα
Ο Αννίβας ή Αννίβας Βάρκας, έζησε από το 247 π.Χ. – 183 π.Χ. ήταν κρατικός λειτουργός και στρατηγός των Καρχηδονίων και το όνομά του σήμαινε : «η χάρη του Βάαλ».
Θεωρείται ένας από τους μεγαλύτερους στρατηλάτες της ιστορίας. Η φήμη του οφείλεται στα επιτεύγματά του κατά τη διάρκεια του Β’ Καρχηδονιακού πολέμου
Και για την περιοχή έχει ενδιαφέρον Η ναυμαχία που έγινε στα νερά της Μυονήσσου ενός μικρού νησιού συνδεδεμένου με την ξηρά κοντά στο χωρίο Doganey μεταξύ των δυνάμεων του Αννίβα και των Ρωμαίων και τους έφερε τη Μικρά Ασία στα χέρια τους. Περισσότερα για την ναυμαχία σε επόμενη δημοσίευση που αφορά την Μυόνησσο
Το 195 π.Χ. οι Ρωμαίοι τον ανάγκασαν σε εξορία.
Ο Αννίβας κατέφυγε στην αυλή του Αντίοχου Γ΄.Ο Αντίοχος Γ’ ο Μέγας (241 π.Χ. – 187 π.Χ.) ήταν Έλληνας βασιλιάς των Σελευκιδών και ο έκτος ηγεμόνας της Αυτοκρατορίας των ΣελευκιδώΝ
Το 190 π.Χ. οι Ρωμαίοι νίκησαν τον Αντίοχο και μεταξύ άλλων απαίτησαν την παράδοση του Αννίβα ο οποίος κατέφυγε στην αυλή του βασιλιά Προυσία Α΄ της Βιθυνίας, απ’ όπου αναγκάστηκε πάλι να φύγει.
Τελικά ο Αννίβας προκειμένου να μην πέσει στα χέρια των Ρωμαίων το 183 π.Χ. αυτοκτόνησε στη Λίμπισα, κοντά στη σημερινή Κωνσταντινούπολη, πίνοντας δηλητήριο.
Μετά την μάχη με τον Καρχηδόνιο Αννίβα και την νίκη των Ρωμαίων . οι τελευταίοι δημιούργησαν μια στρατιωτική βάση – πόλη κοντά στην Τυσό με διοικητή της περιοχής τον Ρωμαίο στρατηγό Τισαφέρη για την διαμονή των στρατιωτών τους και μετονομάσθηκε η πόλη Τισαφερρινόπολις.προς τιμήν του στρατηγού
Σε όλο το διάστημα από τον 7ο αιώνα και μετά επηρέασαν την εξέλιξη της πόλης θετικά ή αρνητικά άλλοι λαοί που ήρθαν στην περιοχή είτε σαν φίλοι είτε σαν κατακτητές όπως έγινε στα κοντινά νησιά και σε πόλεις της Δυτικής Μικράς
Όπως ήταν οι Λυδείς, οι Πέρσες οι Αθηναίοι και οι Σπαρτιάτες κυριαρχούσαν μεταξύ 7 και 5 αιώνων π.Χ. για να ακολουθήσει το Βασίλειο της Περγάμου ,οι Μακεδόνες του Μ.Αλεξάνδρου και οι διάδοχοι του την Ελληνιστική εποχη , οι Ρωμαίοι και οι Βυζαντινοί
Στις επόμενες δημοσιεύσεις θα δώσουμε περισσότερα στοιχεία για την ιστορία της περιοχής μια και η Ιωνική πόλη Τεώς βρίσκεται δίπλα από την οικιστική ζώνη της πόλης Σιβατσίκι και πολύ κοντά η άλλη Ιονική πόλη Λέβεδος και έχουν παράλληλες ιστορίες
– – Οι Οθωμανοί στο Σιβρισάρι
Για πρώτη φορά έφθασαν οι Σελτζούκοι Τούρκοι το 1084, Αργότερα θα έρθουν στην περιοχή η Σταυροφόροι (1147-1149), για να καταληφθεί το 1402 από τους Μογγόλους του Ταμερλάνου , η περιοχή ερήμωσε μια και η τακτική των Μογγόλων ήταν η ισοπέδωση των πόλεων, έμοιαζε εντελώς εγκαταλελειμμένη, και το 1425 να το καταλάβουν οριστικά οι Οθωμανοί
Για την ύπαρξη του χωρίου και μάλιστα περιπου 150 χρόνια μετά, ένας περιηγητής το 1588 μ.Χ. ονόματι Ιάκωβος Μηλοΐτης αναφέρει τον οικισμό Σιβρισαριού ότι κατά την διέλευση του από τον αρχαίο και βυζαντινό δρόμο Εφέσου – Σμύρνης, ο οποίος διέσχιζε την κατάφυτη αυτή περιοχή της Ερυθραίας. γράφει για τον δρόμο που ακολουθούσε : «…από Έφεσον… εις χώραν Σουβράσαρη και από Σουβράσαρη εις Βουρλά και από Βουρλά εις Σμύρνην…». .
