Κύριε Πρόεδρε, κύριε Υπουργέ, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, έρχεται προς ψήφιση το νομοσχέδιο για τον εκλογικό νόμο στο πρώτο εξάμηνο αυτής της Κυβέρνησης. Και έρχεται νωρίς, γιατί κατ’ αρχήν ο Πρωθυπουργός είναι πιστός στις προεκλογικές εξαγγελίες και, όπως δεσμευτήκαμε στον κόσμο, και φάνηκε και από τη στήριξη των πολιτών, ότι επιθυμούν την αλλαγή του εκλογικού νόμου, έχει έρθει προς ψήφιση.
Έρχεται, επίσης, στην αρχή της θητείας αυτής της Κυβέρνησης διότι δεν θέλουμε να υπάρχει επηρεασμός και κομματική σκοπιμότητα. Και επίσης δείχνει ότι υπάρχει οργάνωση και η Κυβέρνηση θέλει να βάλει τα όρια και το πλαίσιο μέσα στο οποίο θα πρέπει να γίνουν οι εκλογές, να εκλεγούν οι Βουλευτές, να κυβερνηθεί η χώρα. Και μαζί με το νομοσχέδιο για το επιτελικό κράτος έβαλε και το πλαίσιο πώς τα επιμέρους ζητήματα θα οργανωθούν και θα διοικηθούν. Διότι για να προχωρήσει μια κυβέρνηση σωστά πρέπει από την αρχή να ξεκαθαρίσει τους κανόνες, να βάλει τα όρια, για να μπορούμε να ξέρουμε πού βαδίζουμε και πώς θα φέρουμε το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα.
Ο εκλογικός νόμος έχει σωστές αρχές. Δίνει κατ’ αρχήν μπόνους στο πρώτο κόμμα, αλλά όταν αυτό έχει ένα σοβαρό ποσοστό, δηλαδή το 25%. Και από εκεί και πέρα για κάθε μισό επί τοις εκατό δίνει μία έδρα. Έτσι περίπου στο 38% το πρώτο κόμμα μπορεί να διασφαλίσει την οριακή αυτοδυναμία, στους εκατόν πενήντα έναν Βουλευτές. Όταν ο ελληνικός λαός δώσει ένα ποσοστό στο πρώτο κόμμα 38% νομίζω ότι είναι λογικό να μπορεί να έχει τουλάχιστον τις εκατόν πενήντα μία έδρες.
Από εκεί και πέρα στο 40% μπορεί να πάρει το μάξιμουμ του μπόνους, που είναι οι πενήντα έδρες, οι οποίες, όμως, δεν είναι δώρο στο πρώτο κόμμα γιατί και με την απλή αναλογική έτσι και αλλιώς τις είκοσι τρεις έδρες θα τις έπαιρνε. Είναι περίπου είκοσι επτά έδρες.
Οι τοποθετήσεις που έχουν γίνει από εισηγητές που ανήκουν σε άλλα κόμματα προβληματίζουν νομίζω, κυρίως τους πολίτες και κατά δεύτερον και εμάς. Κατ’ αρχήν κόμματα με μικρά ποσοστά μιλούν για το πολύ αρνητικό κατώτατο όριο του 3% και βέβαια το αναθεματίζουν. Αλλά σαν δεύτερη σκέψη ο καθένας από εμάς θα σκεφτεί ότι μπορεί να μην τους απασχολεί το άδικο του νόμου, αλλά η δική τους διασφάλιση και η εισαγωγή τους μέσα στη Βουλή και γι’ αυτόν τον λόγο και δεν το ψηφίζουν και το αναθεματίζουν.
Άλλα κόμματα με μεγαλύτερα ποσοστά θεωρούν ότι είναι πάρα πολύ σημαντικές οι συνεργασίες. Προβληματίζει η στάση του ΣΥΡΙΖΑ και η επιμονή και εμμονή της στήριξης της απλής αναλογικής και αυτό δείχνει μια ηττοπάθεια. Λες και δεν πρόκειται ποτέ ξανά να είναι πρώτο κόμμα και γι’ αυτό και δεν θέλουν με τίποτα ούτε τα μπόνους ούτε τη δυνατότητα να κυβερνήσει το πρώτο κόμμα.
Και βέβαια αυτή η στάση και αυτή η λογική δεν έχει επίσης δικαιολογία από πλευράς του ΣΥΡΙΖΑ διότι είχε τη δυνατότητα μέσα στον χρόνο που κυβέρνησε, στο πρώτο εξάμηνο, να δρομολογήσει και να ψηφίσει την απλή αναλογική. Αιτιάσεις όπως «υπήρχαν πολλά προβλήματα» ή ότι έπρεπε να ασχοληθεί με διαφορετικά πράγματα δεν νομίζω πως ευσταθούν, διότι εκατοντάδες νόμοι ψηφίστηκαν. Θα μπορούσε και αυτόν, αν πραγματικά τον πίστευαν, να μπορέσουν να τον ψηφίσουν.
