Του Τάσου Τασιούλα από το voria.gr:
Τα δύο κόμματα έχουν την υποχρέωση να σοβαρευτούν και να ξανακοιτάξουν τη λειτουργία τους, μήπως και σταματήσουν να ανακυκλώνουν το ίδιο σύστημα.
Το πόσο απόμακρα είναι τα κόμματα από την κοινωνία μπορεί εύκολα να το διαπιστώσει κάποιος στις προεκλογικές διαδικασίες που ακολουθούν.
Η ένδεια των στελεχών είναι εμφανής, καθώς ανακυκλώνεται διαρκώς το ίδιο προσωπικό, χωρίς ριζικές αλλαγές, ενώ φέτος αυτό το φαινόμενο στη Θεσσαλονίκη είναι εξαιρετικά έντονο και για πρώτη φορά συζητείται ευρέως, ακόμη και μέσα στους κομματικούς μηχανισμούς.
Πόσα είναι τα περιθώρια για τους ανθρώπους που έχουν σοβαρό κοινωνικό έρεισμα για να γίνουν αναγνωρίσιμοι ευρύτερα και να διεκδικήσουν μια θέση στη Βουλή; Πόσα είναι τα περιθώρια για νέους ανθρώπους, σοβαρούς επιστήμονες, ακόμη και πολιτικά μυαλά να μπουν στη μάχη των εκλογών και επί ίσοις όροις να καταφέρουν να κάνουν κάτι καλό; Τελικά υπάρχουν φέτος περιθώρια; Κι αν όχι ποιος τα στέρησε;
Ας δούμε τι γίνεται στη Θεσσαλονίκη στα δυο κόμματα που διεκδικούν την κυβέρνηση, ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ.
Νέα Δημοκρατία
Στη ΝΔ γι’ ακόμη μια φορά στην ουσία πριμοδοτούν τους νυν βουλευτές Α’ και Β’ Θεσσαλονίκης και ορισμένους, που επέλεξε η ηγεσία του κόμματος να τους χρήσει υποψήφιους εγκαίρως. Όλοι αυτοί κάνουν εδώ και καιρό προεκλογική εκστρατεία και προφανώς έχουν κερδίσει από χέρι τη μάχη της αναγνωρισιμότητας έναντι των υπολοίπων, οι οποίοι ούτε κάρτες δεν μπορούν να τυπώσουν και να μοιράσουν αν δεν ανακοινωθεί επισήμως το ψηφοδέλτιο. Σκεφτείτε τους νεότερους, που δεν μπορούν ούτε σήμερα να πουν δημοσίως ότι είναι υποψήφιοι βουλευτές, παρά μόνο το αφήνουν να εννοηθεί ή το διαρρέουν ή το λένε ψιθυριστά…
Δεν θα αναφερθώ σε συγκεκριμένα περιστατικά, που έχουν περιέλθει σε γνώση μου ή ήμουν αυτόπτης και αυτήκοος μάρτυρας. Όμως είναι γνωστό πια ότι κανένας από τους φημολογούμενους συμμετέχοντες στις δυο λίστες δεν κάνει το επόμενο βήμα, διότι μπορεί να αποδεχτεί βήμα στο κενό. Να εξευτελιστεί επειδή η οριστική λίστα τελικά μπορεί και να μην τον περιλαμβάνει. Από την άλλη όμως ο χρόνος πιέζει και πιέζει αφόρητα. Έχουν μείνει 20 μέρες προεκλογικής εκστρατείας, που δεν αρκούν ούτε στην Α’, ούτε στη Β’ Θεσσαλονίκης για να περάσουν έστω οι υποψήφιοι από όλες τις περιοχές. Συνεπώς για πολλούς ψηφοφόρους τα ονόματα της λίστας που είναι γνωστά είναι πολύ συγκεκριμένα και τα υπόλοιπα άγνωστα και άρα… ασταύρωτα.
Οι υποψήφιοι βουλευτές δεν μπαίνουν στις λίστες επειδή θέλουν απλώς να προσφέρουν στο κόμμα τους, ώστε αυτό να γίνει κυβέρνηση και δεν τους καίγεται καρφί αν θα εκλεγούν ή όχι. Μπαίνουν στις λίστες για να διεκδικήσουν για το κόμμα τους, αλλά κυρίως για να διεκδικήσουν για τον εαυτό τους μια θέση στην επόμενη Βουλή. Αν δεν ίσχυε το τελευταίο δε θα χρειαζόταν να γίνουν υποψήφιοι. Θα προσέφεραν απλώς ως κομματικά στελέχη.
Το επαναλαμβανόμενο λάθος της ηγεσίας της ΝΔ, που τελικά το αντιλαμβάνομαι ως εσκεμμένο, δημιουργεί προβλήματα στο ίδιο το σώμα του κόμματος τοπικά.
