Το «δικαίωμα» των μαθητών για αδικαιολόγητες απουσίες – Του Χαράλαμπου Παπαδόπουλου

Του Χαράλαμπου Παπαδόπουλου:

Οι σοφοί αρχαίοι μας πρόγονοι έλεγαν «Της παιδείας αι μεν ρίζαι πικραί, οι δε καρποί γλυκείς». Δεν είναι προφανές αυτό ; Όταν ένα παιδί πηγαίνει σ’ ένα μάστορα για να μάθει την τέχνη του, δεν περνάει από χίλια βάσανα και κόπους, πιθανόν και ταπεινώσεις και προσβολές, μέχρι να μάθει καλά την δουλειά ; Όταν όμως μάθει την τέχνη και γίνει το ίδιο μάστορας, και ικανοποίηση θα έχει και θα μπορεί να βγάζει και το ψωμί του !

Στο σχολείο οι μαθητές περιμένετε να πετάνε από την χαρά τους για τους κανόνες, τις ασκήσεις, τις βαρετές επαναλήψεις, την πίεση και τον κόπο που τραβάνε σε κάθε μάθημα; Ναι αλλά, όταν με τα χρόνια θα μπορούν να μιλάνε ξένες γλώσσες, θα γνωρίζουν πως λειτουργεί η φύση, θα κατανοούν σε βάθος την γλώσσα τους, θα γνωρίζουν την ιστορία, θα έχουν ασκήσει το μυαλό τους με τα μαθηματικά και τόσα άλλα, πόση ικανοποίηση θα έχουν ;

Δυστυχώς όμως στην Ελλάδα εδώ και χρόνια, αγωνιζόμαστε να κάνουμε γλυκές τις ρίζες και γεμίσαμε δικαιώματα τους μαθητές. Ένα από τα πολλά δικαιώματα είναι το να κάμνουν αδικαιολόγητες απουσίες. Και ενώ μέχρι τώρα το δικαίωμα ήταν 50 αδικαιολόγητες και 64 με υποχρέωση να τις δικαιολογήσει ο κηδεμόνας ή ο γιατρός, από πέρσι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ τους αύξησε το δικαίωμα, δεν έχουν υποχρέωση να δικαιολογήσουν καμία απουσία. «Δικαιούνται» 114 αδικαιολόγητες απουσίες!

Πιστεύω να καταλάβατε ότι τώρα που τελείωνε η σχολική χρονιά, οι μαθητές δεν πατούσαν στο σχολείο, γιατί δεν είναι χαζοί να μην αξιοποιήσουν το δικαίωμά τους ! Βέβαια το υπουργείο Παιδείας που δεν επικοινωνεί με τους εκπαιδευτικούς(οι «δημοκράτες» μόνο διατάζουν), πιστεύει ότι θα κρατήσουμε τους μαθητές στο σχολείο με την ομορφιά των επιστημών. Εμάς αυτή η ομορφιά μας κρατούσε στο σχολείο ;
Ο αρχαίος σοφός Πλάτων έλεγε «η κοινωνία που δεν λέει την αλήθεια στους νέους της είτε για να τους κολακέψει είτε επειδή τους φοβάται, είναι κοινωνία παρακμής». Εμείς για ποιο λόγο από τους δύο, τους μαθαίνουμε να μην παίρνουν στα σοβαρά την ζωή τους και την δουλειά τους;

Έλεγε ένας Παιδαγωγός, τα Αφρικανάκια μέχρι να γίνουν 15 χρονών μπορούν να κάνουν όλα όσα κάμνουν οι γονείς τους. Ποιος από μας μπορεί να καυχηθεί για τα παιδιά του το ίδιο ; Μήπως με τα πολλά δικαιώματα που δίνουμε στους μαθητές, απλώς τους κάνουμε άχρηστους ;

Θα συμφωνήσω με τον κ. Μπαμπινιώτη που λέει ότι στο ελληνικό σχολείο δεν επαρκεί ο διδακτικός χρόνος για να αποκτήσουν οι μαθητές μια σοβαρή γνώση των μαθημάτων. Κι εμείς αντί να κάνουμε ότι μπορούμε για να τον αυξήσουμε, κάνουμε ότι μπορούμε για να τον ελαττώσουμε.

Οι Κυβερνήσεις αλλάζουν, αλλά τα «δικαιώματα» των μαθητών μένουν. Έτσι έγινε και με το «δικαίωμα» με μέσο όρο 09,5 να περνάνε οι μαθητές την τάξη. Το 1998 με τη μεταρρύθμιση Αρσένη ορίστηκε να δίνουν πανελλαδικές εξετάσεις σε όλα τα μαθήματα η Β΄ και η Γ΄ τάξη του Λυκείου. Και επειδή θα είχαν χαμηλούς βαθμούς στα γραπτά τους οι μαθητές, ορίστηκε με μέσο όρο από όλα τα μαθήματα 09,5 να περνάνε την τάξη. Από τότε το σύστημα των Πανελλαδικών άλλαξε πολλές φορές, αλλά το 09,5 μένει για να φορτώνουν οι μαθητές τα μαθήματα στον κόκορα.

Αφού η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ θεωρεί ότι οι μαθητές του Λυκείου είναι ώριμοι, και γι’ αυτό φυσικά τους έδωσε και δικαίωμα ψήφου, ας τους δώσει το «δικαίωμα» της ελεύθερης φοίτησης στο Λύκειο χωρίς να γράφονται απουσίες. Και επειδή οι μαθητές δεν θα πηγαίνουν στο σχολείο ούτε για να πάρουν το Απολυτήριό τους, ας μην ανησυχούν οι «προοδευτικοί» του ΣΥΡΙΖΑ, θα τους το παραδίδουμε στις καφετέριες.