Ο εκλογικός νόμος εκλέγει Βουλευτές, για να συγκροτηθούν κυβερνήσεις που θα διοικήσουν τον τόπο και θα λύσουν τα προβλήματα των Ελλήνων. Δεν είναι ο εκλογικός νόμος για να μπορέσουμε να εκλέξουμε όσο το δυνατόν περισσότερους Βουλευτές από τα διάφορα κόμματα, ούτε εδώ μέσα, στη Βουλή, είναι ένας χώρος συγκέντρωσης για να μπορούμε ο καθένας μας να τοποθετείται ανάλογα με τις ιδέες και να λέει τις απόψεις του. Δεν είναι χώρος φιλοσοφικών συζητήσεων.
Είναι θέσεις ευθύνης και όσοι έχουμε εκλεγεί από τον ελληνικό λαό οφείλουμε να κοιτάξουμε όλα αυτά τα προβλήματα που έχουν οι συμπολίτες μας.
· Βλέπουμε πόσο μεγάλο ποσοστό συμπολιτών μας Ελλήνων είναι δικαιούχοι του ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος.
· Βλέπουμε πόσα παιδιά έχουν φύγει στο εξωτερικό.
· Βλέπουμε το μεγάλο ποσοστό της ανεργίας και το κλείσιμο των καταστημάτων.
· Βλέπουμε τους μεγάλους κινδύνους που έχουμε στα εθνικά θέματα.
· Βλέπουμε τον κίνδυνο που διατρέχουν τα ασφαλιστικά ταμεία.
Όλα αυτά δεν μπορούμε να τα αγνοούμε και εδώ μόνο να μαλώνουμε μεταξύ μας πόσοι Βουλευτές θα είναι περισσότεροι από το ένα ή το άλλο κόμμα.
Εδώ πρέπει να νιώθουμε την ευθύνη αυτού που έχουμε αναλάβει και οπωσδήποτε την ευθύνη πρέπει να την αναλάβει το πρώτο κόμμα και να κυβερνήσει, να μπορεί να κυβερνήσει. Όχι για να έχει όλους τους Βουλευτές Υπουργούς από το δικό του κόμμα, αλλά για να μπορεί να εφαρμόσει το πρόγραμμά του, για να μπορεί να έχει την ευθύνη να υλοποιήσει πράγματα, να βοηθήσει τους Έλληνες και να προστατεύσει την πατρίδα μας.
Αυτός είναι ο λόγος της κυβερνησιμότητας και αυτός είναι ο λόγος που πρέπει να δοθούν τα μπόνους για να κυβερνήσει το πρώτο κόμμα.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν έδειξε ότι έχει κανένα θέμα ούτε με τις συνεργασίες, ούτε να ακούσει τη σωστή γνώμη του οποιουδήποτε Βουλευτή από οποιοδήποτε κόμμα. Όμως, οι συνεργασίες πώς θα πραγματοποιηθούν; Ο καθένας έχει το πρόγραμμά του. Για το ίδιο θέμα υπάρχουν διαφορετικές απόψεις. Όταν θα συνεργαστούμε, τι θα κάνουμε; Σε δύο θέματα θα εφαρμόσουμε την ιδέα του ενός κόμματος και στο τρίτο του άλλου που αναλογικά μας έχει στηρίξει με την ψήφο του γιατί αλλιώς δεν μπορούμε να έχουμε πλειοψηφία;
Δεν διοικούνται με αυτόν τον τρόπο οι χώρες. Η αυτοδυναμία πρέπει να υπάρχει, να δίνεται το μπόνους στο πρώτο κόμμα και οι συνεργασίες μπορεί να υλοποιηθούν με πολλούς τρόπους. Στις επιτροπές μπορεί να κατατεθούν οι απόψεις όλων των Βουλευτών, και νομίζω ότι εισακούονται, όταν είναι προς τη σωστή κατεύθυνση. Και βέβαια,
η συνεργασία μπορεί να γίνει και με την ψήφο και με την υπερψήφιση των νόμων, όπου εκεί με μια κοινή φωνή μπορούμε να βγούμε και στους πολίτες μας και να δείξουμε ότι είμαστε αποφασισμένοι και έξω από τα σύνορα της χώρας μας.
Σας ευχαριστώ.
