Το παραμύθι του κομμουνιστικού παραδείσου στην πρώην Σοβιετική Ένωση – Του Χαράλαμπου Παπαδόπουλου

Του Χαράλαμπου Παπαδόπουλου:

Πριν λίγες μέρες μου λέει ένας συνάδελφος : «Στον εμφύλιο πόλεμο θα ήταν καλύτερα για την Ελλάδα να είχαν νικήσει οι κομμουνιστές». Βλέποντάς με απορημένο συνέχισε : «Αν είχαν νικήσει οι κομμουνιστές, η Ελλάδα θα ήταν μια χώρα όπως όλες οι άλλες που ανήκαν στην ΕΣΣΔ. Άρα θα τραβούσε για 70 χρόνια τα βάσανα που τράβηξαν και οι άλλες, και επομένως και οι Έλληνες, όπως και οι πολίτες αυτών των χωρών, ούτε την λέξη κομμουνισμός θα ήθελαν ν’ ακούσουν. Ενώ τώρα οι Έλληνες πιστεύουν τα παραμύθια του κ. Τσίπρα για τον κομμουνιστικό παράδεισο».

Δεν απάντησα στον συνάδελφό μου. Σε ώρα ησυχίας πέρασαν από το μυαλό μου σκηνές από την ιστορία των 70 χρόνων εφαρμογής του κομμουνισμού στην πρώην Σοβιετική Ένωση. Το 1918 σκότωσαν οι κομμουνιστές τον Τσάρο, την γυναίκα του, τα 4 κορίτσια τους και το μικρό αγόρι τους. Και ήταν τόσο δειλοί που για 70 χρόνια έλεγαν ψέματα στον Ρωσικό λαό ότι σκότωσαν μόνο τον Τσάρο και την γυναίκα του και δεν γνωρίζουν τι έγιναν τα παιδιά τους. Γιατί ήξεραν ότι δεν θα τους συγχωρούσε ο Ρωσικός λαός, την δολοφονία των αθώων παιδιών.

Για 70 χρόνια εφαρμόστηκε ένα καθεστώς τρόμου. Πάνω από 100 εκατομμύρια πολίτες σφαγιάστηκαν στο όνομα του κομμουνιστικού παραδείσου. Η Ελευθερία, η Δημοκρατία, η Ισότητα, η κοινωνική Δικαιοσύνη, που μας υπόσχονται τόσα χρόνια στην Ελλάδα οι αριστεροί και ο ΣΥΡΙΖΑ εφαρμόστηκαν εκεί σε όλο τους το μεγαλείο !

Φυσικά ο Χίτλερ που τα γνώριζε αυτά, το 1941 το εκμεταλλεύτηκε και έλεγε στους Σοβιετικούς. «Μην πολεμάτε, είμαστε οι ελευθερωτές σας !» Σ’ ένα βίντεο για τον πόλεμο το 1941 στην Σοβιετική Ένωση, έλεγε ο ιστορικός, ότι αρχηγός του Σοβιετικού Στρατού ήταν ο πολύ ικανός Στρατάρχης Ζούκωφ. Και σχολίασε «ευτυχώς αυτόν δεν τον σκότωσε ο Στάλιν».

Γέμισε η χώρα καταδότες, προδότες, πληροφοριοδότες. Σ’ ένα βίντεο για την Ανατολική Γερμανία, ειπώθηκε ότι σχεδόν οι μισοί πολίτες κατασκόπευαν τους άλλους μισούς. Ξέρετε, ακόμα και σήμερα στις χώρες αυτές δεν μιλάνε εντελώς ελεύθερα σε ανοιχτούς χώρους, όπως μιλάμε εμείς στην Ελλάδα! 70 χρόνια φόβου περιμένατε να μην άφηναν τίποτα ;

Το καθεστώς κήρυσσε αθεΐα και γι’ αυτό στράφηκε με μανία εναντίον των Ορθόδοξων Χριστιανών. Χιλιάδες Ορθόδοξους Ναούς κατέστρεψε, τους έκανε κινηματογράφους, αποθήκες, θέατρα … Έκαψε εικόνες, βεβήλωσε Ιερά Σκεύη, δίωξε, φυλάκισε, εκτόπισε, θανάτωσε εκατομμύρια πολίτες που πίστευαν στον Θεό. Και το τραγικό είναι ότι τους υπέβαλλαν σε βασανιστήρια για να υπογράψουν την ομολογία της ενοχής τους !

Όταν έπεσε το Σοβιετικό μπλοκ, ο Μητροπολίτης Λεμεσού Αθανάσιος επισκέφθηκε την Ρωσία. Σε μια Εκκλησία που προσκύνησαν, τον πλησίασε μια γιαγιά και του είπε : «Ο σύζυγός μου ήταν ιερέας και κήρυττε κάθε Κυριακή στην Εκκλησία. Από το Κομμουνιστικό Κόμμα του παρήγγειλαν δυο φορές να σταματήσει. Δεν σταμάτησε. Ξαφνικά, μια μέρα εξαφανίστηκε. Ύστερα από 15 μέρες έλαβα ένα μεγάλο δέμα.
Μέσα ήταν τα κομμάτια του συζύγου μου».

Ένας από τους μεγάλους Θεωρητικούς του Κομμουνισμού είπε : «Μετά από 70 χρόνια, τελικά κατάλαβα ότι από τον άνθρωπο είναι αδύνατο να αφαιρέσεις 3 πράγματα. Τον πόθο για ελευθερία, την επιθυμία για ιδιοκτησία και την μεταφυσική ενατένιση (δηλαδή την πίστη προς τον Θεό)». Ας ελπίσουμε να το καταλάβει και ο κ. Τσίπρας που ονειρεύεται να κάνει την Ελλάδα «ουδετερόθρησκο» κράτος (όπως την πρώην Σοβιετική Ένωση;).

Θυμάμαι στα φοιτητικά μου χρόνια (αρχές δεκαετίας του 80) τους συμφοιτητές μας των αριστερών παρατάξεων που εξυμνούσαν τον κομμουνιστικό παράδεισο της ΕΣΣΔ. Φυσικά χωρίς το διαδίκτυο, με τα λίγα τηλεοπτικά κανάλια και με πολλούς ανεύθυνους (ή πληρωμένους) δημοσιογράφους δεν μπορούσαμε να μάθουμε την αλήθεια. Μέναμε έκθαμβοι από την ελευθερία, την ευημερία, την ειρήνη που απολάμβαναν οι πολίτες αυτών των χωρών. Που να φανταζόμασταν ποια ήταν η πραγματικότητα !