Ο προϋπολογισμός που συζητάμε σήμερα είναι προέκταση του κρατικού προϋπολογισμού που αυτές τις μέρες συζητιέται στη Βουλή. Είναι ο πρώτος κρατικός προϋπολογισμός που καταρτίστηκε στην ανάπτυξη και έρχεται να επιβεβαιώσει πως η καπιταλιστική ανάπτυξη δεν είναι για όλους. Ο προϋπολογισμός της ανάπτυξης κινείται στην ίδια ρότα με τους προϋπολογισμούς όλων των προηγούμενων ετών. Θυσίες από το λαό για τα κέρδη του μεγάλου κεφαλαίου.
Για παράδειγμα ενώ ο προϋπολογισμός προβλέπει ρυθμό ανάπτυξης 2,8% για το 2020 , για την ίδια περίοδο προβλέπει πως η αύξηση του μέσου μισθού θα φθάσει μόλις το 1,2%. Δηλαδή από την αύξηση του ΑΕΠ μόλις το 40% θα πάει στους μισθούς. Ταυτόχρονα οι φόροι για τους εργαζόμενους προβλέπεται να αυξηθούν μέσα στο 2020 κατά 1,5 δισ. ευρώ σε σχέση με το 2019. Ό,τι εισπράξουν οι εργαζόμενοι απ’ τις όποιες αυξήσεις, θα το γυρίσουν πίσω στο κράτος του κεφαλαίου με τη μορφή φόρων για να το ξαναγυρίσει στο μεγάλο κεφάλαιο με τη μορφή επιχορηγήσεων.
Η φοροεπιδρομή στο λαό εντείνεται, με τους συνολικούς φόρους να αυξάνονται στα 52,2 δισ. ευρώ απ’ τα 51,4 δισ. πέρυσι, τους έμμεσους φόρους (ΦΠΑ) που ξεζουμίζουν τους εργαζόμενους να αυξάνονται στα 28,6 δισ. ευρώ από 27,9 δισ. το 2019, και το φόρο εισοδήματος που πληρώνουν οι εργαζόμενοι να αυξάνεται επίσης στα 11,4 δισ. ευρώ από 11,1 δισ. το 2019. Τα ίδια τα στοιχεία του προϋπολογισμού αποδεικνύουν την κυβερνητική κοροϊδία για «μείωση της φορολογικής επιβάρυνσης» του λαού με το πρόσφατο φορολογικό νομοσχέδιο.
Ο ταξικός χαρακτήρας της ανάπτυξης αποδεικνύεται επίσης από τη διάρθρωση των κρατικών δαπανών και τις προσπάθειες «εξοικονόμησής» τους. Χαρακτηριστικά, ο προϋπολογισμός προβλέπει νέα συρρίκνωση κατά 500 εκατομμύρια ευρώ στο κονδύλι για τις συντάξεις και «εξοικονόμηση» στις δαπάνες των ΟΤΑ ύψους 110 εκατ. ευρώ μέσα απ’ την αύξηση της εισπραξιμότητας των εσόδων των δήμων, δηλαδή μέσα από μεγαλύτερη απομύζηση των εργαζόμενων – λαϊκών στρωμάτων απ’ το τοπικό κράτος.
Ο προϋπολογισμός δεν έχει φυσικά μόνο χαμένους. Η ταξική πολιτική σε επίπεδο φορολογίας φαίνεται αν δει κανείς πως το μοναδικό κονδύλι φόρων που μειώνεται είναι η φορολογία των επιχειρήσεων, που υποχωρεί στα 4 δισ. ευρώ, από 4,5 δισ. ευρώ το 2019, λόγω της «δραστικής μείωσης των συντελεστών».
Αυτού του αντιλαϊκού κρατικού προϋπολογισμού είναι επέκταση ο προϋπολογισμός που εισηγείστε σήμερα. Οι πόροι , το ύψος της κρατικής χρηματοδότησης και το πλαίσιο που κινείται ο προϋπολογισμός είναι προσδιορισμένα μέσα απο το Μεσοπρόθεσμο 2018 -2022. Αυτό το λέμε γιατί υπάρχουν ειδικοί εγκύκλιοι από το υπ. Εσωτερικών, εποπτεία από το Οικονομικό Παρατηρητήριο και το υπ. Οικονομικών, δηλαδή ένα ολόκληρο κατασταλτικό πλαίσιο συμμόρφωσης στην κατεύθυνση της ανταποδοτικότητας και της φορομπηξίας. Η κύρια υποχρέωση είναι αυτή του ισοσκελισμού εσόδων -εξόδων στην κατάρτιση και την υλοποίηση τους. Το πλαίσιο αυτό συμμόρφωσης αφορά όργανα και εργαζόμενους για την περίπτωση υπέρβασης των καταγραμμένων πιστώσεων , για την περίπτωση που ο δήμος βρεθεί στο “κόκκινο” ( προσφυγή στον δανεισμό για τον ισοσκελισμό εσόδων- εξόδων και εφόσον οι τράπεζες αρνηθούν τον δανεισμό ο δήμος οδηγείται σε διαδικασία εξυγίανσης μέσω προγραμματικής σύμβασης με το Υπ. Εσωτερικών και κάτω από αυστηρότατους δημοσιονομικούς όρους του “Λογαριασμού εξυγίανσης των ΟΤΑ” ( αρθ. 199/ν.4555/18) που προβλέπει κλείσιμο και συρρίκνωση υποδομών και υπηρεσιών , γενίκευση της ανταπόδοσης και της επιχειρηματικότητας, αύξηση τελών, φόρων , απολύσεις προσωπικού κλπ).
