Του Χαράλαμπου Παπαδόπουλου:
Για να ξεκουράσω το μυαλό μου από τις Φυσικές Επιστήμες στράφηκα στην Ιστορία και διάβασα το βιβλίο «Καραϊσκάκης» του Δημήτρη Φωτιάδη, 14η έκδοση. Το συστήνω ανεπιφύλακτα σε όλους, αλλά δεν ξέρω πόσοι από μας που τόσο συνηθίσαμε στις οθόνες, μπορούμε πλέον να διαβάσουμε βιβλία 900 σελίδων. Νομίζω ότι αυτός ο αντικειμενικά χαρακτηρισμένος σπουδαιότερος ήρωας του 1821 έχει να μας δώσει πολλά μηνύματα.
Το συμφέρον των πολλών, της Πατρίδας, πρέπει να μπαίνει πάνω από το στενό προσωπικό, οικογενειακό συμφέρον: Τον Αύγουστο του 1826 πέθανε η γυναίκα του Καραϊσκάκη και έμειναν τα 3 παιδιά του ορφανά στα Επτάνησα, ενώ ο ίδιος ήταν αρχηγός στις επιχειρήσεις στην Αθήνα. Ο πόνος της πατρικής καρδιάς και το καθήκον του αγωνιστή πάλεψαν στην καρδιά του. Έγραψε στην Διοίκηση : «Ήθελα να τακτοποιήσω τα παιδιά μου, αλλά δεν αφήνω την Πατρίδα. Ας χαθεί το σπίτι μου, αν δεν γίνεται αλλιώς, παρά να βλαφτεί έστω και ελάχιστα η Πατρίδα, για την οποία θέλω να θυσιάσω και αυτό το λίγο αίμα μου». Που είσαι Καραϊσκάκη να δεις σήμερα τους Έλληνες !
Οι Έλληνες μόνο ενωμένοι μεγαλουργούμε: Όπως ο Μέγας Αλέξανδρος κατάλαβε ότι μόνο ενωμένοι οι Έλληνες θα νικούσαν τους Πέρσες, έτσι και ο Καραϊσκάκης κατάλαβε ότι μόνο ενωμένοι θα μπορούσαν να αποκτήσουν την ελευθερία τους. Γράφει στη Συνέλευση των Ελλήνων : «Ας λείψει πια το Μοραΐτες, Ρουμελιώτες, Νησιώτες. Ας λογαριαζόμαστε ένα, όπως και είμαστε». Πόσες φορές έδωσε παραίτηση από την αρχιστρατηγία, αρκεί να ήταν ενωμένοι οι Έλληνες ! Βέβαια τους σημερινούς ηγέτες δεν τους πειράζει να διχάζουν τους Έλληνες, όπως έκαναν με την συμφωνία των Πρεσπών, αρκεί οι ίδιοι να μη χάσουν την καρέκλα.
Το μεγαλείο της ταπείνωσης: Στην μάχη της Αθήνας ο Καραϊσκάκης συμβούλευε τον γιό του Κολοκοτρώνη, Γενναίο, να μην ριψοκινδυνεύει πολύ στις μάχες. «Και συ γιατί ριψοκινδυνεύεις τόσο ;» τον ρωτάει εκείνος. «Αν σκοτωθείς εσύ πάει ο Γέρος του Μοριά, πάει η Ελλάδα, ενώ σαν εμένα έχει κι άλλους η Πατρίδα». Όχι, σαν κι αυτόν δεν είχε άλλον η Πατρίδα, απλώς δεν ήξερε και ο ίδιος πόσο μεγάλος ήταν !
Όποιος αγαπά την Πατρίδα δεν λογαριάζει την ζωή του: Σε πολλές περιστάσεις αυτό που έπρεπε να επιχειρήσουν ήταν σχεδόν αδύνατο και καπετάνιοι και παλικάρια έκαμναν πίσω. Τότε άστραφτε ο Καραϊσκάκης και φώναζε μπαίνοντας μπροστά : «Όποιος αγαπά την Πατρίδα δεν λογαριάζει την ζωή του». Και από φιλοτιμία ακολουθούσαν και οι υπόλοιποι. Πόσες φορές ενώ ψηνόταν στον πυρετό, ακούγοντας ότι λυγίζουν τα παλικάρια, πεταγόταν, πηδούσε στο άλογο και ορμούσε στην πρώτη γραμμή. Και από την πολλή του βιασύνη συχνά ξεχνούσε να ζωστεί και τα όπλα του !
Το 1827 ο Καραϊσκάκης είχε στριμώξει με πολυάριθμο στρατό (πρωτοφανή για την Ελλάδα) τον Κιουταχή και ήταν θέμα ημερών να παραδοθεί και έτσι θα απελευθερωνόταν η Στερεά Ελλάδα και η Πελοπόννησος.
Το σχέδιο όμως των Άγγλων ήταν να απελευθερωθεί μόνο η Πελοπόννησος και κάποια νησιά για να κάνουν την Ελλάδα αποικία τους. Δηλαδή αντί να είχαμε αφέντες τους Τούρκους, θα είχαμε τους Άγγλους.
Έτσι με μερικούς πουλημένους Έλληνες (που ποθούσαν καρέκλα) δολοφονούν τον Καραϊσκάκη την ώρα της μάχης και φρόντισαν να πάθει το εκλεκτό ελληνικό στράτευμα την μεγαλύτερη σφαγή που έπαθε από την αρχή της επανάστασης. Και υποκρινόντουσαν ότι πολεμούσαν τους Τούρκους, ενώ έκαμναν ότι μπορούσαν για να καταστρέφονται οι Έλληνες ! Ας τα ακούσουν όσοι πολιτικοί ξεπουλάνε την Ελλάδα για να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντα των ξένων.
Έλεγε ο άγιος γέροντας π. Εφραίμ που είναι στην Αριζόνα των ΗΠΑ : «Τρέχουν οι άνθρωποι χωρίς να νοιάζονται για τον διπλανό τους. Η κοινωνία που ξέραμε δεν υπάρχει πια. Επειδή κάποιοι έπαιξαν με τον χαρακτήρα του Έλληνα και διάβρωσαν όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά που θα μπορούσαν να τον βοηθήσουν. Μεγάλωσαν γενιές που διδάχτηκαν πώς να αρπάξουν. Και αυτό σ’ ένα καθεστώς πλήρους ατιμωρησίας. Αυτή η γη ποτίστηκε με αίμα. Είναι μεγάλο κρίμα να την κυβερνάνε ξένοι και ανάξιοι… ».