Κι αν δεν ήταν τα ΜΜΕ, με την «επάρατο» ονοματολογία τους, ορισμένους υποψήφιους δεν τα τους ήξεραν ούτε στη γειτονιά τους. Γι’ αυτό μην κατηγορείτε όλοι, πολίτες, πολιτικοί και κόμματα, τους δημοσιογράφους που δημοσιεύουν πληροφορίες, τις οποίες εναγωνίως ζητά να μάθει και ο κόσμος και κυρίως να δουν όσοι προσπαθούν να μπουν σε κομματικές λίστες, μήπως και αναπληρώσουν την αδικαιολόγητη καθυστέρηση των κομματικών αρμόδιων.
Η πρακτική αυτή στη Νέα Δημοκρατία είναι πάγια. Τα ίδια έκανε επί χρόνια με τον υποψήφιο δήμαρχο Θεσσαλονίκης, τα ίδια με τα ψηφοδέλτια για τις βουλευτικές εκλογές. Μέχρις ενός σημείου είναι κατανοητό ότι πρέπει να γίνει και αξιολόγηση των στελεχών και προσεχτική επιλογή. Και είναι επίσης κατανοητό ότι οι φετινές βουλευτικές εκλογές τελούν υπό τη χρονική πίεση της πρόωρης κάλπης και έρχονται «καπάκι» μετά τις αυτοδιοικητικές εκλογές και τις ευρωεκλογές. Και στην περίπτωση της ΝΔ είναι κατανοητή η δυσκολία στην επιλογή εξαιτίας της εξαιρετικά μεγάλης ζήτησης για είσοδο στα ψηφοδέλτια.
Είναι σοβαρές αιτίες για μια καθυστέρηση αναμενόμενη στην ανακοίνωση των ψηφοδελτίων. Δεν είναι όμως για τόση καθυστέρηση… Δεν μπορεί να έχουν περάσει δυο εβδομάδες από τις 2 Ιουνίου, να έχουν διαρρεύσει τόσα και τόσα ονόματα ενδιαφερομένων, που δέχτηκαν τηλεφωνήματα, τους ζητήθηκαν δικαιολογητικά και ποινικό μητρώο κι ακόμη (απόψε Σάββατο που γράφεται το κείμενο) να μην έχουν ανακοινωθεί επισήμως τα ψηφοδέλτια.
Από την άλλη, επειδή οι δημοσιογράφοι κάνουν καλά τη δουλειά τους, οι άνθρωποι αυτοί των οποίων τα ονόματα ανακυκλώνονται στα διάφορα δημοσιεύματα είναι υπεράριθμοι σε σχέση με εκείνους που μπορεί να χωρέσει το ψηφοδέλτιο της Α’ και της Β’ Θεσσαλονίκης. Που σημαίνει ότι κάποιοι θα αποκλειστούν. Με αυτή την καθυστέρηση του κόμματος, οι αποκλεισμένοι της τελευταίας στιγμής θα είναι δικαίως πικραμένοι. Οι δε «τυχεροί» που βρήκαν θέση στο ψηφοδέλτιο θα είναι επίσης πικραμένοι, διότι θα μείνουν με το μαράζι ότι πρόλαβαν να κάνουν την εκστρατεία τους για μόλις δυο ή τρεις εβδομάδες και τους στερήθηκε εν πολλοίς η δυνατότητα διεκδίκησης μιας από τις εκλόγιμες θέσεις.
Κι από όλο αυτό χάνει και το ίδιο το κόμμα. Όταν από ένα ψηφοδέλτιο 20 ατόμων στην Α’ Θεσσαλονίκης και ένα ψηφοδέλτιο 12 ατόμων στη Β’, κάνουν μόνο οι μισοί (ίσως και λιγότεροι) αγώνα για την εκλογική μάχη της 7ης Ιουλίου, επειδή δεν το επιτρέπει με την τακτική του το κόμμα, τι σημαίνει; Ότι δεν ενδιαφέρεται για να τα δώσει όλα για την εκλογική μάχη; Τι σόι συστράτευση είναι αυτή;
Τελικά, η ΝΔ δεν χρειάζεται να πείσει εμένα, αλλά θα πρέπει να πείσει τους ανθρώπους που ενδιαφέρονται να είναι υποψήφιοι και δεν προέρχονται από το παραδοσιακό πολιτικό προσωπικό της, αλλά σηματοδοτούν το καινούργιο και το διαφορετικό, ότι δεν έκανε ως μηχανισμός και με τακτική τα πάντα για να παραμείνουν με πλεονέκτημα εκλογής μόνον όσοι ανακυκλώνονται κι όχι όσοι είναι το νέο… αίμα.
ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία
Στον ΣΥΡΙΖΑ έχουν διαφορετικής ποιότητας ζητήματα. Εκεί η ένδεια του στελεχιακού δυναμικού είναι μεγάλη. Λογικό, από τη στιγμή που χάθηκαν με τον τρόπο που χάθηκαν οι ευρωεκλογές. Τόσο μεγάλη, που σχεδόν το μισό ψηφοδέλτιο για παράδειγμα της Α’ Θεσσαλονίκης έχει δοκιμαστεί και ξαναδοκιμαστεί. Οι υπόλοιποι που πρωτοεμφανίζονται δεν είναι παρά κομματικά στελέχη, πιθανώς με κάποια κομματικά ένσημα, αλλά χωρίς ιδιαίτερες περγαμηνές στην κοινωνία της Θεσσαλονίκης.
