Σημαία, ένα απλό πανί ή ένα κομμάτι της Ελληνικής ψυχής; Του Παντελή Καπλάνογλου

Έχετε σκεφτεί ποτέ τί ακριβώς σημαίνει, για εσάς, η Ελληνική Σημαία;

Είναι ένα γαλανόλευκο πανί ή είναι κομμάτι της ψυχής σας;

Λόγω των ημερών ακούω γύρω μου να συζητιέται “ Θα πρέπει να δίδεται η Ελληνική Σημαία στις παρελάσεις σε αλλοδαπούς; ”.

Μία ερώτηση που δεν μπορείς να απαντήσεις εύκολα εάν δεν θέσεις κάποιες βάσεις εξαρχής.

Υπάρχουν αυτοί όπως ανέφερα στην αρχή, που βλέπουν την σημαία απλά σαν ένα κομμάτι πανί, πολλοί από αυτούς βλέποντας οτιδήποτε Ελληνικό ξυπνάει ένα ακατανόητο μίσος μέσα τους, που έχει ως σκοπό, να τους κάνει να εκφράζονται, αρνητικά, σε ο,τιδήποτε εκφράζει τον Ελληνισμό.

Υπάρχουμε και εμείς, που βλέπουμε μέσα από την Ελληνική σημαία, το αίμα και τους αγώνες που έκαναν όλοι οι πρόγονοι μας, δίνοντας την ίδια τους τη ζώη.

Πρόγονοι που πέθαναν σε μάχες απ’ άκρη σε άκρη σε όλη την Ελλάδα, πρόγονοι που πολέμησαν και πέθαναν στα βουνά της Ηπείρου ή στα βουνά της Θράκης υπερασπιζόμενοι τα πάτρια εδάφη. Στις Εθνικές Εορτές και παρελάσεις τιμούμε όλους αυτούς τους Έλληνες που με περίσσιο θάρρος αφιέρωσαν την ζωή τους στον αγώνα για την Ελευθερία της Ελλάδος και εντέλει την έδωσαν για να είμαστε όλοι εμείς σήμερα Ζωντανοί και Ελεύθεροι.

Εσείς που πιστεύετε πως την Ελληνική σημαία μπορεί να την φέρει οποιοδήποτε, με μοναδικό κριτήριο ότι είναι ο καλύτερος μαθητής του σχολείου , θέλω να σκεφτείτε εάν σας δίδονταν η ευκαιρία να πάτε και να ρωτήσετε τον ίδιο τον Κολοκοτρώνη εάν θα ήθελε να “κουβαλάει” την σημαία της πατρίδας του ένας Τούρκος ή να ρωτήσετε όλους αυτούς τους Έλληνες μαχητές που άφησαν την τελευταία τους πνοή στα βουνά της Ηπείρου ενάντια στους Αλβανούς εάν ήθελαν την σημαία αυτή να την “κουβαλάει” ένας Αλβανός μαθητής, τί απάντηση θα σας έδιναν;

Υπάρχει μεγάλη διαφορά του “κουβαλάω” την σημαία από την ΦΕΡΩ με τιμή έτοιμος να δώσω την ζωή μου για αυτή , όπως πρόσφατα έκανε ο Έλληνας Κωνσταντίνος Κατσίφας ο οποίος εντέλει δολοφονήθηκε από τους Αλβανούς αστυνομικούς.

Θέλω να είμαι ξεκάθαρος , κανένας αλλοδαπός δεν φέρει καμία ευθύνη σήμερα για το τι έκαναν οι πρόγονοι του, ούτε οι Αλβανοί ούτε οι Τούρκοι που ζούνε σήμερα στην Ελλάδα, ούτε οποιαδήποτε άλλη Εθνικότητα, δεν έχουμε να χωρίσουμε τίποτα με κανέναν λαό ούτε και μισούμε κανέναν τους.

Δεν είναι όμως σωστό μία ημέρα τιμής και περηφάνιας για όλους αυτούς τους προγόνους μας, να παραδίδουμε την σημαία μας σε ανθρώπους που θα την “κουβαλήσουν“ και δεν θα την ΦΕΡΟΥΝ με τιμή ευγνωμονώντας όλους αυτούς που έδωσαν την ζωή τους για να είμαστε εμείς σήμερα ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ !!!, μακάρι να τους δοθεί η ευκαιρία να το κάνουν κάποτε και τότε θα είναι τιμή των απόγονων τους να φέρουν με τιμή την Ελληνική σημαία.

Εντέλει εάν κάτσετε και συζητήσετε με τους περισσοτέρους από αυτούς που δεν έχουν πρόβλημα να “κουβαλήσουν” την Ελληνική σημαία αλλοδαποί θα δείτε πως διαφωνούν με τις ίδιες τις παρελάσεις, τις οποίες θεωρούν ανούσιες, χωρίς αξία και εάν ήταν στο χέρι τους θα τις είχαν καταργήσει, γιατί όπως είπα πριν μισούν οτιδήποτε εκφράζει τον Ελληνισμό.

Κάντε εικόνα τα τελευταία μου λόγια …

Ο Τούρκος μαθητής πηγαίνει μπροστά από τον τάφο του Κολοκοτρώνη και κρατώντας ψηλά την σημαία για να αποφέρει φόρο τιμής, αναφώνησε :

“Σε ευχαριστούμε Θεόδωρε Κολοκοτρώνη που έσφαξες τον Τούρκο δυνάστη για να είμαστε όλοι “εμείς” σήμερα ελεύθεροι.”

Ήξερε ο Κολοκοτρώνης τι έλεγε όταν είπε την φράση “φωτιά και τσεκούρι στους προσκυνημένους“.

Παντελής Καπλάνογλου