Και σαν να μην έφτανε αυτό, πλέον το κράτος και η κυβέρνηση δεν αφήνουν όποιον διαφωνεί να κάνει έστω μία πρόταση αφού θα πρέπει να υποβάλλει αιτιολογική έκθεση και αυτή να έχει εγκριθεί από την οικονομική επιτροπή. Δηλαδή όποιος θέλει να καταργηθούν τα τροφεία στους παιδικούς σταθμούς ή να μειωθούν οι δημοτικοί φόροι κατά 20-30% θα πρέπει να πείσει ότι αυτό δεν πλήττει τα δημοσιονομικά της χώρας και του Δήμου!!! Ένα σύνολο μέτρων πειθάρχησης με την δημοσιονομική πολιτική και την αστική στρατηγική την οποία οφείλει θεσμικά να ακολουθεί η Τοπική Διοίκηση , με αποκορύφωμα τις τελευταίες ρυθμίσεις του Κλεισθένη Ι με κυβέρνηση Σύριζα και τις πρόσφατες της ΝΔ που εξοβελίζουν την λευκή και την αρνητική ψήφο στον προϋπολογισμό και το τεχνικό πρόγραμμα.
Όλα αυτά την στιγμή που οι Δήμοι έχουν ως κύρια αρμοδιότητα το σχεδιασμό και την διαχείριση τομέων της κοινωνικής πολιτικής και βασικών υποδομών της . Μια κοινωνική πολιτική που δεν δένεται με τις σύγχρονες ανάγκες του λαού μας και τις δυνατότητες της εποχής και της επιστήμης άλλα με τις στρατηγικές επιδιώξεις του κεφαλαίου που προωθούνται και εδώ. Τις αντιδραστικές αναδιαρθρώσεις σε πρόνοια, παιδεία, την υγεία , πολιτισμό, αθλητισμό, άλλες υποδομές που ξετυλίγονται πάνω από μια 20ετια τώρα με μοχλό τις διοικητικές αναδιαρθρώσεις και την λεγόμενη αποκέντρωση αρμοδιοτήτων από το κράτος και στόχο την διασφάλιση ακόμη περισσότερων πόρων για τις ανάγκες κερδοφορίας του κεφαλαίου , με μείωση της χρηματοδότησης τους από τον κρατικό προϋπολογισμό και το πέρασμα τους στην ανταπόδοση και στην ευθύνη του λαϊκού νοικοκυριού. Η ανατροπή των εργασιακών σχέσεων, του όποιου ενιαίου χαρακτήρα είχαν αυτές οι δομές και υπηρεσίες στην εξέλιξη τους ως αποτέλεσμα και ταξικών διεκδικήσεων και η αντικατάσταση τους από ευκαιριακές δομές φτώχειας , η σύμπραξη με ιδιώτες, ΚΟΙΝΣΕΠ, ΜΚΟ, η εμπορευματοποίηση τους είναι αποτέλεσμα και προϋπόθεση των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων σε αυτούς τους τομείς .
Στα πλαίσια αυτά η κρατική χρηματοδότηση για τους δήμους σε σχέση με το 2009 – στην αφετηρία της κρίσης- έχει μειωθεί πάνω από 62% . Η παραπάνω εικόνα είναι παραδεκτή από όλους σας, όμως κανένας σας δεν έχει ως αίτημα την επάνοδο της χρηματοδότησης στα επίπεδα του 2009 που ως μέγεθος και τότε δεν κάλυπτε τις ανάγκες των Δήμων . Όλοι προβάλλετε και υπερασπίζεστε την επιχειρηματική δράση και την ανταπόδοση ως μονόδρομο. Σε αυτή την πορεία η αναλογία κρατικής χρηματοδότησης /ιδίων εσόδων για τον Δήμο μας είναι 50/50 περίπου, με δεδομένη την τάση παραπέρα ανατροπής. Αναλογία που δείχνει πόσο έχει βαθύνει και απλώνεται ο ρόλος τους ως ένας επιπρόσθετος φορομπηχτικός μηχανισμός σε βάρος των εργατικών, λαϊκών δυνάμεων, αποδεσμεύοντας κεντρικούς πόρους ώστε να κατευθύνονται στις ανάγκες των επιχειρηματικών ομίλων.
Ποιοι είναι όμως οι σχεδιασμοί της κυβέρνησης για το μέλλον.
– Η μείωση κρατικής χρηματοδότησης που θα συνδυάζεται με τις πολίτικες για την προώθηση της επιχειρηματικής δράσης και την διασύνδεση της Τοπικής Διοίκησης με τις επιχειρήσεις , με την ανταποδοτικότητα των παρεχόμενων υπηρεσιών και την λεγόμενη φορολογική αυτοτέλεια, με την συρρίκνωση δομών, την ιδιωτικοποίηση τους.
