Μέσα σε μια ζεστή ατμόσφαιρα παρουσιάστηκε το βράδυ του Σαββάτου 30 Νοεμβρίου στην Πτολεμαΐδα το νέο βιβλίο, το όγδοο κατά σειρά, του συγγραφέα Μιχάλη Πιτένη «Μετέωρη γυναίκα» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΔΙΑΠΛΑΣΗ. Την παρθενική παρουσίαση του μυθιστορήματος, καθώς η Πτολεμαΐδα ήταν η πρώτη πόλη που το παρουσίασε, οργάνωσε η Δημοτική Βιβλιοθήκη Πτολεμαΐδας (KOI.Π.ΠΑ.Π.), υπό την αιγίδα του Δήμου Εορδαίας, στο cafe Splendor.
“Ο πολιτισμός δεν μπορεί να είναι μια ευκαιριακή απασχόληση αλλά χρειάζεται την διαρκή και συστηματική στήριξη από θεσμούς όπως είναι η Τοπική Αυτοδιοίκηση και αυτό για μας αποτελεί βασικό μας μέλημα και στόχο. Και επειδή ο πολιτισμός είναι πρώτα και πάνω απ’ όλα οι άνθρωποι που τον παράγουν, γι’ αυτό εμείς θέλουμε να σταθούμε δίπλα σ’ αυτούς τους ανθρώπους και να τους συνδράμουμε με κάθε τρόπο”. Αυτό τόνισε στο σύντομο χαιρετισμό της η Αντιδήμαρχος Πολιτισμού Μαίρη Αντωνιάδου, καλωσορίζοντας τον συγγραφέα.
Την παρουσίαση του βιβλίου στο κοινό έκαναν οι: Μαρία Φιλίππου, μεταφράστρια, και η Σοφία Καλμανίδου, βιβλιοθηκονόμος, αναδεικνύοντας η κάθε μια από την πλευρά της διαφορετικές πτυχές του νέου αυτού έργου του Μ. Πιτένη. Η κυρία Φιλίππου στάθηκε στο γεγονός πως ο συγγραφέας κατάφερε να συμπεριλάβει στο βιβλίο του όλα τα βασικά στοιχεία που απεικονίζουν την σημερινή εποχή και τις παθογένειες της, και διαμόρφωσε μια γυναίκα- ηρωίδα που μοιάζει εγκλωβισμένη από την αρχή μέχρι το τέλος στις συμβάσεις και τα πρέπει που της επιβάλουν το οικογενειακό και κοινωνικό περιβάλλον μέσα στο οποίο ζει. “Θεωρώ πως στη ¨Μετέωρη γυναίκα¨ υπάρχουν πολλά και διαφορετικά επίπεδα αναγνώσεων που διευρύνουν και εμβαθύνουν το θέμα που επέλεξε ο συγγραφέας να αναπτύξει, δίνοντας έτσι τη δυνατότητα στον κάθε αναγνώστη να βρει στοιχεία μετά οποία θα μπορέσει να ταυτιστεί”, όπως χαρακτηριστικά επεσήμανε.
Η κυρία Καλμανίδου στη δική της εισήγηση στάθηκε ιδιαίτερα στο γεγονός της σύνδεσης των προηγούμενων βιβλίων του Πιτένη, και συγκεκριμένα τα βιβλία “Τα υγρά ίχνη της μνήμης” και “Οι κόρες της Αφροδίτης” , με τη “Μετέωρη γυναίκα”, μια σύνδεση μέσω ενός αδιόρατου αφηγηματικού νήματος που επαναφέρει κάποια σημαντικά στοιχεία όπως είναι η μνήμη και ο τρόπος με τον οποίο λειτουργούν οι ανθρώπινες σχέσεις, ειδικά σε πιο μικρές και κλειστές κοινωνίες. Η σημαντική διαφορά του με τα προηγούμενα είναι πως εδώ έχει επιλεγεί η πρωτοπρόσωπη αφήγηση και το να πρωταγωνιστεί μια γυναίκα, κάτι που έκανε το όλο εγχείρημα πιο δύσκολο, αλλά πετυχημένο. “Από την τωρινή βασική ηρωίδα του συγγραφέα, λείπουν δύο βασικά χαρακτηριστικά.”, τόνισε η κυρία Καλμανίδου. “Ο τόπος και η περιγραφή της εξωτερικής της εμφάνισης. Μια επιλογή που μας επιτρέπει να εικάσουμε πως έτσι θέλησε να δώσει την ευκαιρία στην κάθε αναγνώστρια και στον κάθε αναγνώστη να δώσει εκείνος τα χαρακτηριστικά που θέλει στην Δομνίκη, την πρωταγωνίστρια. Ακόμα και να ταυτιστεί μαζί της”.
Παίρνοντας το λόγο ο συγγραφέας αφού εξέφρασε την ικανοποίηση του για την τόσο ζεστή βραδιά, μια βραδιά στην οποία προσήλθαν όλοι οι φίλοι του που ζουν στην περιοχή, υπογράμμισε πως “λένε, ό,τι γράφουμε προϋπάρχει μέσα μας. Είναι οι σκέψεις, τα συναισθήματα που έχει αποθησαυρίσει η μνήμη και τα φυλάει μέρα νύχτα προσμένοντας τις λέξεις που θα τα μετατρέψουν σε εικόνες. Μάλλον έτσι είναι. Μπορεί να μην ζούμε χίλιες ζωές αλλά και μια φτάνει, αρκεί να παρατηρείς, να δίνεις χρόνο και σημασία ακόμα και στη λεπτομέρεια όσων εξελίσσονται όχι μόνο στη δική σου ζωή, αλλά γύρω σου, κοντά σε σένα, μακριά από σένα. Μέχρι όπου μπορεί να φτάσει το μάτι και το αυτί που σαν άλλες μέλισσες θα συλλέξουν εκείνα τα ερεθίσματα για να μπολιάσουν έπειτα μ’ αυτά τη φαντασία και εκείνη ν’ αρχίσει να παράγει. Κι η φαντασία παράγει, αρκεί να την αφήσεις ελεύθερη να το κάνει και χωρίς να είσαι συγγραφέας. Στα παιδιά η παραγωγή της μετουσιώνεται σ’ ένα αυτοσχέδιο παιχνίδι, στους μεγάλους στο να σκέφτονται στιγμές που θα ‘θελαν να ‘χαν ζήσει και δεν μπόρεσαν ή δεν αξιώθηκαν, στους συγγραφείς σε ολόκληρες ιστορίες.”
Τη βραδιά πλαισίωσε μουσικά με τις έξοχες μελωδίες του ο ακορντεονίστας Αλέξανδρος Τσούγιεφ.