Όταν η Σμύρνη έγινε το κέντρο της επαρχίας του Αϊδινίου (Aydin )το 1850, ο r έγινε Δήμος το 1884.και το Σιβρισάρι
ΘΡΗΣΚΕΙΑ
Εκκλησιαστικά το Σιβρισάρι μας ανήκε από αιώνων στην Ιερά Μητρόπολη Εφέσου, μιαν από τις αρχαιότερες και σπουδαιότερες μητροπόλεις του κόσμου, «τρίτη τη τάξει» του Οικουμενικού Πατριαρχείου Κων/πόλεως. Τον Μάρτιο του 1922 ιδρύθηκε η βραχύβια Ιερά Μητρόπολις Βρυούλων και τότε το χωριό μας υπήχθη σ’ αυτήν, μαζί με τα Βουρλά, το Κιλισμάνι, τον Γκιούλμπαξε, το Τσιφλίκι τ’ Άη-Γιωργιού και άλλα μικρότερα ελληνικά χωριά της Ανατολικής Ερυθραίας.
— Αγία Αικατερίνη
. Οι Μουσουλμάνοι προτιμούσαν το Παλιό Τζαμί, που λέγαν πως ήταν εκκλησιά βυζαντινή, της Άγιας Κατερίνας.
— Νέος Ταξιάρχης
Οι Χριστιανοί πήγαιναν στο νέο Ταξιάρχη με το ολοσκάλιστο τέμπλο
Προσκυνούσαν της Παναγιάς τη θαυματουργή εικόνα, αυτήν που βρίσκεται τώρα στην Καισαριανή, και επικαλούνταν την προστασία Της.
ΠΑΙΔΕΙΑ
Και από τις εισφορές των Ρωμιών κοτζαμπάσηδων και νοικοκυραίων, έχτισε στα 1902 το νέο σκολειό, την Ανακρεόντειο Σχολή, που ήταν το καμάρι του χωριού με τους 414 μαθητές και τους 6 δασκάλους της, το 1921
ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΟΙ ΧΩΡΟΙ
Από αυτά, ο τύμβος Güneslikent στο Tepecik Mah είναι περίπου 20 μέτρα ύψος και 80 μέτρα σε διάμετρο και έχει εκτεθεί σε έντονες παράνομες ανασκαφές
. Επιπλέον, υπάρχουν 10 τύμβοι, 8 από τους οποίους δεν έχουν καταχωρηθεί, 8 από τους οποίους είναι πολύ κοντά ο ένας στον άλλο.
ΑΠΑΣΧΟΛΗΣΗ ΤΩΝ ΚΑΤΟΙΚΩΝ
Οι ελιές ,α αμπέλια και η καλλιέργεια λαχανικών και τα σιτηρά ήταν η κύρια απασχόληση των κατοίκων στην αρχαιότητα
1919-1922
Και βρέθηκαν οι Σιβρισαριανοί, δυο φορές διωγμένοι από τον τόπο τους, το 1914 και το 1922 στη Σάμο, την Κρήτη και την Αττική ν’ αναπολούν τα μπερεκέτια της Ιωνίας και το αγαπημένο τους χωριό
Τα χρόνια της απελευθέρωσης ξεκίνησαν όταν στην Σμύρνη ήλθε ο Ελληνικός στρατός στις 15 Μαΐου 1919 και η περιοχή εγκαταλείφθηκε από τον Ελληνικό στρατό στις 11 Σεπτεμβρίου 1922. Ήταν μόνο μια ηλιαχτίδα που θα την ακολουθήσει το μαύρο σκοτάδι της καταστροφής
ΤΟ ΣΕΦΙΡΙΧΙΣΑΡ ΣΗΜΕΡΑ
Πληθυσμός της πόλης το 2012 ήταν 27,849 και της περιφέρειας της 31,467 κάτοικοι στην τουριστική περίοδο αυτός ο αριθμός φθάνει και ξεπερνά τις 150000 ανθρώπους.
Sefirihisar λέγεται και η πόλη έδρα που το 2012 είχε 27849 κατοίκους
Τα εσπεριδοειδή σήμερα έχουν την πρώτη θέση στις γεωργικές καλλιέργειες και μάλιστα η ποικιλία μανταρινιών setsumas .Άλλα αξιοσημείωτα γεωργικά προϊόντα περιλαμβάνουν ελιές και λαχανικά , με αμπελουργία και παραγωγή των λουλουδιών που παράγονται υπό συνθήκες θερμοκηπίου
Μάλιστα κατασκευάσθηκαν τέσσερα μικρά φράγματα που έχουν κατασκευαστεί για αρδευτικούς σκοπούς εντός των ορίων της επαρχίας του Σεφέρ Χισάρ
Η αυξανόμενη είναι σήμερα η σημασία του τουρισμού
Η γεωργία και η αλιεία αποτελούν τα βασικά μέσα διαβίωσης που αναπτύσσουν τα οικολογικά τουριστικά τα τελευταία χρόνια.