– Η ιδιωτικοποίηση στην διαχείριση και αποκομιδή απορριμμάτων θα προχωράει με πιο εντατικούς ρυθμούς .
– Θα εμπορευματοποιηθούν η γη, οι ελεύθεροι χώροι , Θα προωθηθεί με ΣΔΙΤ η επιχειρηματική αξιοποίηση γης , οι υποδομές κ.α.
– Θα αυξηθεί η παρέμβαση και ο ρόλος της Τοπική Διοίκηση σε τομείς όπως ο τουρισμός , ΑΠΕ, μεταφορές , ο αγροτοδιατροφικός τομέας, στην επέκταση της “κοινωνικής οικονομίας” σε πλευρές της κοινωνικής μέριμνας αλλά και στους παραπάνω τομείς με στόχο να ενσωματώνεται ένας λαϊκός κόσμος ενεργά στην στρατηγική του κεφαλαίου, το στόχο τη συγκέντρωση της γης , της απελευθέρωση ενεργείας( ενεργειακές κοινότητες )
– Θα προχωρήσουν οι αντεργατικές ανατροπές, με την αξιολόγηση, την κινητικότητα, το πέρασμα της μερικής απασχόλησης και στην τδ μέσω των δημοτικών επιχειρήσεων (πρόβλεψη στο αναπτυξιακό νομοσχέδιο ), τα προγράμματα εκμετάλλευσης των ανέργων .
– Θα συνεχιστεί η αποσπασματικότητα που χαρακτηρίζει τον τομέα της πολιτικής προστασίας,
Για το τεχνικό πρόγραμμα:
Εναρμονισμένο πλήρως με τις στρατηγικές επιδιώξεις και τους κλάδους που ιεραρχεί το κεφάλαιο στη χώρα και την περιοχή μας.
Απουσιάζουν παντελώς τα έργα της πολιτικής προστασίας, όπως και έργα και μελέτες για την αντισεισμική θωράκιση των δημόσιων κτηρίων και των σχολείων. Π.χ. Δεν προβλέπονται ποσά για την πυρασφάλεια των σχολείων και την πυροπροστασία . Για την πυρασφάλεια προβλέπονται για του χρόνου μόνο 5000 ευρώ για δημοτικά κτήρια. Υπάρχουν ελάχιστα αντιπλημμυρικά απο τα οποία όμως κανένα δεν αφορά τη πόλη της Κοζάνης.
Για την κατάσταση που επικρατεί και ότι ο προγραμματισμός δεν φτάνει για τίποτα είναι ενδεικτικό ότι για παράδειγμα απο τα 26 έργα που πρότεινε η τοπική κοινότητα Αιανής μόνο τα 3-4 θα υλοποιηθούν. Ένα άλλο που βγάζει μάτι και έχει να κάνει με το μέλλον και σε σχέση με τη μεταλιγνιτική περίοδο είναι ότι προϋπολογίζεται περίπου τα 2/3 του προγράμματος επενδύσεων να είναι απο τον Τοπικό Πόρο. Εκτός ότι η εμπειρία λέει ότι είναι φιλόδοξος στόχος πρέπει να σκεφτούμε τι θα συμβεί όταν αυτός πάψει να υπάρχει.
Ενώ τα όποια έργα εντάσσονται στο πρόγραμμα “ΦΙΛΟΔΗΜΟΣ” στέλνουν τον δήμο στον γκισέ της τράπεζας ή στο να βάζει συνεχώς το χέρι στην τσέπη. Τέλος, το ΕΣΠΑ χρηματοδοτεί μέσα από πακτωλό εκατομμυρίων ευρώ μόνο έργα που ιεραρχεί ψηλά σήμερα το κεφάλαιο, για αστικές αναπλάσεις, “πράσινη ενέργεια” και τουρισμό. Τα παραπάνω κονδύλια δίνονται ενώ μεγάλο ποσοστό των δημοσίων κτηρίων και των σχολείων παραμένουν ανέλεγκτα και ο προσεισμικός έλεγχος έχει σταματήσει στο 2005 -και αυτό είναι καθαρή πρόκληση για το λαό και τις ανάγκες του.
Φανερώνει όμως και το κυνικό και αποκρουστικό πρόσωπο μιας πολιτικής που με κάθε πτυχή και έκφραση της έρχεται να επιβεβαιώσει ότι η καπιταλιστική ανάπτυξη και οι ανάγκες της δεν συναντιούνται με την ανάγκη προστασίας της ζωής του λαού, της περιουσίας του, δεν την αφορά, δεν την εμπεριέχει. Στο ίδιο πλαίσιο θα μείνουν και πάλι αναπάντητες οι ελλείψεις σε σχολική στέγη, σε νηπιαγωγεία και παιδικούς σταθμούς στο δήμο της Κοζάνης.
Με βάση τα παραπάνω όπως γίνεται κατανοητό καταψηφίζουμε και προϋπολογισμό και Τεχνικό Πρόγραμμα.