Κι αν κάποιος εξαιρέσει τους τρεις τέσσερις νέους σε ηλικία, που δίνουν μια φρεσκάδα στο ψηφοδέλτιο, μιλάμε για μια από τα ίδια. Η δε παλαιοκομματική λογική ότι τάχα όλοι οι υποψήφιοι είναι ισότιμοι και δεν παλεύουν για την ατομική εκλογή τους, αλλά για τη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία, αποτελεί στρουθοκαμηλισμό.
Το τι γίνεται πίσω από το «όλοι για το κόμμα» το ξέρουν καλά και στο κόμμα… Απλώς ιδεοληπτικά φορούν την αριστερή μάσκα όποτε τους βολεύει για να πείσουν ότι εκεί δεν έχει σημασία το άτομο, αλλά το σύνολο. Δεν πείθεται όμως έτσι ο κόσμος. Ειδικά από κόμματα εξουσίας. Αν ήθελαν ένα τέτοιο μοντέλο ας αντέγραφαν του ΚΚΕ, όπου ξέρουν όχι μόνο ποιοι θα εκλεγούν, αλλά και με ποια σειρά. Μη σου πω και με πόσες ψήφους ο καθένας…
Στον ΣΥΡΙΖΑ αν επιβεβαιωθούν τα δημοσκοπικά ευρήματα, οι έδρες που θα βγάλουν στην Α’ Θεσσαλονίκης είναι τέσσερις. Με τους μηχανισμούς των υποψηφίων τύχη έχουν μόνο οι νυν βουλευτές, άντε η υπουργός, η υποψήφια δήμαρχος Θεσσαλονίκης και ο υποψήφιος περιφερειάρχης Κεντρικής Μακεδονίας. Στην πραγματικότητα αυτοί θα παλέψουν μεταξύ τους, για να βγει βουλευτής κυρίως όποιος τον προωθήσει – πριμοδοτήσει το κόμμα (λέτε να έχω λάθος εικόνα; Μπορεί…) κι όχι επειδή η κοινωνία θα του δώσει την έγκρισή της να την εκπροσωπήσει. Κι επειδή αυτό είναι εμφανές στην κοινωνία, αυτή γυρίζει την πλάτη της σε τέτοιες επιλογές.
Στον ΣΥΡΙΖΑ έπρεπε να έχουν διδαχτεί από ανάλογες πρακτικές που ακολούθησαν κι άλλα κόμματα στο παρελθόν, και η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ. Όμως φαίνεται να μην έμαθαν τίποτα, αντίθετα έπαθαν ΝΔ και ΠΑΣΟΚ. Με αυτό τον τρόπο το κόμμα ελέγχει και επιλέγει, όμως ταυτόχρονα συρρικνώνεται, περιχαρακώνεται και μεγαλώνει η απόστασή του από την κοινωνία.
Επαναλαμβάνω ότι μπορεί καθένας να φέρει αντιρρήσεις σ’ αυτά που γράφω και να θεωρήσει ότι κάνω λάθος και δεν γνωρίζω πως λειτουργεί το συγκεκριμένο κόμμα ή το κόμμα της ΝΔ. Όμως ξέρω πως καθένας από τους προαναφερθέντες υποψήφιους και στον ΣΥΡΙΖΑ, όπως και στη ΝΔ, έχει το δικό του μηχανισμό και παίζει τα ρέστα του για να εκλεγεί ο ίδιος βουλευτής. Όπως είναι θεμιτό να κάνει.
Απέφυγα να γράψω ονόματα για να ενισχύσω με συγκεκριμένα παραδείγματα την άποψή μου, διότι σέβομαι ότι είμαστε σε προεκλογική περίοδο και δε θέλω κανείς να μου καταλογίσει ότι πριμοδοτώ ή πλήττω κάποιον από τους υποψήφιους βουλευτές. Διότι σε αυτούς τους ανθρώπους πρέπει μόνον ο σεβασμός για τον αγώνα που κάνουν κι επειδή από πολιτική κάτι γνωρίζω κι εγώ οφείλω ανεξάρτητα από συμπάθειες και αντιπάθειες, να μην αλλοιώσω το ξεχωριστό μήνυμα του καθενός. Μετά τις εκλογές μπορούμε και να το προσωποποιήσουμε.
Όμως για τα δυο κόμματα οφείλω να πω ότι έχουν την υποχρέωση να σοβαρευτούν και να ξανακοιτάξουν τη λειτουργία τους, μπας και σταματήσουν και τα ίδια, μαζί με τα υπόλοιπα να ανακυκλώνονται σε ένα σύστημα που μυρίζει πια καμαρίλα…
